Małe i duże niebałkańskie podróże :-)

Draj Woche...

FUX napisał(a):Draj Woche...

Aber ... vom ... bis ...?

Nie; do wyjazdu.

Latem mam młyn. Tylko 10-14 dni.

Polski Cmentarz Wojskowy tylko ja zauważyłem?

M. napisał(a):Polski Cmentarz Wojskowy tylko ja zauważyłem?

Witam
Wiedzieliśmy że tam jest, dobrze go było widać z dołu, widzieliśmy też poza murami znaki do niego kierujące. Chcieliśmy tam pójść ale po wyjściu z Bazyliki dość mocno padało i uciekliśmy do samochodu .

kulka53 napisał(a):

Bardzo mi się podoba to zdjęcie.

Drugi Dom Marii - nie rozumiem czemu się dziwicie.
Wiele osób ma po dwa lub więcej domów.

DarCro napisał(a):Bardzo mi się podoba to zdjęcie.

Ciekawe dlaczego
Ja osobiście wolę parę innych naszych fotek

DarCro napisał(a):Drugi Dom Marii - nie rozumiem czemu się dziwicie.
Wiele osób ma po dwa lub więcej domów.

Ale nie zatrudniają aniołów do ich przenoszenia o tysiące km
Chociaż... czego teraz za kasę nie zorganizujesz

2 maja, czwartek

Świta... późno coś . Nieeee, to nie zima kiedy wciąż tylko ciemno i ponuro, to tylko zachmurzona włoska, marchiańska wiosna . Tak, dziś bardzo, bardzo, nawet jeszcze bardziej niż zwykle zachmurzona i ponura...
A ledwo zdążyliśmy otworzyć oczy, zaczęło padać. Szybko doprowadziliśmy wnętrze auta do stanu umożliwiającego jazdę i.... w sumie nic więcej nie dało się zrobić. Nawet zjeść , kiepsko. Leje, bierzemy więc książki i czytamy...

Tuż obok była budowa, magazyn jakiś czy może supermarket. Co prawda dziś nie święto, ale myśleliśmy, że Włosi też jakiś długi weekend sobie uskuteczniają. Jednak nie, punktualnie o 7 pojawiło się dwóch gości pod parasolkami , trochę później pojawiło się jeszcze więcej, tym razem w kaskach i w otoczeniu budowlanego sprzętu. Nie zwracali na nas uwagi, w końcu byliśmy ZA płotem, ale uznaliśmy, że czas na opuszczenie tej okolicy. No i z powodu deszczu nawet nie mamy żadnej fotki .

No nic, leje, okolica zabudowana niemal jak przedmieścia Warszawy , a to tylko (a może aż) Macerata. Daleko nie było, raptem po parunastu minutach daliśmy się porwać strumieniowi aut zmierzających w tylko sobie znanych kierunkach wokół miejskiego centrum. To nie była dobra pora....poranny szczyt. Mokro, ciemno, szyby parują, zupełnie nie wiem dokąd jechać, gdzie zaparkować. Trochę potrwało zanim wcisnęliśmy się w ostatnie wolne miejsce tuż pod miejskimi murami, mogliśmy pozostawić tu auto na dwie bezpłatne godziny. Mało, ale zawsze coś.

Najpierw i tak trzeba było w końcu coś zjeść. Śniadanie na parkingu tuż obok przejeżdżających dwupasmówką aut nie było zbyt przyjemne, ale i z tym trzeba się czasem zmierzyć i sobie poradzić. Jedyny plus – na chwilę przestało padać, przynajmniej przez chwilę mogliśmy mieć trochę swobody...

No i tak naprawdę pewnie nie wspominałbym tego z taką niechęcią i rozgoryczeniem, gdyby choć miasto odwdzięczyło się nam pokazując swą urodę. A tym razem było po prostu nijak .

Wyruszyliśmy około 9 zostawiając za szybą własnoręcznie napisaną kartkę z „ora di arrivo”. Do bramy Porta Mercato mieliśmy zaledwie kawałek... byłem zadowolony, bo tuż obok mieści się coś, dlaczego najbardziej chciałem tu przyjechać – Sferisterio. Widziałem w internecie zdjęcia, bardzo mi się ta budowla spodobała i koniecznie chciałem ją zobaczyć. A cóż to takiego? To XIX wieczna, otwarta w 1820 r. arena niegdyś służąca walkom byków, konnym wyścigom i grze w piłkę, obecnie opera na wolnym powietrzu mieszcząca 3000 ludzi.

Wygląda mniej więcej tak:



Zdjęcie jest z internetu, dlaczego? Bo się okazało, że Sferisterio jest na wolnym powietrzu, owszem, ale wolnego dostępu tam nie ma . Teoretycznie można obiekt zwiedzić, bodajże za 4 euro, ale co z tego, jak wszystko pozamykane na głucho, zero informacji, w ogóle kicha. I nie to, że byliśmy za wcześnie – wracaliśmy też tamtędy i sytuacja była identyczna.

Pozostało tylko pooglądać Sferisterio i okolice z zewnątrz.

Po prawej Sferistrio, po lewej Porta Mercato













Piazza Mazzini. Moja mina mówi sama za siebie

Malutki Piazza Strambi i kościółek Madonna della Misericordia



Wnętrze, co prawda barokowe, ale bardzo mi się spodobało. Ciekawa była też sama budowla kościółka, otoczonego szerokim jakby korytarzem.















Ten sam placyk, stoi tu również Katedra.



I taki pomnik

W środku, no pooglądaliśmy





Jeleń prawie na rykowisku





Scenka powyżej przedstawia patrona Maceraty, św Giuliana, którego historia jest dość zaskakująca. Pewnego dnia napotkany na polowaniu jeleń przemówił przepowiadając mu, że zabije własnych rodziców. Giuliano wyprowadził się z domu w odległe strony, założył rodzinę. Gdy kiedyś wrócił z polowania, w swym łóżku zastał dwie osoby. Przekonany, iż właśnie nakrył swą żonę na niewierności, bez zastanowienia zabił pogrążonych we śnie ludzi. Szybko okazało się, że byli to jego rodzice którzy chcieli go odwiedzić...Giuliano miał straszne wyrzuty sumienia i odrąbał sobie ramię, które to jest obecnie relikwią przechowywaną w kościelnym skarbcu. W pokucie założył też przytułek i opiekował się w nim chorymi. Jak widać, różne są drogi do świętości...









XIX wieczny biskup Maceraty



Czasem dobrze wejść gdzieś z wycieczką i przewodnikiem. Podpatrzyliśmy że uwaga grupy ludzi skupia się po prawej części prezbiterium, podeszliśmy potem i my. To najstarsze malowidło przechowywane w katedrze.

Gdy wyszliśmy z katedry znów zaczęło padać. Wyjątkowo niegościnna była dla nas Macerata i jej okolice . Przeszliśmy się nieco po starym centrum miasta, które naprawdę niczym nas nie zachwyciło.





Główny plac miasta, Piazza della Liberta. Co chwilę wycieraliśmy obiektywy szmatkami, ale i tak nie dało się uniknąć paru „zachlapanych” zdjęć

Corso della Repubblica i w głębi kościół San Giovanni – jeden z niewielu ładnych obrazków z Maceraty.









Chociaż, ta brama też była całkiem niezła





Palazzo Ricci, obecnie muzeum sztuki współczesnej



Kościół San Filippo

Malutki Santa Maria della Porta









Sklepienie bardzo ładne



Ale barokowe okrągłości czasem przybierają trochę przesadne formy





Piazza Mazzini



I w ten sposób w nieco ponad półtorej godziny zrobiliśmy mini rundkę po niezbyt rozległym centrum Maceraty. Wróciliśmy do samochodu marząc by chociaż przestało padać... Miasto okazało się największym włoskim rozczarowaniem podczas całych dwóch włoskich tygodni. Nie będziemy zachęcać do odwiedzin... ale gdyby ktoś tu przypadkiem zabłądził, może zobaczy w Maceracie coś, czego nam się nie udało

c.d.n.

kulka53 napisał(a):
I w ten sposób w nieco ponad półtorej godziny zrobiliśmy mini rundkę po niezbyt rozległym centrum Maceraty. Wróciliśmy do samochodu marząc by chociaż przestało padać... Miasto okazało się największym włoskim rozczarowaniem podczas całych dwóch włoskich tygodni. Nie będziemy zachęcać do odwiedzin... ale gdyby ktoś tu przypadkiem zabłądził, może zobaczy w Maceracie coś, czego nam się nie udało

c.d.n.

Nie spodobało się Wam, bo nie byliście na meczu siatkówki ,
a w Maceracie jest całkiem niezły zespół Lube Banca Macerata .

Prawdopodobnie przy innych okolicznościach przyrody wygląda lepiej , sympatyczniej , zachęca do długich spacerów i odkrywa swoje uroki . . .
W deszczu wszystko wygląda inaczej


Pozdrawiam
Piotr