Małe i duże bałkańskie podróże :-)

W celu lepszego zobrazowania trudności jakie napotykaliśmy na górskich szlakach oprócz opisu w tekście relacji, postanowiliśmy każdej trasie przyznać od 0 do 5 znaczków

- łatwy szlak spacerowy, droga, żadnych trudności
- nieduże przewyższenie, niewielkie trudności, brak stromizn
- większe przewyższenie, nieduże nachylenie trasy, fragmenty strome, niewielkie trudności
- daleka trasa, spore przewyższenie, niewielkie trudności
- niewielka ekspozycja, momenty niebezpieczne, duże przewyższenie, stromo
- duża ekspozycja, fragmenty bardzo strome, używanie rąk, trudna trasa po skałach i kamieniach

Tu jednak muszę zaznaczyć, że żadna, nawet najtrudniejsza trasa nie byla tak trudna jak w polskich Tatrach powiedzmy na Świnicę - 10 , bo nie było tak długiego odcinka z łancuchami czy drabinkami i po skałach, czy tym bardziej na Orlej Perci - 20 , chociaż były też ekspozycje i bardzo, bardzo strome fragmenty szlaków. Dla kogoś, kto był chociażby na Giewoncie , raczej żadna z tych tras nie będzie dużo trudniejsza w sensie technicznym, ale na pewno niektóre były znacznie bardziej męczące np z powodu odległości do przejścia albo szukania właściwej drogi.

Żeby pokazać jak bardzo nam się dane miejsce podobało i czy warto było się w to właśnie miejsce udać czy ten szczyt zdobyć, postanowiliśmy przyznawać im od jednego do pięciu uśmiechów - , :D, :D:D, :D:D:D, :D:D:D:D

Fajny pomysł z mordkami
Bardzo chcę się odnieść do tego co już - Kulki - napisaliście, ale na razie nie mam czasu.

Co do trudności/"trudności" w Durmitorze np., to tylko dodam (ale chyba się już powtarzam ), że albo my tak wolno chodziłyśmy, albo Czarnogórcy mają szybsze zegarki
Raczej nie zdarzyło się nam "wykręcić" lepszego czasu przejścia od tego podanego na początku szlaku. A z reguły nawet trzeba było dodać co nieco

W niedalekiej przyszłości się ustosunkuję do dotychczasowej relacji

Kulka,

A czy można by na pierwszej stronie tego wątku dopisać legendę tłumaczącą co dana ilość 'pysiów' oznacza (czyli de facto przekleić to co napisałeś powyżej ) ... będzie łatwiej do tego zaglądać w trakcie lektury ... o spisie treści na początku nawet nie wspominam, bo jestem pewien, ze Lidia tego sama przypilnuje ...

Pozdrawiam,

PAP

Kulki, Pivski Kanion śni mi się po nocach.
Już od dawna wiem o urokach tej drogi , ale teraz dzięki Waszym zdjęciom, filmikowi AndrzejaG, i niezwykłym fotkom rowerowej rodzinki... dodatkowo... echhhhhhhh. :D:D:D:D
To niesamowite miejsce. Może kiedyś i mi uda się tam być.

Pozdrawiam
Jola

Aaa... pomysł z "mordkami" suuuper!!! :D:D:D:D

Też tu jestem i czytam,

i ja też
szczególnie przed planowanym w czerwcu wyjazdem do CG

shtriga napisał(a):Co do trudności/"trudności" w Durmitorze np., to tylko dodam (ale chyba się już powtarzam ), że albo my tak wolno chodziłyśmy, albo Czarnogórcy mają szybsze zegarki
Raczej nie zdarzyło się nam "wykręcić" lepszego czasu przejścia od tego podanego na początku szlaku. A z reguły nawet trzeba było dodać co nieco

To ciekawe, ale z nami było chyba jeszcze gorzej . Z góry zakładaliśmy, że trzeba dodać nawet do 50% więcej, bo ja jest małą osóbką, mam małe malutkie stopy i robię mniejsze kroki niż wszyscy dorośli . A do tego mieszkamy na nizinach i nie mamy ani jednej górki w promieniu kilkudziesięciu kilometrów. Dodam do tego, że w Alpach Julijskich i na czarnogórskich szlakach tubylcy chodzą na 'lekko' i często to oznacza, że nic ale to nic ze sobą nie mają, tylko kijki, butelkę wody i kurtkę przeciwdeszczowę a i aparat foto. Czasy przejścia są podawane bez żadnych odpoczynków i przerw na zdjęciowanie i filmowanie. A to musimy robić gdyż z góry zakładamy, że w danym miejscu i na danych szczycie będziemy tylko raz w życiu. Tyle jest do zobaczenia

PAP napisał(a):Kulka,

A czy można by na pierwszej stronie tego wątku dopisać legendę tłumaczącą co dana ilość 'pysiów' oznacza (czyli de facto przekleić to co napisałeś powyżej ) ... będzie łatwiej do tego zaglądać w trakcie lektury ... o spisie treści na początku nawet nie wspominam, bo jestem pewien, ze Lidia tego sama przypilnuje ...

Pozdrawiam,

PAP

Ok, zrobię to w najbliższym możliwym czasie, teraz mam tylko na krótko dostęp do internetu

Jolu - wiem z Twojej wspaniałej, ciekawej relacji, że byłaś w Kotorze, pod tym nieziemskiej piękności zjazdem do Boki, więc kierunek już znasz. Warto się tam wybrać przy jak najlepszej pogodzie a na pocieszenie przypomnę, że Lovcen leży na wysokości ponad 1600 m i dobre parę stopni jest na nim niższa temperatura. Przyda się to tym, którzy zrezygnują z plaży aby wybrać się w góry. Każde 100m to jeden stopień Celsjusza mniej, tak mi się wydaje .

Witki - cieszymy się z Twojej nowiny razem z Tobą, wiesz o czym myślę. Czytaj i oglądaj, żeby to maleństwo się już z ładnymi, górskimi widokami od samego początku oswajało.

Fiolek - mamy ogromną nadzieję, że coś i Wam i wszystkim którzy mają zamiar spędzić swój urlop w Czarnogórze przydadzą się chociaż niektóre nasze doświadczenia i informacje o miejscach mniej znanych i mniej polularnych

Pozdrawiamy Wszystkich naszych czytelników.

Syn pisał niedawno test z przyrody - 0,6 st na każde 100 m wys.
Ale to prawie to samo
Szykuje mi się znowu czytanie większej części - przez 10 dni komputer będzie się "leczyć "
Jesteśmy już uzależnieni od netu !
Pozdrawiam i do "usłyszenia"

Wrzesień 2005, 11-17

Niedziela - dojazd do Żabljaka

..................do Żabljaka drogą z przejścia granicznego Hum/Scepan Polje przez kanion Pivy, Jasenovo Polje i Savnik dojeżdżamy około 18.00. To niezbyt wcześnie bo we wrześniu już za godzinę zacznie robić się ciemno . Opóźnił nas zwłaszcza długi , chyba ponad dwudziestokilometrowy szutrowy objazd drogi Sarajevo - Foca , oraz.............oszałamiające piękno kanionu Pivy , po prostu nie mogliśmy się nie zatrzymywać............ Poza tym droga z Savnika do Żabljaka też do łatwych i szybkich nie należała, wtedy to było dla nas spore zaskoczenie, że tak mogą wyglądać główne drogi......... Pamiętam jak zaczepiliśmy mijających nas tubylców w starej Ładzie, czy to dobra droga na Żabljak a oni z radością potwierdzili i kazali za sobą jechać........ledwo nadążałem na tych dziurach i zakrętach..........

Kanion Pivy






Zapora na Pivie










To pierwszy raz tak daleko od domu, w egzotycznym dla nas kraju będziemy szukać kwatery. Wiemy, że ma ich być dużo, mają być tanie............. zobaczymy .

Przejeżdżamy przez miasteczko, malutkie jak się spodziewaliśmy. Urodą nie powala może na kolana, ale wygląda w porządku. Nadal, tak jak cały dzień, na niebie są tylko ciemne chmury, nawet przez chwilę kropi. Deprymuje nas nieco fakt braku na mijanych domach napisów w znanym nam z kraju stylu "wolne pokoje" , tzn są, ale tylko na kilku domach. No nic, opuszczamy samochód, jest chłodno, ubieramy kurtki. Trzeba będzie popytać. Obchodzimy kilka uliczek wypatrując domów w których moglibyśmy znaleźć coś dla siebie, w pierwszym w którym pytamy pokoje wolne są. Oglądamy, jest ok, ale może spróbujemy znaleźć coś jeszcze . Cena 20 euro też nie jest zbyt niska, ale jeszcze dla nas akceptowalna, to ta górna dopuszczalna granica ceny. Jeszcze jakiś czas kręcimy się po okolicy ale w końcu rezygnujemy z dalszych poszukiwań. Zaraz będzie ciemno, mam już dość na dziś, jestem zmęczony długą i niełatwą drogą.

Decydujemy się na ten pierwszy dom, dogadujemy z gospodarzami i już po ciemku wnosimy nasze bagaże (których mamy jak zwykle sporo) na piętro. Płacę 140 euro za 7 nocy i zagospodarowujemy nasze mieszkanko. Jest to taki niby-apartament, pokój z aneksem kuchennym, obok łazienka. Jedną z pierwszych czynności jest wyniesienie hałasującej lodówki, która stoi tuż przy łóżku do tej łazienki właśnie, potem podziwiamy inwencję wykonawcy specyficznej konstrukcji ścianek, ułożenia kabli oraz syfonów umywalki i zlewozmywaka. Wszystkie rury umieszczone są na powierzchni nowiutko położonych kafelek, syfon to pofalowana rura, taka z plastiku używana do łączenia rur na zakrętach i wygięta w kształcie litery U . No ale wszystko na szczęście działa, a to jest najważniejsze .


cdn.....

kulka53 napisał(a): .............oszałamiające piękno kanionu Pivy , po prostu nie mogliśmy się nie zatrzymywać............ .

O matko! ZNOWU!!!!!!
Znowu jadę Pivskim Kanionem przez ten wysoko zawieszony niebieski most i dziury w skałach. Ależ zapierające dech widoki!!!
Czytam uważnie, bo może kiedyś... ten przewodnik mi się przyda.

Lidia, zjazd do Boki też zapisuję w pamięci. Od zawsze kocham widoki z góry, ta przestrzeń, ta perspektywa... echhh, a ten faktycznie jest oszałamiający.

Pozdrawiam
Jola

Teraz mogę umieścić te dwa zdjęcia razem, dużo wody we wrześniu 2005, dwa może 3 metry mniej (nie potrafię tego ocenić) w sierpniu 2007 po 40-stopniowych upałach na Bałkanach w lipcu.

Dzień pierwszy (poniedziałek) zapoznajemy się z Durmitorem

Rano leniwie wstajemy, rozprostowujemy kości i wyglądamy za okno, jakież to góry będzie widać? Widok jest taki sobie bo trochę zasłaniają go pobliskie brzozy, lepiej będzie jak wyjdziemy z domu Rozmawiamy z gospodarzem, nie idzie nam to łatwo bo on nie zna języków znanych nam, a my języka znanego jemu......... Ale jak to Słowianie, jakoś się dogadujemy, czasem pomocne są przezornie zabrane z domu rozmówki chorwackie, poznajemy w praktyce pierwsze obco dla nas brzmiące słowa 'kisa', 'oluja', 'vreme'........ Opowiadamy o naszych górskich planach, dostajemy nawet mapę Durmitoru. Mamy co prawda wydruki z internetu, ale porządna, choć stara mapa zawsze się przyda.

Spacer nad Czarne Jezioro



Jest ładna pogoda, decydujemy się na realizację naszego pierwszego punktu programu, czyli na wizytę nad Czarnym Jeziorem. Od naszego domu to może jakieś 2 km asfaltową drogą. Po drodze chłoniemy widoki nieznanych nam szczytów i terenów. Nad jeziorem jest prawie całkiem pusto, super, cisza i spokój. To czarnogórskie Morskie Oko bardzo w związku z tym przypada nam do gustu.


Po ilości wyciągów na mapce widać jakim wzięciem cieszy się Żabljak po opadach śniegu ale my jesteśmy w porze letniej i wybieramy asfaltową drogę z Żabljaka nad Crne Jezero

Najwięcej jest chyba rybaków moczących swoje wędki w wodzie o pięknym zielonym kolorze, otoczonej lasem i soczystą, zieloną trawą. Nasyciwszy oczy widokiem powoli obchodzimy jezioro dookoła, zadanie to ułatwia nam fakt, że z powodu niskiego stanu wody odsłonił się kamienisty przesmyk między jego dwoma częściami, właściwie to teraz są dwa Crne Jezera........, a my obchodzimy to większe. Mimo to, spokojne jego obejście zabiera nam sporo czasu, no ale w sumie też i się jakoś specjalnie nie śpieszymy. Zastanawiając się na co jeszcze przeznaczyć ten dzień wracamy do domu, jemy jakąś zupkę, przepakowujemy się i trochę odpoczywamy.


W środku Meded, z lewej strony Savin Kuk i zaraz za nim Sljeme, widoczna ciemniejsza trawa to podziemna rzeka Otoka wypływająca z Crnog Jezera




Szlaki wychodzące z drogi nad Crno Jezero



Nad brzegiem Jeziora Czarnego, ta góra to Crvena Greda




Curevac 1625 m n.p.m.
,

Potem już samochodem wyruszamy w stronę miejsca czy też właściwie wzniesienia zwanego Curevac skąd można podziwiać głęboki w tym miejscu na ponad 1000 m kanion Tary. Oczywiście mylimy drogę i błądzimy, ale w końcu po dokładniejszym przestudiowaniu mapy trafiamy już bezbłędnie. Cała wąska droga prowadząca najpierw przez zabudowania a potem przez las była asfaltowa, gdy asfalt się kończy zostawiamy samochód na małej łączce przy drodze.

Okazuje się, że jest to właściwe miejsce, dalej szutrem można zjechać w dół do wsi Tepca położonej nad samą Tarą. Wąską ścieżką, przedzierając się przez kosodrzewinę i niewysokie już na tej wysokości drzewa dochodzimy na właściwe miejsce, wzniesienie Curevac. Oprócz nas nie ma oczywiście nikogo.

Kanion widziany z Curevca jest rzeczywiście piękny i głęboki, za nim rozciągają się kopulaste góry Ljubisnja, zgadujemy czy to co widzimy to ich najwyższy szczyt, znaleziona na mapie Dernjacista, ale raczej nie, jesteśmy chyba za nisko, a on jest za daleko. Z drugiej strony dalsze widoki zasłania nam masyw góry Stuoc, na zachodzie rozciągają się niekończące się wzniesienia Sinjajeviny. Jest fantastycznie, cicho, pięknie, spokojnie, tylko my i dookoła góry.



Z powodu pierwszych objawów lęku przestrzeni, Lidia usiadła tyłem do przepaści jaka jest widoczna tuż za jej plecami



A po oswojeniu się z widokiem głebokiego kanionu pozuje do zdjęcia na tle Kanionu Tary w bezpiecznej odległości (1 m) od przepaści


Podziwiamy kanion i nasze pierwsze durmitorskie widoki i w końcu wracamy, musimy się przygotować na jutro do pierwszego wyjścia w te piękne, tajemnicze góry.



cdn......

Kulka i Lidia,

Właśnie przeczytaliśmy z Małżonką ostatni odcinek z zapartym tchem ... tak trzymać ... zanosi się na suuuper przewodnik po Durmitorze ...

Pozdrawiam,

PAP