Małe i duże bałkańskie podróże :-)

15 września, czwartek c.d.

A więc wyspą numer 27 została Amorgos. Jest późne popołudnie, do zachodu słońca została może godzina, do zapadnięcia całkowitych ciemności niespełna dwie… za wiele dziś tu już nie zwojujemy, ale i nie mamy takiego zamiaru. Jako, że jesteśmy pośrodku wyspy a do dyspozycji mamy parę dni, postanowiliśmy przejechać na jeden z jej końców, tak by móc poznawać ją systematycznie i nie wracać się już tam gdzie byliśmy. Ostatecznie wyszło wszystko ZUPEŁNIE inaczej, ale o tym za czas jakiś.

Amorgos jest jedną z Cyklad raczej średniej wielkości (173 km. kw.) zamieszkałą przez około 2000 osób. Jeszcze kilkanaście lat temu nie była zbyt popularna turystycznie, teraz ten stan rzeczy się podobno zmienia. Jest wyspą wąską i długą, bardzo górzystą , o najwyższym szczycie przekraczającym 900 m. n.p.m. położonym w jej północno-wschodniej części.



Zatoka w której leży główny port wyspy – Katapola – przypomniała mi trochę tę z portem Kamares na Sifnos, a także tę z portem Gavrio na Andros. Co prawda na Andros jeszcze nie byliśmy, ale płynąc na Tinos i Mykonos prom tam zawijał… poza tym to tylko kwestia czasu . Zjechawszy z promu który kończył tu już swój dzisiejszy rejs wolniutko przejechaliśmy nabrzeżem do Rachidi i równie powoli wspięliśmy się serpentynami kilkaset metrów pod górę gdzie zastaliśmy fajne widoki na Chorę i rząd efektownych wiatraków powyżej. Przy prawie już zachodzącym słońcu wszystko prezentowało się wyśmienicie

Minąwszy Chorę droga przewija się na drugą stronę wyspy. No tak, miało być spektakularnie, i jest , nawet mimo słabej widoczności.





Ta droga prowadzi do najsłynniejszej atrakcji na Amorgos, często prezentowanej w przewodnikach o Grecji – monastyru Chozoviotissa – a także do „plaży” Agia Anna. Pojedziemy tam oczywiście, ale nie dzisiaj .





Tam chyba jednak się nie wybierzemy





Monastyru stąd nie widać, jest tylko parking poniżej



Wciąż widać stąd za to rząd wiatraków





Jesteśmy na kilkaset metrów ponad poziomem morza, do tego mocno wieje. Temperatura jest tu znacząco niższa… z 30 zrobiło się 22-23 stopnie .

Tędy jedzie się do Agia Anna.





Wbrew pozorom to nie kapliczka a przystanek

My jedziemy jednak wzdłuż wyspy, cały czas oszołomieni nieco efektownie poprowadzoną drogą i widokami…













To drugi, mniej znany monastyr – Valsamitis

Kawałek już za nami….













Trochę stromo….







W dole widać parkingi z których można zejść do plaży Mouros.



A dojeżdża się do nich w tak widowiskowy sposób

W południowej części Amorgos teoretycznie bardziej płaskiej zaznaczono kilka miejscowości. Okazuje się jednak że są to raptem mikro-osady po paręnaście, parędziesiąt domów, w zasadzie nic szczególnego, toteż mijamy je beznamiętnie.



Uprawianych w przeszłości tarasowych poletek jest całkiem sporo.



Zajechaliśmy do plaży, właściwie malutkiej plażyczki Paradisia. Nazwa zachęcająca, miejsce nieszczególne, a sądziliśmy, że może zostaniemy tu na noc. Ale mocno wiało a parkingowy placyk był jednak zbyt spadzisty by ustawić auto do wygodnego spania. Rozejrzeliśmy się tylko.





Przy plaży są jakieś ruiny .





Pozostało nam już tylko parę km do końca, do zatoki z plażą Kalotaritissa. Już z góry widzieliśmy, że to będzie odpowiednie miejsce na spędzenie dzisiejszej nocy . Jest tu co prawda tawerna, ale o tej porze roku nie działająca, jest też przystań łódek. Ostatnie 2 auta właśnie odjeżdżały, zostaliśmy sami i mogliśmy sobie wybrać miejsce do spania z kilku możliwych… zanim jednak, dojechaliśmy na sam koniec, gdzie zastaliśmy gromadkę kociąt rozprawiających się z porzuconymi dla nich rybami



Niestety, bardzo mocno tu wiało, ale nie mieliśmy już wyboru. Trzeba było ustawić odpowiednio auto i nałożyć cieplejsze rzeczy, a potem zająć się gotowaniem. Mimo zapadających ciemności zadanie mieliśmy ułatwione .

Luny dwie



Pierwsze wrażenie na Amorgos – bez szału. Widoki wspaniałe, bez wątpienia jest to jedna z najlepszych krajobrazowo wysp greckich, ale poza tym, jakoś niczym nas nie ujęła. Myślę, że gdybyśmy dotarli tu kilka lat wcześniej, gdyby to ona była jednym z naszych pierwszych wyborów, wrażenie, odbiór byłby inny. A tak, zasypialiśmy w przekonaniu, że w końcu trzeba było tu przypłynąć – to i jesteśmy, zaliczymy, ale nic poza tym. Kilka kolejnych dni miało nam pokazać że pierwsze wrażenia niekoniecznie muszą być tymi ostatecznymi, a samą wyspę na pewno zapamiętamy na bardzo długo

I mapka wieczornego przejazdu po wyspie.



A – Katapola
B – Chora
C – Moni Chozoviotissa
D – Agia Anna
E – Moni Valsamitis
F – plaża Mouros
G – plaża Paradisia
H - Kalotaritissa

c.d.n.

kulka53 napisał(a):No to jesteśmy .

I ja też.

pzdr

longtom napisał(a):

kulka53 napisał(a):No to jesteśmy .

I ja też.

pzdr

... i jeszcze ja ... ...
Pozdrawiam.

kulka53 napisał(a):

... a samą wyspę na pewno zapamiętamy na bardzo długo

pzdr.

longtom napisał(a):I ja też.

kmichal napisał(a):... i jeszcze ja ...

Spoko... Caddy-Luna jest pięciomiejscowy

tiwa napisał(a):

kulka53 napisał(a):... a samą wyspę na pewno zapamiętamy na bardzo długo

No akurat nie z powodu tego księżyca...
Superpełnia dopiero niedawno miała miejsce

Na Amorgos mieliśmy trochę przygód w wyniku których to i owo musiało ulec zmianie . Zostaliśmy tam dłużej niż wcześniej było w planie, ale też krócej niż mogliśmy... dzięki czemu zajrzeliśmy ponownie do Aten, w których też zostaliśmy dłużej niż chcieliśmy... i tak się to wszystko pokręciło .

Pozdrawiam

Od dłuższego czasu rzadko bywam na cro.pl, a jak już wpadam, to zawsze do Was i zawsze jest ciekawie i pięknie Dzięki za to i pozdrowienia

eystrasalt napisał(a):Od dłuższego czasu rzadko bywam na cro.pl, a jak już wpadam, to zawsze do Was i zawsze jest ciekawie i pięknie Dzięki za to i pozdrowienia

I my również za to dziękujemy i także pozdrawiamy
Jakoś nie zamiera ten wątek bo do Grecji póki co wciąż wyjeżdżamy i nie planujemy zmieniać tego stanu rzeczy...
A i do opisywania (nie wnikając w tego sens) przez lata się przyzwyczailiśmy... i tak się to kręci

16 września, piątek

Wiało wieczorem, wiało w nocy, wiało i rano… taka to już wyspiarska uroda, że jak zacznie wiać to nie wie kiedy skończyć . Nie był to może huragan, ale na tyle dokuczliwe były te powiewy, że uznaliśmy, że lepiej będzie zjeść śniadanie w aucie… naprawdę jest to teraz spore ułatwienie że zawsze mamy taką możliwość i w razie wiatru czy deszczu te warunki nam niestraszne.

O deszczu zdecydowanie nie mogło być jednak tutaj mowy , dzień wstał z piękną pogodą, wymarzoną wręcz do zwiedzania naszej nowej wyspy .

Zanim jednak gdzieś się stąd ruszymy, pospacerujemy po okolicach zatoki Kalotariotissa, jako że zgodnie z planem mamy już tutaj więcej nie wracać.

O, tu właśnie wypadł nasz nocleg



Kalotariotissa to jedna z największych plaż na Amorgos. Plaż dodajmy nielicznych i nie ukrywajmy, bardzo przeciętnych w porównaniu z tymi którymi można się cieszyć na innych wyspach. Zdawaliśmy sobie z tego sprawę, że tak jest i nastawialiśmy się głównie na zwiedzanie… jednak rzeczywistość sprawiła że czasu i okazji na plażowanie mieliśmy aż w nadmiarze

Plaża w tej zatoczce także należy do tych raczej średniej jakości i urody.



Ledwo się na niej znaleźliśmy, już mieliśmy towarzystwo



To zapewne jeden z tych kotków które wczoraj wieczorem pożerały pozostawione im rybki.

Na Kalotariotissę dociera również autobus , ale z rozkładu wynikało, że jedynie w ścisłym sezonie czyli nawet nie do końca sierpnia. Mimo (teoretycznego) braku turystów w połowie września, na plaży wciąż stoją leżaki i parasolki



Jest tutaj też budyneczek tawerny, trudno nam powiedzieć ale raczej wyglądało na to, że już nie działa o tej porze roku.

Sama plaża jak wspomniałem – taka sobie.



Małgosia miała wielką ochotę dokonać inauguracyjnego zanurzenia w amorgoskich wodach (czemu sprzyjał także – poza kotami - brak żywej duszy w okolicy), nawet przyniosłem jej z auta buty do wody, ale wymieszana wiatrem woda o poranku okazała się jednak zbyt zimna .



Widoczek na „pełne morze”

A w zatoce, stosunkowo spokojnej, kołyszą się łódeczki….



i nie tylko



Kalotaritissa i ciekawostka rzadko (baaaaardzo rzadko) spotykana na greckich plażach – ten niebieski budyneczek, czyli toaleta



Urginii moc



I sieci…





Kilka kotków obgryzło już wczorajsze ryby na kolację… wyraźnie było widać, że chętnie zjadłyby jakieś śniadanie

Nie pozostało mi nic innego jak wrócić do auta po nasze zapasy….podkarmiliśmy stadko szczególnie wybierając mniejsze i słabsze kociaki







Z tej strony zatoczka całkiem ładnie się prezentuje.













Tu Małgosia po nieudanej próbie zanurzeniowej

Wracamy do podgrzewającego się coraz bardziej auta.





I na koniec parę ujęć zatoki na samym końcu Amorgos.



Wysepka Gramvoussa



Z góry plaża prezentuje się bardzo przyzwoicie













I na koniec zbliżenie na koci porcik



c.d.n.