Małe i duże bałkańskie podróże :-)

Tarampados, jak wszystkie prawie wioski na Tinos wygląda o tej gorącej, okołopołudniowej porze na zupełnie wymarłe...









No, może jednak niezupełnie



Gołębniki...kapliczka...ruiny wiatraka...





Dróżka do Smardakito

Krokos i Skalados

























W Tarampados spotykaliśmy tylko rude kotki







c.d.n.

Długo siedziałam cicho, ale muszę powiedzieć, że Wasza niebiesko-biała kocia Grecja jest wspaniała Bardzo podoba mi się np. Pyrgos, wioska Komi, bezludne plaże i zatoczki (chociaż ten zielony piasek trochę dziwny ), gołębniki i wiele, wiele innych...

Już to kilka razy pisałam - jeśli dojrzeję do "zdrady", to prawie na pewno będzie to Grecja właśnie

Pozdrawiam

maslinka napisał(a):Długo siedziałam cicho

Oj, długo, długo
Ale fajnie że podróżujesz z nami

maslinka napisał(a):ale muszę powiedzieć, że Wasza niebiesko-biała kocia Grecja jest wspaniała Bardzo podoba mi się np. Pyrgos, wioska Komi, bezludne plaże i zatoczki (chociaż ten zielony piasek trochę dziwny ), gołębniki i wiele, wiele innych...

Cieszę się, że się podoba, naprawdę.
Sami nie przypuszczaliśmy, że jest tam tyle miejsc nastrojowych, klimatycznych...

Piasek w tej zatoczce rzeczywiście był dziwny przez tę swą zieloność właśnie
Zielone skały, to i piach zielony
A że tam dość często mocno wieje, to ten lekki zwiewało na "wydmę" a pozostawał cięższy, nieco wilgotniejszy.

maslinka napisał(a):Już to kilka razy pisałam - jeśli dojrzeję do "zdrady", to prawie na pewno będzie to Grecja właśnie

Dojrzewaj Aga, dojrzewaj...
Do lata czasu coraz mniej
Kempingi czekają, choćby te, co Janusz pokazuje...
A Longtom do kajaków na Milos już prawie dał się przekonać

Pozdrawiam

weldon napisał(a):
Już chciałem powiedzieć, że ten sposób oznakowania mnie powalił na kolana,
ale doszedłem do tych kwadratowych i okrągłych wież, przy których mi mowę odjęło

Pomysł z obrazkowymi drogowskazami jest oryginalny i rzadki nie tylko na Tinos. Jestem przekonana, że znając Twoje wyostrzone widzenie różnorakich szczegółów znalazłbyś znacznie więcej ciekawych szczegółów w architekturze: drzwi, okien, klamek, kominów, poręczy, balustrad, schodów, ornamentów z różnych epok. Nam to wszystko tak trochę z biegu wychodzi.

kulka53 napisał(a):A Longtom do kajaków na Milos już prawie dał się przekonać

Czy ja dobrze pamiętam, że w 2011 roku Pytię odwiedzaliście
Coś tam musiała Wam wtedy nagadać.

longtom napisał(a):Czy ja dobrze pamiętam, że w 2011 roku Pytię odwiedzaliście
Coś tam musiała Wam wtedy nagadać.

Nieeee, u Pytii w Delfach byliśmy jeszcze rok wcześniej, w 2010
Tak dobrze to już nie pamiętam co, kto, gdzie, kiedy, po co i dlaczego , ale niewykluczone, że to za jej przyczyną właśnie wtedy definitywnie zapadliśmy na nieuleczalną chorobę zwaną "Amore incideris in Graecia"
Bo Pytia w swych wizjach zapewne widziała nas wracających do jej kraju po wielokroć, ba, ona na pewno widziała też, jak zarażamy tą chorobą innych, głodnych poznawania nowych, pięknych miejsc...

Robisz Kulka dużo zdjęć ale Lidii na nich nie widzę. Czyzby kolega był w separacji

darek1 napisał(a):Robisz Kulka dużo zdjęć ale Lidii na nich nie widzę. Czyzby kolega był w separacji

Separacja naszej parze raczej nie zagraża
A co do fotek, to chyba Darku nieuważnie je przeglądasz, bo od czasu do czasu moja Pani się pojawia
Mimo to, iż naszym zdaniem prezentować siebie na fotkach raczej się nie powinno

Nawet jakiś czas temu pojawiła się specjalnie dla Ciebie
O,TUTAJ

26 września, środa c.d.

Z Tarampados pojedziemy do pobliskiego Kampos.

Tu, widok z drogi, na tle Exombourgo



Tu pierwszym zwierzęciem jakie napotykamy jest.... krowa . Trzeba przyznać, że rzadko spotykany w Grecji widok, na Tinos jednak kilka widzieliśmy .





Kampos jest nieco większe niż Tarampados, ma też kilka kościołów. Jeden z nich, Agia Ekaterini, został zbudowany w 1770 roku przez jednego z braci Orłowów w hołdzie carycy Katarzynie II .

Zaraz na samym początku spaceru otoczyła nas gromada obłędnych kociaków

Były wszędzie , najpierw pojedyncze....















Potem się zaroiło....

Zauroczeni kamposkimi kotami znaleźliśmy się w „centrum” wioski.



Tam, przy tawernianym stoliku toczyły się leniwe pogawędki trzech starszych panów, dla których pojawienie się otoczonej kotami dwójki turystów było zapewne dość znaczącym wydarzeniem . Zagadnęli nas, jeden z nich znał parę słów po angielsku więc mogliśmy wymienić kilka zdań na temat Grecji, Tinos, Polski , no i rzecz jasna Kampos. Pan bardzo nas namawiał byśmy odwiedzili tutejsze muzeum, podobno jest „very good” i „free” , zatem, czemu nie .

Najpierw jednak cd spaceru po Kampos

W końcu doszliśmy do muzeum, okazało się, że jest to muzeum Kostasa Tsoklisa, greckiego rzeźbiarza, malarza, artysty wszechstronnego, który urodził się w 1930 roku właśnie w Kampos. Powstało całkiem niedawno i mieści się w jego domu rodzinnym oraz znajdującej się tuż obok byłej szkole podstawowej.

W Kampos przywitała nas krowa a potem stado kotów, przed muzeum przywitał nas wąż



Wewnątrz nie spodziewaliśmy się zastać żywej duszy, jednak pomyliliśmy się. Oprócz bardzo miłej dziewczyny, pracownicy obiektu, wewnątrz, w środku gorącego dnia było kilkoro zwiedzających .

No to pooglądajmy wraz z nimi dzieła greckiego artysty







Sztuka rzeczywiście współczesna, choć i tak już nieco przykurzona , ani to obraz, ani rzeźba... na zdjęciu tak dobrze tego nie widać, ale sztyle tych łopat „wystają”poza płaszczyznę obrazu.





Najbardziej podobało się nam na pięterku, gdzie można było pooglądać filmy o artyście a na ścianach salki wisiały jego malutkie obrazki. Pokazywały różne oblicza Grecji, tej dawnej i tej obecnej, często w ruinie, oraz krajobrazy Tinos. Niestety, było tam dość ciemno i fotki wyszły bardzo kiepskie





Widok sprzed muzeum, Exombourgo i Loutra



Gdyby ktoś nie wiedział jak trafić...

Wracamy na platię











Przy stoliku wciąż siedział nasz rozmówca, musieliśmy więc opowiedzieć jak nam się podobało w muzeum . Ciekawiła nas jednak jeszcze jedna rzecz, który z trzech dużych tutejszych kościołów jest tym ufundowanym przez Rosjan . Chwilę trwało zanim starszy Grek zrozumiał o co pytamy... ale gdy zrozumiał, wstał, wszedł do środka tawerny skąd wziął jakieś klucze i już po chwili byliśmy wewnątrz kościoła przy platii... to bowiem ten właśnie zadedykowany był rosyjskiej carycy.













A oto i caryca we własnej osobie



Bardzo serdecznie podziękowaliśmy panu za przysługę. To było sympatyczne spotkanie i miła, choć językowo niełatwa rozmowa ze starszym Grekiem z małej wioski na Tinos .

c.d.n.