Małe i duże bałkańskie podróże :-)

kmichal napisał(a):... po takich "zapomnianych" wioskach można spacerować bez końca ... ...

Fakt, trochę jeszcze pospacerujemy, ale to już w następnym odcinku...
Chociaż prawda jest taka, że w takich miejscach uliczki są zwykle zasypane gruzem i aż tak łatwo to nie idzie

Mikeee napisał(a):świetne zdjęcie

Dzięki, to "oko" Małgosi, która mając założony obiektyw od 70, bardziej skupia się na szczegółach

tony montana napisał(a):Mikro Chorio - "wymarła" wioska bardzo atrakcyjna wizualnie

Też jestem tego zdania... malowniczo położona i jeszcze nie całkiem rozsypana.
Pod tym względem prezentuje się lepiej niż Chorio na Chalki, tam jednak atutem było cudowne Kastro powyżej.

Pozdrawiam

tony montana napisał(a):Mikro Chorio - "wymarła" wioska bardzo atrakcyjna wizualnie

Bardzo, bardzo

longtom napisał(a):

tony montana napisał(a):Mikro Chorio - "wymarła" wioska bardzo atrakcyjna wizualnie

Bardzo, bardzo

To może jednak się skusicie na powrót do Grecji, Tilos byłaby dobrym wyborem....
Jakby co, Livadii na Eristos i z powrotem - całkiem fajny trening biegowy

19 września, wtorek c.d.

Oddalamy się od „centrum” Mikro Chorio.





Nieco powyżej zrujnowanych zabudowań znajduje się kaplica i dawny cmentarz.



Symbolicznie jednakowe groby powstały zapewne podczas jakiejś akcji rewitalizacyjnej tego miejsca, zresztą kapliczka również jest świeżo odnowiona.





Ponad nami wznoszą się pozostałości joannickiego Kastro.



Poniżej, jeszcze jedna kapliczka.



My jednak dłuższą chwilę poświęcamy cmentarzowi. Sprawia intrygujące wrażenie .

Najniższa część Mikro Chorio, najbardziej zrujnowana.















Widok na Lunę

Małgosia zostaje na cmentarzu, ja wspinam się do dawnego Kastro.



Nie było to trudne



Poza tym murem praktycznie niewiele wskazuje na to, że była tutaj twierdza .







Kilka zdjęć z góry.

Jest gorąco, bardzo gorąco. Pora wciąż jeszcze w miarę wczesna, ale w słońcu upał doskwiera… a cienia tu nie za wiele. Wracamy.

Czasem zapuszczam się w jakiś boczny zaułek



Zaglądam do pokojów czy kuchni, gdzie kiedyś tętniło życie…



Niektóre obszary porastają już dorodne krzaki…



Poza kościołem, bar jest jedynym miejscem gdzie na pewno przybywają ludzie.























Pojedyncze zabudowania są jednak także zagospodarowane.









I to tyle z Mikro Chorio, jednej z głównych „atrakcji” wyspy Tilos . Bardzo się nam tutaj podobało, sądzę że miejsce to ma potencjał zarówno by się tutaj wybrać – co nie jest trudne bo od głównej szosy to nie więcej niż 2 kilometry, a można też iść na skróty , jak i uzasadniający powstanie klimatycznego baru. Z kwaterami to nie wiem… może zbyt kłopotliwe byłoby ich utrzymanie? Ale wątpię… teraz przecież można niemal wszystko – tyle że gościom szukającym totalnego odludzia zapewne nie pasowałaby bliskość działającego całą noc baru .

Te zagadnienia jednak niezbyt nas dotyczą. Wracamy do smażącego się w słońcu auta, wiele się jak dotąd nie nachodziliśmy, ale już teraz wybierzemy się na plażę . Ale taką, do której jednak kawałek trzeba będzie pójść…

c.d.n.

kulka53 napisał(a):Mikro Chorio

... miejscami wygląda to jakby przed chwilą było tam trzęsienie ziemi ... ... ale klimacik jak najbardziej odpowiedni ... ...
Pozdrawiam.

Bardzo fajne miejsce....

kulka53 napisał(a):Poza kościołem, bar jest jedynym miejscem gdzie na pewno przybywają ludzie.

W końcu to 2 najważniejsze budynki w każdym mieście

piekara114 napisał(a):Bardzo fajne miejsce....

...też tak sądzę...Pozdrawiam

Cmentarz faktycznie nieco nietypowy...
Ale lazury na niebie w serii zdjęć przy Kastro

Brakuje mi ciepełka

Mikro Chorio (Tilos) - fascynujące jak niemal wszystkie tętniące niegdyś życiem, a dziś opuszczone i zrujnowane miejsca - to taka... świecka Mistra (Pelopoez), chociaż bardziej mikro i chyba nieco młodsze (sądząc po tu i ówdzie znalezionych, skąpych informacjach).

tony montana napisał(a):Cmentarz faktycznie nieco nietypowy...
Ale lazury na niebie w serii zdjęć przy Kastro

Brakuje mi ciepełka

Q ... mi też ciepła brakuje... więc idę dorzucić do pieca .
Na serio - za oknem taka pogoda,że człowiek doła łapie ...
Wakacyjne fotki (nawet tego malowniczego, ale jednak cmentarza) nastrój ratują .

kmichal napisał(a):... miejscami wygląda to jakby przed chwilą było tam trzęsienie ziemi ... ... ale klimacik jak najbardziej odpowiedni ... ...

Bo może i było , w końcu będąc w Grecji jesteśmy na terenach aktywnych sejsmicznie...
Tyle że leżąc na plażach albo łażąc gdzieś po wyspach nie myśli się o tym

piekara114 napisał(a):W końcu to 2 najważniejsze budynki w każdym mieście

Hmmm, jeszcze sklep by się przydał , w Mikro Chorio nie ma

ajdadi napisał(a):

piekara114 napisał(a):Bardzo fajne miejsce....

...też tak sądzę...Pozdrawiam

Jest na Tilos jeszcze jedna taka wioska...

tony montana napisał(a):Cmentarz faktycznie nieco nietypowy...

Takiego cmentarza jeszcze nigdy nie widzieliśmy. Bardzo prawdopodobne jest, że te kamienne nagrobki są tylko symboliczne, a szczątki pochowanych już dawno spoczywają greckim zwyczajem gdzieś w skrzynkach na półkach, może nawet w tej kapliczce. Niemniej miejsce robi wrażenie.
A lazury (na tiloską skalę ) to będą w następnym odcinku... i w jeszcze następnych też

eystrasalt napisał(a):Mikro Chorio (Tilos) - fascynujące jak niemal wszystkie tętniące niegdyś życiem, a dziś opuszczone i zrujnowane miejsca - to taka... świecka Mistra (Pelopoez), chociaż bardziej mikro i chyba nieco młodsze (sądząc po tu i ówdzie znalezionych, skąpych informacjach).

O, tak, znacznie mniejsze, bez porównania do Mistry
Mistra to przecież miasto, pełne kościołów, klasztorów, do tej pory dobrze zachowanych (chociaż domy mieszkalne raczej nie istnieją). Natomiast Mikro Chorio to po prostu zwykła, grecka, wyspiarska wioska rolniczo-pasterska . Czy młodsze? Zapewne trochę tak, możliwe, że jakieś osadnictwo zaczęło się rozwijać w tym miejscu po powstaniu joannickiego Kastro, czyli pewnie w XV, XVI wieku .

Buber napisał(a):Na serio - za oknem taka pogoda,że człowiek doła łapie ...
Wakacyjne fotki (nawet tego malowniczego, ale jednak cmentarza) nastrój ratują .

Pojawi się tu jeszcze całkiem sporo bardziej wakacyjnych fotek, z plaż a nie cmentarzy (chociaż jak pamiętam to jeszcze przynajmniej jeden pokażemy).
A pogoda dopisująca każdego dnia zadbała o odpowiedni ich nastrój

Pozdrawiam