Małe i duże bałkańskie podróże :-)

kulka53 napisał(a):... mogliśmy już ruszać na północ...

Oj to relacji dobrze nie wróży .

pzdr

Smutno trochę się zrobiło ale cóż, nic nie trwa wiecznie...
Gratulacje za bezbłędne pokonanie Aten

pozdr

Duży szacunek za Ateny (ja na Cyprze miałem z początku wątpliwości, czy chcę z kierownicą z prawej strony wjeżdżać do Limassol - ale gdzie tu porównanie do Aten!)

Szkoda, że Tinos już się skończyło ....

longtom napisał(a):Oj to relacji dobrze nie wróży .

janusz.w. napisał(a):Smutno trochę się zrobiło ale cóż, nic nie trwa wiecznie...

tony montana napisał(a):Szkoda, że Tinos już się skończyło ....

Coś musi się skończyć, aby zacząć mogło się coś innego
Przynajmniej my na tym forum hołdujemy tej zasadzie...
Nowe wiosenne relacje pewnie się niedługo "wysypią" , zresztą co nieco już się zaczyna pojawiać
Najwyższy czas zamknąć za sobą kolejne zeszłoroczne drzwi

janusz.w. napisał(a):Gratulacje za bezbłędne pokonanie Aten

tony montana napisał(a):Duży szacunek za Ateny (ja na Cyprze miałem z początku wątpliwości, czy chcę z kierownicą z prawej strony wjeżdżać do Limassol - ale gdzie tu porównanie do Aten!)

Naprawdę byłem z siebie (z nas ) zadowolony, że bez mapy i rzecz jasna bez nawigacji tak dobrze nam poszło. Zwłaszcza, że na drogowskazy nie za bardzo można tam liczyć, owszem czasem są, ale rzadko. Natomiast sporo jest znaków kierujących do poszczególnych dzielnic Aten... i na tej podstawie orientowaliśmy się w jakim punkcie mniej więcej już jesteśmy . No a poza tym, mimo ogromnego ruchu, łatwiej było jechać "za dnia" , niż w przeciwną stronę po ciemku.

Natomiast siebie w ruchu lewostronnym, w nieznanych terenach, zupełnie sobie nie wyobrażam , zwłaszcza zmiany biegów lewą ręką w wynajętym aucie

Pozdrawiam

kulka53 napisał(a):
Naprawdę byłem z siebie (z nas ) zadowolony, że bez mapy i rzecz jasna bez nawigacji tak dobrze nam poszło. Zwłaszcza, że na drogowskazy nie za bardzo można tam liczyć, owszem czasem są, ale rzadko. Natomiast sporo jest znaków kierujących do poszczególnych dzielnic Aten... i na tej podstawie orientowaliśmy się w jakim punkcie mniej więcej już jesteśmy . No a poza tym, mimo ogromnego ruchu, łatwiej było jechać "za dnia" , niż w przeciwną stronę po ciemku.

Natomiast siebie w ruchu lewostronnym, w nieznanych terenach, zupełnie sobie nie wyobrażam , zwłaszcza zmiany biegów lewą ręką w wynajętym aucie

Pozdrawiam

BEZ jakiejkolwiek MAPY? (bo bez nawigacji to jeszcze rozumiem, bo mój Navigon mimo 43 krajów Cypru jakoś nie zrobił jeszcze .... więc go nawet do samolotu nie brałem)

Oj tam, ruch lewostronny jest słodki ... jak się jest ...mańkutem jak ja )))))

tony montana napisał(a):BEZ jakiejkolwiek MAPY?

Nieeee, no, mapę zawsze jakąś mamy - w tym przypadku Grecja 1:300 000
Było tam widać Ateny, ale żeby szczegółowo, to nie powiem

Miałem na myśli, że nie mieliśmy żadnego planu miasta

tony montana napisał(a):Oj tam, ruch lewostronny jest słodki ... jak się jest ...mańkutem jak ja )))))

Jak kiedyś trafimy gdzieś, gdzie trzeba będzie jeździć po lewej stronie to..... zatrudnię leworęczną Małgosię

28 września, piątek

„Gdzieś w Grecji” spało się dobrze, tylko zdecydowanie za krótko , no i na dodatek definitywnie musieliśmy się pożegnać z nocnymi upałami....brrr, przed świtem było tylko 17 stopni . O tej porze i w takich temperaturach śniadania jeść nie będziemy, pakujemy się tylko, pamiątkowe fotki i w drogę.







Tę poza autostradową drogę już znamy, jechaliśmy tędy w poprzednim roku, tylko w przeciwną stronę. Jedzie się świetnie, nawierzchnia dobra, o tej porze jest jeszcze prawie zupełnie pusto. Tyle że jedziemy, jedziemy, jedziemy... i nie bardzo jest gdzie zatrzymać się na śniadanie. Ostatecznie wybieramy miejsce niedaleko przed Larisą.

W Larisie trzeba już wjechać na autostradę. Rozważałem co prawda też już znaną drogę okrążającą masyw Olimpu od strony zachodniej, ale trochę szkoda nam czasu, a płacąc na dwóch autostradowych bramkach nie zbiedniejemy . Jedna jest tuż za Larisą a przed wąwozem Tempi, druga – kawałek za wąwozem (w sumie 3,80 euro). A potem śladem większości tirów i wielu osobówek można na chwilę skręcić w lokalną drogę biegnącą wzdłuż autostrady (zjazd Paralia Skotinas) by w ten sposób ominąć kolejną bramkę (przynajmniej jedną, a może tam są i dwie).

Po drodze zatrzymujemy się by uwiecznić pięknie oświetlony i ładnie prezentujący się z tych okolic masyw Olimpu . Tych, którzy dziś tę boską górę zdobędą, z pewnością usatysfakcjonuje sam ten fakt, jak i piękne z niej widoki...











Jeszcze tam (mam nadzieję) wrócimy...

c.d.n.

Z okazji imienin koleżanki Lidii proszę kolego Kulka przekazać Szanownej solenizantce 100 lat życia i tyle samo zejść z gór co wejść.

darek1 napisał(a):Z okazji imienin koleżanki Lidii proszę kolego Kulka przekazać Szanownej solenizantce 100 lat życia i tyle samo zejść z gór co wejść.

Jeżeli uznamy, że w związku z drugim imieniem również obchodzimy Imieniny , to czemu nie... możemy przyjąć, że Małgorzata Lidia ma je także i dziś
Dziękujemy
Na 100 lat mam wpływ niewielki, ale jeśli już gdzieś razem trochę wyżej wejdziemy to osobiście dopilnuję, byśmy zeszli także w tym samym składzie

28 września, piątek

Upał staje się coraz większy... 30 stopni już dawno przekroczone. Żal wyjeżdżać...

Wjazd z powrotem na autostradę następuje za Leptokarią i Litochoro, tam gdzie jedzie się też do Dionu. Mijamy Katerini i Makrygialos i tuż przed kolejnymi bramkami (przed węzłem z Via Egnatią – zjazd Eginio) opuszczamy grecką autostradę na dobre. Aleksandria, Chalkidona, gdzieś w tej okolicy uzupełniamy o kilka litrów zawartość baku i po półgodzinie jazdy bezpłatną niby-autostradą meldujemy się na granicy z Macedonią. Tam kilkudziesięciometrowa kolejka, stajemy grzecznie na końcu niezbyt jednak zadowoleni ze smażalni jaką zafundowały nam służby graniczne. Stoimy, stoimy.... stoimy.... nic się nie posuwa . Wysiadamy z auta i w tym momencie zostajemy namierzeni

Ze srebrnego volvo stojącego jedno auto za nami wyskoczyła jakby znajoma osoba . Nieprawdopodobne, ale jednak... jeszcze na greckiej ziemi spotkaliśmy się z Danusią i Jej mężem – Grześkiem wracającymi z peloponeskiej objazdówki

Zaskoczenie ogromne, równie wielka radość z niezwykłego spotkania, niesamowitego zgrania w czasie i miejscu, tym bardziej że nas w ogóle miało tu nie być, a Oni wracają dzień wcześniej po zaledwie dwóch tygodniach. Nigdy się przecież wcześniej nawet nie widzieliśmy, a czuliśmy się jakbyśmy się dobrze znali od dawna... taki jest efekt lat spędzonych na cro.pl . Opowieściom nie było końca , zwłaszcza, że Grecy zafundowali nam strajk i około półtoragodzinne oczekiwanie na przekroczenie granicy. Ale co tam, nudzić się na pewno nie nudziliśmy . Wyciągnęliśmy krzesełka, dangolki także swoje gazowe „ustrojstwo”, w końcu kawki i na granicy można się przecież napić . Jednak półtorej godziny skróciło się do godziny, nagle kolumna aut ruszyła. No i się rozjechaliśmy...

Niespodziankom w dniu dzisiejszym nie było końca, kolejną zafundowali nam Macedończycy. Nieświadomi niczego podjeżdżam pod autostradową bramkę by jak zwykle wręczyć tam 1 euro i co? Euro nie przyjmujemy . Tylko denary albo karta... Denarów nie mamy, karty, hmm, no nie zaryzykujemy . Po krótkiej wymianie zdań (z mojej strony po polskorosyjsku ) i popędzającym trąbieniach z tyłu, zrezygnowana „bramkarka” otworzyła szlaban...

Nie bardzo wiedzieliśmy co robić... zajeżdżać do kantoru, nie przejmować się? . Stwierdziliśmy że szkoda nam czasu, jedziemy, może jakoś się uda. Na drugiej bramce – to samo, euro nie chcą. Robię zdumioną minę, wielkie oczy, eeeee....... i jednoeurowa moneta ląduje w ręce rozsądnego pana . Bramka trzecia, tu znów większy kłopot, znów dłuższa wymiana zdań, czy raczej wiązanka pod naszym adresem, ale szlaban się otwiera. No nic, teraz jakoś się udało, na przyszły rok trzeba będzie wymienić te 10 euro na denary .

Granica macedońsko-serbska, dwie kolejki. Ciekawe, czy znów się spotkamy? , wszak po drodze rozpędzona, srebrna, dangolkowa strzała minęła nas bez trudu . Granica to jednak znaczne spowolnienie... mimo, że później przyjechaliśmy to wystarczył wybór właściwej kolejki by wcześniej ją opuścić .

Niestety, prace przy budowie kontynuacji serbskiej autostrady przez miesiąc zbytnio się naprzód nie posunęły... tempo spadło. Mimo to wciąż jeszcze mamy jakieś 2-3 godziny zapasu w stosunku do identycznego powrotu z Grecji w poprzednim roku. Tradycyjnie zajeżdżam do Vranje, tym razem oprócz tankowania muszę najpierw wymienić euro na dinary... nie mamy zapasu, przecież mieliśmy wracać z wejściem na Maglic czyli przez Albanię, Czarnogórę i Bośnię. Zatrzymujemy się jeszcze kawałek za Vranje na przydrożnym parkingu, po chwili obok nas zajeżdża znajome Volvo . To ostatnie już spotkanie, tym razem uskuteczniamy jeszcze kilkanaście minut rozmowy i rozjeżdżamy się.

Sporo przed Belgradem, gdzieś na autostradzie zanim jeszcze zrobi się ciemno, zatrzymujemy się na parkingu na dłuższy postój. Trzeba się trochę odświeżyć, ugotować i zjeść posiłek. W dalszą drogę ruszamy tuż przed zmierzchem. Belgrad mijamy obwodnicą mniej więcej około 21, kierujemy się tradycyjnie na zachód, autostradą na Zagrzeb. Odbicie przed granicą na Sid, gdzie jak zawsze wydajemy resztki dinarów na benzynę. Po 22 meldujemy się na granicy z Chorwacją, serbski celnik jest wyraźnie zaskoczony naszą obecnością...zresztą w ogóle zauważyłem w tym roku większe zainteresowanie służb granicznych nami i naszymi bagażami. Ten wypytuje, skąd, dokąd, dlaczego, każe otworzyć box... nie może uwierzyć, że to dwoje polskich turystów po prostu wraca z miesięcznych wakacji w Grecji . Za to Chorwaci są tym razem mniej zainteresowani, tylko wbijają pieczątki i machają ręką. Znów jesteśmy w Chorwacji , i żeby nie było, w tym roku też spędzimy w niej noc .

Godzinka z hakiem przez Vukovar do Osijeka i zaraz za nim skręcamy w znane miejsce nad rozlewiskiem Drawy. To był bardzo męczący dzień, niezwykle upalny (36 stopni w Serbii pod koniec września to jakiś obłęd ). Za to o tej porze, około 23 w Chorwacji jest tylko stopni 12 . W ogóle jakoś tu inaczej, zielono, wilgotno... jesień . Trzeba było przypomnieć sobie o śpiworach , chwilę potem zapadamy w nich w błogi sen...

Mapki z pokonaną dziś trasą:





A – nocleg w okolicach Lamii
B – Farsala
C – Larissa
D – zjazd z autostrady na Eginio
E – punkt spotkań forumowiczów cro.pl – granica grecko-macedońska
F – granica macedońsko-serbska
G – Vranje
H – Belgrad
I – Sid i granica serbsko – chorwacka, Sid/Tovarnik
J – nocleg za Osijekiem

29 września, sobota

Chorwacki blady świt przywitał nas takimi mglistymi widokami.....







...i temperaturą 7 stopni C, słownie siedem . No zdecydowanie inny tu klimat panuje . Trzeba było natychmiast ruszać, może zagrzejemy się trochę od silnika . Cały ten spędzony w drodze dzień w przeciwieństwie do wczorajszego był pochmurny, dość ponury i chłodny. Na śniadanie zatrzymaliśmy się gdzieś na Węgrzech, w Bratysławie dobraliśmy trochę benzyny, obiad wypadł już gdzieś nieopodal czeskiego Prerova. Ugotowaliśmy sobie, a co, w końcu nie będziemy tego co zostało wieźć z powrotem do domu .

Tuż przed polską granicą, w lesie przed Vrbnem, nasza Skoda „skończyła” 170 000 km





Zaraz potem zaczęło padać. Jakieś dwie godziny później, jadąc wciąż w porządnej ulewie, dotarliśmy do Brzegu.

Miesięczne Wielkie Greckie Cykladzkie Wakacje dobiegły końca

Ostatnia mapka:



A – nocleg za Osijekiem
B – granica chorwacko – węgierska, Dubosevica/Udvar
C – Szekesfehervar
D – granica węgiersko – słowacka, Vamosszabadi/Medvedov
E – Bratysława
F – granica słowacko – czeska, Skalica
G – Olomouc
H – granica czesko – polska, Zlate Hory/Głuchołazy
I – Brzeg

c.d. już nie n.

KONIEC

Dziękujemy Wszystkim, którzy częściej, bądź rzadziej tu zaglądali
Bardzo było nam miło podzielić się z Wami naszymi wspomnieniami, a dzięki temu przeżyć ten grecki miesiąc po raz drugi , no i aż tak bardzo nie tęsknić do wiosny i Grecji

Serdecznie pozdrawiamy
Małgosia i Paweł

Jak zwykle kawał solidnej roboty - dzięki.
Może kiedyś skusimy się na Grecję bo widać, że warto.


Pozdrawiam

Dzięki za rewelacyjną relację
Jeżeli dotrzemy na Cyklady zapewne skorzystamy z Waszych doświadczeń wszak takie relacje są znacznie bardziej pomocne niż popularne przewodniki

pozdr

Aż nie chce się wierzyć, że to już koniec..

Od paru dobrych miesięcy regularnie tu zaglądałem i od jakiegoś momentu miałem wrażenie, że ta relacja nigdy się nie skończy..

No ale, mówią, że wszystko co dobre...

Tak czy siak świetna relacja, świetne zdjęcia i zapewne świetne wakacje!

Pozdrawiam!

kulka53 napisał(a):...Dziękujemy ...

To my dziękujemy

To była, jak zawsze zresztą, bardzo ciekawa i inspirująca relacja.

Szkoda, że koniec.

W rewanżu mogę polecić.

pzdr