Małe i duże bałkańskie podróże :-)

kulka53 napisał(a):W Grecji często widywaliśmy piętrowe cmentarze gdzie na małej powierzchni pochowano kilka osób, ale skrzynkowego, jeszcze nigdy.

"Skrzynkowy" może z czasem zastąpić słowo "grabarz" w języku polskim jak ziemi pod cmentarze będzie coraz mniej.

babeczka napisał(a):

taki rudy kotek mi się marzy

Taki?

Ten był to wzięcia , ale nie mieliśmy zamówienia

Właśnie taki . Spóźniłam się z zamówieniem Pozdrawiam wszystkich miłośników kotków

DarCro napisał(a):

kulka53 napisał(a):W Grecji często widywaliśmy piętrowe cmentarze gdzie na małej powierzchni pochowano kilka osób, ale skrzynkowego, jeszcze nigdy.

"Skrzynkowy" może z czasem zastąpić słowo "grabarz" w języku polskim jak ziemi pod cmentarze będzie coraz mniej.

Tak czy inaczej najważniejsze, żeby się kości zachowały wtedy może zostanie odtworzone i ciało.
W Londynie pokazano zrekonstruowaną twarz ostatniego króla Anglii z dynastii Plantagenetów, Ryszarda III, zmarłego w 1485 roku w bitwie pod Bosworth. Więcej poczytać można tu.

Darkos napisał(a):

babeczka napisał(a):

taki rudy kotek mi się marzy

Taki?

Ludzie dzielą się na miłośników kotów i zdecydowanych ich wrogów.
A miłośnicy kotów dzielą się na tych co lubią rude koty i tych którzy lubią inne niż rude. Ja się zakochałam w tych małych rudzielcach a kulka był i pozostał zakochany w pręgowanych.
Było ich na wyspach całkiem sporo i zabraliśmy ze sobą ich wizerunki i pamięć o tym jakie były ufne, wesołe i towarzyskie. A przecież ich najważniejszą funkcją jest nie tylko towarzyszenie ludziom na kanapach przed tv a raczej łapanie myszy.

25 września, wtorek c.d.

Zanim dojedziemy na upatrzoną wcześniej plażę, jeszcze nieraz zatrzymamy się by zrobić jakieś zdjęcia krajobrazów i niezwykłości Tinos...







W Dio Chorio wzorem tego pana uzupełniliśmy zawartość naszych butelek



Tym obudowanym korytarzem spływa sobie strumyczek... na wiosnę pewnie jest to rwąca rzeka.







Przyglądnęliśmy się czyjemuś mocno ukwieconemu ogródkowi

Kolejne przystanki











Ten gołębnik był wyjątkowo okazały





Tuż obok stał ładny, zadbany kościółek

Triantaros













Berdemiaros



Triantaros i Berdemiaros



W końcu, stromo, zjechaliśmy w okolice wybrzeża, ta południowa część na wschód od Chory jest dość mocno zabudowana, tu są też najpopularniejsze plaże.



Ta nazywa się Agios Ioannis

Z osady Agios Ioannis przejechaliśmy przez niewysokie wzgórza i dotarliśmy do zatoczki z plażą Pachia Ammos.



To właśnie w nią celowaliśmy, jak okazało się strzał był udany . Stojący tu kompleks z tawerną po sezonie był zamknięty na cztery spusty, plaża także nie wyglądała na mocno okupowaną . Auto mogło zostać na wielkim żwirkowym placu, niestety kompletnie pozbawionym jakiegokolwiek cienia .

Ciekawostką tej plaży jest nie tylko zielony piasek, ale też wielka, około 10cio metrowa wydma po jednej stronie . Z daleka nie było tego tak widać, ale z bliska okazało się, że jest naprawdę spora

Najpierw wybrałem się na rekonesans













Niemal równo z nami pojawiła się trójka Francuzów, dwie kobiety i mężczyzna.



Oni rozłożyli się pośrodku dużej i szerokiej plaży (zresztą nie byli zbyt długo), my wybraliśmy zakątek przy skałkach

Plaża była bardzo fajna, również świetne było wejście do wody, cały czas piaszczyste i baaaaardzo długo na tyle płytkie, że kontakt z podłożem był zachowany

Gdy zostaliśmy zupełnie sami, poszliśmy z bliska poprzyglądać się tej zielonej górze piachu









Szybko się okazało, że tak całkiem sami to nie jesteśmy , pojawił się kolejny człowiek z kolejną strzelbą





Widok na otwarte morze od czasu do czasu urozmaicały przepływające jednostki, nawet był i taki kolos



I w ten sposób spędziliśmy całe leniwe popołudnie, nakąpaliśmy się za wszystkie czasy, opaliliśmy porządnie już chyba każdy skrawek naszych ciał , wyczytaliśmy z książek chyba już każdą najdrobniejszą literkę



Wieczorkiem, przed zachodem słońca wróciliśmy do auta w którym panowała iście piekielna temperatura , spłukaliśmy się słodką wodą, ugotowaliśmy jedzenie... było pusto, spokojnie, cicho, komfortowo... i tylko coraz bardziej żal że te wakacje powoli dobiegają końca .

Dzisiejsza mapka



A – plaża Santa Margerita
B – monastyr Kechrovouniou
C – Dio Chorio
D – Triantaros
E – plaża Pachia Ammos

c.d.n.

kulka53 napisał(a):
Ten gołębnik był wyjątkowo okazały

Może coś przegapiłem

Ale było dużo o gołębnikach, było o kotach, ale o gołębiach chyba nic

pzdr

longtom napisał(a):było dużo o gołębnikach, było o kotach, ale o gołębiach chyba nic :

Może dlatego, że nie przepadam za tymi ptakami, których jedynym chyba celem jest gromadnie próbować robić gniazda na moim balkonie a przy okazji robić... co innego

A serio to parę słów było... gołębie i tradycja budowania gołębników na Tinos pojawiły się dzięki wielowiekowej obecności Wenecjan. Wtedy posiadanie tych ptaków było dużym przywilejem dostępnym jedynie dla bogatej arystokracji, dopiero gdy na wyspie pojawili się Turcy, no i później, gdy Grecja była już niepodległa, gołębie hodować mógł każdy. A po co? - oczywiście by "wyprodukowanym" przez nie nawozem użyźniać hektary tinoskich, tarasowych pól .
Poza tym służyły jako uzupełnienie diety

Teraz tradycja wyraźnie zanikła, pól się bowiem już nie uprawia, przynajmniej nie na taką skalę. Gdzieniegdzie gołębie się jeszcze hoduje, ale to chyba tylko z zamiłowania . Chyba u nas jest ich teraz znacznie więcej niż na Tinos

weldon napisał(a):Nie zapominajmy o niebagatelnym znaczeniu gołębiej poczty.
Już w starożytnej Grecji wykorzystywano je jako posłańców przekazujących informacje o zwycięzcach Olimpiad.

Podobno, zdaje się, że w czasie I WŚ, była próba zastosowania do podobnych zadań kotów.
W którymś z krajów Beneluxu zebrano ze czterdzieści kotów i wywieziono do odległych o kilkanaście - kilkadziesiąt kilometrów miejscowości.

Podobno wróciły wszystkie, z tym że większość swoje przesyłki zgubiła, albo, znając koty bardziej jestem skłonny w tę wersję uwierzyć - pozbyła się ich

Uśmiałam się , znając odrobinę naturę kota - pewnie tak jak piszesz było i koty ciężaru się pozbyły.

Nasz współczesny świat mocno uniezależnił się od pracy zwierząt, gołębi pocztowych, końskich dyliżansów czy pracujących koni w gospodarstwie na wsi. Coraz częściej podobnie jak gołębie (tym się krzywda żadna nie dzieje) konie są hodowane dla przyjemności i miejmy nadzieję, że te hodowane gdzieniegdzie jeszcze w Polsce na rzeź to jedne z ostatnich. Widać jak się nasz stosunek do zwierząt zmienia. Pamiętam sklepy z koniną - dzisiaj nie wiem czy gdzieś można ją kupić. I bardzo dobrze.

kulka53 napisał(a):

longtom napisał(a):hektary tinoskich, tarasowych pól

Jak byście sie wybrali na tę wyprawę jakieś 2500 lat temu, to te wysepki, jak i całe wybrzeża Morza Śródziemnego pełne byłoby drzew i krzewów, które szybko wycięto i zużytkowano.