Małe i duże bałkańskie podróże :-)

kulka53 napisał(a):Odpływamy .

... czyli tak naprawdę zaczyna się kolejna przygoda ... ...
Pozdrawiam.

Jakiś czas temu, gdy Margaretka zamieściła w swej relacji fotkę z książką „Pod błękitnym greckim niebem” , oczywiście niezwłocznie nabyłam lekturkę, a po przeczytaniu zapałałam ochotą znalezienia się w miejscach tam opisanych.

dangol napisał(a): No i przez tę książkę, marzy mi się wypad na Tilos właśnie
(…) Fakt, nie jest to literatura najwyższych lotów, ale do zwiedzenia Tilos zachęca

Oczywiście, nic z tego nie wyszło i zapewne nie wyjdzie , z tym większą więc ochotą pooglądam sobie Tilos u Was (tak jak to kiedyś zrobiłam z Sifnos , na którą również nie dotarłam, pomimo „zaawansowanych” planów).

Tilos - dobry kierunek

pzdr

mysza73 napisał(a):
Edit: dogoniłam

Ja też ...Oczywiście po raz kolejny z chęcią będę zaglądać. Pozdrawiam

kmichal napisał(a):

kulka53 napisał(a):Odpływamy .

... czyli tak naprawdę zaczyna się kolejna przygoda ... ...

Tak też można do tego podejść, bo od ładnych paru lat jazda tą samą trasą jest już trochę mało ekscytujaca
Niemniej, dla nas przygoda zaczyna się w momencie uruchomienia auta pod domem... a nawet wcześniej, gdy upychamy do niego wszystkie "niezbędne" rzeczy

mysza73 napisał(a):dogoniłam

Masz kondycję....
No dobra, za wiele tego nie było, ale się postaramy regularnie posuwać do przodu

dangol napisał(a):Jakiś czas temu, gdy Margaretka zamieściła w swej relacji fotkę z książką „Pod błękitnym greckim niebem” , oczywiście niezwłocznie nabyłam lekturkę, a po przeczytaniu zapałałam ochotą znalezienia się w miejscach tam opisanych.

Tak, pamiętam
Małgosia też wtedy nabyła tę pozycję i od razu przeczytała, ja nieco później, gdy podróż na wyspę przybrała realniejszych kształtów . Co prawda inne nieco względy sprawiły, że bardzo chcieliśmy się tam wybrać, ale czytało się przyjemnie a potem odkrywało na nowo opisane miejsca

dangol napisał(a):Oczywiście, nic z tego nie wyszło i zapewne nie wyjdzie , z tym większą więc ochotą pooglądam sobie Tilos u Was (tak jak to kiedyś zrobiłam z Sifnos , na którą również nie dotarłam, pomimo „zaawansowanych” planów).

Oj tam nie wyjdzie... jeszcze nic nie wiadomo, może po naszej relacji ochota się spotęguje? Nie jest to wykluczone .
Tak porównując do Sifnos, która też przecież nam się podobała, Tilos można powiedzieć że jest wyspą w zupełnie innym typie, charakterze i stylu

longtom napisał(a):Tilos - dobry kierunek

Nie ukrywam, że nawet bardzo dobry

ajdadi napisał(a):Oczywiście po raz kolejny z chęcią będę zaglądać. Pozdrawiam

Fajnie, zapraszamy

Pozdrawiam

17 września, niedziela

Po tej średnio udanej nocnej podróży byliśmy niezbyt wyspani i trochę „wymięci” , jednak przepiękny, bezchmurny dzień który właśnie się zaczynał działał zdecydowanie optymistycznie . Prom nocą przybił do Astipalei, Kalimnos i Kos, a już rankiem – do Nisiros, dzięki czemu mogliśmy się z bliska przyjrzeć tej niewątpliwie ciekawej wysepce-wulkanowi .

Dopływamy do Mandraki



Miasteczko prezentuje się z tej perspektywy bardzo przyjemnie, trochę tak „cykladzko”



Ktoś sobie portret namalował?



Pozostałości wiatraka, czy antyczna wieża?



Kościółek nieopodal przystani.



Niewielu ludzi oczekuje na tańszą możliwość dostania się na Rodos…



Zwracam uwagę na rządek autokarów , pamiętamy coś podobnego, tyle że na większą skalę z Santorini. Hmmm, skoro tak to wygląda, to jednak i o tej porze roku wycieczki z Kos na wulkan mają się dobrze



Trochę pod słońce były widoczki, więc tylko jedno zdjęcie.

Z Nisiros na Tilos jest całkiem blisko. Zjedliśmy śniadanie jeszcze przed Nisiros i zebraliśmy się wcześniej by móc poprzyglądać się temu górzystemu skrawkowi lądu, który będzie naszym domem przez najbliższe dni…

Za wiele drzew tu nie ma







Za to dostrzegamy kolorowe skałki, czerwone i zielone



Wbrew pozorom antenki nie stoją na najwyższym szczycie, ale też wysoko.







Jeszcze chwila i będziemy w Livadii, jednej z dwóch miejscowości na wyspie.



Ale jeszcze okolica Ammochosti, Czerwonej Plaży.







Można tam dojść ścieżką z Livadii.



W pierwszej chwili sądziliśmy, że to wiatraki



A to zbiorniki na wodę



Przyjemnie wyglądające osiedle apartamentowców na północnym krańcu Livadii



„Ogrodzona” kapliczka





Już za chwileczkę….



Największy kościół na wyspie.



Tutaj ludzi znacznie więcej , ewidentnie związki z Rodos są na Tilos większe niż z Kos.





Bagaże przygotowane, ale lekka niepewność jest….



Zjechaliśmy. Witaj Tilos

c.d.n.

kulka53 napisał(a):Zjechaliśmy. Witaj Tilos

... krajobraz surowy, kościółek maleńki, ale zapowiada się ciekawie - jak zawsze u Was ... ...
Pozdrawiam.

Jest szansa, że po Świętach, czyli za ok. 40 minut zejdziemy ma wyspę? Melduję się i cierpliwie czekam.

Edit: właśnie zauważyłem, że czas na forum jest... letni, więc mój świąteczny post jest de facto poświąteczny.

kmichal napisał(a):... krajobraz surowy, kościółek maleńki, ale zapowiada się ciekawie - jak zawsze u Was ... ...

Oj tak, było ciekawie, było zaskakująco... Tilos jest w pewnym sensie nietypową wyspą, a ta nietypowość bardzo przypadła nam do gustu

eystrasalt napisał(a):Jest szansa, że po Świętach, czyli za ok. 40 minut zejdziemy ma wyspę? Melduję się i cierpliwie czekam.

Edit: właśnie zauważyłem, że czas na forum jest... letni, więc mój świąteczny post jest de facto poświąteczny.

Może troszeczkę dłużej niż 40 min. to trwało bo zasadniczo w nocy to śpię , ale owszem - zjedziemy
P.S. Fajnie że zjeżdżasz z nami

Pozdrawiam

17 września, niedziela c.d.

Tilos to nieduża (choć są też w Grecji wyspy sporo mniejsze ) wysepka o powierzchni 64 km. kw. w archipelagu Dodekanezu, mniej więcej pośrodku pomiędzy Kos a Rodos. Zamieszkuje tu wg różnych źródeł od 500 do 800 osób, głównie w dwóch najważniejszych miejscowościach – w Livadii która jest również portem i centrum noclegowym, a także w Megalo Chorio. W czasach panowania tureckiego wyspa była znacząco gęściej zamieszkała niż obecnie i po ówczesnych osadach pozostały jedynie ruiny. Na Tilos nie ma lotniska, jest to wyspa mocno górzysta, składająca się z kilku dość odrębnych pasm czy masywów górskich. W czasach średniowiecznych wyspą władali joannici, po których zostało kilka zrujnowanych twierdz. Na Tilos jest sporo plaż, jednak tylko 4 z nich (włączając plażę miejską w Livadii) dostępne są samochodem, do większości pozostałych można dojść pieszo.

Dlaczego wybrałem Tilos i tak uporczywie dążyłem do tego, by po majowym niepowodzeniu jednak móc spędzić na niej parę dni? . Z kilku powodów… bardzo zachęcająco prezentowała się na zdjęciach w internecie, wszelakie informacje wskazywały na to, że jest wysepką niezbyt popularną a jej mieszkańcy celowo utrzymują taki właśnie stan rzeczy. Poza tym były podstawy by sądzić, że bez trudu będziemy mogli „zamieszkać” na jednej z niezabudowanych plaż na krańcu wyspy. No i jeszcze do tego ładne krajobrazy, niebrzydkie plaże, średniowieczne ruiny… miało się nam podobać, miało być luzacko i bezstresowo, miało być ciekawie.

Zjechawszy z promu w ten piękny, niedzielny poranek już po chwili zatrzymałem się widząc agencję zajmującą się sprzedażą biletów promowych. Zwykle w takich miejscach można dostać na wyspach ich mapkę, jakieś folderki reklamowe… co prawda jak zwykle mieliśmy wydrukowane jakieś tam mapki z sieci, ale nigdy nie wiadomo, czy nie trafi się coś lepszego, a takie folderki mogą być inspiracją pokazując miejsca o których nie wiedzieliśmy. A tu niespodzianka… w agencji nic takiego nie było , młoda dziewczyna powiedziała mi, że mapki możemy dostać w pobliskim sklepie, zaś wszelakie informacje uzyskamy w nowo otwartym? punkcie mieszczącym się tuż przy kościele który widzieliśmy z promu. Podjechałem więc tam, choć to tylko kilka kroków było, ale na darmo bo punkt ten, nie wiem czy z racji niedzieli czy zbyt wczesnej pory (była około 9 rano) był nieczynny. Nie ma to nie… damy sobie radę z tym co mamy .

Livadia nie jest zbyt duża, ma jednak sieć wąskich uliczek ze znakami jednokierunkowości w związku z czym trochę się pogubiłem orientacyjnie…stojąc na środku skrzyżowania wyglądaliśmy chyba niezbyt pewnie bo od razu jeden z mieszkańców zapytał jak może nam pomóc, czy może szukamy swojego hotelu . Odparłem, że chcemy wyjechać z Livadii, toteż z uśmiechem pokierował mnie w odpowiednią stronę… no i wyjechaliśmy .

Pierwszy odcinek głównej drogi na wyspie jest bbb kręty i bbb stromy, potem aż do samego Megalo Chorio jest już bardziej płasko i szeroko, można się rozpędzić nawet i do 80 , teraz jednak jechałem znacznie wolniej byśmy mogli rozglądać się wokół i chłonąć NOWE. Nie zatrzymywaliśmy się… postanowiłem od razu pojechać do położonej w północnej części wyspy zatoki Agios Antonios i sprawdzić jak będzie się rzecz miała z naszym spodziewanym miejscem noclegowym przy plaży Plaka.

Do samej plaży prowadzi świeżo wykonana, stroma, ale krótka szutrówka.

O, tak wygląda pod sam koniec.



Na końcu jest malutki placyk parkingowy, a płaski teren przy plaży jest…. OGRODZONY I ZAMKNIĘTY BRAMĄ . No nie powiem, to był szok lekki i spore rozczarowanie bo to miała być jednak nasza główna baza…



Miejsce to było jednak bardzo dziwne. Za bramą stały samochody, widać było rozbite namioty… czyli było tak jak spodziewałem się że będzie. Co ciekawe, plątały się też kury a także kilka pawi .



Ludzie wyglądali na zadomowionych… absolutnie nie mogliśmy się domyśleć czy to jest prywatny teren wykorzystywany jak coś w rodzaju kempingu, czy może jednak miejsce ogólnodostępne . Jednak zamknięta brama nie zachęcała do sprawdzania, a sama plaża, no cóż, nie była zbyt piękna, zresztą część jej zajmowały kozy .











Wiatrak na północno-zachodnim krańcu wyspy.



Tym akurat miejscem rozczarowaliśmy się mocno, podjechaliśmy nawet podobną szutrówką do placyku pod wiatrakiem by sprawdzić, czy czasem od drugiej strony nie da się zjechać nad Plakę w jej nie ogrodzoną część, jednak nic z tego, nie ma tam nadającej się do zjazdu dróżki.

No nic, to jedziemy dalej…. Czyli do końca drogi, końca wyspy.



Krajobraz tu stromy, skalisty, ładny, tyle że pod słońce nie całkiem to było widać.

















Na samym końcu drogi jest spory, widać że nowy plac. Przycupnęliśmy pod rachitycznym drzewkiem by choć część auta była w cieniu – upał robił się coraz bardziej nieprawdopodobny – i zajęliśmy się przez chwilę porządkowaniem rzeczy i wnętrza auta… zawsze po promowej podróży nawrzucamy tam wszystko jak leci i kiepsko potem coś odszukać .

Z placyku jest ładny widok w stromą, schodzącą do morza dolinę.



Tak się zastanawialiśmy, czy może nie byłoby to niezłe miejsce na nocleg , co prawda w przypadku wiatru kompletnie by się nie nadawało bo jest nieosłonięte, ale dziś nie wiało wcale. Na szczęście później okazało się, że nie musieliśmy się o nocleg martwić .

Dość zaskakujący był widok przywiązanego do latarni śmietnika , uznaliśmy, że to chyba nie z obawy kradzieży , a bardziej dlatego, by wiatr nie zdmuchnął pustego pojemnika do morza…



Kolejne zdjęcie jest fatalne bo pod słońce słabo widać, ale chodziło o to by uwiecznić początek szlaku prowadzącego stąd do zatoki Eristos



Bo na Tilos jest kilka szlaków wędrówkowych, ten wydaje mi się tak patrząc na mapę wyjątkowo wymagający . Prowadzi przez największy chyba masyw górski na wyspie, zawierający jej najwyższy szczyt – Profitis Ilias, 653m. n.p.m. Wejścia na ten szczyt nie uwzględnia żadna z map, być może jest to zatem ambitne zadanie dla doświadczonych turystów… może w dawniejszych czasach byśmy się o to pokusili, jednak obecnie już takich celów sobie nie stawiamy.

No dobra, ale gdzie my w ogóle jesteśmy? . Przy jedynym na Tilos monastyrze Agios Panteleimon .

Wejścia do monastyru pilnuje groźny czworonóg





Monastyr swym rodowodem sięga późnego średniowiecza, został bowiem wybudowany w 1470 roku. Przebudowa i rozbudowa kompleksu nastąpiła na początku XVIII wieku, z tego też okresu pochodzą odkryte kilkadziesiąt lat temu malowidła na ścianach kościoła. Obecnie nie mieszkają tu już żadni mnisi.

Mimo że rozbudowany, monastyr jest niewielki, ewidentnie nie było miejsca na stromym górskim zboczu by szczególnie się rozwijać. Poza nami nie ma nikogo, tzn. ze zwiedzających, jedyny pojazd stojący przy bramie wejściowej należy do człowieka który nieco poniżej monastyru prowadzi (już otworzył)… tawernę to za dużo powiedziane, punkt gastronomiczny z kilkoma stolikami.

Niespiesznie łazimy zaglądając tu i tam.











Źródełko ze świętą wodą.



Zaglądamy do wnętrza monastyru, najpierw do niedużego kościółka.



W środku… widać, że brakuje środków by przeprowadzić kompletną renowację wnętrza.



Ale jest czysto i dość ładnie, a największe wrażenie robi na nas wpadający przez niewielkie okienko strumień słonecznego światła…















Widok na kościółek z dziedzińca monastyru.

I właśnie tutaj, na klasztornym dziedzińcu spotyka nas zaskakująca sprawa… składa się on zasadniczo z dwóch kilkupiętrowych budynków, wszędzie, także w różnych dziwnych zakamarkach są drzwi do pomieszczeń. Niektóre z nich są zamknięte, ale większość jest otwarta , a w tych pomieszczeniach (oczywiście zaglądamy) stoją łóżka, pokoje są lepiej lub gorzej wyposażone i nadają się do skromnego zamieszkania. To powiedzmy jeszcze nie jest nic aż tak dziwnego bo każdy monastyr ma swoje święto i wówczas pielgrzymi mogą na jego terenie przenocować. Są też eleganckie, nowo wyremontowane łazienki z wyposażeniem typu mydło czy płyn do kąpieli.. wszystko otwarte i dostępne. Najbardziej jednak zaskakuje nas to, że dwa pokoje są ewidentnie zamieszkałe , zaglądamy przez okna i widać pościel, torby podróżne, książki (po angielsku). Czyżby w monastyrze można było sobie po prostu zamieszkać będąc turystą? Na dodatek wygląda na to (choć pewnie to nieprawdopodobne) że… za darmo? .































Wychodząc zauważyłem przy bramie budkę telefoniczną.



Wyglądała porządnie.



Budka? Tutaj? Na takim odludziu? Podniosłem słuchawkę. Był sygnał.

Grecja .

Już po niespełna 2 godzinach wiedzieliśmy, że znaleźliśmy się w dziwnym i nietypowym miejscu, nawet jak na Grecję .

c.d.n.