Małe i duże bałkańskie podróże :-)

Witaj taurus , miło że i Ty zawitałeś do naszej relacji...

taurus napisał(a):pełen szacunek dla waszego umiłowania przygody. Wasze opisy są o niebo lepsze niż przewodniki np. Pascala

Dzięki

taurus napisał(a):Wasze wspomnienia z nieba mi spadły ponieważ jestem akurat na etapie planowania przyszłorocznych wakacji od Delf poprzez Korynt, Nafplio, Monemwazję do Elafonissos.

I bardzo fajnie... Jońskie niezaprzeczalnie są przepiękne, ale inne rejony też mają wiele do zaoferowania a i słynne greckie zabytki warto choć raz zobaczyć. O Delfy zahaczyliśmy rok temu, to jedne z najciekawszych starożytnych miejsc, a jak już tam będziesz nie zapomnij zaglądnąć do monastyru Osios Loukas... robi wrażenie.

Na Peloponezie jeszcze trochę pobędziemy także zapraszam do zaglądania

taurus napisał(a):Zazdroszczę sposobu podróżowania - ostatni raz tak podróżowałem na przełomie wieku po greckiej Macedonii i półwyspie Iberyjskim ale teraz z dziećmi już tak się nie da.

Gdyby nie taki sposób na wakacje jaki sobie wypracowaliśmy z pewnością nie udałoby się nam tyle w ciągu tych 2 czy 3 tygodni zobaczyć. Wynajmowanie kwater nie dość, że nieporównywalnie zwiększyłoby koszt wyjazdu, to byłoby znacznie bardziej męczące ze względu na konieczność codziennego wypakowywania i pakowania bagaży do auta, nie mówiąc już o konieczności poszukiwania tejże kwatery. Wcześniejsze rezerwacje i ścisłe trzymanie się wyznaczonego planu... to raczej nie dla nas .
A dzieci kiedyś przestają mieć ochotę na wyjazdy z rodzicami więc powtórka po latach zawsze jeszcze jest możliwa

Pozdrawiam

Sobota, 10 września

Skoro dotarliśmy na Kithirę, może warto byłoby napisać o niej kilka słów

Kithira jest o dziwo zaliczana do Wysp Jońskich choć dzieli ją od nich ogromna odległość. Omywają ją wody trzech mórz: Egejskiego, Jońskiego i Libijskiego. Gdy popatrzy się na mapę rejonu morza Śródziemnego, wyraźnie widać, że wyspa leży na podobnej szerokości geograficznej co Gibraltar, wybrzeże Algierii, Tunezja, Malta i południowe wybrzeża Turcji . Ma niespełna 300 km kw powierzchni co sprawia, że można zaliczyć ją do średniej wielkości greckich wysp.

Według mitologii na Kithirze z morskiej piany narodziła się bogini miłości zmysłowej Afrodyta. Bardzo szybko jednak stwierdziła, że wyspa jest dla niej za mała i przeniosła się na znacznie większy Cypr. Na wyspie i mniejszych wysepkach u jej brzegów znaleziono ślady osadnictwa cywilizacji minojskiej, czyli sprzed około 4000 lat. Od V w. p.n.e. wyspą władali Ateńczycy (wtedy zwano ją Porfyrousą od bogatych złóż porfiru), później Rzymianie. Była częścią Cesarstwa Bizantyjskiego a po jego upadku przeszła w strefę wpływów weneckich, wtedy nazywano ją Cerigo. W 1797 r. Kithirę i inne wyspy Jońskie zajęli Francuzi ale 2 lata później zostały podbite przez Rosjan, którzy w porozumieniu z Turcją utworzyli tzw Republikę Siedmiu Wysp zobowiązaną do płacenia podatków sułtanowi. Jednak były to pierwsze terytoria greckie, które uzyskały jakąkolwiek suwerenność od upadku Konstantynopola. Po 1807 r wyspy wróciły do Francji, następnie aż do roku 1864 były pod protektoratem brytyjskim. Następnie przyłączono je do niepodległej już Grecji.

Pod względem krajobrazu i kultury Kithirze znacznie bliżej do Cyklad niż Wysp Jońskich. Nie jest tak górzysta, raczej wyżynna, poprzecinana głębokimi wąwozami wyrzeźbionymi przez rzeki które dzięki sporym opadom w okresie zimowym mogą płynąć nawet cały rok. Na wyspie jest też sporo źródeł wody. Wioski z białymi domkami do złudzenia przypominają Cyklady właśnie, choć wpływy weneckie i Brytyjskie również są widoczne. Największa liczba ludności zamieszkiwała wyspę pod koniec XIX wieku, było to 14 tys mieszkańców zajmujących się uprawą niezbyt żyznych pól. Obecnie, po fali emigracji zwłaszcza do Australii liczba ludności nie przekracza 4 tysięcy.

Wymyśliłem sobie tę wyspę rok temu... dla nas urlop bez wyspy, urlopem prawie straconym . Przez prawie cały rok była pewniakiem... oprócz krótkiego okresu gdy obawialiśmy się tak dalekiej wyprawy i przyjąłem inną koncepcję. Część z tej koncepcji i tak udało się zrealizować .

Pierwsza noc na Kithirze minęła spokojnie. Było całkiem ciepło, z pewnością ponad 20 stopni, i niemal bezwietrznie. Obudzeni tradycyjnie jeszcze przed świtem spacerujemy po okolicy, schodzimy na plażę... wielkie fale biją o brzeg mimo, że wiatru nadal prawie nie ma . Gdy zabieramy się do jedzenia śniadania z góry zjeżdża jakiś samochód, ciągnie za sobą przyczepkę z łódką. Przyjechało nim dwoje ludzi, sądziliśmy, że będą chcieli zwodować swoją łódkę ale nie. Zaparkowali nieopodal i podobnie jak my poszli się porozglądać. Po chwili przyjechał jeszcze starszy mężczyzna i cała trójka ucięła sobie niezrozumiałą dla nas pogawędkę, najwyraźniej dobrze się znali. Potem wszyscy powsiadali do swych samochodów i odjechali . Zachodziliśmy w głowę nad tym zdarzeniem... po co o 6 rano przyjechać na pustą plażę z łódką, pogadać z kimś i potem pojechać.... ale nic nie wymyśliliśmy .

Niedługo potem odjeżdżamy i my. To było całkiem fajne miejsce na popołudniową kąpiel i nocleg, dobre na pierwszy kontakt z wyspą. Powoli wspinamy się pod górę, przeważająca część Kithiry leży na wysokości 300-400 m , zatem zwykle chcąc się znaleźć na plaży, trzeba tę wysokość w obie strony pokonać. Pogoda jest wymarzona na wakacje, od rana na błękitnym, bezchmurnym niebie świeci słońce, od rana też porządnie przypieka . Na pierwszy ogień zwiedzania wybraliśmy Paleochorę. Zachęcony przez mapkę chciałem tam pojechać na skróty... nic z tego, ilość szutrowych dróżek na wyspie jest spora i po prostu zabłądziliśmy albo i w ogóle połączenia nie było. Za to trafiliśmy na bizantyjski kościółek Agios Nikon (wielbiciele jednej z marek w dziedzinie foto mogą być usatysfakcjonowani )





Minęliśmy też eukaliptusowy zagajnik, wokół wyraźnie wyczuwalny był zapach tych drzew









Trzeba było wrócić do "głównej" i skręcić w innym miejscu, uznaliśmy, że lepiej będzie jak kierować się będziemy drogowskazami a nie wyłącznie tym co pokazuje nam mapka. Wąziutką asfaltówką przechodzącą w przyzwoity szuter docieramy do Paleochory.

Paleochora, kamienne miasto zbudowane w XIII w. przez bizantyjskich arystokratów z Monemwazji, było przez 3 wieki stolicą wyspy zwaną Agios Dimitrios. Ufortyfikowana i położona w głębi lądu, na skale, w miejscu gdzie rozpoczyna się dziki i skalisty wąwóz Kakia Lagkada, była z morza zupełnie niewidoczna. Podobno wzniesiono tu aż 70 kościołów z czego do teraz pozostało 21, jedynie zaś 3 z nich w stanie niezrujnowanym. W 1537 r. kres Paleochorze przyniósł atak pirata i admirała otomańskiej floty Hayreddina Barbarossy który zburzył miasto a mieszkańców wziął do niewoli.

Przed Paleochorą droga się kończy niedużym placykiem. Zostawiamy samochód i wędrujemy pooglądać ruiny dawnej stolicy.





Pierwszy z 3 zachowanych kościołów, Agia Varvara













Obecnie w ruinach niepodzielnie panują kozy...







To pozostałe z zachowanych kościołów Paleochory

Wchodzimy za fortyfikacje...pospacerujcie z nami po zakamarkach zrujnowanego miasta...

Powoli opuszczamy Paleochorę











Zaglądam do wnętrza kościoła Agia Varvara







Na Kithirze wyznaczono trochę pieszych szlaków





Odjeżdżamy. Oprócz nas rzecz jasna nikogo w tym czasie w Paleochorze nie było....











O ile na promie i jeszcze w czasie jazdy nie byliśmy jakoś szczególnie zachwyceni wyspą - może lepiej byłoby napisać - zaskoczeni tym co zastaliśmy, tak plaża Lykodimou i Paleochora sprawiły, że już ją polubiliśmy . Zdecydowanie warto zobaczyć te ruiny i piękny wąwóz który prowadzi prosto do morza....

c.d.n.

Do za bardzo się znam się na budowlach sakralnych, ale ta ściana, oddzielająca pomieszczenie z tym jakimś ołtarzem, czy czymś, w Agia Varvara, to nie jest chyba zbyt często spotykany motyw w tego typu budynkach?

Chyba, że to jakieś boczne pomieszczenie, a tu wygląda tylko, że jest na wprost wejścia i to myli?

kulka53 napisał(a):Agios Nikon (wielbiciele jednej z marek w dziedzinie foto mogą być usatysfakcjonowani )

Tych Nikonów to oni trochę mają...
Do dziś żałuję, że nie zrobiłem sobie zdjęcia przy tabliczce z nazwą miejscowości '... Nikon'

pozdr

Bardzo mi się tu, w Paleochorze, podoba. Lubię takie "zagubione", magiczne miejsca.

Pozdrawiam

kulka53 napisał(a):Według mitologii na Kithirze z morskiej piany narodziła się bogini miłości zmysłowej Afrodyta. Bardzo szybko jednak stwierdziła, że wyspa jest dla niej za mała i przeniosła się na znacznie większy Cypr.

Wiem, że nie zaglądasz, ale może wyjątkowo warto. To samo, no może z małą modyfikacją, zanotowane od drugiej strony.

weldon napisał(a):Do za bardzo się znam się na budowlach sakralnych, ale ta ściana, oddzielająca pomieszczenie z tym jakimś ołtarzem, czy czymś, w Agia Varvara, to nie jest chyba zbyt często spotykany motyw w tego typu budynkach?

Zdaje się, że masz na myśli ten ikonostas, którego środkowym elementem są carskie wrota - tu akurat zniszczone. Jeśli tak, to nie ma niczego bardziej niezbędnego w takiej świątyni.

Pozdrawiam,
Wojtek

Franz napisał(a):Zdaje się, że masz na myśli ten ikonostas ...

Mam.

Nigdy nie byłem w prawosławnej świątyni.
Uchowała się u nas tylko jedna, a reszta poszła pod kilof

Dzięki. Już poczytałem o tym.

weldon napisał(a):ta ściana, oddzielająca pomieszczenie z tym jakimś ołtarzem, czy czymś, w Agia Varvara, to nie jest chyba zbyt często spotykany motyw w tego typu budynkach?

Chyba, że to jakieś boczne pomieszczenie, a tu wygląda tylko, że jest na wprost wejścia i to myli?

Wojtek ma rację, to najważniejsza część takiej świątyni, czyli ikonostas, Przy okazji dowiedziałem się, że wejście pośrodku to carskie drzwi, tu faktycznie zniszczone.
Pierwsze zdjęcie jest zrobione z przodu, przez dziurę w zamkniętych drzwiach wejściowych, drugie zaś z boku i z góry (ikonostas jest po prawej), przez jedno z okienek w wieżyczce na dachu. Usytuowanie świątynki na zboczu sprawiło, że z poziomu ziemi można było jednym krokiem wejść na dach... stąd to zdjęcie .

janusz.w. napisał(a):Tych Nikonów to oni trochę mają...

Ten był pierwszy na jaki się natknęliśmy....
Swoją drogą... Agios Pentax też nie najgorzej brzmi

Dorota NS napisał(a):Bardzo mi się tu, w Paleochorze, podoba. Lubię takie "zagubione", magiczne miejsca.

A mnie jest miło, że śledzisz naszą relację

Ciekawe jak poradziliście sobie z brakiem wody na Chalkidiki.... a może odnaleźliście jakieś ujęcia...

Franz napisał(a):Wiem, że nie zaglądasz, ale może wyjątkowo warto.

Faktycznie, po wakacjach nie zaglądałem, wcześniej śledziłem każdy odcinek. Nadrobiłem to teraz... warto było bo klify i plaże przepiękne
A pojęcie skały Afrodyty na Kithirze również występuje

Cypr marzy mi się od dawna, ale jak na razie jest dla nas zbyt daleko a po drodze jest jeszcze tyle innych ciekawych miejsc. Kiedyś sobie wymyśliłem, że zwiedzając Turcję można by przepłynąć na niego promem... nawet szukałem coś na ten temat...ale to chyba nie jest najlepszy pomysł bo zdaje się ograniczylibyśmy się wyłącznie do części tureckiej.

A tak w ogóle do myślenia o tej wyspie skłonił mnie program R, Makłowicza, pamiętam że zrealizowany w styczniu... a pan R.M. w samych kąpielówkach w najlepsze wychodził sobie z wody . To mnie zaszokowało i stwierdziłem, że ja też tak chcę... może niekoniecznie akurat w styczniu... ale skoro tam woda zawsze taka ciepła .

Pozdrawiam

janusz.w. napisał(a):Tych Nikonów to oni trochę mają...

Kiedyś się doczytałem, że Nikon został świętym, bo wypędził Żydów, dzięki czemu zaraza ustała.

kulka53 napisał(a):Nadrobiłem to teraz... warto było bo klify i plaże przepiękne

To ciągle jeszcze nic w porównaniu z tym, co przed nami.

kulka53 napisał(a):A tak w ogóle do myślenia o tej wyspie skłonił mnie program R, Makłowicza, pamiętam że zrealizowany w styczniu... a pan R.M. w samych kąpielówkach w najlepsze wychodził sobie z wody .

Z pogodą w zimie bywa różnie, co i u mnie będzie widać i słychać.

Pozdrawiam,
Wojtek