Małe i duże na Północ podróże :-)

Ze „szczytu” wróciliśmy do auta i pojechaliśmy na południe, na sam koniuszek półwyspu. Stoi tam latarnia Sletterhage.



Obok jest jakiś bunkier.





Latarnia Sletterhage została zbudowana w 1894 roku by oznaczyć szlak wodny wiodący do portu w Aarhus. Po automatyzacji budynki latarników przeszły w ręce prywatne, jednak w latach późniejszych urządzono tam niewielkie muzeum prezentujące sprzęty nawigacyjne oraz życie w przybrzeżnym morzu i geologię okolicznego obszaru. Jest to popularne miejsce turystyczne, w okolicy znajduje się też sporo letniskowych domków.

Parkuję na sporym placu nieopodal latarni. Jesteśmy trochę zaskoczeni, rzeczywiście jest tutaj bardzo dużo ludzi , kilkadziesiąt samochodów.

Widok na północny zachód.





Latarnia Sletterhage



Żwirowa plaża na krańcu półwyspu.





Widoczek na północny wschód



Na tym zbliżeniu lepiej widać tzw. Tyskertårnet – niemiecką, betonową wieżę radarową zbudowaną podczas okupacji. Można tam pójść i wejść na nią, jest to podobno świetny punkt widokowy , odpuściliśmy ze względu na pogodę, poza tym przed chwilą byliśmy na jeszcze wyższym punkcie .

Nie pada .











Nawet tuż przy latarni stoi kilka domków.





Parking przy latarni







To było fajne miejsce, podobało się nam. Nie widać tego na zdjęciach, ale licznie odwiedzający je Duńczycy często rozkładali się z jedzeniem, urządzali sobie pikniki. Ewidentnie są przyzwyczajeni to takiej aury i niespecjalnie im przeszkadza .

c.d.n.

kulka53 napisał(a):Zawsze można pojechać jeszcze raz...

... dokładnie nad tym również się zastanawiałem - chyba to będzie rozsądna opcja ... ...

kulka53 napisał(a):A obok Rømø - traktor na Mandø
A jak już te okolice... Løgumkloster i Møgeltønder

... no właśnie, na traktorku bardzo mi zależało ... ...
Pozdrawiam.

kulka53 napisał(a):ruszyliśmy na szczyt.

... jedni zdobywają podwrocławski Everest, a drudzy ten a półwyspie Helgenæs ... ...

kulka53 napisał(a):Tyskertårnet – niemiecką, betonową wieżę radarową zbudowaną podczas okupacji. Można tam pójść i wejść na nią

... a to z kolei coś dla syna ... ... ostatnio zrobił się bardzo "militarny" - mam nadzieję, że do obrony terytorialnej ministra M. nie zapisze się ... ...
Pozdrawiam.

kmichal napisał(a):... dokładnie nad tym również się zastanawiałem - chyba to będzie rozsądna opcja ... ...

Ja mam nadzieję, że jeszcze kiedyś się na Jutlandię wybierzemy...

kmichal napisał(a):... no właśnie, na traktorku bardzo mi zależało ... ...

To może być fajna atrakcja dla dzieci, ale prawdę mówiąc jazda autem po morzu też jest ciekawym doznaniem

kmichal napisał(a):... jedni zdobywają podwrocławski Everest, a drudzy ten a półwyspie Helgenæs ... ...

Jeszcze tego samego dnia zdobędziemy bardziej znaczący szczyt... i to niejeden

Pozdrawiam

kulka53 napisał(a):Ja mam nadzieję, że jeszcze kiedyś się na Jutlandię wybierzemy...

... życzę tego - bo naprawdę warto ... ...

kulka53 napisał(a):ale prawdę mówiąc jazda autem po morzu też jest ciekawym doznaniem

... muszę pogadać z "Romkiem" czy jest podobnego zdania ... ...

kulka53 napisał(a):Jeszcze tego samego dnia zdobędziemy bardziej znaczący szczyt... i to niejeden

... zapowiada się niezła "wspinaczka" ... ...
Pozdrawiam.

20 sierpnia, sobota c.d.

Wyjeżdżamy powoli z półwyspu ale nie opuścimy jeszcze terenu parku narodowego . Obejmuje on swoimi granicami także jeszcze jedno miejsce które było punktem obowiązkowym nie tylko wizyty na Djurslandzie, ale i w ogóle tej podróży. A mowa o ruinach zamku Kalø .

Zamek Kalø został zbudowany w 1313 roku przez króla duńskiego Eryka VI jako jedna z przynajmniej czterech twierdz powstałych w celu przeciwstawienia się coraz poważniejszemu zagrożeniu rebeliami i nieposłuszeństwem jutlandzkiej szlachty i chłopstwa. Wzniesiono go na małej wyspie nieopodal wybrzeża, połączonej z lądem wybudowanym wówczas nasypem o długości ponad pół km. Wszystkie prace wykonano ręcznie, niezwykle ciężkie było to zadanie jak na owe czasy, do pracy zostali zmuszeni okoliczni chłopi. Bardzo szybko jednak korona duńska straciła nie tylko władzę nad zamkiem, ale też nad tą częścią Jutlandii. Od XV wieku mieściło się tu więzienie i ośrodek administracyjny, zamek powoli niszczał. W połowie XVII wieku podczas wojny duńsko-szwedzkiej spalony popadł w ruinę. Wkrótce później większą część ruiny rozebrano wykorzystując materiały do budowy zamku Charlottenborg w Kopenhadze.

Parkuję na szczelnie wypełnionym parkingu przy drodze. Jest tutaj też restauracja, widać, że miejsce jest naprawdę bardzo popularne, a droga choć wcale nie główna – bardzo ruchliwa.

Do zamku mamy spory kawałek i patrząc na niezmiennie beznadziejną pogodę trochę się boimy czy w tym czasie nie lunie . No cóż, najwyżej zmokniemy…

Ludzi jest dość dużo, ale krów jeszcze więcej .





Początkowo zbudowana w XIV wieku brukowana droga wiedzie przez podmokłe łąki na których pasą się krowy, później idzie się już porządną groblą.









I już jesteśmy na wyspie.



Ruiny zamku podobały mi się gdy oglądałem je na zdjęciach, oczywiście przy ładnej pogodzie , trzeba przyznać jednak, że pozostałości są dość skromne… w tym momencie przypomniał mi się nasz polski zamek kazimierzowski stojący nad Wartą nieopodal Koła .

Dołożone nowoczesne pomosty widokowe wyglądają dość groteskowo







A to już z nich widoki









Grobla którą przyszliśmy wygląda całkiem fajnie





Ogólnie jednak nie jest to powalające miejsce, choć przy ładnej pogodzie dobre na przyjemny spacer.

Zanim opuścimy tę okolicę zupełnie zaglądamy jeszcze na moment do położonej tuż za miejscowością Rønde dawnej posiadłości Kalø (Kalø Hovedgård) obecnie należącej do państwa.











Zamiast jechać główną drogą, widząc znak na plażę Folle postanowiłem skręcić na wybrzeże zatoki Kalø. I to był bardzo dobry pomysł, bowiem się okazało, że trafiliśmy przypadkiem na bardzo fajne miejsce w którym mogliśmy sobie ugotować popołudniowy obiadek .

Przydrożny parking z węzłem sanitarnym, łączka z ławeczkami nad samą wodą… nic więcej nam nie potrzeba .























Trochę trudno było to miejsce nazwać plażą, ale przy odrobinie samozaparcia można by pójść pomostem na głębszą wodę i się w niej zanurzyć… nie próbowałem jednak . W każdym razie dla nas było to jeszcze jedno wyśmienite miejsce do wykorzystania w naszej podróży .

A na zakończenie wizyty na półwyspie Djursland – XIX wieczna posiadłość Vosnæs Gård, własność prywatna .







c.d.n.

kulka53 napisał(a):choć przy ładnej pogodzie dobre na przyjemny spacer.

... no właśnie taki spacerek groblą z widokiem na ruiny zamku na niewielkim wzniesieniu to całkiem sympatyczny pomysł ... ...

kulka53 napisał(a):Przydrożny parking z węzłem sanitarnym, łączka z ławeczkami nad samą wodą… nic więcej nam nie potrzeba .

... na szczęście takich miejsc w Danii nie brakuje ... ...

kulka53 napisał(a):Kalø (Kalø Hovedgård)

... kolejne mega dopieszczone miejsce ... ...
Pozdrawiam.

kmichal napisał(a):... no właśnie taki spacerek groblą z widokiem na ruiny zamku na niewielkim wzniesieniu to całkiem sympatyczny pomysł ... ...

A potem można się wzmocnić korzystając z tamtejszej restauracji, co czyniło jak sądzę większość odwiedzających , dość spory tłumek się tam kłębił

kmichal napisał(a):... na szczęście takich miejsc w Danii nie brakuje ... ...

Tak, właśnie... z tamtego zapamiętaliśmy takie specjalne ruszty przy niektórych stolikach, można tam było zrobić mini-grilla nawet
I mimo że pogoda nie dopisywała to nie byliśmy jedynymi korzystającymi z tego miejsca w taki mniej więcej sposób .

kmichal napisał(a):... kolejne mega dopieszczone miejsce ... ...

Zgadza się, tyle że tak na 100% nie wiem co się tam obecnie mieści, bo jedne źródła podają że to filia Uniwerku w Aarhus, inne że ma tam siedzibę Park Narodowy Mols Bjerge, jeszcze inne, że to jakiś związek łowiecki . Na pewno nie było to prywatne rancho

Pozdrawiam

kulka53 napisał(a):korzystając z tamtejszej restauracji

... sądzę, że nasz portfel mógłby nie przeżyć takiego spotkania ... ...

kulka53 napisał(a):I mimo że pogoda nie dopisywała to nie byliśmy jedynymi korzystającymi z tego miejsca

... dla nich taka pogoda jest niestraszna ... ...

kulka53 napisał(a):Zgadza się, tyle że tak na 100% nie wiem co się tam obecnie mieści

... najważniejsze, że zadbane i miłe dla oka ... ...
Pozdrawiam.

20 sierpnia, sobota c.d.

Opuszczamy już definitywnie półwysep Djursland i kierujemy się na Aarhus. Celowo nie wjeżdżam na autostradę chcąc przejechać opłotkami miasta by zatankować paliwo na jakiejś niedrogiej stacji. Cel osiągnięty , stacja była samoobsługowa ale jakoś daliśmy radę obsłużyć się sami w automacie . Potem podjeżdżamy kawałek autostradą by po minięciu Skanderborga zjechać kolejnym zjazdem. Skanderborg i okolice (Silkeborg) też mieliśmy w planie, ale niestety, czasu na ten rejon zabrakło… z małym wyjątkiem do którego właśnie zmierzamy . Zdecydowaliśmy się by tam zajrzeć bo zostało do zakończenia dnia jeszcze trochę czasu, a dodatkowym bonusem będziemy mieli sporo przetartego, błękitnego nieba i trochę świecącego, zachodzącego już powoli słońca

Od autostrady to rzut beretem, może 2 km od samego zjazdu. Łatwo trafić bo są odpowiednie drogowskazy, dlatego po paru minutach parkujemy na całkowicie pustym parkingu na Ejer Bavnehøj .

Ejer Bavnehøj to najwyższy punkt Danii… jeśli liczyć wybudowaną na szczycie tego pagóra wieżę widokową .



Bo bez tej wieży (zbudowanej w 1923 roku dla uczczenia zjednoczenia Danii z południową Jutlandią po I wojnie światowej) Ejer Bavnehøj liczący sobie podobno 170,35 m n.p.m. jest dopiero trzeci pod względem wysokości . Sama wieża ma 12,5 m.

Oczywiście wejdziemy na nią .



Weszliśmy . Naprawdę mieliśmy szczęście, że jeszcze pod sam koniec dnia poprawiła się pogoda .

Widoczki są całkiem przyjemne a ta okolica to można powiedzieć kwintesencja duńskiego krajobrazu… lekko pofalowanego, z połaciami łąk, pól, pojedynczymi gospodarstwami wśród nich, i niewielkimi leśnymi zagajnikami tu i ówdzie.

Przy parkingu jest nieduży budynek z informacjami, pamiątkami, jakimś barkiem i toaletami. O tej porze czynne były jedynie te ostatnie .



















Przy totalnym braku kogokolwiek było to bardzo przyjemne miejsce

Jeśli Ejer Bavnehøj jest trzecim co do wysokości punktem Danii, to gdzie są zatem punkt najwyższy i drugi co do wysokości? . Otóż ten najwyższy jest całkiem blisko , leży tylko około 300 m na zachód od wieży widokowej na terenie prywatnym. Nazywa się Møllehøj i jest o całe pół metra wyższy , wznosi się bowiem na 170,86 m n.p.m. Podobno w tym właśnie najwyższym punkcie nieopodal zabudowań znajduje się kamień młyński.

Możliwe, że to miejsce jest dostępne dla turystów bez większego problemu, jednak mimo wszystko nie mieliśmy zbytniej ochoty na łażenie o tej porze po czyimś gospodarstwie , dlatego odpuściliśmy sobie to miejsce. Przejechaliśmy może ze 3 kolejne kilometry by zaparkować na niedużym żwirowym placyku przy niewielkim lesie. To właśnie tutaj znajduje się Yding Skovhøj, teoretycznie drugi co do wysokości punkt Danii (170,77 m. n.p.m.). Teoretycznie drugi, ale praktycznie najwyższy bowiem na jego szczycie znajdują się 3 kurhany z epoki brązu.

Yding Skovhøj oznacza „zalesione wzgórze nieopodal Yding” . Najwyższy jest kopiec środkowy noszący również nazwę Rodebuske – 172,54 m n.p.m. Dwa pozostałe wznoszą się na wysokości odpowiednio – wschodni 171,73 m. i zachodni 171, 41 m.









Prawdę mówiąc nie wiem co ma oznaczać ten krąg kamieni przy parkingu i lesie. Wspomniane kurhany znajdują się bowiem właśnie w lesie, kilka minut spaceru od parkingu niezbyt wyraźną ścieżką.



Proszę bardzo, to chyba najwyższy punkt Danii .



A może to tutaj?



Ewentualnie tutaj .



Prawdę mówiąc ciężko było się zorientować który wierzchołek jest który… i czy rzeczywiście to jest jakiś sztuczny kopiec czy nie. Widać że jest to miejsce czasem odwiedzane, w końcu przy drodze jest parking i tablice informacyjne, ale już te leśne okolice kurhanów są kompletnie niezagospodarowane. Być może dlatego, że również jest to teren prywatny na który wstęp jest dozwolony od świtu do zmierzchu (o czym wyczytaliśmy na tablicy)





Tak się też zastanawialiśmy, może to zaorane pole też jest jakimś najwyższym punktem .



Słońce jeszcze nie zaszło, zakazu nie złamaliśmy











To był taki przyjemny i ciekawy akcent na zakończenie dnia. Bo on się już dla nas praktycznie skończył , chociaż niezupełnie. W zapadających ciemnościach autostradą przejechaliśmy jeszcze ponad 100 km i dobrą chwilę zajęło nam poszukiwanie jakiegoś miejsca do spędzenia nocy, tak aby jutro mieć blisko do ostatniego punktu duńskiego programu, no i do domu…

c.d.n.