Małe i duże bałkańskie podróże :-)

Dojazd przypomina sfakijskie klimaty.
Ogólnie ten obszar Krety, taki luzacki, lajtowy.
W sam raz na leżenie nad wodą.

Tak patrzę na te pierwsze dni Waszej Krety ... no całkiem ładnie, ale brakuje mi tych białych uliczek, które u Was zwsze znajdowałam
Aczkolwiek ostatnia plaża superowa

piekara114 napisał(a):Plaża cudowna, dojazd do niej też fajny...

mysza73 napisał(a):Aczkolwiek ostatnia plaża superowa

Parę plaż na wschodnim wybrzeżu jest całkiem ok...
Nie ma ich co prawda wiele, no ale są, w przeciwieństwie do wybrzeża północno-wschodniego i południowo-wschodniego

piekara114 napisał(a):A temperatura morza? - jednak październik tu zwycięża....

Tak, to bardzo możliwe.
My i tak byliśmy zadowoleni z tych +/- 20 stopni, kąpaliśmy się sporo razy.
W przeciwieństwie do pobytu w tych samych terminach na Santorini i okolicach (1 kąpiel na Anafi) oraz w poprzednim roku na Rodos (kąpaliśmy się tylko na Simi gdzie zanurzyłem się z zaciśniętymi zębami )
Na plus terminu majowego są zdecydowanie dłuższe dni

mysza73 napisał(a):Tak patrzę na te pierwsze dni Waszej Krety ... no całkiem ładnie, ale brakuje mi tych białych uliczek, które u Was zwsze znajdowałam

A bo to nie na tej wyspie
Na Rodos to chociaż Lindos było mniej więcej w tym stylu...
Trzeba będzie znów na Cyklady wrócić .

Buber napisał(a):Dojazd przypomina sfakijskie klimaty.
Ogólnie ten obszar Krety, taki luzacki, lajtowy.
W sam raz na leżenie nad wodą.

Tak, to prawda, tam jest rzeczywiście dość luzacko... może poza plażą w Kato Zakros gdzie widniały zakazy noclegu itp.
Poza Vai i Toplou nie jest tam też komercyjnie.
Fakt, że spodziewaliśmy się po tym regionie więcej , ale tak naprawdę póki co jest tam wciąż OK .

2 maja, środa c.d.

Miejscowość Xerokambos można określić jako domy wśród oliwek. Pojedyncze zabudowania w dużej mierze oferujące kwatery wyrosły na dawnych oliwkowych działkach. Nie ma tu centrum a do morza zwykle jest kawałek drogi. Przejechaliśmy nadmorską uliczką, plaże nie są może szczególnie piękne, fajne dość jest natomiast małe słone jeziorko, coś w stylu tych sardyńskich określanych jako „stagno” . Ale nie mamy fotki… chyba głównie dlatego że pogoda zrobiła się mało zachęcająca , niebo zasnuło się cienkimi chmurami, zrobiło się mgliście i tak dość ponuro .

Parę fotek z drogi pomiędzy Xerokambos a Zakros.







Krajobrazy w tej okolicy są całkiem przyjemne dla oka (naszego przynajmniej), pozbawione roślinności wzgórza to coś co zawsze się podoba i robi wrażenie. Szkoda, że pogoda nie dopisała akurat w tym momencie.

Zakros to spora wioska w której nawet jest stacja benzynowa, ale my póki co wciąż mamy zapas ze stałego lądu. Różnica w cenie w stosunku do stacji na Krecie jednak nie powala. Skręcamy znów na wybrzeże do Kato Zakros.







Spodziewałem się większej miejscowości, a tu taka tylko mała osada nad zatoczką z piaszczystą plażą. Zwracamy uwagę na widoczne już z daleka ruiny pałacu minojskiego odkopanego tutaj, jest to jedno z ważniejszych stanowisk archeologicznych na Krecie.







Pałac w Kato Zakros jest czwartym co do wielkości z tych odkrytych na wyspie. Wokół pałacu rozciągało się miasto, które jak dotąd jest odkopane jedynie w niezbyt wielkiej części. Pałac powstał około 1900 lat p.n.e. i funkcjonował przez 5 stuleci jako główne centrum administracyjne tej części wyspy. Prace wykopaliskowe rozpoczęto na przełomie XIX i XX wieku, na szeroką skalę prowadzono je od lat 60 XX wieku, bogate znaleziska znajdują się głównie w muzeum w Heraklionie.

Póki co jednak mamy tutaj inny cel… jadąc do niego przejeżdżamy tuż obok wejścia do ruin które są jeszcze o tej porze otwarte, co nas zaskakuje bo 15 już dawno minęła. Z tego co zauważyłem wstęp kosztuje 5 euro.

Zaledwie kawałek dalej jest wejście do słynnego wąwozu Zakros, zwanego Wąwozem Umarłych. Nazwa pochodzi stąd, że w znajdujących się w jego ścianach jaskiniach minojczycy składali szczątki swoich bliskich.



Przejeżdżając przez Kato Zakros zatrzymałem się na chwilę widząc starszą kobietę, turystkę w porządnych butach i z kijkami. Nie mieliśmy bowiem większego pojęcia na temat wąwozu, czy jest długi, jak jest trudny, czy jest ciekawy i skąd lepiej zacząć wędrówkę, z góry czy z dołu, czyli właśnie stąd gdzie się znajdujemy. No i ta zaawansowana już popołudniowa pora , czy wystarczy nam czasu? . Odpowiedź w znacznej mierze była satysfakcjonująca , dlatego zdecydowaliśmy się na odwiedzenie wąwozu jeszcze dziś, tym samym rezygnując już ostatecznie z wizyty w ruinach minojskiego pałacu.

Wąwóz Umarłych jest początkiem (albo końcem) długiego szlaku E4 który przebiega przez kraje śródziemnomorskie kończąc się w Portugalii. Stąd zdecydowanie więcej tu różnych informacji, są tabliczki, strzałki itp. itd. Tak w skrócie – wąwóz ma 3 miejsca gdzie można zacząć bądź skończyć wędrówkę i wszystkie są dobrze oznaczone – na dole w Kato Zakros, na górze nieopodal Zakros (trzeba skręcić od głównej i podjechać kawałek do parkingu) oraz trzecie, przy samej drodze wiodącej do Kato Zakros. Wszystko to widać dość dobrze na powyższej mapce.

My postanowiliśmy już nigdzie nie jeździć i przejść się wąwozem na tyle, na ile pozwoli czas i kondycja, oraz napotkane trudności. Tym razem już ubraliśmy porządniejsze buty i wyruszyliśmy dopiero około 16.

Początkowo szlak to płaska ścieżka wśród wysokich zarośli.







Nie, tędy nie trzeba było iść, to wąska boczna dolinka

Początkowo nie byliśmy zachwyceni , wąwóz wydawał się mniej ciekawy od obu tych, które już poznaliśmy. Było płasko, w znacznej mierze szło się ścieżką skrytą w wysokich krzakach, ściany wąwozu były niezbyt imponujące. Może też wpływ na taki odbiór miała ponura dość pogoda. Trudności nie było żadnych. Z racji popularności Kato Zakros i samego wąwozu opisywanego w przewodnikach spotykaliśmy od czasu do czasu innych ludzi.

Mniej więcej w połowie wąwóz nieco się rozszerzył, w tym miejscu odbija do góry dość stroma ścieżka do środkowego wyjścia. Cale dno porastają oleandry w niesamowitych, imponujących ilościach .



Z tego co widzieliśmy zdecydowana większość odwiedzających wąwóz wybiera właśnie ten odcinek który właśnie przeszliśmy. My jednak mieliśmy nieco inny plan, chcieliśmy pójść jeszcze dalej .



Zamiast ludzi zaczęliśmy spotykać inne żywe stworzenia .



Charakter wąwozu wiele się nie zmienił, jedynie ścieżka miejscami prowadziła trochę bardziej pod górę.



I chyba było tu trochę ładniej… a może to dlatego że powili zza chmur zaczęło wychodzić słońce? .





W wielu miejscach było widać położoną metalową rurę.





Sądziliśmy że miejsce do którego zmierzaliśmy będzie bliżej .





Pogoda poprawiała się z minuty na minutę

Tabliczki nie było żadnej, ale domyśliliśmy się że to musi być tutaj…



To miejsce gdzie znajdowała się przed tysiącami lat minojska wioska.



Ciekawe czy fajnie im się tu mieszkało .



Pozostałościami po wiosce jak się domyślamy są jedynie fragmenty tych kamiennych murków





Po prostu chcieliśmy tutaj dojść, nie tylko dlatego by to miejsce zobaczyć ale by mieć jakiś cel w tej wędrówce wąwozem . Choć nie była ona absolutnie męcząca ze względu na trudności bo tych nie było wcale, to do pokonania było mniej więcej 5 km w jedną stronę.

Mimo pewnego już zmęczenia droga powrotna była bardzo przyjemna ze względu na pięknie świecące słońce , no i oczywiście towarzystwo .



Wąwóz Umarłych można bez pudła przemianować na Wąwóz Oleandrów .















Przekonaliśmy jak wielki wpływ na odbiór danego miejsca ma pogoda... Mimo zmęczenia droga powrotna była dużo przyjemniejsza i w sumie uratowała to w jaki sposób wspominamy to miejsce. Rację miała także moja wcześniejsza rozmówczyni, która mówiła że najciekawsza jest środkowa część wąwozu, w okolicach tego środkowego wyjścia, a także ta mało uczęszczana w kierunku Ano Zakros i górnego parkingu.

Zamknięte ruiny minojskiego pałacu i miasta zwiedziliśmy przez ogrodzenie.











To co dało się zobaczyć podobnie jak w Gournii nie zachęcało do poświęcenia ruinom większej ilości czasu niż to zrobiliśmy. Ale oczywiście mogło to być tylko takie wrażenie.

Na moment zatrzymałem się jeszcze w Kato Zakros. Czy tu mieszkają w ogóle ludzie na stałe? Chyba nie, osada składa się chyba wyłącznie z tawern i hotelików.



Sama plaża z grubego i ciemnego piachu nie powala, widzieliśmy wiele fajniejszych.









To w ogóle nie jest miejsce dla nas a dodatkowym elementem zniechęcającym były tablice informujące o zakazie spędzania w zatoczce nocy w sposób jaki my to robimy. I tak byśmy tu nie zostali, nie było tu warunków.

Do planowanego na jutro pierwszego punktu programu było niedaleko. Kilkanaście kilometrów na północ i jesteśmy w mini-wiosce Chochlakies, tam skręcam i wąziusieńką uliczką przeciskam się między zabudowaniami by po chwili dotrzeć do sporego placyku żwirowego z kapliczką i małym cmentarzem. Może i można by jechać jeszcze kawałek dalej, ale to miejsce będzie dla nas dobre a jutro pół kilometra więcej nie zrobi różnicy. Tu zostaniemy - nie ukrywam że też duże znaczenie w tej decyzji miał znajdujący się przy placyku kranik z wodą przy którym zaparkowałem .

Było już późno i prawie natychmiast zrobiło się ciemno. Pogoda zrobiła się bezchmurna ale księżyc wschodził już zdecydowanie za późno by oświetlać nam okolicę… ale od czego nasze samochodowe lampki . Było bezwietrznie, absolutnie cicho i spokojnie, obiadokolacja smakowała jak zawsze, naczynia umyte pod bieżącą wodą … czego chcieć więcej? .

c.d.n.

Wąwóz Oleandrów , co za piękna i zachęcająca nazwa .
pzdr.

Wspaniałe prezentują się te oleandry... wszędzie... a już na tle gór wyjątkowo mi się podobają .

Wracam po przerwie do waszej Krety. Te wąwozy całkiem fajne. My tylko na Imbros z góry popatrzyliśmy ale junior był wtedy w zdecydowanie nie wędrownym wieku .

Szkoda, że nie udało się ze Spinalongą. Dla nas to był jedno z fajniejszych miejsc.

tiwa napisał(a):Wąwóz Oleandrów , co za piękna i zachęcająca nazwa .

Kwitnące oleandry to stały element krajobrazu wąwozowego na Krecie , tu jednak było ich wyjątkowo dużo.
Ciekawe na ile już jesteście zachęceni do Krety tak w ogóle

Potter napisał(a):Wspaniałe prezentują się te oleandry... wszędzie... a już na tle gór wyjątkowo mi się podobają .

Nam też się podobały, na tle skalistych ścian wąwozu są super, ale nieźle też wyglądają tworząc szpalery na poboczach dróg

Aglaia napisał(a):Wracam po przerwie do waszej Krety. Te wąwozy całkiem fajne. My tylko na Imbros z góry popatrzyliśmy ale junior był wtedy w zdecydowanie nie wędrownym wieku .

Wąwozy kreteńskie jak dla mnie są czymś co m.in. wyróżnia tę wyspę spośród innych. Nie planowałem żadnego... no, może jakiś jeden , sądząc że są trudne i zajmą nam bardzo wiele czasu. Trudne... bywają, z tych które widzieliśmy chyba tylko ten właśnie byłby odpowiedni do przejścia z małym dzieckiem. Natomiast jak widać udało się nam zaliczyć dwa w ciągu jednego dnia jeszcze do tego spędzając pomiędzy nimi trochę czasu na plaży . Jest ich jak się okazało na Krecie strasznie dużo i może nie wszystkie są warte odwiedzin, ale parę na pewno warto zobaczyć by mieć pojęcie i porównanie.

Aglaia napisał(a):Szkoda, że nie udało się ze Spinalongą. Dla nas to był jedno z fajniejszych miejsc.

Właśnie to pamiętam, podobnie zachwalała Margaretka. Dlatego był to punkt obowiązkowy, wyszło jak wyszło. Myślę, że jeszcze będzie okazja.

Pozdrawiam

Dzień się skończył, czas na mapkę



A - nocleg na plaży Langada
B - monastyr Kapsa i wąwóz Perivolakia
C - Makrygialos
D - Etia
E - Voila
F - Ziros
G - Xerokambos
H - Kato Zakros i wąwóz Umarłych
I - nocleg w Chochlakies

P.S. Niestety teraz nastąpi dłuższa przerwa w relacji (min. 2 tygodnie)

kulka53 napisał(a):
P.S. Niestety teraz nastąpi dłuższa przerwa w relacji (min. 2 tygodnie)

Wyjazd jakowyś?