Małe i duże bałkańskie podróże :-)

W końcu udało mi się podgonić i jestem na bieżąco. Zdjęcia, widoki piękne
Dajecie jak zwykle do myślenia jeśli chodzi o plany wakacyjne. My już zdecydowaliśmy i na 99% znowu wyspy, już nawet wstępne pierwsze rezerwacje poszły. Muszę szybko wszystko zarezerwować bo jeszcze trochę waszych zdjęć i zacznę kombinować czy by tak programu wakacji nie zmienić . Podobnie jak u Was jeszcze tylko niecałe pół roku, a ten czas oczekiwania uprzyjemni Wasza relacja, także nie kończcie jej za szybko.
Czekam na następną wyspę.

Pozdrawiam

ajdadi napisał(a):Czyli plany są...podobnie jak u mnie, a czy wypalą to się dopiero okaże...

Żeby wypaliły, to będziesz musiał synowi "urlop" załatwić

DarCro napisał(a):Zdjęcia z rybakiem jasno pokazują, że warto o świcie wstawać.

Wstawanie o świcie, zwłaszcza na urlopie nie stanowi dla nas problemu
Gdy do tego jest ciekawa okolica i dobre światło (o co w Grecji nietrudno) - tym bardziej.
Coraz bardziej przekonujemy się jednak, że nasz sprzęt pozostawia wiele do życzenia
Dlatego fajnie, gdy czasem coś w miarę przyzwoicie wyjdzie.

KOL napisał(a):W końcu udało mi się podgonić i jestem na bieżąco. Zdjęcia, widoki piękne
Dajecie jak zwykle do myślenia jeśli chodzi o plany wakacyjne. My już zdecydowaliśmy i na 99% znowu wyspy, już nawet wstępne pierwsze rezerwacje poszły. Muszę szybko wszystko zarezerwować bo jeszcze trochę waszych zdjęć i zacznę kombinować czy by tak programu wakacji nie zmienić . Podobnie jak u Was jeszcze tylko niecałe pół roku, a ten czas oczekiwania uprzyjemni Wasza relacja, także nie kończcie jej za szybko.
Czekam na następną wyspę.

Szczerze to przypuszczałem, że tak będzie, Albania Albanią, ciekawa bez wątpienia i piękna bardzo - ale greckie wyspy mają w sobie TO COŚ co sprawia, że wciąż chce się na nie wracać.
Ciekawe w jakie celujesz tym razem... my na maj planujemy najprawdopodobniej jedne z tych, na których Wy już byliście .
Czasu mi bardzo brakuje na to, by powstawały kolejne odcinki, stąd może nie idzie to tak szybko jak dawniej. Ale też te kilka miesięcy do wyjazdu jeszcze w zapasie mamy...myślę, że ten czas wypełnimy sobie i Wam - Czytelnikom - naszymi wspomnieniami
A następna wyspa będzie myślę pewną niespodzianką

7 września, sobota c.d.

Parę kilometrów dalej zatrzymujemy się na dłużej. Niemała miejscowość Kontias jest określana jako najładniejsza na wyspie, ładnie też jest położona u stóp wulkanicznych skałek, trzeba więc troszkę się po niej pokręcić . Do Kontias powróciło trochę dawnych mieszkańców którzy swego czasu wyjechali szukać zajęcia poza wyspą, a teraz powróciwszy z kapitałem działają na jej rzecz. Odnawia się tu więc domy, buduje nowe... zresztą trzeba przyznać, że to widać.

Kościół w Kontias



Zamknięty











Niektóre domki niemal stapiają się ze skałami.

Przewodnik wspominał też o odnowionych wiatrakach, miłośniczka tych budowli Małgosia bardzo chciała je odnaleźć, choć nigdzie z daleka nie było ich widać. Udało się – przypadkiem



Te nie są odnowione



Ale te – jak najbardziej











Rzadko zdarza się taka zieleń na Limnos... chociaż na Cykladach jeszcze rzadziej, czyli wcale











Nawet takim... byle na Limnos

Jeszcze kilka obrazków z Kontias













Nowy kościół w Kontias – one są tu wszystkie w takim charakterystycznym stylu, szerokie, z dwiema wieżami-dzwonnicami.



I jeszcze nowa kapliczka

Jeszcze inne wiatraki we wiosce















Odjeżdżamy. Zachwycać się nie było za bardzo czym, ale zatrzymać i pospacerować warto. Na pewno oprócz Miriny to najciekawsza limnoska miejscowość.

Na pożegnanie – jeszcze raz 5 odnowionych wiatraków które jednak widać z drogi do stolicy.



I kolejna odnowiona kapliczka

Cały czas w pamięci mieliśmy ruiny antycznej Miriny – tzn fakt, że ich nie widzieliśmy . Muzeum Archeologiczne też by się przydało odwiedzić... ale zdecydowaliśmy, że zupełnie nie chce się nam łazić w upale po resztkach murków. Chwilę pozostałego czasu woleliśmy przeznaczyć na plażę Thanos .

Z miejscowości to jakieś 2 km w dół, wśród poletek i działeczek mieszkańców. Plaża niemal powaliła nas na kolana, bardzo dobrze, że tu podjechaliśmy. Co prawda jest zagospodarowana, podobno bardzo popularna... ale też jest po prostu bardzo ładna . I początkiem września, w środku upalnego dnia prawie całkiem pusta...





























W końcu to Blue Flag



Thanos widziane z plaży...



...i z drogi na nią.



„Przedmieścia” Thanos



A w następnym odcinku opuścimy już Limnos

c.d.n.

kulka53 napisał(a):Szczerze to przypuszczałem, że tak będzie, Albania Albanią, ciekawa bez wątpienia i piękna bardzo - ale greckie wyspy mają w sobie TO COŚ co sprawia, że wciąż chce się na nie wracać.
Ciekawe w jakie celujesz tym razem... my na maj planujemy najprawdopodobniej jedne z tych, na których Wy już byliście .
Czasu mi bardzo brakuje na to, by powstawały kolejne odcinki, stąd może nie idzie to tak szybko jak dawniej. Ale też te kilka miesięcy do wyjazdu jeszcze w zapasie mamy...myślę, że ten czas wypełnimy sobie i Wam - Czytelnikom - naszymi wspomnieniami
A następna wyspa będzie myślę pewną niespodzianką

Ja do Albanii mam wielką słabość i tak prawdę mówiąc nie wiem do końca, który kraj wolę. Porównać Grecji i Albanii raczej nie można. Nawet trochę żałuję trochę, że po raz kolejny nie spędzimy w Albanii więcej czasu bo jak pisałem wiele razy, szybko się tam zmienia (w Grecji zdecydowanie wolniej). O przyszłorocznym wyborze zdecydował głównie fakt (oprócz TEGO CZEGOŚ oczywiście), że to chyba ostatni rok kiedy będziemy mogli wyrwać na prawie miesiąc syna ze szkoły, a wyjazd na wyspy krótszy niż trzy tygodnie raczej ciężko mi zaplanować. Od roku 2015 skazani będziemy raczej na lipcowo-sierpniowe (sezonowe) wyjazdy, a wtedy za drogo, za ciepło i za dużo ludzi na wyspach dla nas.

Czekamy na tą niespodziankę, a planami możemy się znowu wymienić na pw.

Pozdrawiam

7 września, sobota c.d.

Ostatnie kilometry po limnoskiej ziemi , z Thanos stromo pod górę, potem w dół i dojeżdżamy do Miriny. Upał nieprawdopodobny , a my musimy się trochę w słońcu posmażyć. Jedziemy na duży parking pod twierdzą, darmowy i pusty, ale cienia tam nie uświadczy. Cele są dwa – kupno biletów na prom i uzupełnienie zapasów wody z portowego kranika... tam gdzie za chwilę popłyniemy o wodę chyba byłoby nie tak łatwo .

Najpierw bilety. Można je było też kupić na promie, ale ja wolę mieć to już z głowy i zaopatrzyć się w nie w agencji. Jedynej agencji która sprzedaje bilety na nieduży statek Aiolis, którym popłyniemy na wyspę Agios Efstratios .

Przed wyjazdem nie miałem pojęcia, że taki prom pływa z Limnos... być może zaplanowałbym to wcześniej, chociaż o wyspie też mało wiedziałem. Wpadliśmy na ten pomysł już na miejscu, a fakt, że cena była bardzo zachęcająca sprawił, że nie było się nad czym zastanawiać. 150 euro – taka jest cena bezpośredniego połączenia z Limnos do Lavrionu, a 153 – z przystankiem na Agios Efstratios i to niezależnie czy płynie się dużym Taxiarchisem, czy lokalnym Aiolisem i Taxiarchisem potem. A więc płyniemy na wyspę za 3 euro . Ciekawe ile naprawdę okaże się warta

Pani, właściwie młoda dziewczyna w agencji była bardzo miła, porozmawiałem z nią dłuższą chwilę m.in. o naszym zauroczeniu Grecją, jej wyspami, i o tym jak bardzo podobało się nam na Limnos. Dostałem jeszcze jedną książeczkę o wyspie, z działem o Agios Efstratios. Uboższy o 153 euro, ale za to z dwiema biletowymi kopertami, cały szczęśliwy wróciłem do auta i mogliśmy się zająć prozaicznym napełnianiem butelek portową wodą .

Agios Efstratios wbrew pozorom nie jest jakąś skałą wystającą z wody, to wyspa co prawda nieduża, ale większa niż odwiedzone rok temu Kimolos, a także np. Folegandros . To wyspa na której są 3 (słownie: TRZY ) kilometry utwardzonej drogi i tylko jedna osada portowa, odbudowana po zniszczeniach spowodowanych trzęsieniem ziemi w 1968 roku. Zginęła wtedy połowa mieszkańców wyspy , obecnie mieszka tu około 300 osób. Na Agios Efstratios (zwanej też potocznie Ai Stratis) nie ma żadnych zabytków, nie ma spektakularnych cudów natury, choć objęta jest w całości programem Natura 2000. Zatem co tam jest? Przekonamy się już niedługo...

Jedziemy do portu. Aiolis już czeka...



...ale chwilowo musimy poczekać też my.



Obsługa po prostu wiedziała, że ma podjechać jakiś większy dostawczak, także koparka... widocznie to, że wjechały pierwsze miało jakieś tam znaczenie dla rozkładu ciężaru na promie. Po kilku minutach i my też dołożyliśmy naszą tonę z hakiem

Parę widoczków z promu.







Samego promu...









I tego, co promem kiedyś było

Płyniemy żegnaj Limnos... a raczej, jak sądzę, do zobaczenia

Tam nie dotarliśmy – to okolice najpopularniejszej limnoskiej plaży – Plati.

Rejs Aiolisem trwa dwie godziny. Długo trochę, jako że obie wyspy nie dzieli jakaś ogromna odległość, około 30 km. Ale fakt, zwykłe greckie promy do szybkich nie należą , a w tym przypadku dodatkową przyczyną może być to, że Aiolis jest … lodołamaczem . Pływa on pomiędzy wyspami raz dziennie, z Limnos po południu, z Agios Efstratios następnego dnia rano. Sobotni rejs nie był zbyt mocno obłożony, płynęło oprócz nas może ze 20 osób, które w większości dobrze się znały. Czułem się tam trochę tak, jak w podmiejskim autobusie

Limnos powoli niknęła na horyzoncie, za to Agios Efstratios była coraz bliżej . Wpatrywaliśmy się w wybrzeże z wielką ciekawością i lekkimi obawami... co nas tu czeka .



Widzicie takie „coś” po prawej stronie, jakby daszek? . Z daleka wydawało się nam, że to może jakaś tablica informacyjna, punkt widokowy . Okazało się, że to po prostu... drzewo



Wysepka Agioi Apostoloi



Na północno-zachodnim brzegu są głównie skały...



Ale jest i plaża, i nawet do niej droga . Z mapki wynika, że plaża nazywa się Panagia.



Do portu coraz bliżej

Wcale tu nie jest tak brzydko, jak straszył przewodnik



Aiolis zawraca



Sobota... na kutrach było wielkie pranie











Oto Agios Efstratios...



Wyjeżdżamy pod czujnym okiem Policji



Obmycie rąk po podróży... nasze obawy o brak wody na wyspie jak widać były niepotrzebne



Ledwo zjechaliśmy z promu już zauważyłem mapkę

W książeczce z promowej agencji była mapka wyspy, na wydrukach z internetu też coś było... teraz mogliśmy porównać z jeszcze jedną wersją. Wszystko się mniej więcej zgadza, też i to, że za dużo grubych, głównych dróg tu nie ma . A ta jedna, jedyna „szosa” na dodatek wiedzie nie tam, gdzie dziś chcemy pojechać...

Oprócz mapki zauważyliśmy 2 czy 3 tawerny, prawie puste, ale czynne. Sklep pewnie też jakiś jest, ale nie zwróciliśmy na to uwagi. Natomiast zauważyliśmy stację benzynową i to mnie bardzo zaskoczyło, nie spodziewałem się jej tu. Ale nie była to zwykła stacja, raczej taka mini-stacyjka z jednym dystrybutorem, przy którym stało autko z malutkim zbiornikiem. Żeby zatankować, trzeba chyba zadzwonić do właściciela .

Nie uszliśmy uwagi mieszkańców sennej osady... wyraźnie przyglądali się nam z zaciekawieniem. Zarówno starsi, przesiadujący przy tawernianych stolikach, zarówno grające na ulicy w piłkę dzieci. Nie lubimy być w centrum zainteresowania , bez nadmiernego pośpiechu, ale odjechaliśmy.

Uznaliśmy, że dzisiejszy wieczór najlepiej będzie spędzić na chyba najbardziej znanej i największej plaży wyspy, opisanej w przewodniku jako dobre miejsce dla amatorów windsurfingu. Leży ona po północno-wschodniej stronie i nosi nazwę Alonitsi. Aby tam dotrzeć musimy pokonać spore wzniesienia i ponad 7 km szutru.

Wyspa jest pusta, prawie pozbawiona zabudowań, nawet zagród dla zwierząt nie ma tu za wiele. Za to dużo tu jest bardzo fajnych dębów



Droga którą przyszło nam jechać była taka sobie. Niezbyt komfortowo, ale posuwaliśmy się do przodu, pod górę. A z góry...

Plaża Alonitsi.





Byliśmy zachwyceni . Uprzedzając fakty powiem, że gdy w końcu się tam na dole znaleźliśmy byliśmy równie tak samo rozczarowani, albo nawet bardziej, bo oczekiwania były duże . Niemniej, okolica naprawdę była zaskakująca... dębowych lasów zupełnie się nie spodziewaliśmy.



Na dole. Okolica była może i nie najgorsza...







Wysepka Velia



Ale plaża jednak zupełnie do kitu



Tu przynajmniej był kawałek piasku, ale w drugą stronę już prawie same kamienie . W wodzie – też kamienie i pełno wodorostów, pływającej trawy. Zdecydowanie nie zachęcało to do kąpieli , ale jednak trzeba było spłukać z siebie skutki dzisiejszego upału...

Miejsce w którym przyszło nam rozłożyć obóz też nie było zbyt atrakcyjne



Ale nie mieliśmy już wyjścia. Trzeba było tu zostać, zjeść obiad. O ile bardzo byliśmy podekscytowani faktem że znaleźliśmy się w takim miejscu trochę „na końcu świata” , o tyle miejsce to bardzo nas rozczarowało. Nie dość że z taki wysiłkiem się tu dotelepaliśmy, to jeszcze nic ciekawego nie zastaliśmy. No trudno – nie zawsze jest tak, jakby się chciało...

Z zapadnięciem zmroku rozbłysły światła na Limnos, dobrze widoczną z tej strony. Patrzyliśmy tam z lekkim żalem... może nie żałowaliśmy tego, że jesteśmy tu, na Agios Efstratios, ale żal nam było tych fajnych chwil i pięknych plaż które zostawiliśmy. Zobaczymy co przyniesie nam kolejny dzień

Mapka dzisiejszej lądowo-morskiej trasy:



A – plaża Skidi
B – Moudros
C – Kontias
D – plaża Thanos
E – Mirina
F – Agios Efstratios
G – plaż Alonitsi

c.d.n.