Małe i duże bałkańskie podróże :-)

plavac napisał(a):A co do zimowita - polecam jako rewelacyjny środek na nornice i krety. Odkąd mamy go w ogródku, w/w problem zniknął.

pozdrawiam

Z "Bałkańskich podróży" zrobiliśmy Kulce "Kącik zielarski"
Jeszcze chwila i nas stąd pogoni.
Sposób na krety właśnie przekazałem osobie ciężko doświadczonej przez te pracowite stworzenia. Mam Ci przekazać wyrazy podziękowania.

Lidia K napisał(a):Wodospad jest oddalony od punktu widokowego na kilka kilometrów, powietrze zamglone i sam wodospad o tej porze nieoświetlony. Dlatego zrobiłam maksymalne przybliżenie - 200mm (10 krotne powiększenie). Znacznie więcej zobaczyło oko obiektywu niż nasze (a mam całkiem dobry sokoli wzrok).

Tak przypuszczałem. Ale samo miejsce - całkiem miłe.

Lidia K napisał(a):Ty schodziłeś więc na pewno o wiele trudniej ale.... jednak w moim przypadku potrzebne było bardziej stabilne wejście i bez ekspozycji.

No cóż - kijki wyciągnięte na całą długość i łapanie za trawki, które na wysokości głowy były często w odległości pół metra. W górę też by dało ostro popalić.

Pozdrawiam,
Wojtek

Leszek Skupin napisał(a):Piotrze (plavac) odezwij się do mnie na maila z mojego profilu Proszę

Leszku, miło że wpadłeś

plavac napisał(a):A co do zimowita - polecam jako rewelacyjny środek na nornice i krety.

lontom napisał(a):Z "Bałkańskich podróży" zrobiliśmy Kulce "Kącik zielarski"
Jeszcze chwila i nas stąd pogoni.
Sposób na krety właśnie przekazałem osobie ciężko doświadczonej przez te pracowite stworzenia. Mam Ci przekazać wyrazy podziękowania

Nie pogoni, bez obaw
Wręcz będzie bardzo zadowolony z niniejszej porady , gdyż również jest ciężko przez nornice doświadczony Kilka lat walki, różne sposoby z truciznami włącznie, tej wiosny również powódź i ....... wciąż kopce

A może przybliżylibyście Koledzy jeszcze gdzie i w jakiej formie można nabyć tę roślinę? Tzn czy sadzi się cebulki, czy może sieje się z nasion?

plavac napisał(a):Małgosiu, pamiętaj, zawsze wśród samczej gawiedzi znajdziesz dżentelmena

Nigdy nie mieliśmy wątpliwości, że na cro.pl są sami dżentelmeni

Kulka, my tu gadu, gadu a relacja stygnie

kulka53 napisał(a):A może przybliżylibyście Koledzy jeszcze gdzie i w jakiej formie można nabyć tę roślinę? Tzn czy sadzi się cebulki, czy może sieje się z nasion?

Tylko cebulki ! ... z nasion trudno i za długo trzeba czekać na efekt a i tak niepewny.

Nabyć ! ... podejrzewam że dzisiaj w każdym porządniejszym centrum ogrodniczym. Teraz jest dobry na to czas .

I pamiętać , że wiosną ma liście a na jesień tylko kwiaty. Dlatego przy wiosennym koszeniu trawnika trochę uważać, aby za wcześnie nie skosić liści, bo roślinka także dzięki nim zdrowo rośnie.

( mimo że trująca )

pozdrawiam

Mariusz, dzięki, niedługo na pewno się rozglądnę za cebulkami

Piotrek, pracuję nad tym, by nie ostygła całkiem..... .
Właśnie policzyłem, że jak będę opisywał 1 dzień tego wyjazdu tygodniowo, całość zajmie mi 5 miesięcy . No a część sierpniowa kolejne 3...... . Zatem, muszę się trochę sprężać

Sprężyłem się

Dzień trzeci, 6 września

Kiepską pogodę zobaczyliśmy rano.... Zimno okropnie, w końcu Prijevor położony jest na wysokości około 1600 m npm. , poza tym mgły takie, że na kilkadziesiąt metrów w ogóle nic nie było widać. No ale jak mgły, to szansa jest, że w ciągu dnia, czy może nawet jeszcze poranka, rozejdą się i będzie piękna pogoda z błękitnym niebem. W każdym razie nie mogło być inaczej, że jak już tu przyjechaliśmy, to tak po prostu sobie nie zrezygnujemy

Poubierani we wszystko co można, wyruszamy około 7 rano. Droga, którą tu przyjechaliśmy kończy się tuż za Prijevorem, potem zawalona jest kamieniami z prawie pionowych skał wznoszących się nad nami. Potem idziemy ścieżeczką przez las, a potem, niestety, stopniowo tracimy wysokość. W końcu dochodzimy do sporej polany, to najniższy punkt na który musimy zejść, oceniam, że położony jest około 200 m poniżej Prijevora. Na polanie jest sporo spalonych, powalonych drzew, jak widać mgła nadal nie ustępuje.....





Teraz idzie się znów przez las i dla odmiany pod górę. Dookoła nikogo nie ma, panuje niczym nie zmącona cisza. Małgosia zostaje trochę z tyłu, jednak jest osłabiona po chorobie..... Całkiem spory kawałek drogi jest nad to jezioro, idziemy i idziemy a wciąż go nie widać. Nagle..... tuż obok głośno szczeka pies, ujadanie odbija się od gór i roznosi się echem po całej dolinie. Wyczuł nas i ostrzega przed wejściem na jego terytorium. No ale my wejść musimy , schylam się i podnoszę jakieś drobne kamienie by w razie spotkania oko w oko mieć czym przeciwstawić się jego ostrym kłom...... Teren się wypłaszcza, musimy być już blisko pierwszego dzisiejszego celu, wtedy zza krzaków,wciąż szczekając wybiega spory pies. Na szczęście wystarczył tylko ostrzegawczy rzut, właściwie nawet zamach ręką, by przestraszony utrzymywał odpowiednią, bezpieczną odległość od nas.

Jeszcze moment i dochodzimy wreszcie do jeziora..... Trnovacko Jezero, o tym by się tu znaleźć marzyłem właściwie od 5 lat......teraz się udało . Mieliśmy szczęście, właśnie w tym momencie mgły zaczynają w końcu ustępować, a nad nami pojawia się błękitne niebo.

Siadamy na chwilę by trochę odpocząć i popodziwiać widoki, które zaczynają się ukazywać naszym oczom. Zbliża się do nas wielkie stado owiec w którym są też pojedyncze kozy. Są owce, jest więc i pasterz, podchodzi blisko nas, z pleców ściąga strzelbę i stawia ją pod drzewem . Troszeczkę jesteśmy niepewni tej sytuacji, on jednak widząc kijki i górskie buty pyta: "Maglic?" Potakująco kiwam głową, na co dowiaduję się, że to daleeeeko..... . Wymieniamy jeszcze kilka słów, może raczej gestów co do czekającej nas trasy, trzeba obejść jezioro naokoło i wtedy rozpocząć mozolną wspinaczkę na otaczające jezioro góry. Nie ma na co czekać, wkrótce ruszamy.

Piękne jest Trnovacko Jezero . Wraz z Morskim Okiem, słowackim Zelenym Plesem i kilkoma jeziorami w górach Bułgarii, to najpiękniejszy górski akwen jaki mieliśmy okazję zobaczyć. Jak wygląda, zobaczcie sami

Czytając przed laty skąpo pojawiające się w internecie informacje o Maglicu i samym jeziorze , natknąłem się na informację jakoby miał znajdować się tu jakiś posterunek graniczny (paszporty mieliśmy rzecz jasna ze sobą), że działa tu też coś w rodzaju pola namiotowego. Okazało się to zupełną nieprawdą, no chyba że działa to w sezonie, a my jednak byliśmy już nieco po. Owszem, było widać, że namioty są tu rozbijane, niestety głównie po pozostawionych gdzieniegdzie śmieciach , natomiast jedynym człowiekiem, którego spotkaliśmy, był wspomniany wyżej pasterz.

Okrążamy jezioro od południowej strony usiłując odnaleźć miejsce gdzie szlak zacznie się wznosić. Nie było to całkiem proste, ale mimo to, odniosłem sukces



Zatem rozpoczynamy powolną wspinaczkę bardzo stromą ścieżeczką przez gęsty las. Znowu idę pierwszy, samotnie przedzierając się przez gąszcz, torując drogę osłabionej towarzyszce.....nieeee aż tak źle nie było , poniosła mnie trochę fantazja . Ścieżka była całkiem wyraźna, od czasu do czasu odsłaniały się takie widoki na pozostające już w dole jezioro:







Teraz większą uwagę przykuwały otaczające je potężne skalne ściany....













W końcu wychodzimy ponad granicę lasu. Niestety, krótko cieszyliśmy się niebieskim niebem i słońcem, nad naszymi głowami pojawia się coraz więcej chmur. Ale jeszcze nic nie zapowiada tego, co miało wkrótce nastąpić.....

c.d.n.

kulka53 napisał(a):

Leszek Skupin napisał(a):Piotrze (plavac) odezwij się do mnie na maila z mojego profilu Proszę

Leszku, miło że wpadłeś
...

Wbrew pozorom zaglądam ale się nie odzywam bo mnie żałość ściska że mnie tam nie mogło być.... może kiedyś.... jak finanse pozwolą.

Chciałem jakiś kontakt z Piotrkiem, bo nie mam jego maila

Pozdrav

kulka53 napisał(a):W końcu wychodzimy ponad granicę lasu. Niestety, krótko cieszyliśmy się niebieskim niebem i słońcem, nad naszymi głowami pojawia się coraz więcej chmur. Ale jeszcze nic nie zapowiada tego, co miało wkrótce nastąpić.....

Niemniej, warto tam zaglądnąć nawet dla samego jeziora.

Pozdrawiam,
Wojtek

W ramach podobieństw naszych tegorocznych wakacji - oprócz tego że kraj będzie ten sam - dołączam moje przeziębienie w pierwszym tygodniu.
Miałam więcej szczęścia od Małgosi, bo gorączka mnie nie dopadła, katar jednakże też dość skutecznie osłabił wrażenia wzrokowo-węchowo-smakowe (na szczęście przyjazdny klimat Krety szybko pokonał chorobę...
Tym większy mój podziw dla Małgosi, że w przedbiegach nie odrzuciła pomysłu górskiej wycieczki, nawet jeśli miała być lżejszą trasą. Zwłaszcza że (sądząc po finale ostatniego odnicnka) coś niedobrego wisi nad Wami….

Jezioro przepiękne. Pełna paleta barw. Bardzo mnie zaintrygowało zdjęcie ze smugą cienia ! Przypadek czy celowo uchwycone ?

Górskich ludzi łączy wiele - także rodzaj spotkań z psami pasterskimi
Mieliście szczęście, że się Was przestraszył. Moja przygoda na Hali Miziowej mogła się skończyć źle, gdyby nie czujność pasterza.

A góry - mocarne ...

plavac napisał(a):Jezioro przepiękne. Pełna paleta barw.

Trnovacko jezero jest też ujęte w wątku Górskie zwierciadła, siklawy, wartkie strugi - tu i w kilku późniejszych wpisach.
I jeszcze sie pojawi.

Pozdrawiam,
Wojtek