Małe i duże bałkańskie podróże :-)

Ładny okaz drakunkulusa , powoli przekonujemy się, że to bardzo popularna roślina na Rodos.





Poza tym znaleźliśmy trochę okazów storczyków





I typowych wiosennych, wyspiarskich kwiatków.





Żółte owocki wyglądały także zachęcająco, ale nie wiemy co to i czy nadaje się do jedzenia .





Poza nami nie było zupełnie nikogo, dopiero gdy wracaliśmy natknęliśmy się na podchodzącą z wioski parę. Fajne miejsce .





A teraz pojedziemy tam



c.d.n.

2 maja, wtorek c.d.

Już spacerując po zamku i okolicach wiedzieliśmy, że Asklipio jest jednym z fajniejszych miejsc jakie do tej pory widzieliśmy na Rodos. Tym razem przewodniki i mapa nie oszukiwały, to naprawdę przyjemna miejscowość, ładnie położona, a do tego z dwiema sporymi atrakcjami. Jedną już widzieliśmy, a drugą... właśnie mieliśmy się za chwilę przekonać o jej istnieniu.

Zjechaliśmy kilkaset metrów w dół by zaparkować na placyku w centrum Asklipio, tuż pod kościelnym murkiem.

Nakarmiliśmy najpierw kota



Potem zaskoczenie – brama zamknięta, szybko się okazało, że wstęp jest płatny, obejmuje bowiem również dwa, a nawet trzy muzea, czy może trafniej byłoby powiedzieć wystawy albo ekspozycje. Pani (bardzo miła) objaśniła nam co gdzie się znajduje i zostawiwszy symboliczną raczej opłatę 2 euro mogliśmy wejść.

W sąsiednim pomieszczeniu można poprzyglądać się ikonom i naczyniom liturgicznym.











Jak głosi podpis – rekonstrukcja bazyliki wczesnochrześcijańskiej (na której miejscu został zbudowany obecny kościół).

A oto i on, prezentuje się bardzo ciekawie i zachęcająco









Górujące nad Asklipio ruiny zamku.

Zanim weszliśmy do środka jeszcze zajrzeliśmy do pomieszczenia znajdującego się można powiedzieć na zewnątrz terenu kościoła, w którym urządzono ekspozycję dawnego wystroju tradycyjnego greckiego domu z Rodos.











Przy okazji okazało się, że gdyby ktoś trafił do kościoła w Asklipio z tej właśnie, drugiej strony, nie wiedziałby nawet że za wstęp pobiera się jakiekolwiek opłaty . Można normalnie wejść przez bramę (pod wieżą – dzwonnicą) i pospacerować po kościele jak i ekspozycjach zupełnie za free. No ale nie żałowaliśmy wydanych 2 euro , całość jest bardzo ładnie odnowiona i utrzymana, przy przed chwilą pokazanym wnętrzu domu znajdują się też toalety.

Jeszcze moment w pomieszczeniu gdzie zgromadzono narzędzia rolnicze oraz do produkcji oliwy...

I możemy już wejść do kościoła. Zbudowana w 1060 roku świątynia została w XVII wieku pokryta wewnątrz freskami, które na początku XX wieku odrestaurowano a niedawno poddano niezbędnym poprawkom.

Cytat z internetu:

„Oprócz scen z życia Chrystusa i Matki Boskiej na malowidłach przedstawiono objawienie św. Jana, rzadko spotykane w innych kościołach. Widać tu jeźdźców Apokalipsy oraz Antychrysta wychodzącego z głębi ziemi. Szczególnie warte obejrzenia są też sceny ilustrujące Księgę Rodzaju, a zwłaszcza stworzenie istot morskich w piątym dniu. Uwagę przykuwa olbrzymia postać Archanioła Michała z mieczem, wiodącego malutkie duszyczki na dzień sądu. Warto zwrócić też uwagę na piękny ikonostas.”

Nie spodziewaliśmy się, że w malutkim Asklipio, leżącym jednak nieco na uboczu głównych rodyjskich szlaków turystycznych znajdziemy takie piękne wnętrze. Trochę podobne do tego, które widzieliśmy kilka godzin wcześniej w Lindos (tylko nieco mniejsze), z tym, że tutaj nie było żadnego zakazu fotografowania.

To sobie użyliśmy .

Wyszliśmy autentycznie zachwyceni. Piękne wnętrze, do tego prawie zupełnie puste, w sumie razem z nami kościół i muzea zwiedzało może kilka par. Asklipio to zdecydowanie jeden z najjaśniejszych punktów na naszej rodoskiej mapie .











c.d.n.

Hmmm.... mam wrażenie, że to Asklipio to chyba opuściliśmy.... aż niemożliwe....w czasie dwóch tygodni na wyspie

Ech, gdyby nie ta opinia o Rodos jako o kombinacie turystycznym, to być może bym niedługo tam pojechał. Będzie jednak musiała swoje odczekać, choć pokazujecie ją w sposób bardzo zachęcający .
pzdr.

tony montana napisał(a):Hmmm.... mam wrażenie, że to Asklipio to chyba opuściliśmy.... aż niemożliwe....w czasie dwóch tygodni na wyspie

No niestety... chyba opuściliście , nie było o nim wzmianki w Twojej relacji.
Może następnym razem

tiwa napisał(a):Ech, gdyby nie ta opinia o Rodos jako o kombinacie turystycznym, to być może bym niedługo tam pojechał. Będzie jednak musiała swoje odczekać, choć pokazujecie ją w sposób bardzo zachęcający .

Opinia na pewno nie jest przesadzona , dlatego celowo (podobnie jak było z Santorini) na odwiedziny wyspy wybraliśmy początek maja . Nawet o tej porze ruch turystyczny był naprawdę spory, choć jak na nasze możliwości "akceptacyjne" jeszcze znośny.
Mam nadzieję, że do końca będzie zachęcająco, bo Rodos warto odwiedzić dla kilku miejsc, wyrobić sobie własną opinię, no i można potraktować ją też jako bazę wypadową do "okolic" o których części jeszcze będzie .

Pozdrawiam

kulka53 napisał(a):Nie spodziewaliśmy się, że w malutkim Asklipio, leżącym jednak nieco na uboczu głównych rodyjskich szlaków turystycznych znajdziemy takie piękne wnętrze.

Cudowne! Obejrzałam ten odcinek już kilkanaście razy .

marze_na napisał(a):Cudowne! Obejrzałam ten odcinek już kilkanaście razy.

A ja nadrobiłem w końcu zaległości i jestem na bieżąco .

Pozdrawiam

marze_na napisał(a):Cudowne! Obejrzałam ten odcinek już kilkanaście razy .

Rodos (jak i cała Grecja) czeka na znakomitych fotografów, którzy uwiecznią i pokażą te wnętrza sprzętem i w sposób w jaki na to zasługują .

ajdadi napisał(a):A ja nadrobiłem w końcu zaległości i jestem na bieżąco .

Tempo relacji nie jest imponujące, także doganiać nas nie tak trudno

Pozdrawiam

2 maja, wtorek c.d.

Czyli co, dwie naprawdę fajne, choć niewątpliwie różne w charakterze miejscowości zaliczyliśmy , a dzień jeszcze się nie skończył… No to go wykorzystamy , a może jeszcze wieczorem uda się nam zanurzyć w morzy chociaż na chwilę? Zobaczymy… na razie wracamy nad wschodnie wybrzeże do Kiotari i kierujemy się na południe by po kolejnych kilku kilometrach przy ujściu kolejnej potężnej rzeki znów odbić w głąb lądu. Te rzeki naprawdę imponująco wyglądają , tzn oczywiście koryta, bo wody w nich ani śladu. Aż nie chce nam się wierzyć, że bywają tu takie ulewy, które wypełniają te koryta, których szerokości nie powstydziłaby się Wisła przy ujściu … no ale człowiek tego nie stworzył, nawet na tak zmienionej przez niego w ostatnich latach wyspie.

Droga którą jedziemy prowadzi do Apolakkii, jednej z wiosek południa Rodos. Przyznam, że wiele obiecywałem sobie po tej części wyspy oglądając zdjęcia i czytając jak to jest tu dziko i inaczej niż na hotelowej północy i z niecierpliwością czekałem, kiedy tu dojedziemy. To jesteśmy .

Wnętrze Rodos w tej części jest totalnie puste. Lasy, łąki, trochę pól… ogólnie mówiąc raczej mało użytkowane są to okolice. Podobno w dawnych wiekach te tereny były znacznie bardziej zaludnione i zagospodarowane, teraz jest inaczej. Niestety spore obszary w okolicy Apolakkii zostały strawione przez pożary parę lat temu, widać że przyroda powoli się odradza ale niekiedy sterczące, wypalone kikuty drzew sprawiają przygnębiające wrażenie.

Tutaj, nieco wcześniej jeszcze tak tego nie było widać.

Zajechaliśmy do malutkiej Arnithy położonej na uboczu tej w miarę głównej szosy którą można nazwać skróconą obwodnicą Rodos. Przy wjeździe do wioski znajduje się źródło – ujęcie wody, ale nie zatrzymujemy się mając sporo zapasów. Podjeżdżamy prosto do monastru Agios Filimonas. Co prawda nie wspomniany w przewodnikach, ale skoro był prawie po drodze…. . Poza tym, skoro dopiero co widzieliśmy 2 tak ciekawe i ładne kościoły, to może ten też taki będzie?





Niestety, tym razem już tak dobrze nie było… kościół był zwyczajny (choć w architekturze dokładnie typowy dla Rodos), a w środku – pokryty nowoczesnymi malowidłami. Prawdę mówiąc nic ciekawego.















Chochlakowa podłoga , twarde podeszwy butów wskazane .



Widoczek na Arnithę spod monastyru.

No nic, jedziemy więc dalej – do wspomnianej Apolakkii, w której nie zatrzymujemy się bo nie ma tutaj nic ciekawego i przyciągającego wzrok a odbijamy w boczną dróżkę (jak się okazało trochę dziurawą ). Otoczona wzgórzami dolina jest płaska i wykorzystywana rolniczo, ale właśnie te okolice i ta droga sprawiają smutne wrażenie, bo wszędzie widać skutki pożarów. Aż dziwne jak udało się ochronić samą miejscowość .

Parę kilometrów na północ i jesteśmy u celu (jednego z dwóch tutaj). To drugi zbiornik zaporowy na Rodos , jezioro Apolakkijskie, znacznie mniejsze od tego nad którym spędziliśmy dzisiejszą noc. Zaporę zbudowano w 1989 roku w celu nawodnienia południowej części wyspy i możliwości lepszego rozwoju rolnictwa. Podobno okolice te zamieszkują nieliczne osobniki endemicznego gatunku jelenia o płaskim porożu, zwanego „platoni” . Nie spotkaliśmy żadnego.







Zza drzew prześwituje jakaś kapliczka…



Inna niewykluczone że bywa zalewana





Koryto przelewowe, nie wygląda by kiedykolwiek miało być użyte. Widać też trochę wypalonych obszarów.



Nawet ładnie tu i totalnie pusto.