Małe i duże na Północ podróże :-)

Dzień siódmy, 3 sierpnia, piątek c.d.

Pojedziemy teraz jeszcze kawałek dalej na południe. Daleko się nie da bo wszędzie rozpościerają się wody Limfjordu, nie ma tutaj też mostu… jest za to prom , z którego korzystać nie będziemy ale chcemy zobaczyć okolicę w której pływa.

To niedaleko. Mijamy Amtoft zatrzymując się na moment na przydrożnym parkingu.





Chwilę później jesteśmy po północnej stronie wąskiego przesmyka którego brzegi łączy kursujący prom. Stoi tu kilka aut w oczekiwaniu na niego, my zatrzymujemy się nieopodal. Prom właśnie dopływa.





Prom nazywa się tak jak wspomniany przesmyk . Tutaj Limfjord rozdziela się na dwie wąskie cieśniny pomiędzy którymi leży wyspa Mors. Prom zaraz właśnie na nią popłynie.

Prom przybija do nowego nabrzeża, nieopodal stara droga wpada niemal wprost do wody.



Po drugiej stronie wyspa Mors kończy się klifem Feggeklint.



Chyba trochę tu wieje .





Luna i Amtoft .



Pomiędzy wodą a niebem można dostrzec wąską, ledwo wyniesioną ponad poziom wody mierzeję – północny kraniec wyspy Mors.



Max zoom



Ok, prom odpłynął, zrobiło się pusto, nie ma tu wiele więcej do zobaczenia. Odjeżdżamy.

Plan na dziś zakładał taką właśnie krótką objazdówkę po okolicy i powrót nad morze w upatrzoną podczas objazdu miejscówkę. Póki co niczego lepszego niż już znamy nie znaleźliśmy, ale przed nami jeszcze kawałek do przejechania…znad Feggesundu wracamy nieco inną, zupełnie boczną dróżką która okazuje się być szutrowa .



Przejeżdżamy m.in. przez tamę oddzielającą rozlewiska Limfjordu od właściwego kanału.



Na płytkim rozlewisku można dostrzec setki ptaków.







Nie muszę chyba dodawać że bardzo mi się tu podoba? .

Dojechawszy do głównej przecinamy spore Østerild i kierujemy się na Hjardemål Klit. Jedziemy sporo kilometrów przez lasy i łąki, jest tutaj bardzo ładnie, ale niestety, nie ma dróg w kierunku morza a jeśli są to z zakazami wjazdu, nie nadające się zbytnio do przejechania. Na chwilę zatrzymujemy się tylko przy ładnym jeziorku prze drodze… jeszcze ładniejsze byłoby zapewne oświetlone słońcem .



















No nic, okazało się że niczego fajniejszego na popołudnie i noc nie znaleźliśmy, postanawiamy zatem wrócić na nasze miejsce. Kollerup strand okazała się jednak najlepsza w okolicy .

Pogoda niestety nie sprzyja plażowaniu . Nie jest zimno, ale zaczyna coraz mocniej powiewać i chmury zamiast zanikać robią się coraz gęściejsze i ciemniejsze. Mimo to i tak wędrujemy na plażę, chowamy się przed podmuchami wiatru w jedno z dziesiątek zagłębień na porośniętych trawami wydmach i odpoczywamy parę godzin. Mimo marnej pogody i tak korzystamy z morskiej kąpieli , ciepła woda Morza Północnego dziś wydaje się chyba jeszcze cieplejsza…

Pod wieczór pogoda się jeszcze bardziej psuje, co prawda nie pada ale robi się naprawdę zimno, głównie dzięki dość mocnym podmuchom wiatru. Na szczęście i na taką ewentualność jesteśmy przygotowani .



W tle widać archaiczny model samochodu z podobnie wiekową przyczepką z rozkładanym namiotem. Para Duńczyków w średnim wieku właśnie przyjechała i rozłożyła ten namiot, spędzili tę noc właśnie tutaj. Zamiłowanie do pięknie odrestaurowanych i utrzymanych modeli starego sprzętu kempingowego (i nie tylko) już nie raz w tym kraju widzieliśmy…

Mapka dzisiejszej wycieczki:



A – Kollerup Strand
B – Grønnestrand
C – Svinkløvene
D – Klim Strand
E – Thorup Strand
F – Plaża na wschód od Bulbjerg
G – Tømmerby Kirke
H – Øsløs Kirke
I – Feggeklit
J – Hjardemal Klit

c.d.n.

Bardzo kusisz tą Danią ... ... tak bardzo, że aż zatęskniłem za nią ... ... powoli myślimy nad "majówką", ale raczej nie będzie to "Grecja Północy" ... ... cóż, trzeba będzie wytrzymać przynajmniej kolejny rok ... ...
Pozdrawiam.

kmichal napisał(a):Bardzo kusisz tą Danią ... ... tak bardzo, że aż zatęskniłem za nią ... ... powoli myślimy nad "majówką", ale raczej nie będzie to "Grecja Północy" ... ... cóż, trzeba będzie wytrzymać przynajmniej kolejny rok ... ...

Nasza majówka już się "wykluła" i będzie to najprawdopodobniej prawdziwa Grecja, ta na południu .
Natomiast co do Danii... mamy już zaplanowany inny kierunek na lipiec więc nie wiem czy uda się jeszcze jeden tydzień wykroić w wakacje . Ale jeśli tak, to kto wie. Tyle że Dania ma wciąż mocną nadbałtycką konkurencję w naszych zamierzeniach .

Do opisania został nam już tylko jeden dzień , może to co pokażemy będzie jeszcze dodatkową zachętą ...jak dla mnie to jeden z najpiękniejszych obszarów w Danii .

Pozdrawiam

Dzień ósmy, 4 sierpnia, sobota

Podobnie jak wieczór i noc, tak i poranek był lodowaty . Temperatura to jedno a wiatr to drugie, może nie jakiś huragan ale jednak wiało. Nie było się nad czym zastanawiać, nie są to warunki na spokojne urzędowanie śniadaniowe… zbierzemy się szybko i jadąc znajdziemy jakieś spokojne miejsce osłonięte od wiatru i nie nad samym morzem.





Żegnamy się z naszą plażą, choć morze jeszcze dziś zobaczymy nieraz w różnych miejscach .



To było fajne miejsce na nocleg, może nieszczególnie ustronne i zaciszne, ale miało inne plusy .









Humory dopisują nam średnio, bo trochę szkoda tego ostatniego dnia w Danii na niezbyt ciekawą pogodę. No ale co zrobić , i tak dopisała nam ona wyjątkowo jak do tej pory, poza tym liczymy też że może nie będzie tak źle… prognozy zapowiadały poprawę w ciągu dnia.

Zgodnie z założeniem jedziemy do Fjerritslev gdzie po raz kolejny już tankujemy trochę paliwa i kierujemy się na zachód. Kawałek dalej zatrzymujemy się na śniadanie wykorzystując fajny, otoczony drzewami placyk ze stołami i ławkami. Nie spieszymy się bo pogoda wciąż jest średnia , jednak gdy trochę później dojeżdżamy do Hanstholmu świeci już piękne słońce .

Hanstholm to dziwne miejsce. Niby miasto, ale tak schowane za wydmami na klifie że praktycznie w ogóle go nie widać, z którejkolwiek by się strony nie przyjechało. Tym razem objeżdżamy go wzdłuż linii brzegu podziwiając m.in. zabudowania portowe…tyle że też nie ma żadnych statków. Planowaną rolę Hanstholmu w obsłudze promów do Norwegii przejęło już dawno leżące dalej na północ Hirtshals. Po Hanstholmie w zasadzie tylko hula wiatr…

Podjechaliśmy i zatrzymaliśmy się tylko przy tutejszej latarni morskiej, dobrze widocznej (tak pamiętałem) gdy dojeżdża się do miasta od południa. Latarnia stoi w najwyższym punkcie wydmowego wybrzeża w dość odludnej okolicy.





Nieopodal jest kościół i cmentarz.

Jedziemy na południe, tam gdzie na sporym obszarze wybrzeża rozciąga się Park Narodowy Thy.





Pierwszy przystanek – na małym, zasypywanym przez nanoszony wiatrem piach parkingu pomiędzy Hanstholmem a Klitmøller.





















Tłumów nie ma .



Wieje i jest dość chłodno, takie ostre, morskie powietrze. Jednak słońce operujące coraz wyżej zaczyna coraz mocniej przygrzewać.







Ten właśnie kawałek wybrzeża i drogi pomiędzy wspomnianymi miastami jest dla mnie takim symbolem piękna duńskiego nadmorskiego krajobrazu. Rozległe, pagórkowate, porośnięte miotanymi trawami i wrzosami wydmy zapamiętałem sprzed 2 lat i bardzo chciałem tutaj przyjechać by jeszcze trochę więcej tu zobaczyć i pobyć choć trochę dłużej. Na szczęście pogoda się poprawiła i będziemy mogli cieszyć się tym dniem w Parku Narodowym Thy…

c.d.n.

kulka53 napisał(a):Nasza majówka już się "wykluła" i będzie to najprawdopodobniej prawdziwa Grecja, ta na południu .

... zazdraszczam ... ... czekam zatem na kolejną relację ... ...

kulka53 napisał(a):Tyle że Dania ma wciąż mocną nadbałtycką konkurencję w naszych zamierzeniach

... hmmmmm ... ... czyżby jedna z tych małych ... ...

kulka53 napisał(a):jak dla mnie to jeden z najpiękniejszych obszarów w Danii .

kulka53 napisał(a):Park Narodowy Thy

... rzeczywiście jest na czym oko zawiesić ... ... czysta natura, pięknie ... ... i nawet pogoda się poprawiła ... ...
Pozdrawiam.

kmichal napisał(a):... zazdraszczam ... ... czekam zatem na kolejną relację ... ...

Pewnie będzie... jak pojedziemy i wrócimy

kmichal napisał(a):... hmmmmm ... ... czyżby jedna z tych małych ... ...

Powtórka z Łotwy i (zwłaszcza) Estonii już szykuje się od co najmniej 3 lat ale póki co jeszcze się nie udało .

kmichal napisał(a):... rzeczywiście jest na czym oko zawiesić ... ... czysta natura, pięknie ... ... i nawet pogoda się poprawiła ... ...

Oj jest, jest...to taki nasz nadBałtyk do kwadratu a nawet do sześcianu . I kolor morza jest taki bardziej śródziemnomorski niż bałtycki . Pogoda na szczęście tego jeszcze dnia pozwoliła na prawie niezmąconą radość z bycia w tych wszystkich miejscach...mieliśmy szczęście, bo o ile pogoda wszędzie jest ważna, to akurat w tym rejonie jest czynnikiem jednak najistotniejszym .

Pozdrawiam

Dzień ósmy, 4 sierpnia, sobota c.d.

Następny przystanek mamy raptem kilka kilometrów dalej. Przed dwoma laty minęliśmy Klitmøller po prostu główną drogą, tym razem skręcamy do miejscowości. Jest to słynna osada, dawniej zwykła wioska rybacka, dziś jeden z ważniejszych europejskich ośrodków wszelakiego surfingu gdzie odbywają się różne, liczne zawody w tych sportach.

Spodziewaliśmy się dość ekskluzywnego i snobistycznego miejsca… może i trochę tak tutaj jest. Najpierw jednak zatrzymujemy się tuż przed miasteczkiem na małym przyplażowym parkingu… szczelnie wypełnionym stojącymi na dziko kamperami .



Ten widok nas zaszokował. Co jak co, gdzie jak gdzie, ale tutaj? . Nie dość że takie znane miejsce to jeszcze w parku narodowym? . Wszędzie, albo przynajmniej w wielu miejscach nad morzem zakazy a tutaj tak po prostu pozwalają nocować: .

Wszystko jedno, my i tak byśmy tutaj zostać nie chcieli, w każdym razie nie w środku sezonu. Zatrzymaliśmy się na chwilę by podejść popatrzeć na plażę i na okolicę.







Miasteczko wygląda przyjemnie, ale sama plaża w tym akurat miejscu średnio. Sporo kamieni i gruboziarnisty piach .







Więcej zdjęć stąd nie mamy. Przez Klitmøller zrobiliśmy sobie rundkę bez zatrzymywania, widać było że jest to popularne, nawet bardzo popularne miejsce, jak na warunki duńskie nawet można powiedzieć – zatłoczony kurort . Niemniej nie rozrosło się bez opamiętania na całą okolicę, jest zwarte i z ładną zabudową. Są tu hotele, apartamenty, wszystko w kompaktowych raczej rozmiarach. A nieduże parkingi w samym środku w znacznej mierze zajmują stojące na dziko kampery surfingowców .

Warto było zobaczyć Klitmøller, ale my zdecydowanie wolimy bardziej dzikie miejsca… i za chwilę już w takim jesteśmy. Vangså to mikro wioska złożona z paru rozrzuconych między wydmami domów.





Droga do Vangså – kwintesencja krajobrazu Thy.





I tutejsza plaża.









c.d.n.

Dzień ósmy, 4 sierpnia, sobota c.d.

Kolejny przystanek będzie nieco dłuższy . Tym razem boczna dróżka prowadzi przez niskie sosnowo-jodłowo-dębowe lasy do miejsca zwanego Bøgsted Rende. Do morza wpływa tutaj strumyczek na którym w XVII i XVIII wieku funkcjonował młyn wodny. Dziś w okolicy nie ma żadnych zabudowań a ląd od morza oddzielają wysokie dla odmiany wydmowe pagóry.

Wygląda jakbyśmy tu byli całkiem sami, ale nie, parę innych aut też było



Wędrujemy jedną z licznych ścieżek na szczyt klifu.



Nieopodal widać jakąś stalową konstrukcję.



Zejście na plażę.



Wieje, wiatr szybko zawiewa ślady.







W oddali widać następną miejscowość na tym odcinku wybrzeża - Nørre Vorupør.

W najwyższym punkcie w okolicy .



Chyba mi się podoba .



Małgosi podoba się podwójnie .



Widać osunięty bunkier i ujście wspomnianej rzeczki.





W drugą stronę – tylko pustka .





Wybrzeże idealne…no, mogłoby trochę mniej wiać .



Ta dwójka to Austriacy…



, gdy doszli do nas, zagadnęli widząc polskie numery. Podobnie jak my zachwyceni tutejszą okolicą, przyrodą, pustkami, chcieli wiedzieć u źródła jak wygląda nasz, polski brzeg Bałtyku bo nigdy tam nie byli. Opisałem…jest podobny, ale po pierwsze bardziej zaludniony, po drugie nie ma tak wysokich wydm a po trzecie w ogóle jest jakby mniej imponująco… za to piaseczek jest miałki i złoty , na wielu odcinkach brzeg jest porośnięty lasem, no i nie wolno po plażach jeździć samochodami .

W sumie takiego koloru nasz Bałtyk nie ma .





I takich wydm z tak gęstą trawą też nie .



Jeszcze chwila i też tam zejdziemy .



Tylko jeszcze pamiątkowa fotka .







Koło ratunkowe jest .



Schodzimy.



Eeee, to nie bunkier a jakiś bardziej nowoczesny klocek .



Na plaży przy ujściu strumyka zebrało się trochę ludzi.





Pogoda może nie jest idealna do plażowania, ale kąpiel w morzu spokojnie można by odbyć… jeśli ktoś nie boi się sporych fal.









Zastanawiam się czy by też czasem nie spróbować .



Ostatecznie rezygnujemy z kąpieli. Nie chce się nam wracać do auta po ręczniki a poza tym Małgosia w ogóle czuje respekt przed dużymi falami i zapewne nie udałoby się jej zamoczyć. Czy jeszcze kiedyś nadarzy się okazja na kąpiel w 22-stopniowym Morzu Północnym? Trudno powiedzieć .

Wędrujemy więc nad strumyk, gdzie rozłożyła się rodzina z małymi dziećmi. Woda nie jest specjalnie ciepła ale podmuchy wiatru jakby mniejsze no i słońce bardziej przygrzewa.



Woda ma brązowe zabarwienie, zapewne od torfowisk przez które przepływa wcześniej.



Nie jest tu może wyjątkowo pięknie, ale całkiem ładnie na pewno .







Są nawet mini-wodospady



I rosną kwiatki .







Kamień młyński? .



Wszędzie można się natknąć na tablice informacyjne o danym miejscu.



Powoli wracamy już do auta.



Płynąca przez las rzeczka wygląda bardziej na „zardzewiałą” od związków żelaza niż od torfu





Cała okolica to fajne miejsce na wycieczki rowerowe…



c.d.n.