Małe i duże bałkańskie podróże :-)

marze_na napisał(a):

kulka53 napisał(a):Całość stoi oryginalnie od 25 wieków , jedynie tu i ówdzie można zauważyć drobne uzupełnienia współczesne.

Rzeczywiście całkiem nieźle zachowana . Pięknie prezentuje się na tle błękitnego nieba. Lubię takie klimaty .

25 wieków w oryginale nawet przy "mniejszych" zabytkach cieszą mnie bardziej niż współcześnie odbudowane kompleksy z tzw. górnej półki . Piękna pogoda dodaje jeszcze uroku


Pozdrawiam
Piotr

piotrf napisał(a):25 wieków w oryginale nawet przy "mniejszych" zabytkach cieszą mnie bardziej niż współcześnie odbudowane kompleksy z tzw. górnej półki . Piękna pogoda dodaje jeszcze uroku

Zwłaszcza że wcale nie tak wiele ich w Europie (i nie tylko) pozostało w takim wieku .
Aż dziwne że przy bogatej w zawirowania historii Eginy i w ogóle tych terenów cokolwiek jeszcze się zachowało .

Pozdrawiam.

17 września, poniedziałek c.d.

Pora jest już dość mocno popołudniowa, ale do zachodu słońca, mimo tego że mamy już połowę września, jest jeszcze całkiem sporo czasu. Nie jesteśmy też szczególnie zmęczeni, podjeżdżamy więc najpierw kawałek do końca drogi, do monastyru Agios Minas który widzieliśmy z Agia Mariny. Monastyr jest zamknięty o tej porze, trudności z dostaniem się do niego miały także 4 siostry zakonne, które przyjechały chwilę po nas… ostatecznie zniknęły za rogiem wysokiego muru otaczającego zabudowania, chyba jest tam drugie wejście. My pokręciliśmy się chwilę po okolicy porośniętej w całości piniowym lasem, zjedliśmy nieco spóźnione drugie śniadanie i pojechaliśmy… nie przypuszczając absolutnie że jeszcze dzisiaj tutaj wrócimy … i jutro też .

No nic, póki co monastyru nie zobaczymy więc jedziemy zwiedzać inne ciekawostki Eginy, daleko nie jest. Dokładnie w środku północnej części wyspy znajduje się kilka z nich, tą, którą najpierw chcemy odwiedzić jest Paleochora.

Paleochora, czyli średniowieczna stolica Eginy została założona prawdopodobnie w IX wieku n.e. po wyjątkowo brutalnym ataku piratów saraceńskich. Mieszkańcy przenieśli się tu z wybrzeża, co jednak w późniejszych wiekach nie zapobiegło kolejnym atakom, a także częściowemu zajęciu miasta przez piratów którzy sami znaleźli tu azyl i punkt wypadowy do swoich wypraw. Między XII a XVI wiekiem wyspa wraz ze swoją stolicą znajdowała się pod panowaniem weneckim, Wenecjanie w 1462r. wznieśli na szczycie wzgórza (355 m. n.p.m.) Paleochory twierdzę, z której jednak nic się nie zachowało… Panowanie tureckie miało miejsce na zmianę z weneckim i paradoksalnie to właśnie Wenecjanie tę twierdzę ostatecznie zniszczyli, Turcy z kolei miasto. Mimo to Paleochora jako stolica Eginy funkcjonowała do około 1800 roku, wówczas mieszkańcy w większości przenieśli się do obecnej lokalizacji, wokół portu.
Paleochorę nazywa się małą Mistrą , kto był w tej prawdziwej na Peloponezie od razu będzie miał skojarzenia. Do dziś zachowało się wg różnych danych od 30 do 40 kościołów, szacuje się że było ich w sumie 50. W większości powstały po połowie XVI wieku. W XVII wieku miasto liczyło około 500 kamiennych domów, z czego około 1/5 zamieszkiwali muzułmanie.

Jesteśmy z miejsca bardzo ciekawi Paleochory, sprawiły to te widoki na wzgórze pięknie oświetlone popołudniowym słońcem.









Monastyr Agios Nektarios spod którego robiliśmy te zdjęcia zostawiliśmy na później, teraz pojedziemy zobaczyć coś więcej…dogodny dostęp do Paleochory jest od północnej strony wzgórza, gdzie droga mija coś w rodzaju przełęczy. Stoi tam kościółek Timios Stavros obok którego jest nieduży placyk, zajęty w dużej części przez wiekowy, czerwony pojazd straży pożarnej . Ewidentnie Grecy przejęli się suszą i pożarami jakie miały miejsce jakiś czas wcześniej w okolicy Aten, bo takich „lotnych” patroli w terenie widzieliśmy podczas tego wyjazdu kilkanaście. Panowie strażacy mieli obok stolik z krzesełkami… widząc moje próby wciśnięcia się w dogodne miejsce w cień pod wielkim cyprysem zrobili mi więcej miejsca .

Okazało się, że spacer po Paleochorze będzie nie tylko możliwy, ale łatwiejszy niż mogliśmy przypuszczać , wytyczono bowiem po wzgórzu oficjalną ścieżkę turystyczną.



Nie będzie daleko ani szczególnie długo, tyle czasu na pewno jeszcze dziś mamy – albo i nawet więcej.



Oczywiście idziemy… zastanawialiśmy się nad ewentualną zmianą sandałków na obuwie bardziej może odpowiednie, ale daliśmy sobie spokój z grzebaniem w boxie .

Paleochora zajmuje zachodnią i południowo zachodnią stronę wzgórza, widoki będą więc pod słońce.

Ten ogromny kościół to nowa świątynia monastyru Agios Nektarios.





Nieopodal znajduje się mniejszy i mniej popularny monastyr Agias Ekaterinis.

Jesteśmy pod wielkim wrażeniem, nie sądziliśmy że Paleochora tak się nam spodoba a na dodatek że będzie tak zupełnie łatwo dostępna i będziemy mogli po prostu sobie pospacerować pomiędzy rozrzuconymi na wzgórzu kościółkami. Przypomina mi się Paleokastro na Chalki, tam było nieco podobnie, różnica jest taka że tu kościołów jest dużo więcej, tam za to szczyt wzgórza wieńczą wspaniałe, niedawno odnowione i zabezpieczone ruiny twierdzy.

Kawałek idziemy ścieżką pośród drzew, potem teren jest w pełni otwarty. Okazuje się, że kościoły są w znacznej liczbie dość dobrze zachowane, otwarte, można wejść i się poprzyglądać. Nie wszystkie stoją oczywiście przy ścieżce, ale nie mamy potrzeby zaglądania do absolutnie każdego , wystarczą nam te ciekawsze i łatwiej dostępne. Przy wielu z nich postawiono kamienne tabliczki z których można wyczytać pod jakim wezwaniem jest dana świątynia, nie staramy się jednak tego zapamiętywać .

No to trochę zdjęć…

W niektórych kościołach zachowało się całkiem sporo fresków .

Niektóre mają ciekawe ozdoby przy wejściu .

















Jak widać wnętrza są w różnym stanie , nie zawsze idealnym.





Agios Dimitrios.

Powoli przechodzimy na południową stronę wzgórza…



Agios Ioannis Theologos ma z kolei przy wejściu fajną kolumienkę:) .



I jako jeden z nielicznych stoi w cieniu pinii.











Jesteśmy mniej więcej w połowie naszej wycieczki…otworzyły się nam widoki na wschód , całkiem ładne.





c.d.n.

kulka53 napisał(a):Paleochora

... ... piękne miejsce ... ... zanotowane ... ... jeszcze kilka takich miejsc i na dobre przekonam się do Eginy ... ...
Pozdrawiam.

Kościółki może nie są w idealnym stanie, ale wyglądają na takie wykorzystywane do modlitw...

kulka53 napisał(a):Okazuje się, że kościoły są w znacznej liczbie dość dobrze zachowane, otwarte, można wejść i się poprzyglądać.

No właśnie, w szoku jestem, że kapliczki i kościoły tak często u Was otwarte... Będąc na Kefalonii, spotkałem otwarte ... dwa .
O różnych porach próbowałem w wielu miejscach: z rana, w południe, popołudniu, wieczorem. Pytanie więc do Was czy z tym jest jakaś logika w Grecji, kiedy można zastać je otwartymi? Pora dnia, dzień tygodnia czy cokolwiek innego ?
A kolory i uroki tej mało znanej wyspy palce lizać... "cicha woda brzegi rwie"

kmichal napisał(a):... ... piękne miejsce ... ... zanotowane ... ... jeszcze kilka takich miejsc i na dobre przekonam się do Eginy ... ...

Hmmm, no nie wiem czy podołamy... czy Egina podoła
Jak dla mnie Paleochora była największym zaskoczeniem na wyspie, miejscem po którym nie spodziewałem się, że tak mi się spodoba. Zresztą oboje mamy tu takie samo zdanie.
Wg mnie jest to największy z hitów tej w sumie nie tak wielkiej wysepki .

piekara114 napisał(a):Kościółki może nie są w idealnym stanie, ale wyglądają na takie wykorzystywane do modlitw...

To bardzo częste w Grecji.
Ich jest wszędzie tak dużo (tzn mam na myśli wyspy), że trudno by wszystkie były super odremontowane. Często jest tak, że kapliczkę gdzieś na odludziu, na własnym kawałku ziemi zbudował jakiś człowiek i po jego śmierci miejsce to podupada... chyba że opiekuje się nim ktoś z rodziny. Przynajmniej tak sobie to zjawisko tłumaczymy. Paleochora obecnie też jest miejscem, które swój stan zachowania zawdzięcza głównie zaangażowaniu okolicznych mieszkańców. Jak widać, tu, jak i w podobnych miejscach na wyspach (np Mikro Chorio na Tilos czy wspomnianej Chalki) domy prawie wcale, albo wcale nie istnieją, natomiast kościółki wciąż mają się przynajmniej przyzwoicie.

tompakosc napisał(a):Pytanie więc do Was czy z tym jest jakaś logika w Grecji, kiedy można zastać je otwartymi? Pora dnia, dzień tygodnia czy cokolwiek innego ?

Hmm, trudne pytanie ale na pewno nie ma tu znaczenia ani pora dnia ani dzień tygodnia.
Bardziej widziałbym tu prawidłowość inną... w miasteczkach typu stolica wyspy, albo inna zamieszkała miejscowość - kościoły i kapliczki zwykle są zamknięte. Natomiast te stojące samotnie gdzieś na odludziu, na wzgórzach, w zatoczkach, przy plażach, czy w takich miejscach jak to właśnie - Paleochora - jedynym zamknięciem jest zwykle haczyk bądź zasuwka.

tompakosc napisał(a):A kolory i uroki tej mało znanej wyspy palce lizać... "cicha woda brzegi rwie"

Fajnie że się podoba

P.S. To 10 000-cio tysięczny post w tym naszym wątku, istniejącym już od ponad 10 lat .
Pozdrawiam i dziękuję Wszystkim wspólnie go z nami tworzącym .

kulka53 napisał(a):P.S. To 10 000-cio tysięczny post w tym naszym wątku, istniejącym już od ponad 10 lat .
Pozdrawiam i dziękuję Wszystkim wspólnie go z nami tworzącym .

To my Wam dziękujemy za inspiracje

piekara114 napisał(a):To my Wam dziękujemy za inspiracje

... no właśnie - wielkie dzięki ... ...
Pozdrawiam.

17 września, poniedziałek c.d.

Odcinek, podczas którego poruszaliśmy się po względnie płasko przebiegającej ścieżce właśnie dobiegł końca. Teraz nadszedł czas na część drugą o trudnościach – jak określono na tablicy informacyjnej – „moderate” . Czyli czeka nas nieco podejścia…

Napotykamy kościółek – podwójny – który był częścią monastyru Agia Kiriaki.













Zabudowania monastyru.





Wnętrze jest chyba najlepiej zachowane ze wszystkich które widzieliśmy, albo jednym z najlepiej.





Ciemno trochę było

Potem ścieżka staje się nieco mniej oczywista, widać, że sporo z odwiedzających Paleochorę dociera tylko tu i wraca tą samą drogą. My jednak postanawiamy - że jeśli się da – to zdobędziemy też szczyt wzgórza . Wnioskując po wydeptanych bardziej w zeschniętej trawie, niż wytyczonych ścieżkach stwierdzamy, że można albo pójść stromo pod górę na szczyt, albo też okrążyć go po tej samej, zachodniej stronie, ale na nieco większej wysokości.

Napotkane kościółki









Jeden niemal nad drugim.







Tu jak widać fresków już nie ma, wyposażenie uboższe a i stan budynków nieco gorszy.

Za to widoki bardzo fajne .



Ok, na zachód coraz bardziej pod słońce…



Im wyżej tym ciekawiej .





No i jesteśmy .



Wnętrze jedynego kościółka na płaskim i rozległym dość szczycie wzgórza jest dość surowe… aż czujemy ten wiatr który musi tutaj hulać zapewne często .





Po dawnej twierdzy nie został żaden widoczny ślad . To rozglądamy się po okolicy.

Północne wybrzeże Eginy jest dość płaskie i właściwie w całości zabudowane.



Na wschodzie, na wzgórzu o podobnej wysokości widać pozostałości jakiejś wieży, może wiatraka. A w oddali zabudowania aglomeracji ateńskiej.