Małe i duże niebałkańskie podróże :-)

Właśnie przeczytałem od początku - świetna wyprawa.
Podziwiam i kibicuję dalej.
Tym bardziej, że zachowaliście, mimo nietypowego regionu (gdzie te dzikie góry ) , "swój styl" podróżowania .

Byłem podobnie (choć spałem głównie w namiocie)... tylko już ... dawno ... jeszcze "za lira".
Udało mi się wtedy zobaczyć Sirmione (zamek rzeczywiście nie warty zwiedzenia), ... i malownicze groty Catulla.
A w Veronie pogłaskałem lewy sutek Julii i egzema z dłoni zaraz mi przeszła .
W Vincenzy udało mi się pojechać pod prąd przeganiając całe stado skuterków ...
Niestety potem, zamiast Toskanii była Wenecja ... (choć też pięknie) ..
Ale za to teraz mam Toskanię ...

Pozdravki

kulka53 napisał(a): Drogę do Bolonii.

Ale tylko na chwilę . Niestety nie będziemy zwiedzać tego miasta...

Jedyny region, w którym się trochę poszwendałem to Emilia-Romagna. Toskanię i Ligurię tylko liznąłem. Bolonia zrobiła na mnie duże wrażenie. Z tamtego okresu pochodzi moje sztandarowe danie, które wszystkim polecam: ragu po bolońsku.

weldon napisał(a):A mi zawsze mówili, że to południowe Włochy nazywane są Północną Afryką

Ja jakoś nie mogę się przyzwyczaić że tam na zachodzie Europy więcej z całego świata można zobaczyć mieszkańców niż tych rodowitych. W małych miasteczkach nie jest aż tak czarno i żółto ale w tych turystycznych są tłumy.

Buber napisał(a):Byłem podobnie (choć spałem głównie w namiocie)... tylko już ... dawno ... jeszcze "za lira".
Udało mi się wtedy zobaczyć Sirmione (zamek rzeczywiście nie warty zwiedzenia), ... i malownicze groty Catulla.
A w Veronie pogłaskałem lewy sutek Julii i egzema z dłoni zaraz mi przeszła .
W Vincenzy udało mi się pojechać pod prąd przeganiając całe stado skuterków ...
Niestety potem, zamiast Toskanii była Wenecja ... (choć też pięknie) ..

Witaj w naszej nietypowej relacji. Bardzo się cieszę że Ci się spodobało i pozwoliło sięgnąć do dalekich wspomnień z też niezwykłej lirycznej namiotowej wyprawy. Jak wiesz namiot mamy ale go zostawiliśmy w domu - byłoby sporo kłopotu z jego rozbijaniem. Musielibyśmy mocno zmienić trasę dostosowując się do położenia pól namiotowych. I być może wtedy byłaby to wyprawa pomiędzy Wenecją a Rawenną. Na Twoim polu namiotowym.

Wenecję w dużym stopniu mogliśmy wirtualnie poznać dzięki dwóm doskonałym relacjom Mariusza z niezwykłymi zdjęciami. A Toskania - kilka osób ostatnio ją pokazało na forum - mnie od wielu lat kojarzyła się z nieco wtedy niezrozumiałą fascynacją Frances Mayes dzięki jej książce "Pod słońcem Toskanii". Nie widziałam filmu mam tylko tę książkę. I właśnie do niej ostatnio powróciłam. Teraz wiem o czym w szczegółach kulinarnych pisze Frances.
Janie spotkałam się z takim przepisem na bolońskie ragu Sama sos do spaghetti robię tylko z mieloną wołowiną pomidorami i oregano ale w książce Frances Mayes napisała, że "podajemy gościom spaghetti z ragu (w końcu dowiedziałam się, że ten tajemny składnik ragu to wątróbka z drobiu) " Ten składnik w polskim przepisach jest nie wymieniany. Za to można spotkać w przepisach różne trunki. Myślę, że z ragu jest jak z naszym bigosem. Każdy go robi i przyprawia na wiele sposobów.

Sama nie wiem skąd akurat przyszła nam do głowy Toskania. Na pewno pomysłodawcą był Paweł a ja natychmiast entuzjastycznie przystałam na pomysł na majowy wyjazd. Zdążyłam przed wyjazdem przeczytać skrypt Włochy średniowieczne Haliny Manikowskiej i poprzyglądać się w kilku przewodnikach co można z tej średniowiecznej spuścizny jeszcze zobaczyć. Okazało się, że można zobaczyć naprawdę bardzo dużo.

29 kwietnia, niedziela c.d.


Spacerując dalej napotykamy pomnik Garibaldiego





Malutka Capella del Tau - zamknięta.



Otwarty jest natomiast kościół San Domenico, naprzeciwko.











Chyba z każdego miejsca widać jakieś wieże



W drodze do parku i fortecy Santa Barbara zauważamy jeszcze jeden kościół, San Paolo.

Park, jak park. U nas często są bardziej zadbane parki. Ale ładnie kwitły tam nenufary













Podchodząc do fortecy stwierdziłem, że trochę mi przypomina tę grecką, peloponeską, odwiedzoną niespełna rok temu, w Methoni. Ale tylko trochę

Zamknięta na głucho, najwyraźniej nie jest udostępniona do zwiedzania.

Lidia K napisał(a):Wenecję w dużym stopniu mogliśmy wirtualnie poznać ...

Coś mi się wydaje, że na tym nie poprzestaniecie.

Dekoracje na fasadzie szpitala bardzo mi się spodobały.

Pozdrawiam.

Trochę już zmęczeni, uznaliśmy że więcej zwiedzać nie będziemy, powoli wrócimy do samochodu.















Ale kroki jakoś tak same skierowały się jeszcze raz na Piazza.... i całe szczęście, bo dzięki temu mogliśmy zaglądnąć do otwartej o tej porze katedry .















Ostatni rzut oka na wspaniały Piazza del Duomo, w tym momencie okupowany przez mały peleton









Pistoia bardzo, ale to bardzo nam się spodobała. Możemy spokojnie polecić to miejsce każdemu, kto wybierze się do Toskanii, myślę nawet, że wizyta tu powinna być punktem obowiązkowym na toskańskich szlakach .

c.d.n.

mariusz-w napisał(a):

Lidia K napisał(a):Wenecję w dużym stopniu mogliśmy wirtualnie poznać ...

Coś mi się wydaje, że na tym nie poprzestaniecie.

Dekoracje na fasadzie szpitala bardzo mi się spodobały.

Mariuszu, do Włoch z pewnością jeszcze wrócimy, przynajmniej takie są plany. Najbliższy wolny termin - długi majowy weekend 2013

Myślę, że do Wenecji wtedy nie zajedziemy. Tam trzeba i warto spędzić nie tylko jedno popołudnie . Gdy poznamy Włochy ciut lepiej, wtedy i na nią przyjdzie pewnie czas, bo jest to miejsce, które choć raz w życiu po prostu wypada zobaczyć

Pozdrawiam

kulka53 napisał(a):Pistoia bardzo, ale to bardzo nam się spodobała. Możemy spokojnie polecić to miejsce każdemu, kto wybierze się do Toskanii, myślę nawet, że wizyta tu powinna być punktem obowiązkowym na toskańskich szlakach .

Pooglądałem Wasze zdjęcia i całkowicie się z Tobą zgadzam .
Lista punktów obowiązkowych rozrasta się w zastraszającym tempie . . . pachnie kolejną zdradą


Pozdrawiam
Piotr

piotrf napisał(a):Pooglądałem Wasze zdjęcia i całkowicie się z Tobą zgadzam .
Lista punktów obowiązkowych rozrasta się w zastraszającym tempie . . . pachnie kolejną zdradą

Widzę że Pistoia zyskała kilku zwolenników

Punktów obowiązkowych jeszcze w tej relacji kilka mamy nadzieję pokazać...
A zdrada... no cóż, rzeczywiście nastąpiła, ale jak na razie można ją chyba określić jako "przygoda bez miłości"

Co nie znaczy, że się nie powtórzy

Zdrady zatem ciąg dalszy




29 kwietnia, niedziela c.d.

Z Pistoi wyjeżdżamy około 16. Jest oczywiście za wcześnie by rozglądać się za miejscem do spania, ale jest też troszkę późno żeby pozwiedzać dziś jeszcze jedno miejsce. Mimo to, już w Pistoi zdecydowaliśmy, że jeszcze dziś pojedziemy do zupełnie nieplanowanego wcześniej Prato

Prato jest większym miastem od Pistoi, ale niewiele. Leży zaledwie kilkanaście km od niej więc za chwilę już dojeżdżamy. Okolica jest zagłębiem produkcji i sprzedaży najrozmaitszej flory ozdobno-ogrodowej, wzdłuż całej drogi ciągną się tereny, które wydają się być jednym wielkim ogrodem .

Ze względu na dość późną już porę nie mieliśmy łatwego zadania by zaparkować jak najbliżej centrum ale ostatecznie tak się stało. Po wschodniej stronie starówki, już na terenie otoczonym murami, jest wielki parking, w niedzielę bezpłatny. Miejsce było, choć troszkę obaw mieliśmy bowiem po parkingu tym krążyło kilkunastu... Murzynów . Trudno powiedzieć czy czymś handlowali, czy za wskazanie miejsca oczekiwali jakiegoś datku, czy może opłaty za ochronę auta w czasie nieobecności właściciela , w każdym razie jakoś udało się nam uniknąć kontaktu z nimi. Tak w ogóle to było duże zaskoczenie w związku z Włochami, tak duża ilość czarnoskórych, często wyglądających dość podejrzanie...

Oczywiście byliśmy już trochę zmęczeni, nie mieliśmy też zbyt dużo czasu na jakieś bardziej szczegółowe zwiedzanie. Ale te niemal 3 godziny spędzone w Prato pozwoliły nam się przekonać, że przyjechanie tu nie było złym pomysłem .

Najpierw, zanim trafiliśmy na główny plac miasta, podeszliśmy kawałek w przeciwną stronę, za mury. Płynie tam niewielka rzeka Bisenzio.





A to już główny plac, rozległy, wypełniony ludźmi (zresztą jak wszystkie okoliczne uliczki) Piazza del Duomo. Ciekawostką romańskiej katedry w Prato jest ambona umieszczona na zewnątrz, w rogu budowli.

Oczywiście wchodzimy do środka.









Jeszcze kilka fotek z placu.







c.d.n.

Prato mam już zapisane w notesie (chyba u Wojtka było jakieś zdjęcie, które to sprawiło ),
ale teraz jestem już całkowicie pewna, że trzeba tam pojechać .

Co bo Murzynów, to nasza Zuzia miała na nich szczególą alergię , gdy tylko jakiś szedł w jej kierunku dostawała duuużego przyspieszenia, nawet nogi przestawały ją wtedy boleć

Bardzo ładna duomo.

Takie ambony na zewnątrz to dobry wynalazek - dzisiaj mnóstwo ludzi stoi na mszy w odległości 50 metrów od kościoła, mimo, że w środku jest miejsce.

mysza73 napisał(a):Prato mam już zapisane w notesie (chyba u Wojtka było jakieś zdjęcie, które to sprawiło ),
ale teraz jestem już całkowicie pewna, że trzeba tam pojechać .

Tak, było tam zdjęcie ambony w zajawce
W każdym razie dobrze się stało, że i my tam pojechaliśmy, bo jeszcze mogłabyś zmienić zdanie . Zawsze dobrze mieć jakieś potwierdzenie

mysza73 napisał(a):Co bo Murzynów, to nasza Zuzia miała na nich szczególą alergię , gdy tylko jakiś szedł w jej kierunku dostawała duuużego przyspieszenia, nawet nogi przestawały ją wtedy boleć

Myśmy też dostawali
Nie żebym miał cokolwiek przeciwko osobom o innym kolorze skóry, ale już na widok wszelakiego rodzaju natrętnych handlarzy robi mi się słabo . Dlatego też jakoś nie ciągnie nas do Egiptu, Tunezji itp... poza tym że ciężko byłoby tam własnym autem dojechać

DarCro napisał(a):Bardzo ładna duomo.

Takie ambony na zewnątrz to dobry wynalazek - dzisiaj mnóstwo ludzi stoi na mszy w odległości 50 metrów od kościoła, mimo, że w środku jest miejsce.

Rzeczywiście jest bardzo ładna. Zastanawialiśmy się dlaczego jest tak bezładnie kolorowa (tzn chodzi mi o te białe i żółte kamienie)... czy taki był zamysł budowniczych, czy takie kamienie mieli do dyspozycji, czy może z upływem lat niektóre zmieniły swa barwę

Ambona na zewnątrz... mi się od razu skojarzyła z tłumami wiernych przed wiekami nie mieszczącymi się we wnętrzu. Ale pewnie nie o to chodziło

Pozdrawiam

mysza73 napisał(a):Co bo Murzynów ...

Chciałbym zwrócić uwagę, ze to prastare, kilkusetletnie, polskie słowo, z jakichś względów stało się niepoprawne politycznie i możesz zostać za jego używanie ścigana niemal jak Tuwim.

Teraz poprawnie jest Afro-.

Afroamerykanin, Afrowłoch, Afropolak, Afrodyzjak ... a nie, przepraszam, zagalopowałem się