Małe i duże bałkańskie podróże :-)

Początkowo ciężko jest się zorientować gdzie już byliśmy a gdzie jeszcze nie, muzeum to sieć skomplikowanych przejść, poziomów, schodów, tarasów pomiędzy budynkami . I tradycyjnie jak i w innych takich miejscach gdyby chcieć zwiedzać bardzo dokładnie i z uwagą oglądać każdy eksponat, trzeba byłoby pewnie spędzić tu calusieńki dzień… albo i więcej. My choć jak wiadomo lubimy muzea, zwłaszcza gdy są ciekawe i bogate w eksponaty z różnych epok to oczywiście tyle czasu tu nie spędzimy, zwłaszcza że powoli nogi odmawiają nam posłuszeństwa . Ale skoro jesteśmy, dzielnie staramy się zobaczyć jak najwięcej .

Muzeum to nie tylko budynki i zabytki, to także zakątki bogate w roślinność i cień , w upalne dni można to miejsce traktować jak ogród, wytchnienie od gorąca i upału.













Jeden z budynków w czasie panowania tureckiego zaadaptował na swoją rezydencję któryś z ówczesnych dostojników.

Na wielkiej ścianie pod zadaszonym dziedzińcem umieszczono mozaiki podłogowe z okresu hellenistycznego i wczesnochrześcijańskiego.

I jeszcze parę obrazków z muzeum.

Wracając do auta musimy przejść przez całe miasto…jesteśmy naprawdę wykończeni, ale zadowoleni że udało się nam zrealizować plan na drugi dzień zwiedzania Rodos. A żeby sobie nieco zrekompensować marną pogodę wstępujemy do paru sklepików i kupujemy kilka symbolicznych pamiątek , zapewne już tutaj nie wrócimy, a wybór jest całkiem spory.

Żywa reklama jednego ze sklepików



Pora jest już dość zaawansowana, ale to jeszcze nie koniec na dziś… .

c.d.n.

kulka53 napisał(a):ale to jeszcze nie koniec na dziś…

... ciekawe co jeszcze zobaczymy ... ...
Pozdrawiam.

To muzeum mi się spodobało Wszystkiego po trochu....

kmichal napisał(a):

kulka53 napisał(a):ale to jeszcze nie koniec na dziś…

... ciekawe co jeszcze zobaczymy ... ...

Wiele już nie, ale ten ostatni (jak sądziliśmy) dzień na Rodos staraliśmy się wykorzystać na maxa .

piekara114 napisał(a):To muzeum mi się spodobało Wszystkiego po trochu....

Bo to było bardzo fajne, ciekawe, a przede wszystkim intrygująco umieszczone muzeum
Myślę, że możemy je umieścić w pierwszej trójce greckich muzeów, wraz z tym ateńskim oraz mykeńskim. Ale też prawda że nie wszędzie jednak byliśmy .

Pozdrawiam

8 maja, poniedziałek c.d.

Mimo porządnego zmęczenia i dość już późnej pory nie ustajemy w poznawaniu Rodos . Zostało nam jeszcze jedno, ostatnie miejsce, które koniecznie chcieliśmy odwiedzić, być może są w mieście jeszcze jakieś inne ciekawostki warte zobaczenia, ale pozostają dla nas do dziś owiane tajemnicą . Poza jednym, które w związku ze zbiegiem okoliczności najbliższych dni (a nawet godzin ) jednak odnajdziemy i spędzimy tam chwilę czasu.

Pogoda wciąż jest kiepska, a nawet beznadziejna , szare chmury szczelnie zakrywają niebo, jest chłodno, mocno wieje. Jedyny plus że nie pada. Za pomocą mapy i nawigacji (jak dla mnie przydaje się to urządzenie wyłącznie właśnie w takich momentach) wydostajemy się z centrum miasta i bez błądzenia po jednakowych ulicach zabudowanych nowoczesnymi domami trafiamy gdzie trzeba – czyli na wzgórze św. Stefana. W tym miejscu, zwanym również Monte Smith, najwyższym wzniesieniu w granicach miasta Rodos znajdował się w starożytności hellenistyczny Akropol.

Na rozległym, pozbawionym obwarowań Akropolu wzniesiono sporo sanktuariów, świątyń, podziemnych miejsc kultu i budynków użyteczności publicznej. Były to m.in. świątynie Ateny, Apolla i Zeusa, Odeon, Nympheion, Artemision (miejsce kultu Artemidy) oraz stadion. W okresie średniowiecza dawny Akropol służył jako centrum religijne miasta, jednak po trzęsieniu ziemi nigdy nie odbudowany po zniszczeniach popadł w całkowitą ruinę. Dopiero w czasie panowania włoskiego prowadzono tu zakrojone na szeroką skalę wykopaliska, jednak i tak nie udało się odkryć całości. Zostały zrekonstruowane: Odeon, świątyni Apollina oraz stadion, widoczny jest też Artemision.

Nie ma tu problemu z pozostawieniem auta, są spore (oczywiście darmowe) parkingi nieco powyżej widocznej już z daleka świątyni, są także nieco niżej, na poziomie teatru i stadionu.

A tak wyglądają okoliczne ulice



Mimo, że wiedzieliśmy, że cudów po Akropolu spodziewać się nie możemy to i tak czuliśmy się nieco rozczarowani. Miejsce to jest ogólnodostępne, z jednej strony to dobrze bo popatrzeć na wszystko można za darmo , ale z drugiej – mogłoby być bardziej zadbane. Nie ma żadnych tablic informacyjnych a teren porasta wysoka, zeschnięta już trawa. Cała okolica jest wykorzystywana jako coś w rodzaju parku dla mieszkańców najbliżej położonych domów. Z drugiej strony jednak… nawet dobrze że niż szczególnego tu nie ma bo zwyczajnie nie mielibyśmy już siły by poświęcić na to miejsce więcej niż było to niezbędne.

Teatr jest zrekonstruowany w całości, podobno odbywają się tutaj jakieś imprezy kulturalne.

Stadion za to jest fajny









Można usiąść i odpocząć



Miejsce to można powiedzieć że do dziś pełni funkcję do jakiej zostało zbudowane – służy do treningów miejscowym amatorom biegania których widzieliśmy przynajmniej kilku.





Nie spędziliśmy tu wiele czasu, może pół godziny. Wracamy do auta… tzn. ja wracam, Małgosia stwierdziła że nie ma siły iść pod górę i podejdzie tylko do drogi a ja ją zgarnę po drodze , czasem tak robimy.

Akropol jak Akropol, ale palmy są naprawdę fajne i szkoda że tak nie dopisała nam dziś pogoda. Może i odbiór przez nas tego miejsca byłby inny?





I to koniec na dziś…prawie koniec, bo jadąc do naszej noclegowej miejscówki przy „Quinnie” zaglądamy jeszcze na jedyną podobno oficjalną naturystyczną plażę na Rodos. Nosi ona nazwę Mandomata i leży kawałek za Faliraki w kierunku na południe. O tej porze i w taką pogodę była oczywiście już pusta ale tak prawdę mówiąc kompletnie nie przypadła nam do gustu , na tyle, że nawet ani jednego zdjęcia tam nie zrobiliśmy . Może w słoneczny dzień także i te wrażenia byłyby inne…

I tak zakończył się drugi dzień zwiedzania miasta Rodos. Czuliśmy się już nim nasyceni zresztą to już koniec, jutro wyruszymy na podbój kolejnej wyspy na którą bardzo się cieszymy . Wyruszymy… albo i nie .

c.d.n.

kulka53 napisał(a):Wyruszymy… albo i nie

... ... brzmi tajemniczo - ciekawe co się za tym kryje ... ...
Pozdrawiam.

Wyspę Simi nawiedził kataklizm powodziowy. Opis kataklizmu
Od teraz może niestety wyglądać nieco inaczej.

Zawsze przykro patrzy się na takie obrazki .
Nie dalej jak dwa tygodnie temu oglądałam film jak szłam i błoto zalewa uliczki włoskiego Positano na Amalfitanie.

Pozostaje życzyć mieszkańcom Simi, żeby się szybko otrząsnęli.