Małe i duże bałkańskie podróże :-)

Dokładnie, wielkie brawa się należą Lidii za akcję z winietką!
Trzeba to chyba przyjąć jako jeszcze jedną atrakcję/koloryt lokalny różnych miejsc i robić wszystko żeby nie dać się naciąć...

Kamil, Sofii nie planowaliśmy, szkoda było czasu tracić na wielkie miasto a podobno nie jest ono jakoś szczególnie atrakcyjne. Jak się samemu nie sprawdzi, to się nie przekona, ale tak czy inaczej znamy ją tylko z obwodnicy.......... Jako plan rezerwowy była jeszcze Witosza - nie zdecydowaliśmy się. Może kiedyś przyjdzie czas na bułgarską powtórkę

A co do języków, Ty to jesteś poliglota, to wiadomo, nie od dziś . Lidia jest Twoim przeciwieństwem , zatem "kontakty z zagranicą" zawsze są na mojej głowie , jakoś daję sobie radę. Za to ma inne zalety, jedną z nich jest szeroko pojęte komputeroznawstwo i jak się okazuje "winietowymienialność" . Po tylu latach jeszcze można się czegoś o sobie dowiedzieć

Ula, jak miło, że wpadłaś

Już PAP pokazał w zeszłym roku, że Serbia może być ciekawa. My ją teraz tylko "liznęliśmy" ale mogę tylko to potwierdzić. W 2006, podczas podróży do Macedonii nie zrobiła na nas dobrego wrażenia, tak to jest jak jedzie się autostradą, naprawdę wtedy niewiele widać . Teraz pojechaliśmy trochę bokiem, wracać będziemy jeszcze nieco inaczej, fakt jest taki, że wbrew pozorom i przyjętej opinii ten kraj ma naprawdę sporo do zaoferowania i wcale nie jest nudny i monotonny. A i ludzie których spotkaliśmy tam na swej drodze byli bardzo mili i przyjaźnie nastawieni . To co zobaczyliśmy w Serbii było jednym z głównych zaskoczeń tych wakacji .

Ciekawe co powiesz na BG góry

Pozdrawiamy gorąco

Kulko, i ja śledzę na bieżąco Waszą wyprawę
I historia z winietką przypomniała mi naszą węgierską przygodę w metrze. Wszędzie znajdą się oszuści chcący zrobić interes na nieświadomości turystów.
Pozdrawiam serdecznie

Maslinko, fajnie ,że jesteś z nami

Noooo, pamiętam wasze przeboje w Budapeszcie Powiem Ci, że ta Wasza przygoda wydaje mi się dużo bardziej stresująca i mogąca pozostawić złe wrażenie. Wasz kontakt był, jakby to powiedzieć, bardziej bezpośredni , a nasza przygoda z winietami tak jak napisałem, częściowo wynikła z mojej niewiedzy. Gdybym wiedział, że trzeba je mieć, podjechałbym do okienka, zapłacił i pewnie otrzymał właściwą nalepkę.
Było, minęło, pilnować się trzeba, ale też przecież nie każdy napotkany miejscowy będzie chciał nas oszukać

Ale przypomniała mi się jeszcze jedna nasza niemiła przygoda z oszustami . A było to w Zakopanem, w 2002 roku. Pojechaliśmy wtedy w styczniu na pierwsze po przerwie zawody Pucharu Świata w skokach, te co to 60 tys ludzi weszło pod skocznię, a co poniektórzy na drzewach siedzieli . Zawody były wspaniałe i niezapomniane, a my zostaliśmy jeszcze 1 dzień. I postanowiliśmy zdobyć szczyt Gubałówki Idziemy sobie "równią Krupówek" , już za chwilę mamy zamiar nabyć bilety na kolejkę, podchodzi do nas góralska para i proponuje nabycie biletów na wjazd, mówiąc, że kolejka po bilety duża jest, trzeba długo czekać, pełno tam narciarzy itp. Nie pamiętam ile wtedy im zapłaciłem, ale okazało się, że po pierwsze - kolejki nie było wcale, po drugie - właściwa cena biletu była chyba trzykrotnie niższa, a po trzecie - kupione bilety nie były już oczywiście ważne na zjazd z góry, a górale zapewniali nas ,że będą ważne. No i musiałem dodatkowo zjazdowe bilety kupić .
Od tej pory "koników" omijamy z daleka, a Zakopane , potem weszliśmy jeszcze tylko na Świnicę, "po drodze" ze Słowacji.............

Pozdrawiam

Dzień piąty, wtorek, 5 sierpnia

Dziś idziemy w GÓRY

Wstajemy skoro świt, jest jeszcze całkiem ciemno. Mimo to wiemy, że pogoda najprawdopodobniej będzie nam sprzyjać, na niebie widać liczne gwiazdy, nie ma wcale wiatru, jest dość chłodno i wilgotno. Na dziś zdecydowaliśmy się na zdobycie szczytu Maljovica o wysokości 2729 m n.p.m. , jednego z symboli Riły i całej Bułgarii.





Poranna krzątanina przebiega nieco inaczej niż zwykle bo tym razem........... idziemy na przygotowane dla nas śniadanie . Nie da się ukryć, że dość dziwnie się czujemy, ale czemu nie korzystać z takiej przyjemności, skoro tak się nam trafiło. Tylko co my zrobimy z naszymi przywiezionymi zapasami
Nasz pokój jest na pierwszym piętrze, na drugim znajduje się kuchnia połączona z miejscem gdzie można oglądać telewizję. Nasze zapasy umieściliśmy w znajdującej się tu lodówce. Zażyczyliśmy sobie by właśnie w tej kuchni już wcześnie rano czekały na nas śniadania tak, abyśmy nie byli ograniczeni czasowo i mogli wyruszać kiedy zechcemy.
No i tak było. I dziś, i przez kolejne 4 dni które mieliśmy spędzić w Madżare. Wybór pozycji śniadaniowych był całkiem przyzwoity, a i ilości jak dla nas zupełnie wystarczające nie tylko na śniadanie, ale i posiłek w ciągu górskiego (lub nie) dnia. Od bardzo lubianych przez Lidię płatków śniadaniowych z mlekiem, przez wędliny, jajka, fantastyczny bułgarski biały ser, tzw cevapci czyli paluszki mięsne które sobie podgrzewaliśmy, po dżemy, miody, nadziewane czekoladą rogaliki, soki i różne rodzaje całkiem dobrego bułgarskiego pieczywa. Nie narzekaliśmy

"Kompleks Maliovica położony na wysokości 1720 m n.p.m. w Rile Północno-Zachodniej u wylotu doliny potoku Maljovica, doskonałe miejsce startu wycieczek na wysokogórskie szlaki. Możliwość przenocowania w noclegowni turystycznej (40 miejsc) lub hotelu Maljovica (200 miejsc). Dojazd asfaltową, o dobrej nawierzchni drogą z Govedarci, parking, liczne wyciągi narciarskie"

Całość opisu brzmi mało zachęcająco dla miłośników samotnych wędrówek, tak jakoś kurortowato , jednak dla nas ważna była możliwość dojazdu w dobre miejsce wypadowe i możliwość pozostawienia samochodu w bezpiecznym (chyba) miejscu. Od tego miejsca dzieli nas zaledwie 15 km jazdy, mimo to bez zwłoki, odpowiednio przygotowani, wyruszamy około 7 rano.

Droga jest faktycznie dobra, szeroka, od czasu do czasu trzeba uważać na spore wyrwy w asfalcie. Wiedzie cały czas przez gęste lasy świerkowe złożone z potężnych, starych drzew. Na miejscu zastajemy ogromny, wyasfaltowany plac na którym stoją....... 3 samochody. Dołączamy do nich, parking okazuje się bezpłatny, budka do pobierania opłat i szlaban są w stanie dewastacji. Wokół są jakieś budynki, m.in. wspomniany wyżej hotel, jako że nie interesują nas, nie zwracamy na nie szczególnej uwagi. Pierwszy raz w bułgarskich górach, nie bardzo wiemy jak tu wszystko wygląda, jak jest zorganizowane, jakie są zwyczaje....... trochę niepewni wyruszamy. Nie bez pewnego trudu odnajdujemy właściwy kierunek, przechodzimy sporą łąkę przy której faktycznie jak w opisie książkowym jest wyciąg narciarski, noclegownia i kilka pustych restauracji i zaczynamy podchodzenie.






Szlak, a właściwie szeroka górska droga, jest w swej początkowej części podobny do niżej położonych szlaków tatrzańskich, wiedzie przez las i wyżej przez kosodrzewinę. Po lewej stronie minęliśmy obudowane źródło, przeszliśmy też przez porządny drewniany mostek.





Minęliśmy też taki, zjeżdżający w dół, pojazd



Po jakiejś godzinie z okładem i przejściu około trzech kilometrów dochodzimy do położonego na wysokości 1960 m schroniska Maljovica. Tu odbywa się już poranny ruch, ludzie korzystając ze wspaniałej pogody jedzą na znajdujących się na zewnątrz ławach śniadanie, inni przygotowują się już do wyjścia w góry. Sporo osób spało w pobliżu, na położonej przy potoku łączce, w namiotach. To widok dla nas dość niezwykły, bo rozumiem, że w górach typu Prokletje co poniektórzy nocują w namiotach, ale tu, w górach typu Tatry, objętych Parkiem Narodowym, jest to zjawisko dość zaskakujące.







Pół godziny odpoczynku i ruszamy dalej. Teraz pokonujemy niezbyt strome podejście do podnóża gór otaczających dolinę. Trasa wiedzie wzdłuż potoku, dookoła rośnie kosodrzewina. Na szlaku jest sporo ludzi, towarzystwo raczej międzynarodowe, łatwo można rozpoznać język francuski, angielski, nawet węgierski, no i oczywiście bułgarski. Polskiego nie słychać................

Słońce jest coraz wyżej i coraz mocniej grzeje. Nauczeni doświadczeniem mamy oczywiście ze sobą czapeczki z daszkiem, tu jednak okazują się one niewystarczające . wyraźnie czujemy jak słońce przypieka nasze szyje czy policzki. W ruch idą chusteczki do nosa (czyste ), wkładamy je pod czapkę ze słonecznej strony i starając się chronić twarze wyglądamy trochę jak Arabowie W celu ochrony rąk wkładamy koszule z długim rękawem, nogi chronią nam długie spodnie.





Mijamy symboliczny cmentarz tych, którzy zginęli w górach...........



Dalej jeszcze kawałek płaskiej doliny, na zielonej trawie wśród odnóg strumienia pasie się stadko koni. My przezornie ominęliśmy je łukiem, idące kawałek za nami dwie panie już tak nie zrobiły, wręcz podeszły do koni chcąc zrobić sobie z nimi zdjęcie. Obserwowaliśmy tę scenkę z zaciekawieniem, jedna pani miała aparat, druga starała ustawić się w dogodnej pozycji do fotki, w tym momencie przestraszony czy też zdenerwowany koń złapał w zęby jej plecak i dłuższą chwilę trwało mocowanie kobiety, chcącej go odzyskać, ze zwierzęciem, Udało się, ale ku mojemu zaskoczeniu, kobieta nie zrezygnowała. Dalej pozowała do zdjęć



Jeszcze kawałek idziemy dnem płaskiej doliny i rozpoczyna się stroma wspinaczka po zboczach Eleni Vrhu.







Jakieś 400 m podejścia do dolinki polodowcowej w której leżą Elenskie Jeziora zajmuje nam półtorej godziny, w tym czasie trochę rozmawiam z Bułgarką w średnim wieku, do pewnego czasu gdy dawała radę po rosyjsku, było ok, po przejściu na bułgarski kompletnie przestałem ją rozumieć . Ale przynajmniej dowiedziałem się co nieco o kursowaniu kolejki pod Musałę , co miało dla nas duże znaczenie.







W końcu jest, największe z Jezior Elenskich, położone na wysokości 2470 m n.p.m. Bardzo tu pięknie, z jeziora wypływa potok, a my na pięknej zielonej trawce obok niego robimy sobie krótki odpoczynek. Od zachodu jezioro otaczają ściany Maljovicy, podobno najciekawsze jej fragmenty są ulubionym miejscem bułgarskich alpinistów. Dolinę zamyka Eleni Vrh, po drugiej jej stronie wznosi się piękny i potężny Orlovec, a za nim najwyższy szczyt tej części Riły, Goljam Kupen 2731 m n.p.m. . Bardzo zaskakujące jest to, że tyle tutaj śniegu , widać go w różnych miejscach i są to naprawdę spore ilości. Wydawałoby się, że w położonych tak daleko na południe górach w lecie nie powinno być śniegu, tymczasem jest go z pewnością sporo więcej niż w Tatrach, no ale jednak wysokości n.p.m. są tu o kilkaset metrów większe.











Kolejne 300 m podejścia na grań prowadzącą już do szczytu Maljovicy też jest bardzo strome.
Widoki na oddalające się w miarę podchodzenia jezioro:











Po wyjściu już na grań otwierają się widoki na drugą stronę, między innymi w dole widać sławny Rilski Monastyr:





Czeka nas jeszcze teraz długa wędrówka wzdłuż grzbietu.........



Widoki na południowo-zachodnią część Riły



I na najdalej na zachód położoną część



W dole widać szlaki prowadzące na przełęcz Razdeła i do Monastyru Rilskiego



Widok poglądowy na naszą trasę, kompleks i schronisko Maljovica oraz Maljoviszki Ezera



Riła Północno-Zachodnia



NA SZCZYCIE



















Świat u mych stóp......... , 7 miejsce w konkursie "Podróże Cromaniaków 2008"

Na szczycie było naprawdę sporo ludzi, jednak z upływem czasu odchodzili, a nowi jakoś nie pojawiali się, w końcu zostaliśmy całkiem sami. No i bez przeszkód mogliśmy sobie zrobić zaprezentowaną wyżej sesję fotograficzną no i filmową. W sumie byliśmy na Maliovicy jakieś dwie godziny, było wspaniałe, słoneczne, ciepłe popołudnie, niezwykle piękne widoki, no i drugi co do wysokości (po Titov Vrhu) zdobyty przez nas szczyt. Nie dało się uniknąć ciągłego porównywania odkrytej przez nas dziś Riły z innymi znanymi górami, zwłaszcza z Tatrami, czuliśmy się tak jakby jednocześnie w Tatrach Wysokich i Zachodnich. Te formacje zdecydowanie różnią się przecież charakterem, Riła, tak na pierwszy rzut oka wydaje się być dokładnie wypośrodkowana

panoramy


Widok na wschód, szczyt Maljovicy, Goljam Kupen, w dole Elenskie Ezero


Widok na południowy wschód, przed nami prawie cała Riła i droga podejściowa na Majlovicę


Widok na zachód, na pierwszym planie Zeleni Kamyk, Dodov Vrh, Urdini Ezera, dalej pasmo Otowiszki Rid


...............i zbliżenie

No i nadszedł czas powrotu . Nasze powroty trwają może i krócej niż podchodzenie, ale nie jest to jakaś duża różnica. Lidia, jako osoba z podatnymi na skręcenia kostkami i wrażliwymi na urazy kolanami, musi szczególnie uważać i schodzić wolno. Bardzo przydatne dla niej są kijki, pomagają utrzymywać równowagę, odciążają nieco stawy, przy podchodzeniu część obciążenia przenosi się na ramiona. Ja też jakoś nie lubię zbiegania , no chyba, że zsuwanie po piargach się przytrafi, wtedy jest całkiem szybko i miło .
Tak więc nieśpiesznie tracimy wysokość n.p.m. , zbliżamy się do jeziora i ku wielkiemu zaskoczeniu widzimy, że dwóch młodych Czechów, którzy wyprzedzili nas nieco wcześniej właśnie zanurza się w jego wodach . Zjawisko w Tatrach nie do pomyślenia, jak się okazuje w Rile jak najbardziej na miejscu ........... Pomijam fakt temperatury wody , choć najwyraźniej i na nich nie pozostawała ona bez znaczenia, wydawali dzikie okrzyki radości , popływali i szybko opuścili wodną toń. Dziś tak naprawdę upału nie było, zresztą na tej wysokości chyba nigdy nie jest tak, że ciężko wytrzymać, ale pamiętam jak czułem się po wizycie w kanionie Mrtvicy w upalny dzień i jaką przyjemnością było wtedy wieczorne zanurzenie się w lodowatych wodach tejże rzeki



Niżej obserwujemy wszechobecne w Rile stada koni





Już niedaleko jest do schroniska gdy napotykamy sporą grupę ludzi, którzy właśnie znaleźli miejsce na rozbicie namiotów i nocleg na dziko. To porządnie wyekwipowana grupa Czechów, kobiet i mężczyzn w średnim wieku, było ich przynajmniej ze 30 osób. No i kolejne zaskoczenie, jednocześnie spora zaleta tych gór, możliwość dzikich noclegów ot tak, w praktycznie dowolnym miejscu.....................

Ostatnie zdjęcie, zdobyta Maljovica w promieniach zachodzącego słońca.............



Pierwszy kontakt z Riłą pozostawił nam naprawdę ciepłe, sympatyczne, dobre wspomnienia. Nie żałujemy, że zdecydowaliśmy się na przyjazd i spędzenie tutaj naszego letniego urlopu............

c.d.n.

No i zatęskniłem za latem...
Piękną mieliście pogodę, widoki...
Świetna wycieczka Fajnie się czyta i ogląda
Wielkie gratulacje

pozdr

wielką radość sprawiacie opisem a przede wszystkim fotoreportażem osobom inaczej sprawnym, które dzięki Wam mogą obejrzeć tak piękny szlak...
jeszcze raz dzienks..

Wow Zdjęcia bajeczne
Piękna wycieczka, przypomniało mi się wejście na Zawrat i Świnicę i widok na Dolinę Pięciu Stawów, podobnych trochę do Jezior Eleńskich...
Gratulacje zdobycia szczytu Maljovicy

powiem tylko: wow! bo tylko luknalem, na wiecej pozwole sobie wieczorem...

Gratuluję Maljovicy, super wycieczki i wspaniałych zdjęć

kulka53 napisał(a):Kamil, Sofii nie planowaliśmy, szkoda było czasu tracić na wielkie miasto a podobno nie jest ono jakoś szczególnie atrakcyjne.

Dla mnie nie robi szału ale ma swoją atmosferę. No i można bajecznie tanio i dobrze zjeść jak się trochę poszuka

kulka53 napisał(a):A co do języków, Ty to jesteś poliglota, to wiadomo, nie od dziś .

Jaki poliglota, mówię jednym mieszanym słowiańskim językiem który się trochę zmienia w zależności z kim gadam

kulka53 napisał(a):Minęliśmy też taki, zjeżdżający w dół, pojazd

Też taką furgonetkę widziałem pod Musałą, ma bardzo wysokie zawieszenie i wszędzie wjedzie.

kulka53 napisał(a):Nie dało się uniknąć ciągłego porównywania odkrytej przez nas dziś Riły z innymi znanymi górami, zwłaszcza z Tatrami, czuliśmy się tak jakby jednocześnie w Tatrach Wysokich i Zachodnich. Te formacje zdecydowanie różnią się przecież charakterem, Riła, tak na pierwszy rzut oka wydaje się być dokładnie wypośrodkowana

Dokładnie to samo wrażenie miałem. Tylko Riła chyba dużo większa jest.

kulka53 napisał(a):Tak więc nieśpiesznie tracimy wysokość n.p.m. , zbliżamy się do jeziora i ku wielkiemu zaskoczeniu widzimy, że dwóch młodych Czechów, którzy wyprzedzili nas nieco wcześniej właśnie zanurza się w jego wodach . Zjawisko w Tatrach nie do pomyślenia, jak się okazuje w Rile jak najbardziej na miejscu ........... Pomijam fakt temperatury wody , choć najwyraźniej i na nich nie pozostawała ona bez znaczenia, wydawali dzikie okrzyki radości , popływali i szybko opuścili wodną toń. Dziś tak naprawdę upału nie było, zresztą na tej wysokości chyba nigdy nie jest tak, że ciężko wytrzymać, ale pamiętam jak czułem się po wizycie w kanionie Mrtvicy w upalny dzień i jaką przyjemnością było wtedy wieczorne zanurzenie się w lodowatych wodach tejże rzeki

Bo Czesi do najzimniejszej wody wlezą. Sam z nimi pływałem w jeziorze pod M.Jezerce

P.S. Próbowałem od wczoraj w sumie kilkanaście razy ale dopiero teraz mi się udało otworzyć wszystkie foty

Dziękujemy Wszystkim za miłe słowa

Januszu, lato już tak niedługo, najwyższy czas poobmyślać jakieś nowe plany , ciekawe czym tym razem nas zaskoczysz

Jacky, ''inaczej sprawnym'' :roll: , myślę, że przesadzasz . Nie wiem, to chyba tylko w Polsce pokutuje taki pogląd, kult młodości, że starszym ludziom nic się już od życia nie należy, najlepiej żeby skryły się gdzieś cicho w kąciku swoich pokrytych patyną czasu mieszkań i nie chciały emerytur (chyba żeby je oddać wnukom), opieki zdrowotnej, a już nie daj Boże żadnych przyjemności............. To w polskich Tatrach widzieliśmy najmniej starszych osób gdzieś wyżej w górach, bo nie o wiozących się furmankami nad Morskie Oko tu chodzi . Wszędzie indziej takich ludzi jest bardzo dużo, chodzą nie tylko parami, czy grupkami, ale wręcz całymi wycieczkami. I nawet jeżeli czasem nie uda się lub nawet nie planują wejść na jakiś ambitny szczyt, to przynajmniej spędzają czas gdzieś niżej. Dlatego, jeżeli tylko zdrowie dopisuje, można i warto spróbować

Maslinko, o podobieństwach do Doliny Pięciu Stawów jeszcze coś będzie

Krzysztofie, cóż, nasze panoramy pewnie nigdy nie będą takie jak Twoje, ale........... wyznaczyłeś ''nowego trenda'' , myślę że w Rile również miałbyś pole do popisu

zawodowiec napisał(a):

kulka53 napisał(a):Minęliśmy też taki, zjeżdżający w dół, pojazd

Też taką furgonetkę widziałem pod Musałą, ma bardzo wysokie zawieszenie i wszędzie wjedzie.

Takich wozów jest pełno w Bułgarii, jeżdżą nie tylko po górach

zawodowiec napisał(a):

kulka53 napisał(a):Nie dało się uniknąć ciągłego porównywania odkrytej przez nas dziś Riły z innymi znanymi górami, zwłaszcza z Tatrami, czuliśmy się tak jakby jednocześnie w Tatrach Wysokich i Zachodnich. Te formacje zdecydowanie różnią się przecież charakterem, Riła, tak na pierwszy rzut oka wydaje się być dokładnie wypośrodkowana

Dokładnie to samo wrażenie miałem. Tylko Riła chyba dużo większa jest.

Masz rację, jest większa. To dało się odczuć i tam na górze, i jak trzeba było jechać długie kilometry naokoło gór. Ale specjalnie sprawdziłem, Riła ma powierzchnię 2396 km. kw. , a Tatry............. 785 km. kw. , z czego w Polsce leży tylko około 175 m. Czyli Riła to potrójne Tatry.........

Dla porównania, Pirin zajmuje 1210 km. kw.

zawodowiec napisał(a):Próbowałem od wczoraj w sumie kilkanaście razy ale dopiero teraz mi się udało otworzyć wszystkie foty

nie wiem czemu miałeś takie kłopoty...... fakt, jest ich dużo na stronie, ale zawsze zapisując przed wysłaniem zmniejszamy rozmiar , sam najlepiej wiem jak wolno mogą się zdjęcia otwierać, takiego łącza jak mam w pracy to chyba nikt nie ma . W domu jest trochę lepiej. Już trochę zdjęć powysyłaliśmy, ale obiecuję, będziemy zmniejszać bardziej

Pozdrawiam

U mnie zdjęcia otworzyły się , a jeszcze szerzej oczy z podziwu

Pogoda w dniu wejścia na szczyt była chyba wymarzona
Super widoczność

kulki,

No pikny dzień mieliście ... i pogodowo i widokowo ...

Nie mogę się nadziwić jakie ładne zdjęcia ten wasz aparat robi i jaki ładny błękit daje ... ja wiem, że sporo zależy od dobrego operatora , ale jak sprzęt kiepski to i oerator nie pomoże ... a u Was i sprzęt i operator(zy) prima sort ... a propos, panoramy wasze i Krzysztofa są równie bardzo ładne, więc nie musicie sobie już tak nawzajem kadzić jak dwie stare plotkary ...

I na zakończenie, w temacie tego pojazdu co zjeżdżał z gór i Rilskiego Monastyru (ufam, że i o nim poczytamy w waszej relacji ) ... kiedy miałem te 3 lata i byliśmy z Rodzicami w BG, to też nas tam poniosło ... nie pamiętam jak i po co, ale po zwiedzeniu monastyru ruszyliśmy taką krętą drogą gdzieś w górę w kierunu gór i ... jak już sporo uszliśmy, to zaczęło padać ... i wtedy właśnie napatoczył się taki pojazd i nas powiózł w dół do parkingu ...

Pozdrawiam,

PAP

Kulki,

Widoki i zdjęcia suuuper Oczywiste skojarzenia z jednej strony z Tatrami (Dolina 5 Stawów), z drugiej - z Durmitorem (widok z Savin Kuk). Musimy wciągnąć BG do naszych planów.

PAP napisał(a):panoramy wasze i Krzysztofa są równie bardzo ładne, więc nie musicie sobie już tak nawzajem kadzić jak dwie stare plotkary ...

Wasze panoramy świetne (nic sobie z PAPów nie robię). A żeby nie kadzić do końca, to:
- szkoda, że nie dajecie wejścia na ich prezentację w pełniejszej rozdzielczości, żeby sobie można było poprzesuwać po ekranie;
- zalecam prosty chwyt do panoram: robić zdjęcia do składanki pionowo, wtedy obejmie się szerszy kąt w pionie.

Czasami trzeba wtedy robić osobne zdjęcie do pojedynczej prezentacji poziomo, zaś osobną składankę do panoram pionowo. Ale warto.

Tymczasem pozdrawiamy -

Ela i Krzysztof

Januszu, to się cieszę, widocznie masz expresowe łącze , no i fajnie, że Ci się podobało
Masz rację, pogoda, jak widać, była wprost idealna na górskie wędrówki, nie wiem czego można by od niej jeszcze chcieć więcej

PAP, co do aparatu, wiesz, że to jest taki raczej zwykły kompakt....... W właśnie toczącej się w dziale foto dyskusji o wyższości jednej marki nad drugą, a tej drugiej nad trzecią padło m.in. takie stwierdzenie, że Nikon daje raczej słabe kolory, wg nas Canon daje takie, jak je widzimy w reczywistości....... stąd nasz wybór sprzed dwóch lat. Do dziś cena naszego aparatu jest na tym samym poziomie więc wśród kompaktów taki najgorszy nie jest, a właściwie nawet nam się udało go jeszcze nieco taniej kupić. Zastanawialiśmy się wtedy nad tzw hybrydą, ale cóż, z doświadczenia wiemy, że w górach mały kompakcik jest niezastąpiony, można go nosić po prostu w kieszeni koszuli czy kurtki, nie przeszkadza, a ma się do niego stały dostęp, nie trzeba zdejmować i otwierać plecaka za każdym razem gdy jest coś ładnego do uwiecznienia

O Monastyrze, bez obaw, nieco będzie, ale trochę później

Krzysztofie, dzięki za rady. Nasze panoramy są zawsze robione z ręki, takimi raczej amatorami w tym względzie jesteśmy .
Faktycznie, dlaczego nie wpadłem na to by je robić pionowo tego nie wiem......... Ale zupełnie przypadkiem jedna z panoram tego odcinka jest złożona ze zdjęć pionowych, to ta znad jeziora obejmująca masyw Majlovicy.
Większe panoramki będą, może i jakieś pytania, ale to ze strony Lidii

Pozdrawiam