Małe i duże bałkańskie podróże :-)

Wiodąca do tej pory dnem wąwozu trasa stopniowo zaczęła wspinać się na jego południowe zbocza, a wraz z nią, mozolnie, także i my.













Wioska Kosmas....





... i góry Parnon sięgające niemal 2000 m. n.p.m. . Od poziomu morza wyjechaliśmy już przynajmniej 1000 m w górę, szczyty wydają się być niemal na wyciągnięcie ręki....















Bardzo się nam tu podoba, tereny są prawie bezludne, przez ostatnią godzinę jazdy od wybrzeża minęliśmy może kilka samochodów. Gdybyśmy wiedzieli że tak tu jest, może zaplanowałbym jakiś dłuższy pobyt w tym rejonie, jakąś górkę. Ale nie tym razem...

c.d.n.

Lidia K napisał(a):Zamek Królewski odbudowywany był przez 10 lat.

A nawet, od momentu podjęcia takiego postanowienia, 39
To znaczy tyle, od pierwszej uchwały trwało.
Druga była podjęta w 1971 i doprowadziła do stanu surowego w 1974, a do pełnej odbudowy dopiero koło '88.
Odbudowa Arkad i Ogrodów to już kompletna porażka, bo dopiero ze dwa lata temu skończyli

Lidia K napisał(a):Gierkowi udało się wykorzystać entuzjazm i społeczne nastawienie do odbudowy. Wszyscy dokładali się cegiełkami na budowę Zamku.

I dobrze.
Zawsze mnie to cieszyło, bo to nie pierwszy raz, kiedy udało się tak zjednoczyć Polaków.

Znosiliśmy makulaturę, butelki zbieraliśmy (puszek to wtedy nie było ),
zakładaliśmy sobie specjalne konto na SKO, gdzie cała klasa się zbierała, a potem wszyscy jeździli na plac Zamkowy i wrzucali do takiej wielkiej skarbonki, którą, co jakiś czas, dźwig zabierał do opróżnienia.

I tak, uważam, zbyt skromnie i mało wie się o ludziach, i tych, którzy "zagłosowali nogami" swego czasu (np. moi dziadkowie) i nie dopuścili do przeniesienia Warszawy do Łodzi, bo były takie projekty i tych, którzy wykazali się sprytem, jak Zachwatowicz na przykład, dzięki którym masz dziś odbudowaną stronę Barssa, czyli te, od strony Wisły, bo miało jej nie być ...

No, ale to już zupełnie inna historia

Z tego, co przewodnik opowiadał, to Grecy, nawet po odzyskaniu niepodległości, mieli spory problem ze swoją tożsamością i świadomością dokonań swoich przodków.

Podobno wynikało to, między innymi z tego, że prawdziwi Grecy zachowali się w miastach, a w zasadzie, w tym czymś, co zostało dość mocno zdegradowane od czasów miast-państw, jak Ateny, które były malutkie, za to otoczone całą masą paskudnych wiosek, natomiast wieś, prowincje, za czasów rzymskich, zostały zasiedlone przez ludzi, którzy z grecką kulturą antyczną nie mieli nic wspólnego - mianowicie przez Słowian

Podobno dlatego tak łatwo nam się dogadać z nimi i tak się tam dobrze czujemy


My tu gadu, gadu, a Paweł lampki na wzgórzu zapala i gasi

Pozdrawiam

longtom napisał(a):Jedna z lamp oświetlających wzgórze zapaliła się.

Brawo

Ta lampa zapalała się i gasła z określoną częstotliwością,. dość często . Na szczęście nie tak często jak czas ustawiony przez Małgosię na Pentaxie

Jak zobaczyliśmy taką górkę, nic dziwnego że się zatrzymaliśmy, spodobał się nam ten widok....

weldon napisał(a):Paweł lampki na wzgórzu zapala i gasi

Zagadka nie było chyba zbyt trudna

Pzdr

Piątek, 9 września c.d.

Jadąc przez tak piękne tereny jedna rzecz trochę nas jednak przez jakiś czas martwiła... opuściliśmy już takie prawdziwe górskie rejony, a nigdzie tam nie było wody . Czyżby na Peloponezie nie było tak łatwo o nią jak w górach czy wioskach kontynentalnej Grecji? . Nasze zapasy spod Olimpu powoli się już kończyły i najwyższy czas był je uzupełnić. Na szczęście w jednej z mijanych wiosek się to udało .

W górach było jednak trochę chłodniej, teraz, bardziej na południe i właściwie na poziomie morza dopadł nas tradycyjny grecki upał . Znów środek dnia i znów niemal 35 stopni... lekko nie jest. Teraz za to jedzie się szybciej, po dotarciu do głównej, którą przyjechalibyśmy ze Sparty, spiesząc się cały czas "gnam" około 100 km/h. Intryguje nas co będzie gdy dojedziemy TAM:



Monemwazja również była obowiązkowym punktem na naszej objazdowej trasie po Peloponezie. Widzieliśmy oczywiście zdjęcia stamtąd, jednak zdjęcia a rzeczywistość to nigdy nie to samo, tym razem też się tak okazało. Około 11 dojeżdżamy do Gefiry, wioski na lądzie skąd jak na dłoni widać wystającą z morza górę o charakterystycznym kształcie czapkokapelusza . To tam, po jej drugiej stronie leży Monemwazja .





Skała ta "odłamała" się od Peloponezu w IV w. n.e. na skutek trzęsień ziemi. Dwa wieki później Lakończycy założyli tu miasto dla obrony przed m.in. Słowianami. Na szczycie skały, w Górnym Mieście wzniesiono zamek, w Dolnym powstały liczne pałace i kościoły. W szczytowym okresie rozwoju, w XIII w. w Monemwazji mieszkało ponad 60 tys. ludzi. Po upadku Konstantynopola na sto lat miasto przeszło w ręce Wenecjan, potem Turków. W czasie powstania o niepodległość w 1821 r. miasto było pierwszym znaczącym tureckim ośrodkiem które udało się zdobyć. Nie odbudowano go już, popadło w ruinę, w formie której w znaczącej części pozostaje do dziś. Obecnie stopniowo odbudowuje się pojedyncze domy zwykle zamieniając je na kameralne hoteliki....

Monemwazję ze stałym lądem łączy most. Nie wiem dlaczego sądziłem że nie wolno wjeżdżać tam samochodami, dlatego zaparkowaliśmy w Gefyrze, w cieniu kamienic. Szybko okazało się, że niepotrzebnie, mostem normalnie się przejeżdża i nie jest pobierana żadna opłata ani za przejazd, ani za parking....











tak więc podczas gdy Małgosia tradycyjnie robi zdjęcia , ja wracam po samochód i podjeżdżamy pod niemal pod same mury Monemwazji. Cienia tu brak stojące wzdłuż drogi auta niemiłosiernie smażą się w słońcu, wciskam się w zwolnione miejsce, uchylamy szybki, zasłaniamy wnętrze ręcznikami i udajemy się na spotkanie z malowniczą Monemwazją .

Mury są ładne. A za murami....

... kocia uliczka .









Oprócz ładnych kotów, inne elementy też były ładne .Zaraz doszliśmy do głównego placu miasta.

Jak widać na mapce, jest tu pełno kościółków, większość jednak jest zrujnowanych. Ale te odnowione są piękne.

Dolne Miasto nie jest duże, można nawet powiedzieć, że jest całkiem malutkie, wąziutkimi uliczkami szybko przeszliśmy na drugą stronę. Trzeba oczywiście pójść jeszcze do góry .

Jest potwornie gorąco, wędrując w słońcu jesteśmy cali mokrzy. Do Górnego Miasta nie dochodzimy, ale nie upał był przeszkodą... tak się złożyło, że na zwiedzenie Monemwazji mieliśmy półtorej godziny. Niby jest to trochę czasu, ale jak się okazało to zdecydowanie za mało , tu przydałoby się spędzić pół dnia.... Monemwazja to jedno z najpiękniejszych miejsc jakie mieliśmy okazję zobaczyć... Może jeszcze kiedyś uda się tu wrócić .

Jeszcze trochę widoczków z miasta.

Takimi wózkami dowożone są do hoteli niezbędne produkty i bagaże gości.



Zastanawialiśmy się, czy sobie nie tu zamieszkać.....

Monemwaskie kominy .

Powoli opuszczamy już Monemwazję .





















c.d.n.

Niesamowicie oryginalne miejsce.
Ludziska to mają pomysły osadnicze.

kulka53 napisał(a):Oprócz ładnych kotów, inne elementy też były ładne

W łeb go. Sie tu będzie za laskami oglądał






No, patrząc na tę miejscowość i te odnawiane kościoły, to wygląda to trochę jak namiastka tego,
co Crayfish chciał uzyskać.

Zresztą, jak widać, spodobało mu się

Mi też.

Pozdrawiam

Piękne miejsce !

Rewelacja
Monemwazja była w planie wycieczki 2003, ale niestety jakoś tak wyszło, że pojechaliśmy do Ghito...
Czyli nadal jest w planach
A sama skała trochę przypomina mi hiszpańskie Calpe

pozdr

Faktycznie - czarowne miejsce.