Małe i duże bałkańskie podróże :-)

kulka53 napisał(a):... teraz z kolei okazuje się, że podobny do kithirskiego wąwóz jest na Majorce. Zdjęcie do porównania będzie pewną ciekawostką, więc jeżeli możesz, to proszę....

Wąwóz Kakia Lagkada.



Wąwóz Torent de Parells (poniżej), też z drzewkiem na skałkach po lewej.



I ponownie wąwóz Pawła i Małgosi od strony morza w jego głąb.



Nie spodziewałem się takiej konfrontacji porównania, więc tutaj zdjęcie w stronę wąwozu (jak u Ciebie), gdybym jednak kadrował stojąc bardziej z lewej, to zapewniam, że zdjęcie ze skałkami po prawej stronie (zakole) dawałyby bardzo zbliżony wygląd (tutaj niestety nie uchwycone). Za plecami piękne morze.





Nawet wcięcie w skale po lewej prawie identyczne (tutaj w szerszym ujęciu).



Sorki Paweł za taką powtórkę Twoich zdjęć z wąwozu Kakia Lagkada, trochę szkoda, że nie weszliście do niego (ciekaw jestem jakie niespodzianki krajobrazowe by to przyniosło).
Troszeczkę wymusiłem ten powrót do pokazanych przez Was miejsc, ale to może jedynie zmotywować do pokazania wnętrza wąwozu w przyszłości.

U Was stale ciekawe wybrzeże, nie wspominając o atrakcjach w głębi wyspy.

Pozdrawiam.

O rany
Nieprawdopodobne.....

Jestem w szoku mówiąc szczerze , równie dobrze można by powiedzieć, że to to samo miejsce, tylko w innym roku i plaża u ujścia jest nieco inaczej ukształtowana...

Że też natura potrafi stworzyć dwa tak bardzo podobne miejsca..... nie spodziewałem się, że tak może być. Dzięki za to porównanie

No tak, to faktyczne szkoda, że nie zrobiliśmy sobie chociaż próby wycieczki tym wąwozem, zwłaszcza, że tak naprawdę nie jest on długi - od Paleochory do wybrzeża jest może półtora kilometra. Tak naprawdę nie wiem czy jest on do przejścia, żadnego szlaku tamtędy nie wyznaczono, myślę z tego co widzieliśmy, że nie byłoby to takie proste, no a jeszcze potem trzeba byłoby wrócić. Mieliśmy za mało czasu... planowaliśmy spędzić na Kithirze 3-4 dni, byliśmy 5, a i tak spokojnie można by tam być drugie tyle .

O powrocie na Kithirę myślimy od czasu gdy ją opuściliśmy mimo, że z reguły nie powracamy w te same miejsca, więc naprawdę nie jest to jeszcze wykluczone...

Jeszcze raz dzięki

Pozdrawiam

12 września, poniedziałek

Cieplutka i spokojna była noc na zacisznej plaży Melidoni. Okrągły księżyc w pełni świecił tak jasno, że wszystko było wyraźnie widać... zamkniętą już tawernę, okoliczne wzgórza i wyłaniającą się z morza Skałę Afrodyty . Fajne miejsce na plażowanie, jeszcze fajniejsze na nocleg...

Również i tu już całkiem wcześnie, ledwo po wschodzie słońca, pojawia się towarzystwo. Z góry, rozklekotanym pick-upem, typem auta bardzo na Kithirze i w całej Grecji zresztą popularnym, przyjeżdża starsze małżeństwo. Pani siada na plaży, pan natomiast wchodzi do wody i przez cały czas pływa. Po chwili przyjeżdża jeszcze drugi samochód, a w nim podobnie starszy człowiek z psem. Panowie się oczywiście znają... fajny widok, jeszcze nie ma 7 rano a już we wodzie odchodzą przyjacielskie pogawędki , nawet jak odjeżdżaliśmy jeszcze nie wyszli z wody .















Słońce już dość mocno zaczyna przygrzewać gdy odjeżdżamy z Melidoni. Ładna plaża, przyjemne dno, dość długo płytko, miłe miejsce.

Gdy przejeżdżamy obok zamkniętego wczoraj monastyru Agiou Anargirou, okazuje się, że jest otwarty, przy bramie stoi jakieś auto. Oczywiście zatrzymujemy się także i my i ostrożnie wchodzimy do środka...

Wewnątrz zastajemy starsze małżeństwo, pan podlewa doniczki z kwiatami, pani krząta się pomiędzy budynkami i wewnątrz świątyni, nie bardzo wiedzieliśmy jak się zachować, czy możemy wejść dalej, ale gdy nas zauważają, pani serdecznie nas zaprasza do środka. Nie pogadamy... nie znają żadnego obcego języka... zatem jak to zwykle bywa pozostaje wymiana uśmiechów i miłych gestów. Oglądamy wnętrze, zaglądamy w różne kąty na podwórzu monastyru, przyglądamy się roślinkom... pani przynosi nam tradycyjny grecki monastyrowy poczęstunek czyli różane galaretki posypane cukrem pudrem a także zrywa nam po gałązce mięty... będzie nam ładnie pachniała w samochodzie .























c.d.n.

Wreszcie udało mi się znowu wypić poranną kawkę czytając Waszą relację i to w jakich klimatach! Poranek na plaży Melidoni cudowny.
Nadrabiam zaległości dzięki chorobie
Pozdrawiam

helen napisał(a):Wreszcie udało mi się znowu wypić poranną kawkę czytając Waszą relację i to w jakich klimatach! Poranek na plaży Melidoni cudowny.

Z tego wynika, że zawsze masz na pierwszą lekcję
No i zaprzeczać nie będę, fajnie nam tam było...

helen napisał(a):Nadrabiam zaległości dzięki chorobie

Miło, że zaglądnęłaś i tu...
Jak widać, nawet choroba może się na coś przydać
Ale też i ferie świąteczne niedługo

Pozdrawiam

Plaża czysta, piękna ... taka "uporządkowana" i ta skała w wodzie ... cudnie.
Monastyr zadbany, pełen zieleni ... równie cudnie !

Pozdrawiam.

kulka53 napisał(a):

helen napisał(a):Wreszcie udało mi się znowu wypić poranną kawkę czytając Waszą relację i to w jakich klimatach! Poranek na plaży Melidoni cudowny.

Z tego wynika, że zawsze masz na pierwszą lekcję
No i zaprzeczać nie będę, fajnie nam tam było...

helen napisał(a):Nadrabiam zaległości dzięki chorobie

Miło, że zaglądnęłaś i tu...
Jak widać, nawet choroba może się na coś przydać
Ale też i ferie świąteczne niedługo

Pozdrawiam

Dokładnie, zawsze mam pierwszą lekcję i nie wracam do domu przed 15-stą. Tak sobie "dobrze" zrobiłam podejmując pracę w dwóch szkołach, cóż trzeba jakoś zapracować na wakacje

Ferie świąteczne faktycznie tuż tuż... wrócę do pracy na zaledwie na 2 dni a potem wolne aż do stycznia.

Czytam sobie Wojtkowe relacje, potem zamierzam wrócić do Waszej, do momentu, w którym przerwałam czytanie latem.

Jakoś tak się złożyło , że w moim przypadku ferie nie wchodzą w grę
i pewnie z tego powodu jestem Pawle "na bieżąco" w Twojej relacji - zaległości byłyby nie do odrobienia


Pozdrawiam
Piotr

mariusz-w napisał(a):Plaża czysta, piękna ... taka "uporządkowana" i ta skała w wodzie ... cudnie.
Monastyr zadbany, pełen zieleni ... równie cudnie !

Cieszę się, że po tak udanych wakacjach, w tak przepięknych górskich sceneriach podoba Ci się też i na Kithirze

helen napisał(a):]zawsze mam pierwszą lekcję i nie wracam do domu przed 15-stą.

To coś tak jak ja... tyle że w jednym miejscu , to i na wakacje odłożyć będzie trudniej .
Ale u mnie przynajmniej cisza i spokój , a i mówić za dużo nie muszę....

piotrf napisał(a):w moim przypadku ferie nie wchodzą w grę

W moim też nie, a urlop zawsze oszczędnie odkładamy na lato
W tym roku w ogóle mało wolnego... jedynie drugi dzień świąt i potem 6 stycznia

To, że jesteś na bieżąco to mnie bardzo cieszy, też nie lubię nadrabiać zaległości, choć czasem przeczytanie większej dawki naraz daje pełniejszy ogląd sytuacji
Mówisz, że tu byłyby nie do odrobienia , może faktycznie za szczegółowo przedstawiamy odwiedzone miejsca .

Pozdrawiam

12 września, poniedziałek c.d.

Otwarty Agiou Anargirou był pierwszym, nieplanowanym punktem dzisiejszego dnia, teraz pojedziemy w miejsce, które z pewnością warto będzie, jak sądziliśmy, zobaczyć. Krętymi i wąskimi kithirskimi dróżkami wspinamy się pod górę i niedługo dojeżdżamy do ważnego tutejszego monastyru, Agia Elessa.

Elessa była córką bogatego peloponeskiego władcy, Helladiosa. Po tym jak przyjęła wiarę chrześcijańską ojciec wyrzucił ją z domu, wtedy znalazła schronienie na Kithirze. Mściwy władca jednak nie mógł się pogodzić z wyborem córki, w 375 r. n.e. znalazł ją na wyspie i zabił, właśnie w miejscu gdzie teraz stoi monastyr. Zbudowano go w 1871 r. na miejscu starszej świątyni, w bardzo widokowym miejscu na szczycie jednego z najwyższych kithirskich wzniesień. Święto patronki monastyru obchodzone jest 1 sierpnia.

Parkuję w cieniu pięknie pachnących pinii i zanim wejdziemy do monastyru pójdziemy sobie popatrzeć na cudowne widoki na okolicę...















Widać też miejsce naszego noclegu... plażę Melidoni

Teraz możemy już wejść do środka. W przeciwieństwie do poprzednio odwiedzonych miejsc, tu nie ma ocieniających wszystko drzew, nie ma kwiatów, jest tylko kościół na środku betonowego placu. Ale tu też bardzo się nam podoba .





















Oprócz nas nie ma nikogo... to już wcale nas nie dziwi znając kithirskie realia. Nad całością kompleksu na co dzień czuwa prawdopodobnie jedna starsza kobieta, również i ona zaprasza nas do swojego pokoiku i częstuje tradycyjnymi galaretkami oraz innymi wyrobami własnej produkcji których jeszcze nigdy nie próbowaliśmy, to było coś też w formie galaretki, ale znacznie twardszej, zrobionej z winogron, i z orzechami. Bariera językowa też i w tym przypadku była nie do pokonania

Wychodzimy zadziwieni stopniem zadbania o tutejsze poświęcone miejsca oraz przyjaznością starszych osób opiekujących się nimi. Nie ma tu, jak w Rumunii, mnichów, nie ma życia duchowego. Jednak przepięknie zadbane zabytki i tak robią spore wrażenie .

c.d.n.

Dzień dobry. Zachwyciła mnie ta delikatna, biała wieża i wcale zbyt szczegółowo nie piszesz, jest super.
Pozdrawiam

helen napisał(a): Zachwyciła mnie ta delikatna, biała wieża
Pozdrawiam

Taaa ... ta "lekka" dzwonnica idealnie w tym miejscu pasuje.

Pozdrawiam.