Małe i duże bałkańskie podróże :-)

Wewnątrz można zapalić świeczkę, można też wpisać się do pamiątkowego zeszytu. Było ich więcej... nigdy wcześniej, w żadnym miejscu na szczycie nie było zeszytów z wpisami z ponad 10 lat . Przeglądnąłem ostatnią księgę... na polskie ślady się nie natknąłem. Tym bardziej musieliśmy zostawić jakiś po sobie...



Spędziliśmy tu dłuższą chwilę.



Robimy sobie zdjęcia na tle prawie całej zachodniej części wyspy.









Tu widać jakim zakręconym rogalem jest Milos. W tle z wody wynurzają się Kimolos i Poliegos.

I jeszcze kilka zdjęć z drogi powrotnej.

Jak widać, co nieco tu kwitnie









Tajemnicza budowla w Empourio... nie domyśliliśmy się co to takiego.



Antimilos i zatoka Triades





Po powrocie do auta trzeba było się posilić po wysiłku zdobycia szczytu , a potem już tylko stoczyliśmy się na dół. Dokąd teraz? Oczywiście na plażę Agios Ioannis. Na trzecią plażę .

Tym razem doszliśmy tam już we dwoje. Zsuwaliśmy się bardzo wąskim żlebem dość wolno, wycierając plecami i zadkami kruszyznę. Trzymając się po bokach ściany nogi zatrzymywały się na czymś w rodzaju schodków. Te schodki oczywiście również się zsuwały pod ciężarem człowieka w dół. W drodze powrotnej okazało się, że niektórych schodków brakowało i dlatego Małgosia wycofała się w połowie drogi i wybrała żleb bardziej na lewo, ale nim wyszła kilka metrów wyżej. Wyszło tym razem że znacznie łatwiej się schodziło (zsuwało) niż wchodziło. Ale najtrudniejsze było tam na samej górze. Trzeba było przejść kilkanaście metrów po bardzo pochyłym i pokrytym drobnymi kamykami niestabilnym zboczu nie mając żadnej możliwości podparcia się.

Nie byliśmy na plaży zupełnie sami, ale spędziliśmy w tym przepięknym miejscu wspaniałe chwile

Bardzo skromnie porośniete są te skałki.









A jednak i tu trochę wieje i robią się fale.











Gdy słońce już zbliżało się ku zachodowi wróciliśmy do auta by ugotować sobie jedzonko. Dzień spędziliśmy fantastycznie, jednak wieczorem stało się coś, co trochę nas zaniepokoiło i sprawiło, że humory się nam nieco popsuły... na niebie pojawiły się chmury i zasnuły całą zachodnią jego część . A jeszcze później czarną noc od tej strony zaczęły rozświetlać błyskawice . Od razu przypomniała się nam zeszłoroczna Kefalonia i co prawda krótkie, ale jednak załamanie pogody.... . No nic, przykryliśmy lodówkę workiem, przyłożyłem kamieniami i poszliśmy spać...

Dzisiejsza trasa:



A – Pollonia
B – Adamas
C – zalana plaża Fyriplaka
D – Profitis Ilias
E – plaża Agios Ioannis

c.d.n.

kulka53 napisał(a):...chmury i zasnuły całą zachodnią jego część . A jeszcze później czarną noc od tej strony zaczęły rozświetlać błyskawice . Od razu przypomniała się nam zeszłoroczna Kefalonia i co prawda krótkie, ale jednak załamanie pogody....

I tak w niepewności pozostawiasz wiernych czytelników

... zamiast wyciszać emocje przed Świętami.

longtom napisał(a):I tak w niepewności pozostawiasz wiernych czytelników

DarCro napisał(a):... zamiast wyciszać emocje przed Świętami.

Zapewniam wiernych Czytelników że pogodowe rozterki zostaną rozwiane jeszcze przed Świętami
Myślę jednak, że pewną wskazówką w tym względzie może być fakt, że wrześniowa średnia opadów na Cykladach to 6 mm
Ten wrzesień jak sądzę mocno tą średnią obniżył

16 września, niedziela

Zapowiadało się groźnie, skończyło na szczęście całkiem dobrze, mówię rzecz jasna o pogodzie . Nocą nad nami wciąż było rozgwieżdżone niebo, burza nie przyszła a chmury nie dość że nie zasnuły całego nieba nad Cykladami a cofnęły się , czy może zanikły. Nieważne... w każdym razie poranek był taki jak zwykle – słoneczny







Właśnie w taki sposób rozpoczął się kolejny, już ostatni dzień na Milos. Na dziś mamy już kupiony bilet na prom, dziś stąd odpłyniemy. Ale prom jest dopiero po południu... mamy zatem do dyspozycji kilka godzin. Najwyższy czas i ostatnia okazja na to, by wreszcie zaglądnąć do stolicy tej wyspy .

Zbieramy się więc bez zbędnej zwłoki i odjeżdżamy z plaży Agios Ioannis. Naszym zwyczajem jest to, że wieczorne i poranne śmieci, słoiki, worki, papiery czy butelki zbieramy w jednym miejscu i odjeżdżając z miejsca noclegu zabieramy ze sobą wrzucając do pierwszego napotkanego śmietnika. Tym razem tak nie zrobiliśmy... worek ze śmieciami został pod kontenerem o czym zorientowaliśmy się już na „głównej”. Chwila dylematu... wracać ten kilometr naprawdę beznadziejną drogą na plażę.... nie ma wyjścia, trzeba było wrócić .



Najpierw zatrzymujemy się przy jeziorku Chivadolimni... trzeba przecież zabrać nasze butelki które przenocowały w pobliskich krzakach . Poza tym znów trzeba umyć zakurzony na szutrowych traktach samochód... to wszystko zabiera nam jakieś pół godziny... potem jedziemy już prosto do Adamas i potem do Plaki. Tuż obok „centrum” miejscowości jest wielki pusty parking na którym można nawet znaleźć sporo miejsca w cieniu drzew oliwnych. Tam zostawiamy auto i wyruszamy na zwiedzanie.

Do XVIII wieku stolicą wyspy była założona jeszcze przez Wenecjan Zefiria. Epidemie i trzęsienia ziemi w tym czasie spowodowały znaczne zmniejszenie liczby ludności stolicy i całej wyspy, ci którzy przeżyli przenieśli się do położonego nad wejściem do zatoki na wysokości 280 m n.p.m. , zbudowanego również przez Wenecjan dla obrony przed piratami jeszcze w XIII wieku Kastro. Liczba ludności szybko rosła, krótko potem, z początkiem XIX wieku nieco poniżej niewielkiego Kastro zbudowano Plakę, Triovasalos, Tripiti i Plakes . Wewnętrzne i zewnętrzne Kastro straciło na znaczeniu po odzyskaniu przez Grecję niepodległości, popadło w ruinę po bombardowaniach II wojny światowej.

Wyróżniający się z białoniebieskości różowy domek od razu rzuca się w oczy



Niedaleko parkingu jest placyk z dwoma reprezentacyjnymi budynkami. Co było w tym, nie pamiętam , chyba przychodnia



A w tym drugim, XIX wiecznym, neoklasycznym budynku znajduje się Muzeum Archeologiczne

Wizyty w Muzeum nie możemy sobie odpuścić , ale zostawimy to na później. Teraz pospacerujemy sobie po Place jako główny cel obierając górujące nad miasteczkiem ruiny Kastro .















Jak widać idziemy w dobrym kierunku



Bardzo spodobał mi się tradycyjny cykladzki zwyczaj i sposób wykładania dziedzińców przed kościołami w różne wzory... jak widać niektórzy wykładają w ten sposób także i swoje podwórka. Tylko gdzie u nas nazbierać tyle ślicznych, białych, okrągłych kamyczków w mniej więcej jednakowym rozmiarze .







Nie wszystkie domy w stolicy są zadbane i zamieszkałe





Dokąd prowadzą te schodki?



Wszystkie drogi prowadzą do kościoła

Jeden z najstarszych reprezentacyjnych budynków Plaki, jeszcze z XVIII wieku. Ma charakterystyczne dla wiejskiego budownictwa tego okresu nieduże okna i drewniany balkon. Teraz jak widać jest opuszczony.















Ponad dachami, ale wciąż niezbyt wysoko





To idziemy jeszcze wyżej... tam gdzie zaczyna dominować przyroda

Jedne z niewielu zachowanych do dziś budynków na miejscu średniowiecznego, weneckiego Kastro.















Tu jest błękitno-różowo





Ale to wyjątek, błękit jednak wygrywa

Jesteśmy już prawie na samej górze, stoi tu przepiękny i przepięknie położony kościół Panagia Thalassitra z 1738 roku. Jest zamknięty... szkoda.





















Pozostałości dawnych murów pomiędzy wewnętrznym i zewnętrznym Kastro.

Dziś jest dobra widoczność, za Kimolos dobrze widać wyspę Sifnos



Zatoczka Firopotamos





Zatoczka z plażą Plathiena







Panagia Thalassitra, Panagia Korfiatissa w Place i kapliczka na wzgórzu nad antycznym miastem Milos







Jeszcze kilka metrów do góry...







i możemy podziwiać świat, a konkretnie wyspę Milos i okolice , z wysokości niespełna 300 m n.p.m.

Plaka



Trzy krzyże nad Plakes



Tripiti







Okolice Sarakiniko



Najwyższy szczyt Milos, Profitis Ilias, na którym byliśmy wczoraj .



Antimilos, ta wyspa także wystaje ponad poziom morza na około 700 m



Na szczycie stoi nieduży kościółek Mesa Panagia







Oprócz niego nad okolicą góruje grecka flaga













Spoglądając na Milos...



c.d.n.

Piękny spacer