Małe i duże bałkańskie podróże :-)

Wtorek, 4 sierpnia c.d.





Opuszczamy Rasnov drogą na południowy zachód, ale jedziemy nią tylko kawałek. Naszym celem jest położona bardziej na wschód, opisywana jako atrakcyjna dolina rzeki Prahovy. Aby się tam dostać nie chciałem nadkładając drogi wracać do Braszowa, wybrałem skrót przez góry, przez początkowe, niższe partie gór Bucegi.

Ostatni rzut oka na rewelacyjnie położony zamek Rasnov:



Odległość do pokonania to niecałe 20 km i na tym odcinku musimy się wznieść kilkaset metrów wzwyż a następnie prawie tyle samo zjechać w dół. Na początku mijamy pojedyncze zabudowania i malownicze łączki wśród których płynie niewielka rzeczka. Potem stromo się wznosimy, nic więc dziwnego, że wąska, zniszczona asfaltówka wije się w niezliczonych serpentynach. Jak zwykle w takich przypadkach, jak spod ziemi pojawia się przed nami ciężarówka wyładowana belkami ściętych drzew . Obciążona Skoda na podjeździe nie należy do demonów mocy , jednak z tego typu pojazdami dzielnie daje sobie radę, na którejś tam prostej wymijam zawalidrogę.



Niestety, pogoda wyraźnie się zmienia. Nad górami wiszą ciężkie ołowiane chmury, snują się mgły, spadają krople przelotnego deszczu. W Busteni leje już porządnie, na szczęście ten deszcz też przechodzi. W miejscowości napotykamy na porządny korek w obie strony, trochę nas to martwi bo nie znamy jego przyczyny, okazuje się że przyczyną był po prostu fakt znalezienia się w tym czasie w tym właśnie miejscu zbyt dużej ilości samochodów . Za wiele nie widzimy zza zaparowanych szyb, otaczające dolinę chmury nikną w chmurach, ale domyślić się można, że miejsce jest ładne, naokoło wznoszą się wysokie, pionowe skalne ściany. Na jednej z gór przez moment widzimy nawet krzyż.

Jeszcze tylko kawałek i jesteśmy u celu, w miejscowości Sinaia. Malowniczo położony kurort ma jedną główną atrakcję, kompleks pałacowy Peles. Pałac nie jest jakimś wielkiej klasy zabytkiem, powstał dopiero pod koniec XIX w. jako letnia siedziba rumuńskiej rodziny królewskiej. Sama Sinaia to pochodzące z tego samego okresu wille i hotele, całość przypomina nasze rodzime sudeckie kurorty jednak w znacznie bardziej malowniczym wysokogórskim otoczeniu. Jedynym starszym zabytkiem miejscowości jest monastyr Sinaia z końca XVII w.

Do pałacu nie jest trudno trafić, zaraz na początku miejscowości widać duże drogowskazy kierujące w prawo. Domyślając się, że skręcając tam z pewnością trafimy na płatny parking, parkuję przy głównej drodze wśród dziesiątków nam podobnych samochodów, również w towarzystwie polskiego autokaru. Trzeba się trochę przebrać bo temperatura znacznie spadła, wynosi zaledwie kilkanaście stopni, a i deszcz może nagle a niespodziewanie powrócić , więc krótkie rękawki i szeleczki nie za bardzo są na miejscu. Wyciągamy z zakątków bagażnika całkiem już zapomniane kurtki i niedługo wyruszamy pooglądać sobie zamek Peles.

Brukowaną, lekko się wznoszącą uliczką idziemy może niecały kilometr. Wyraźnie widać, że zamek z niewiadomych powodów jest jakąś niesamowitą atrakcją dla Rumunów (i nie tylko), parking właściwy jest całkiem zapchany, wszędzie tłumy ludzi. Jedni idą jeszcze do góry, inni już wracają. A nawet nie jest weekend, zwykły powszedni dzień . No ale z drugiej strony są też wakacje....... Mijamy liczne kramy z pamiątkami, obrazek znany z również z każdego popularniejszego miejsca w naszym kraju i niedługo docieramy już do celu

Pałac Peles:











Inne budynki kompleksu, znajduje się tu ekskluzywny hotel











A to drugi mniejszy pałac kompleksu, leżący nieopodal Pelisor







c.d.n.

Wędrowanie z Wami to czysta przyjemność
Muszę się przyznać , że trochę ściągam z tej relacji
Rasnov , Peles , Pelisor również zostały dopisane do naszego "kalendarza rumuńskiego "
Planowanie naszego kolejnego wyjazdu ( nigdy nie byłem nad wybrzeżem rumuńskim , a wschodnia Transylwania od 2002 roku woła do mnie każdego lata) ten kalendarz zmienia do tego stopnia , że pewnie braknie czasu na morze

Pozdrawiam i czekam na więcej
Piotr

Piotrze
Ściągaj ile wlezie , to nie szkoła . Właśnie po to są relacje, by zobaczyć, jak jest gdzie indziej i móc wybrać coś dla siebie i lepiej to zaplanować mając większe rozeznanie.

My pisząc tę relację również "ściągamy" z Franza planując tegoroczne wakacje w Rumunii, niestety, ten tydzień który tam spędziliśmy to było tylko takie "polizanie" tego fascynującego kraju. Jeszcze rok temu w ogóle nie miałem pojęcia, że tam może być aż tak ciekawie .

Tegoroczne 2 tygodnie które zamierzamy tam spędzić mam nadzieję że będą wypełnione po brzegi. Rumuńskiego (jak i zresztą bułgarskiego) morza w ogóle nie bierzemy pod uwagę, chociaż, jak będziemy tam jechać np piąty raz , to kto wie, może i tam zajedziemy

Pozdrawiamy

Wtorek, 4 sierpnia c.d.

Zamek można zwiedzać z przewodnikiem, z tego co pamiętam są dwie trasy zwiedzania, krótsza, nieco tańsza i dłuższa, znacznie droższa. I tu chyba po raz pierwszy pojawiają się wśród naszej dwójki różnice zdań , Lidii bardzo podobałoby się pooglądanie pałacowych, królewskich wnętrz. Mnie jednak takie zwiedzanie nieszczególnie interesuje, bardziej odpowiadałaby mi próba wwiezienia się opisywaną w przewodniku kolejką górską wysoko w góry Bucegi. Skoro pochodzić po górach z wiadomych przyczyn nie możemy, chciałbym, posiłkując się kolejką, popatrzeć na okolicę nie tylko z dołu . Na obydwie te przyjemności niestety nie starczy nam już dziś czasu. Po dyskusji i uzgodnieniach co do dalszych planów na dziś (w końcu Lidia też lubi górskie widoki ) decydujemy się opuścić już pałac i poszukać dolnej stacji kolejki.















Wracamy do samochodu i podjeżdżamy do centrum miejscowości. Nie memy pojęcia gdzie szukać budynku dolnej stacji, liczymy na to, że podobnie jak w bułgarskim Borovcu po prostu koło niego przejedziemy i zauważymy. Zanim się to dzieje, zauważamy jednak co innego, tabliczki z namalowanym pomarańczowym wagonikiem kolejki i strzałką. Posłusznie zatem skręcam tam, gdzie nas kierują. Kręcąc i manewrując po wąskich uliczkach zupełnie przypadkiem docieramy do wspomnianego wcześniej monastyru Sinaia. Do kolejki musi być już niedaleko a parking przy świątyni będzie dobrym miejscem na zaparkowanie i bezpieczne pozostawienie samochodu.

Ku naszemu zdziwieniu okazuje się, że wejście na teren monastyru jest płatne (jak widać położenie w znanym kurorcie zobowiązuje ) a ponieważ na pewno wewnątrz cerkwi i tak nie pozwolą nam robić zdjęć, rezygnujemy z jej odwiedzenia. Pstrykam tylko fotki z zewnątrz.......





..... i wyruszamy w kierunku domniemanej stacji kolejki.

Idziemy

idziemy

idziemy

cały czas pod górę

Nie lepiej było podjechać? No było, było, ale jak tyle uszliśmy, wracać się nie będziemy

Idziemy

kolejki nie widać

czyżbyśmy coś przegapili

Otwierają się szersze widoki na okolicę, nagle......co to jest to malutkie tam, z boku, w oddali
Jak to co wagonik kolejki..... chyba nie trafiliśmy

Nie wiem jak to możliwe, przecież idziemy wzdłuż widocznych co jakiś czas strzałek, nic z tego nie rozumiem. Ale nie ma co kombinować, trzeba wracać do auta i tyle. Skoro nie znaleźliśmy stacji dolnej, spróbujemy podjechać do stacji pośredniej, noszącej nazwę Cota 1400, może uda się wjechać stamtąd. Jedziemy tak naprawdę nie bardzo wiedząc gdzie, kierując się na strzałki. W końcu jesteśmy już naprawdę wysoko, cała Sinaia jest poniżej nas, ale cały czas coś mi tu nie pasuje . Jak dojeżdżam na pusty plac przed wyraźnie niedawno zbudowaną, zupełnie nieczynną stacją kolejki, wreszcie dociera do nas ten jakże prosty fakt. W Sinai są dwie (przynajmniej dwie) kolejki górskie........

W milczeniu wracamy na dół. Nie zwiedziliśmy zamku Peles i straciliśmy ponad dwie godziny na bezsensowne wędrówki po Sinai. A może trzeba było po prostu wrócić do Busteni, stamtąd również można wjechać na ponad 2000 m. Tego nie wiedzieliśmy, że tutaj tak nam się to wszystko ułoży, tego nie da się przewidzieć......

Jadąc tylko kawałek dalej główną ulicą z łatwością dostrzegamy budynek dolnej stacji starej kolejki. Parkuję gdzieś między domami i idziemy tam, wjechać nie wjedziemy, jest już za późno a poza tym wyraźnie zbiera się na burzę, z gór dochodzą groźne pomruki. Wczoraj w Sighisoarze jeszcze nam się upiekło, dziś chyba się tak nie uda. Zresztą, po takich nieludzkich upałach to nic dziwnego, że może przyjść burza . Ale skoro tu już jesteśmy, zorientujemy się chociaż co i jak z kolejką, może przyda się na przyszłość .

Dość archaicznie wyglądające budynki są już puste, okazuje się jednak, że kolejka jeszcze działa, nie pamiętam dokładnie ale wydaje mi się, że do około 17. Ponieważ jest tylko niewiele wcześniej i tak nie mielibyśmy już szans na wjazd i zjazd. Cen dokładnie nie pamiętam, ale okazały się naprawdę bardzo wysokie , koszt przejazdu w obie strony to około 100 zł od osoby , drożej niż w Zakopanem, nie mówiąc już o taniej jak barszcz bułgarskiej kolejce pod Musałę. Ale gdyby było wcześniej i była ładna pogoda na pewno nie odmówilibyśmy sobie tej przyjemności. Bucegi to niezwykle popularny wśród Rumunów masyw górski, a my preferujemy raczej samotne wędrówki, ale kto wie, może jest to jeszcze przed nami?.......


Centrum Sinai

Cóż, druga część dzisiejszego dnia nie wypadła szczególnie okazale, ale tak to czasami bywa, zwłaszcza jak jest się nie całkiem dobrze przygotowanym na to gdzie się człowiek wybiera i nie wie co zastanie na miejscu. Czasem też nie pomaga zbieg złych okoliczności i nie do końca dobre decyzje....... Pora wracać. Z Sinai kierujemy się na północ, w stronę Braszowa. Mimo popołudniowej pory w Busteni nadal niepodzielnie króluje korek . Drugim królem, a właściwie nawet parą królewską, niepodzielnie panującą nad okolicą, są deszcz i burza. Nie uniknęliśmy niestety tych wątpliwych przyjemności wleczenia się w żółwim tempie i zalewania ulewnymi strugami wśród grzmotów i błyskawic. Jedyną atrakcją były obserwacje zamienionych w rwące potoki ulic i uliczek Busteni, zamulanych też przez niesione wodą piach i błoto.











W końcu minęliśmy Busteni i gdy wydawało się, że to koniec trudności i niepowodzeń na dziś, parę kilometrów dalej stanęliśmy w kolejnym korku . Tym razem jednak jak stanęliśmy, tak już nie drgnęliśmy........ z naprzeciwka też prawie nic nie jechało. Wyłączyłem silnik i zamarliśmy w odrętwieniu czekając bezwolnie na wyjaśnienie sytuacji. Po mniej więcej godzinie, gdy ulewa już prawie zanikła, coś zaczęło się ruszać, pojawiło się więcej aut z naprzeciwka, ruszyliśmy i my. Okazało się, że strugi wody spowodowały niewielkie osunięcie się ziemi ze zbocza góry . Osunięcie może i niewielkie i niegroźne, jednak strażacy z kilku wozów właśnie przez godzinę usuwali błoto z jezdni by odsłonić i udostępnić do ruchu chociaż jeden pas drogi........





Zmęczeni, zrezygnowani i jakoś nieco otępiali zbliżamy się do Braszowa. Za położonym na wysokości ponad 1000 m Predealem droga dość gwałtownie się obniża, są serpentyny i duży ruch, muszę bardzo uważać na mokrym, pokrytym naniesionym piachem i ziemią asfalcie. Do miasta nie dojeżdżamy, na przedmieściach skręcamy w prawo na Sacele, zaraz potem w lewo w kierunku wioski Tarlungeni, potem w jakąś całkiem boczną szutrówkę której nie ma na mapie. W okolicy płynie rzeczka Tarleng, to właśnie nad nią mamy zamiar rozbić nasz dzisiejszy obóz. Okolica jest płaska, wszędzie są pola i łąki a po prawej, nad rzeką widać trochę zarośli. Skręcam w polną dróżkę i docieramy do nich, po chwilach kręcenia się w poszukiwaniu fajnego miejsca zapada decyzja, niewysokie krzaki, rzadka trawa, jest równo, to będzie TU .

Przystępujemy do czynności standardowych, jak rozbicie namiotu i gotowanie obiadu. Na szczęście nie pada, ale jest późno i jestem tak zmęczony że nie chce mi się wędrować nad rzekę w poszukiwaniu miejsca na kąpiel. Mamy wystarczająco dużo zapasów wody by starczyło na wszystko. Postanawiamy, że jeżeli tylko nie będzie od rana pięknej słonecznej pogody, jutrzejszy dzień będzie dniem odpoczynku, przynajmniej pierwsza jego część. A plan na najbliższą przyszłość wymyślimy sobie rano

c.d.n.

Trzeba było korzystać - prysznic jak znalazł po cieżkiej wspinaczce - bez noszenia wody

Nieraz zdarzyło mi się przejeżdżać przez Predeal. Zawsze był tam większy lub mniejszy korek, a i ulewa też mnie tam dorwała.

Gdyby nie to, że jutro wyjeżdżam, to świetnie byśmy się teraz uzupełniali, bo właśnie zawitałem w Karpaty Zakrętu: http://cro.pl/forum/viewtopic.php?p=482889#482889

Pozdrawiam,
Wojtek

Witam,

Zamek Peles wart jest zobaczenia także wewnątrz. Jeśli kiedyś ponownie będziecie mieli okazję to nie rezygnujcie. Sam nie przepadam za takimi miejscami, ale byłem zadowolony że dałem się namówić.

Pzdr
K2

JacYamaha napisał(a):prysznic jak znalazł po cieżkiej wspinaczce

Jaka była wspinaczka, taki byłby i deszczowy prysznic , mało imponujący w swym efekcie.....
Wolimy butelki

Franz napisał(a):Nieraz zdarzyło mi się przejeżdżać przez Predeal. Zawsze był tam większy lub mniejszy korek, a i ulewa też mnie tam dorwała.

Nam wystarczył ten jeden raz z trzema korkami i dwiema ulewami by nie polubić tego miejsca za bardzo . Ale nie ma co się dziwić, jak taką drogą biegnie tranzytowy ruch pomiędzy stolicą i trzecim największym miastem kraju..... W Polsce jest tak samo.....

Franz napisał(a):Gdyby nie to, że jutro wyjeżdżam, to świetnie byśmy się teraz uzupełniali, bo właśnie zawitałem w Karpaty Zakrętu

Nie ukrywam, że troszkę zazdroszczę wyjazdu . Cypr od jakiegoś czasu bardzo mnie pociąga, mam taką koncepcje by połączyć zwiedzanie Turcji z tygodniową wizytą na Cyprze . Już nastawiam się na relację .
A wodospad i drabinki przy Predealu już mi się spodobały
Znajdujemy się na coraz większym Zakręcie...... co w Rumunii zobaczyć

K2 napisał(a):Witam

Witamy ponownie i my

K2 napisał(a):Zamek Peles wart jest zobaczenia także wewnątrz. Jeśli kiedyś ponownie będziecie mieli okazję to nie rezygnujcie. Sam nie przepadam za takimi miejscami, ale byłem zadowolony że dałem się namówić.

Ja nie dałem się namówić i potem trochę tego żałowałem. Ponieważ są bardzo duże szanse, że będziemy w tym rejonie Rumunii i w tym roku więc jeżeli jeszcze i Ty zachęcasz..... trzeba będzie tam jednak zaglądnąć . Dzięki.

Pozdrawiamy

kulka53 napisał(a):Znajdujemy się na coraz większym Zakręcie...... co w Rumunii zobaczyć

Kaczyce...
posmak Polonii i mieszankę kultur 3 narodów i religii...

a jakie krajobrazy po drodze ...

jacky z DG napisał(a):
Kaczyce...
posmak Polonii i mieszankę kultur 3 narodów i religii...

Sprawdziłem, poczytałem, zgadza się , dzięki za sugestię ...
Nawet jest i kopalnia
W tych rejonach na pewno tym razem nas nie zabraknie , poprzednio było po prostu za daleko i nie wystarczyłoby czasu.

jacky z DG napisał(a):
a jakie krajobrazy po drodze ...

Tego nie sprawdziłem ale znając już nieco RO, brzydko na pewno nie będzie ......

Pozdrawiam

Twardziele z Was - rozbijanie namiotu na mokrej trawie nie należy do przyjemności a spanie na niej - jeszcze mniej. Podkładaliście dodatkową folię pod podłogę namiotu ?
Pałac Peles - perełka !
pozdrawiam

E tam twardziele

Jako człowiek do tej pory kompletnie nienamiotowy, nie miałem pojęcia że nie jest dobrze rozbijać namiot na mokrej trawie. Właściwie, nie miałem o tym pojęcia do tej pory dopóki o tym nie napisałeś..... Nie zauważyliśmy żadnych przykrych objawów takiego spania i żadnych niewygód z tym związanych. A folii nie rozkładaliśmy bo jej nie mieliśmy . Może udało się nam kupić całkiem niezły namiot?

A Peles naprawdę robi wrażenie. Przypomina takie niemieckie zamki w Alpach, które widziałem na zdjęciach czy w albumach. Podobał się nam bardzo, zwłaszcza, że i sam zamek i jego otoczenie naprawdę są bardzo zadbane.

Pozdrawiam