Małe i duże niebałkańskie podróże :-)

Na mnie Asyż zrobił kiedyś wyjątkowe wrażenie. "Zwiedzałam" go późnym wieczorem i było magicznie

U Was, w świetle dnia, wygląda nieco inaczej, ale też bardzo mi się podoba

Ja staram się Ciebie zrozumieć i wątek kościelny. Każdy ma skrzywienie.

maslinka napisał(a):Na mnie Asyż zrobił kiedyś wyjątkowe wrażenie. "Zwiedzałam" go późnym wieczorem i było magicznie

U Was, w świetle dnia, wygląda nieco inaczej, ale też bardzo mi się podoba

Późnym wieczorem z pewnością wygląda inaczej, oświetlenie dodaje uroku, zresztą jak wszędzie. My, ze względu na sposób podróżowania rzadko kiedy mamy szansę by pooglądać coś po zmroku. Zresztą należymy do tych, którzy lubią wcześniej pójść spać . Trzeba się na takie zwiedzanie specjalnie przygotować i na to nastawić - tak zrobiliśmy w zeszłym roku na Mykonos. I było super

Czyli grono zauroczonych Asyżem wcale nie jest takie małe .

FUX napisał(a):Ja staram się Ciebie zrozumieć i wątek kościelny. Każdy ma skrzywienie.

Myślę FUX, że mimo starań zupełnie mnie (nas) nie rozumiesz
Kościoły obchodzą nas tyle co zeszłoroczny śnieg. Po prostu je zwiedzamy. A jak już zwiedzamy, to coś tam przynajmniej o niektórych chcemy się dowiedzieć
I jeśli mamy jakieś skrzywienia, a pewnie tak (bo kto ich nie ma), to na pewno nie takie, jakie nam, a zwłaszcza mi przypisujesz

Pozdrawiam

Mnie nie chce się komentować.
Ale spektrum mam szersze...

FUX napisał(a):Ale spektrum mam szersze...

Pozory mylą.


I mam wielką nadzieję, że mimo sprawiania wrażenia, że wątek kościelny zajmuje sporo miejsca w relacji i czasu podczas zwiedzania znajdziesz w tej relacji jeszcze coś poza tym. Przy okazji dodam, że o wiele bardziej mnie fascynują świątynie prawosławne, to co można obserwować podczas świąt i modlitw. Mam wrażenie, że prawosławie jest bliższe pierwotnemu chrześcijaństwu.
Już wcześniej wspominałam, że Asyż stał się "dojściem do ściany", po Asyżu z mojego powodu musieliśmy zmodyfikować dalsze zwiedzanie Włoch.

weldon napisał(a):

kulka53 napisał(a):

romuald22 napisał(a):A koń?

Prawdziwy Rycerz ma Konia, który czyta w myślach swego Pana i bezbłędnie wczuwa się w jego nastrój

Koń niedługo pójdzie na allegro na tatar, a Franciszek był schorowany, więc nie ma się że dziwić, że obaj tacy markotni

W 1979 roku Jan Paweł II ogłosił św. Franciszka patronem ekologów i ekologii. Mam ogromną nadzieję, że obrońcy zwierząt jak i aktualny Papież, który właśnie jego imię przyjął, wywalczą aby koń właśnie przestał był zwierzęciem rzeźnym a tylko i wyłącznie hodowanym jako towarzysz człowieka. Myślę, że św. Franciszek też by był z tego bardzo zadowolony.

weldon napisał(a):
Ciekawe jak wyglądałby na pomniku ojciec Franciszka, któremu synuś połowę albo i więcej majątku wyprowadził, zanim się ojciec połapał i za kołnierz synalka do kościoła nie przyprowadził, żeby rodzinny majątek choć trochę ocalić

A ojcu pomnik jak nic się należy, bo dzięki temu świat ma świętego, a my ... bernardynów

Zerknij na to zdjęcie
rodzice Franciszka
Franciszek jest patronem: franciszkanów konwentualnych (franciszkanów czarnych), franciszkanów (franciszkanów obserwantów), kapucynów, klarysek kapucynek, klarysek urbanistek, klarysek koletanek, założonych przez św. Koletę Boylet, bernardynek, albertynów, albertynek, tercjarzy franciszkańskich (franciszkanów świeckich), Akcji Katolickiej, Włoch, Asyżu, Bazylei, mariawitów, aktorów, niewidomych, pokoju, robotników, tapicerów, ubogich, więźniów, kupców, zwierząt, harcerzy, ornitologów i hodowców ptactwa domowego.

4 maja, sobota

Noc w towarzystwie kamperów minęła spokojnie . Upału może nie było, ale za to świecił okrągły księżyc , a rano przywitało nas błękitne niebo. To zdawałoby się być zgodne z prognozami, które pilnie śledziliśmy przed wyjazdem, że ten pierwszy tydzień ma być łagodnie mówiąc „taki sobie” , za to drugi... to już sielanka i pełnia słonecznego szczęścia. Podbudowani tym, co jak nam się wydawało, czekać nas miało w niedalekiej przyszłości wstaliśmy tradycyjnie przed świtem i korzystając z ustronności tego miejsca postanowiliśmy poświęcić trochę czasu na niezbędne w życiu na dziko sprawy... ale i fotki













WTEM , nadjechał jakiś samochód i zaparkował nieopodal. W sobotę, tak wcześnie? , na szczęście ogarnęliśmy się już trochę i właśnie kończyliśmy śniadanie. Pan nie dość że zostawił auto tuż obok nas, to jeszcze wyraźnie zmierzał w naszym kierunku... na szczęście nie miał złych zamiarów , pozdrowił nas i zamieniliśmy kilka słów... czy raczej gestów . Okazało się, że pan przyjechał wczesnym rankiem do lasu nazrywać sobie... sałatkę do obiadu . Zniknął w zaroślach by po może pół godzinie znów się pojawić:



Dziko rosnące szparagi – to był jego cel. Jeszcze tego samego dnia widzieliśmy całkiem sporo ludzi którzy przemierzali leśne ostępy w poszukiwaniu tego (podobno) smakołyku

A to nasz włoski znajomy po zakończeniu zbiorów





Ciekawe narzędzie do obcinania korzonków



Porozmawialiśmy dłuższą chwilę... trzeba było sporo dobrej woli i wysiłku umysłowego, by nie znając języka się dogadać , ale jakoś poszło. Pan bardzo zachęcał byśmy nie wracali na dół do Asyżu, ale zrobili sobie rundkę po Monte Subasio, górze na zboczu której jesteśmy i leży też Asyż – droga jest dobra a widoki super . Nie da się ukryć, zachęcił nas .

Ruszyliśmy więc do góry. Kawałek dalej znajduje się tzw Carceri. Pierwotnie była tu kapliczka, jedna z odnowionych przez św Franciszka, a pustelnicy mieszkali w okolicznych grotach. Klasztor z prawdziwego zdarzenia powstał w XV wieku. Miałem ochotę by się zatrzymać, ale Małgosia nie była zbyt chętna , więc pojechaliśmy dalej. Niestety, jak się niedługo okazało, właśnie przy Carceri pomyliliśmy drogę i zamiast wjechać na szczyty, zjechaliśmy z powrotem do Asyżu, tyle że okrężną drogą .

No trudno... widziałem jak Małgosia była rozczarowana i po cichu wymyśliłem tajny plan . Ale jego realizacja miała później nastąpić, teraz pojechaliśmy prosto na zachód.

Santa Maria degli Angeli również minęliśmy bez zatrzymywania, podobnie było z mijanym niewielkim miasteczkiem Bettona.



Kierowaliśmy się na Derutę, jednak nie z powodu chęci zakupu ceramicznych wyrobów z jakich to miasto słynie. Minęliśmy je, by tuż za nim odnaleźć kościół Madonna dei Bagni, leżący prawie przy samej głównej drodze z Perugii do Todi.



Był otwarty. Boczne wejście do kościoła.





Dlaczego nas zainteresował i dlaczego przyjechaliśmy tu specjalnie nadkładając w sumie ponad 50 km? . Dlatego.

Jego ściany pokrywają setki wotywnych ceramicznych tabliczek pozostawianych tu od XVII wieku. Z opisu trochę podobne wydało się nam to miejsce do rumuńskiego „wesołego cmentarza” , jednak tu chodzi o coś zupełnie innego. Tabliczki miały służyć jako dar w podzięce za uleczenie z choroby, za ochronę przed pożarem, powodzią, wypadkiem czy głodem. Niestety, spora część, około 100 tablic została skradziona w 1980 roku. Jak się zorientowaliśmy były to te, pochodzące głównie z XIX wieku.

Kościół jak się domyślamy został zbudowany w miejscu jakiegoś „cudownego objawienia” – na każdym obrazku widnieje podobizna Madonny z Dzieciątkiem w charakterystycznym ułożeniu. Centralne miejsce na ołtarzu zajmuje pień drzewa na którym zapewne to objawienie się dokonało.

Tematyka wojny w Jugosławii również była obecna



Boczna kapliczka



Główne wejście – zamknięte po kradzieży.



Długą chwilę chodziliśmy sobie wewnątrz dość jednak niezwykłego, kolorowego kościółka. Fajne, dość ciekawe, trochę inne miejsce .

W drodze powrotnej zatrzymaliśmy się na chwilę w dolnej, nowej części Deruty by popatrzeć na liczne przydomowe sklepy z ceramiką. Było ich przynajmniej kilkadziesiąt .

A sama Deruta, też całkiem miłe sprawiała wrażenie



My jednak mieliśmy na dziś jeszcze inne cele

c.d.n.

Dowód na to, że Włosi pierwsi wynaleźli PGR-y:

kulka53 napisał(a):... szparagi ...

B. zdrowe, szczególnie dla mężczyzny.

Tylko ten samochód...

kulka53 napisał(a):Jego ściany pokrywają setki wotywnych ceramicznych tabliczek pozostawianych tu od XVII wieku. Z opisu trochę podobne wydało się nam to miejsce do rumuńskiego „wesołego cmentarza” , jednak tu chodzi o coś zupełnie innego. ...

Jedno i drugie znam wyłącznie ze zdjęć, ale skojarzenie mam podobne.

Fajny, ciekawy, troszkę inny odcinek.

pzdr

DarCro napisał(a):Włosi pierwsi wynaleźli PGR-y:

Takie PGR-y to na pewno
"Per Gratia Ricevta" - chyba tak się oryginalnie pisało rozwinięcie tego skrótu w języku starowłoskim
Teraz zdaje się powinno być Per Grazia Ricevuta

Tłumacz googlowy wypluł z siebie "Dla Grace odebrane" ... to chyba nie całkiem to

Wydaje mi się że to oznacza "za łaskę/dobro otrzymane"

longtom napisał(a):

kulka53 napisał(a):... szparagi ...

B. zdrowe, szczególnie dla mężczyzny.

Tylko ten samochód...

Następnym razem nazrywam trochę

Ale z samochodem to że niby co?
Za stary, czy niezdrowy?
Czy może do wożenia szparagów się nie nadaje ?

longtom napisał(a):Fajny, ciekawy, troszkę inny odcinek.

Dzięki, fajnie że się podobało