Małe i duże na Północ podróże :-)

Wraz z wieloma innymi chętnymi wdrapuję się po zdezelowanych, metalowych, kręconych schodach na samą górę. Widoki stamtąd, po raz kolejny już to napiszę, ale są zachwycające . Wiele widzieliśmy przez ostatnie 3 dni przepięknych naszym zdaniem miejsc i widoków o których sądziliśmy, że nic ich nie pobije… to kolejne z nich .











Troszeczkę popsuła się pogoda, niebo nad lądem zasnuło się cienkimi chmurami przez które tylko nieśmiało przebija się słońce. Mimo to i tak jest nieźle…

Schodzimy, w końcu trzeba . Mimo sporej ilości ludzi nie mamy wrażenia przebywania w rozwrzeszczanym tłumie, jest dość spokojnie sympatycznie i pięknie. Zejść trzeba, ale nie znaczy to, że już będziemy stąd odjeżdżać… .

c.d.n.

17 sierpnia, środa c.d.

Po opuszczeniu latarni pokręciliśmy się trochę po okolicy a potem poszliśmy wzdłuż wydmy na południe. Trochę się zachmurzyło, ale liczyliśmy że to tylko przejściowy stan. Swoją drogą trudno powiedzieć jak długo jeszcze wieża latarni przetrwa , pozostawiona sama sobie, nie zabezpieczona ani nie remontowana, udostępniona sporym tłumom do zadeptywania... wydaje mi się, że jej lata są już policzone. Dobrze, że mogliśmy tam być .

Plan na dziś nie był mocno napięty, można powiedzieć, że jego połowa właśnie się realizowała . Dlatego nie spieszyliśmy się wcale chcąc pobyć sobie dłuższą chwilę w tak fajnym i wyjątkowym miejscu jak Rubjerg Knude.

Wzdłuż klifu cały czas kursowali paralotniarze , trafiliśmy na start jednego z nich .

Druga, południowa wydma jest dużo mniejsza i niższa, jest tam też znacznie mniej ludzi. Drugi, dużo mniej oblężony parking był przy ulicy, idzie się stamtąd ścieżką przez las, droga jest stamtąd znacznie dłuższa i dociera się do „dolinki” pomiędzy wydmami skąd podejście jest dość strome. Mimo tych utrudnień widać że trochę ludzi z tej możliwości też korzysta.





Gdyby ktoś by zainteresowany dość ekstremalnym wysiłkiem.....



Niedaleko już mamy, ale nie pójdziemy na drugą wydmę .



Wlazłem za to na ten „grzebień” i mało nie zjechałem do plaży , trochę piachu osunęło się pode mną i skończyło się na szczęście tylko na paru metrach....

Zamiast spaceru jeszcze dalej, posiedzieliśmy trochę na krawędzi z widokiem











Każdy ma swoje miejsce i swoją krawędź .



















Im bliżej latarni, tym więcej ludzi... teraz jest jeszcze więcej niż wcześniej.







Pogoda zgodnie z oczekiwaniami i przypuszczeniami, jednak się poprawiła

Nawet tutaj samochód na plaży... a sądziliśmy, że takie coś tylko w Albanii (i czasem w Grecji )



Gdybyśmy wiedzieli którędy się na tę plażę dostać, pewnie byśmy też spróbowali się przejechać



Z budynków pozostały już resztki i wydaje mi się, że to się stało w ostatnich latach...Ciekawe czy i kiedy ten los spotka latarnię .







Może jakiś zjazd jest w Lønstrup?



Następnym razem to sprawdzimy .

Znów mamy piękne, niemal bezchmurne niebo... żal mi opuszczać Rubjerg Knude, postanawiam jeszcze raz wspiąć się na górę latarni by nacieszyć się cudownymi widokami .



Już .



















I znów coś jedzie, i to nawet cięższy kaliber

W tym czasie Małgosia udała się na północną część wydmy .







Gdy zszedłem, jeszcze i tam chwilę posiedzieliśmy, ale w końcu trzeba opuścić to fantastyczne miejsce





Parking jest szczelnie wypełniony i pilnowany przez grupkę ochroniarzy .





Zatrzymaliśmy się jeszcze kawałek za Lønstrup....





...przy wiatrakorestauracji







I znów obieramy kierunek na północny wschód...

c.d.n.

17 sierpnia, środa c.d.

Spod Rubjerg Knude niemal bez zatrzymywania jedziemy dłuższą chwilę… niemal bo po drodze remontowano nawierzchnię i było jedno „wahadełko”. Celowo ominąłem podobno nieszczególnie ciekawe, portowe miasto Hirtshals, dobrze znane chcącym przedostać się do Norwegii, czy też na Wyspy Owcze bądź na Islandię . Póki co nie obieramy tak ekstremalnych kierunków spokojnie zmierzając dość ruchliwą drogą prosto na wschód. Trochę żal mi mijanego w pewnym oddaleniu wybrzeża, można tu i ówdzie do niego się dostać bocznymi dróżkami na plaże, ale pewnie nie różni się ono wiele od tego co już widzieliśmy, a przed nami dość istotny jeszcze dziś cel. Zatrzymuję się jednak na parkingu przy głównej już szosie wiodącej na północ wzdłuż wschodniego wybrzeża półwyspu, spojrzymy na morze i plażę po drugiej stronie Danii .

Wydmy tradycyjnie wyglądają bardzo fajnie.









Ten akurat odcinek plaży jest naprawdę extra , także zapewne w związku z równie świetną pogodą . Czyste, błękitne niebo, zero wiatru, zero fal, idealna temperatura dwudziestu paru stopni, fajny piaseczek… wymarzone dla nas warunki do plażowania .



I nawet nie tylko my tak uważamy , pierwsze miejsce w Danii gdzie spotkaliśmy plażowiczów i do tego kąpiących się w morzu niekoniecznie w „morsowym” stylu .









Na piachu znaleźliśmy takiego stwora



oraz trochę muszelek i roślinek…



ale woda była wręcz wymarzona do tego by się w niej zanurzyć (choć może niekoniecznie temperaturowo - sprawdziłem – równiutkie 20 stopni).



Ale nie skorzystaliśmy, obiecaliśmy sobie jednak, że następnego dnia jeśli tylko pogoda będzie taka jak dziś to jeden duński dzień spędzimy w taki sposób jaki przecież też bardzo lubimy – na plaży, może nawet właśnie na tej.

Póki co jedziemy jednak na północ… z tego miejsca już długiej drogi nie ma. Ledwie kilkanaście kilometrów jazdy bardzo ruchliwą trasą i jesteśmy w Skagen. Skagen to całkiem spore, najbardziej na północ położone miasto Danii, na cypelku wcinającym się w morze. Wyobrażam sobie jak tu musi wiać… mocno i często , dziś jednak mamy wspaniałą pogodę, no i oczywiście w związku z tym świetne humory .

Zatłoczone Skagen, gwarne i kolorowe mijamy jednak bez zatrzymywania, może pospacerujemy tutaj później. Jeszcze kawałek, jeszcze chwilka i zajeżdżamy na spory parking… dalej w Danii dojechać się już nie da. Jesteśmy w Grenen

Parking jest niemal całkowicie zapełniony, może i udałoby się nam gdzieś wcisnąć Lunę, ale nie upieramy się przy tym zbyt mocno, jako że jest on płatny. Pierwszy płatny parking jaki znaleźliśmy w Danii , wracamy kilkadziesiąt metrów za rondo i wzorem szeregu innych pojazdów (zwłaszcza kamperów ale nie tylko) zostawiamy nasze autko na wyjeżdżonej łące , darmowo. Teoretycznie nie wolno tutaj nocować, ale wyraźnie widać, że wielu kamperowców nic sobie z tego nie robi, stoją tu dłużej, zwłaszcza ci w pewnym oddaleniu od ruchliwego parkingu i drogi, na łąkach wśród krzewów.

My na razie o noclegu nie myślimy, spacerujemy powoli rozglądając się wokół by chłonąć to wyjątkowe jednak miejsce….udało się, dojechaliśmy i na dodatek mamy taką piękną pogodę. Jesteśmy naprawdę szczęśliwi .











Latarnia morska Grenen, można się na nią wspiąć, ale nie w tym momencie w którym byliśmy – była bowiem w remoncie. Po prawej widać początek „dzikiego” parkingu.





Jak w Albanii, tak i w Danii wszędzie można się natknąć na bunkry…



Centrum turystyczne Grenen, są tu sklepiki, punkt IT, toalety.





KONIEC już blisko



c.d.n.

... muszę przyznać, że latarnia zatopiona pośród tych piachów prezentuje się okazale, a i widoczki z niej niczego sobie ... ...
Pozdrawiam.

kmichal napisał(a):... muszę przyznać, że latarnia zatopiona pośród tych piachów prezentuje się okazale, a i widoczki z niej niczego sobie ...

...nie pozostaje nic innego jak się zgodzić z Michałem .Pozdrawiam

ajdadi napisał(a):

kmichal napisał(a):... muszę przyznać, że latarnia zatopiona pośród tych piachów prezentuje się okazale, a i widoczki z niej niczego sobie ...

...nie pozostaje nic innego jak się zgodzić z Michałem

Wyobrażałem sobie ze zdjęć, że latarnia jest trochę bardziej zatopiona w tych piachach , ale niewykluczone że każdego roku w zależności od wiatrów wygląda to trochę inaczej . Co nie zmienia faktu, że to bardzo piękne miejsce i sądząc po tłumach różnej narodowości turystów (oczywiście w przeważającej większości niemieckich) nie jest to tylko nasza opinia

Pozdrawiam

Bardzo, bardzo ładnie tu u Was

pzdr

longtom napisał(a):Bardzo, bardzo ładnie tu u Was

Bardzo, bardzo się cieszymy, że zajrzałeś
No i oczywiście, że Ci się podoba