Małe i duże na Północ podróże :-)

Dzień czwarty, 31 lipca, wtorek c.d.

…czyli c.d. Faaborga .

Spod kościoła Helligåndskirken wędrujemy z powrotem do centrum… no dobra, do ścisłego centrum . Kierujemy się na widoczną niemal zewsząd żółtą wieżę, dotąd sądziliśmy że jest to wieża kościelna, drugiego, najważniejszego kościoła w mieście, właśnie w tym momencie okazało się że to nie tak .

Klokketårnet to wieża nigdy nie ukończonego kościoła św. Mikołaja, którego budowa rozpoczęła się w XVI wieku, po nastaniu Reformacji. Kościół ostatecznie zburzono niedługo po wybudowaniu pozostawiając samotną wieżę, która stała się symbolem i wizytówką miasta. Dziś służy głównie jako punkt widokowy.

Jak widać jest to popularny cel turystyczny .





Wejście na wieżę to z tego co pamiętam równowartość około 2 euro. Odpuszczamy uznając ze za wiele z niezbyt wysokiej wieży nie zobaczymy.

Ładne uliczki Faaborga.









Na gwarnym, dużym i ładnym Rynku.







I w okolicach.

Nieopodal Rynku na ulicy Holkegade natrafiamy na kolejne darmowe muzeum. Kolejne – mam na myśli w kolejnym mieście , to chyba taki zwyczaj jest w Danii że miasto udostępnia jakiś stary dom, gospodarstwo, do zwiedzania - może w ramach promowania dawnej kultury – a na pewno turystyki w mieście. Den Gamle Gård to XVIII wieczny dwór, pochodzi z czasów kiedy Faaborg był jednym z pięciu najważniejszych miast i portów w kraju. Urządzono tu wystawę – skansen – opowiadający o ówczesnych czasach… jak dla nas jest to bardzo fajne miejsce.

Uliczka Holkegade.



Den Gamle Gård

I to tyle z Faaborga. Miasteczko przyjemne, na pewno warte zajrzenia, choć widzieliśmy już w Danii bardziej urokliwe miejsca. Może na ten odbiór też miała wpływ pochmurna, dość ponura pogoda? Trudno powiedzieć. W każdym razie na pewno nie żałujemy tych nieco ponad 2 godzin które w Faaborgu spędziliśmy .

c.d.n.

Dzień czwarty, 31 lipca, wtorek c.d.

Jest jeszcze dość wczesne popołudnie gdy wyjeżdżamy z Faaborga w kierunku północno-zachodnim. Plan na dalszą część dnia jest taki, by znaleźć sobie fajną plażę... no dobra, chociaż w miarę fajną , nie zawaloną wodorostami w stopniu uniemożliwiającym wejście do wody. Ale poza plażą, zanim ją jeszcze znajdziemy, albo może i po paru godzinach na niej spędzonych, chętnie jeszcze coś byśmy zobaczyli .

Jednej rzeczy żałuję , bo na kartce z wypisanymi miejscami do odwiedzenia miałem kościół w Horne. Horne to miejscowość leżąca na zachód od Faaborga, przy drodze do przeprawy promowej na wyspę Als. W Horne znajduje się bardzo ładny i ciekawy – bo okrągły - kościół , jakoś tak wyszło że mi się o nim zapomniało i tej atrakcji nie widzieliśmy.

Widzieliśmy za to plażę Damsbo, kawałek za sporą wioską Falsled. Nie wiem dlaczego nie mamy żadnego zdjęcia , chyba dlatego że „plaża” była kiepska bardzo, oczywiście z wodorostami i ze sporą ilością Duńczyków, którym ten fakt także i tu nie przeszkadzał.

Za to odnaleźliśmy, choć nie było łatwo bo leży na totalnym uboczu, zamek Løgismose. Nazwa ta może kojarzyć się głównie z firmą z branży spożywczej, której założyciele są właścicielami zamku. Pierwsze wzmianki o Løgismose pochodzą z XIV wieku, natomiast sam zamek powstawał w 4 etapach – około roku 1500 skrzydło północne, przed 1575, 1640 (m.in. kaplica) i w 1883 skrzydło południowe. Zamek jest jak wspomniałem własnością prywatną i jak się okazało nieudostępnioną do zwiedzania. Dlatego zaglądamy tylko na dziedziniec.



Teraz naszym celem będzie półwysep Helnæs. Zanim jednak tam dojedziemy zatrzymujemy się na chwilę widząc rozległe płaskie łąki za którymi rozciąga się długa i całkiem przyjemna plaża . Miejsce to ewidentnie jest bardzo popularne, na trawiastym parkingu stoi mnóstwo samochodów (mimo wciąż przeciętnej, pochmurnej pogody), a rozglądając się po okolicy nie zauważamy żadnych zakazów nocowania . Za to są eleganckie toalety... tak, to będzie zupełnie niezłe miejsce by spędzić tu popołudnie i noc .







Zanim to jednak nastąpi jedziemy na półwysep Helnæs. Jest to niewielki skrawek lądu, właściwie wyspa... połączona z Fionią groblą na której zbudowano drogę. Na półwyspie jest jedna wioska - Helnæs By, kemping, pojedyncze gospodarstwa oraz latarnia morska która to będzie naszym najważniejszym celem.





Zatrzymujemy się na chwilę przy fajnym wiatraku.





Właściwie nic innego nie przyciąga tutaj naszej uwagi, Helnæs nie jest tak ładnym miejscem jakie już mieliśmy okazję na Fionii i w okolicach widzieć. Dlatego szybko dojeżdżamy do końca drogi, do wspomnianej latarni. Latarnia rozpoczęła działalność w 1901 roku.

Przy latarni jest mały żwirowy parking i sporo samochodów, jednak znajduje się dla nas miejsce. Są tu też toalety . Idziemy na krótki spacer po okolicy.









Wybrzeże pod latarnią



I nawet kawałek żwirowej plaży jest.





W pobliżu zauważamy jeden z kilku znajdujących się na półwyspie kurhanów.





W drodze powrotnej zajeżdżamy jeszcze na równie długą plażę, właściwie wybrzeże jak się okazuje, po zachodniej stronie półwyspu. Dojazd z wioski Helnæs By był długi i niewygodny, po żwirowej, nieco dziurawej drodze pośród płaskich, rozległych łąk i pastwisk Maden, a na miejscu zastaliśmy żwirową plażę, podobną do tej pokazanej powyżej. Zastaliśmy też zakazy kempingowania.... zdecydowanie jednak wrócimy tam gdzie już sobie upatrzyliśmy miejsce na nocleg. Zdjęć brak .

Kilka więc innych, na groblę łączącą Helnæs z Fionią.







Jesteśmy zadowoleni, bo pogoda popołudniu wyraźnie się poprawia . Zatrzymujemy się na parkingu przy plaży, ok, no może ze 200 m od plaży, w miejscu gdzie jak sądzimy będzie fajnie spędzić wieczór i noc. Zabieramy plażowe akcesoria i wędrujemy jedną z licznych ścieżeczek na piach. Po drodze zauważamy znajomą roślinkę .



Nawet jeszcze kwitnie...



Plaża jest wąska, ale ilość wodorostów jest znikoma, za to dno niezbyt przyjemne, kamieniste raczej i szybko robi się głęboko. Ale już nie narzekamy , woda jest ciepła (23-24 stopnie) a jak na warunki w tych okolicach to i tak jest tu całkiem nieźle .



No i pogoda wyraźnie się poprawia, nawet możemy obserwować zachód słońca odbijający się w naszym autku .



Ok, ja mam nieco inne zajęcie w tym momencie - mapa i książki...





Wieczór był bardzo przyjemny, bezwietrzny niemal i ciepły. Zgodnie z przewidywaniami zostaliśmy całkiem sami, jeden bus z dwójką Niemców przeniósł się pod wieczór z końca parkingu w okolice toalet . Byliśmy co prawda na rozległym, odkrytym terenie, ale do najbliższych zabudowań było dobre kilkaset metrów. To było całkiem fajne popołudnie i wieczór...

A to mapka z dzisiejszą trasą:



A – Ristinge
B – Kong Humbles Grav
C – Valdemars Slot
D – Egeskov Slot i Mølle
E – Brahetrolleborg Slot
F – Faaborg
G – plaża Damsbo
H - Løgismose Slot
I – latarnia Helnæs
J – Maden
K – nocleg przy Brydegård Strand

c.d.n.

Widzę, że znajomych miejsc coraz więcej ... ... a do Egeskov, pomimo wysokiej ceny warto zajrzeć - na szczęście teren jest ogromny i ludziska się rozchodzą, więc tragedii nie ma, ale spokoju to tam się nie uświadczy ... ...
Pozdrawiam.

kmichal napisał(a):Widzę, że znajomych miejsc coraz więcej ... ... a do Egeskov, pomimo wysokiej ceny warto zajrzeć - na szczęście teren jest ogromny i ludziska się rozchodzą, więc tragedii nie ma, ale spokoju to tam się nie uświadczy ... ...

Na spokój nie liczyliśmy , ceny nawet aż tak nas nie przeraziły...bardziej w rezygnacji z wejścia do Egeskov chodziło nam o to że wolimy zobaczyć więcej innych miejsc niż tylko to jedno tak dobrze znane .
Jeszcze na pewno zobaczysz w tej relacji znajome miejsca , ale już nie na Fionii, następnego dnia rano ją opuścimy już bez zatrzymywania.
Pozdrawiam.

kulka53 napisał(a):następnego dnia rano ją opuścimy

... czyżby kierunek wyspa stołeczna ... ...
Pozdrawiam.

kmichal napisał(a):... czyżby kierunek wyspa stołeczna ... ...

Wręcz przeciwnie , stały ląd
Wyspa stołeczna może następnym razem... może w tym roku, kto wie?

Dzień piąty, 1 sierpnia, środa

Dość przyjemna noc za nami, a kolejny dzień zapowiada się zupełnie nieźle. Jest stosunkowo ciepło, i co ważne – niemal bezwietrznie, zresztą podobnie jak wczoraj wieczorem. Co prawda słońca nie ma, bo na wschodnim niebie zalegają jeszcze cienkie chmury skutecznie zasłaniając wschodzące słońce, ale na zachodzie niebo jest już niemal bezchmurne. A w takim miejscu w jakim jesteśmy, czyli przy plaży, w Danii można często zaobserwować takie obrazki .





Starsi państwo właśnie wracają do auta po porannej kąpieli. Poza nami nikogo na parkingu nie było (no, jeszcze młodzi Niemcy w busie ale to kawałek dalej), może dlatego pomachali nam przyjaźnie gdy przyjechali a my właśnie byliśmy w trakcie śniadania? . Nie mamy może jakichś ogromnych doświadczeń w kontaktach z Duńczykami, niemniej te które były zawsze były sympatyczne, nie spotkało nas jak dotąd nic nieprzyjemnego.

Wykąpani Duńczycy wsiedli w swoich szlafrokach do auta i pojechali a i my niedługo się zebraliśmy…



Trochę zdjęć z tej rozległej, przyplażowej łąki porośniętej także wrzosami.













Inne roślinki też były



Widać wspomnianego busa nieopodal budyneczku z toaletami



Zaraz odjeżdżamy .

Ale jeszcze przedtem krótki spacer na plażę.











A potem już bez zatrzymywania, pustymi o poranku drogami wschodniej Fionii zmierzamy na północ, w kierunku autostrady. Co prawda w tym rejonie jeszcze w planie był cypelek Torø nieopodal Assens, jak również samo to niewielkie miasteczko, ale postanowiliśmy że jednak opuścimy już tę niewątpliwie ciekawą i miejscami piękną krajobrazowo wyspę i przemieścimy się w inny region Danii…

Daleko nie było, kilkanaście minut i mkniemy już wspomnianą autostradą na wschód, a po minięciu mostu – na północ.

Daleko jednak jechać nie mamy zamiaru. Zjeżdżamy zaraz przy pierwszym mieście, którym było Vejle, miasto to omijamy kierując się na północny zachód. Celem jest Jelling .

Przyznam szczerze, że nie ująłem tego miejsca w naszym planie, zarówno tym tegorocznym, jak również absolutnie nie myślałem o nim przed dwoma laty. Jednak tak się ułożyła nasza wycieczka że po prostu Jelling było po drodze, a skoro to takie ważne dla duńskiej historii miejsce, to może jednak warto poświecić mu chwilę? .

W Jelling spędziliśmy mniej więcej 3 godziny i jedno co mogę powiedzieć – było warto . Może po części wpływ na odbiór miała także przecudowna, bezchmurna i przyjemnie ciepła pogoda, ale jednak i tak Jelling warto odwiedzić niezależnie od pogody.

Zatrzymujemy się na dużym parkingu, który chyba należy do pobliskiego marketu, jednak w dużej mierze jest wykorzystywany przez odwiedzających to co w miasteczku najważniejsze.

Jelling to obecnie małe miasteczko, liczące około 3 tys. mieszkańców. Dla Duńczyków jest to coś podobnego jak dla nas Gniezno , znajdują się tu bowiem dwa pochodzące z X wieku wielkie kurhany, służące wg wszelkich przypuszczeń jako miejsce spoczynku ówczesnego króla Danii Gorma Starego i jego żony. Zbudowano tutaj wówczas również pierwszy, drewniany kościół, zastąpiony później przez murowany. Przed wejściem do kościoła stoją dwa słynne kamienie runiczne, pierwszy z początku X wieku postawiony przez Gorma żonie Tyrze, drugi zaś, kilkadziesiąt lat młodszy, postawiony przez ich syna Haralda Sinozębego. Na kamieniu znajduje się wizerunek Chrystusa… Harald bowiem był tym władcą który wprowadził do Danii chrześcijaństwo.

Z parkingu na miejsce jest parę kroków. A na miejscu zastajemy poza sporymi wzgórzami kurhanów i stojącym pomiędzy nimi kościołem także budynek muzeum. Muzeum okazuje się bezpłatne , na dole znajduje się punkt gastronomiczny i spory sklep z pamiątkami, a na pietrze - rozległa wystawa znalezisk z okresu średniowiecza oraz ekspozycja multimedialna. Nie będę się rozpisywać na temat historii i samej wystawy, wniosek jest jeden – WARTO było to zobaczyć, poświęcić trochę czasu i wysiłku umysłowego by ogarnąć całość tego co można tu zobaczyć w konkretną wiedzę na temat duńskiej historii . Wyszliśmy nie dość że bardzo zadowoleni, to jednak wiedząc o tym małym kraju dużo więcej niż wtedy, gdy do budynku wchodziliśmy.

Parę zdjęć z muzeum.

To był duży szok…. Drzewo genealogiczne duńskiej królowej Małgorzaty, z którego wynika, że obecna królowa wywodzi się w prostej linii od wspomnianego średniowiecznego władcy Gorma



Co nieco o piśmie runicznym i wywodzącym się od niego symbolu Bluetooth .



Wyjaśnienie co przedstawiają słynne kamienie runiczne w Jelling



Kamienie w oryginalnych barwach



Jak zbudowano kurhany…



Struktura kościoła



Ekspozycja muzealna.





















W następnym odcinku pójdziemy zobaczyć kamienie, kurhany i kościół w oryginale .

c.d.n.

Dzień piąty, 1 sierpnia, środa c.d.

Z muzeum przechodzimy przez ulicę i w parę kroków jesteśmy przed kościołem. A przed kościołem stoją owe dwa słynne kamienie runiczne ze średniowiecznymi inskrypcjami…wygląda to fajnie, tyle że parę lat temu (chyba parę) dla większej ochrony zabytku otoczono je szklanymi prostopadłościanami i teraz od szkła odbija się ostre słońce. Zatem zdjęcia mają sens tylko z jednej strony.













W tle jeden z kurhanów.

Wchodzimy do kościoła. Jest to romańska świątynia z około 1100 roku, zbudowana na miejscu wcześniejszych trzech kościołów drewnianych. Wewnątrz, w prezbiterium, odkryto najstarsze w Danii freski pochodzące z czasów budowy kościoła.

























Parę fotek z zewnątrz. Widywaliśmy już w Danii ładniejsze, zgrabniejsze kościółki, no ale ten za to jest wyjątkowy ze względu na swą historię .









Kościół otoczony jest cmentarzem.