Małe i duże bałkańskie podróże :-)

Auto zastaliśmy w stanie nienaruszonym. Wsiadamy więc i ruszamy, może uda się nam uciec z tych gór, które na chwilę tylko pokazały nam swe łagodniejsze oblicze, tylko po to, byśmy nie wyjechali stąd z poczuciem, że nic się nam nie udało..... Stromo zjeżdżamy do Cheii która jest niewielką i rozproszoną miejscowością turystyczną, z kwaterami. Nic nas tu nie zatrzymuje, jedziemy dalej na południe przez puste podgórskie tereny, łąki i lasy, wzdłuż potoku zmieniającego się stopniowo w rzekę. Także i te tereny są bardzo popularnym miejscem weekendowych "popasów" dla mieszkańców Braszowa, ale także Ploiesti i być może nawet Bukaresztu, bardzo dużo ludzi, wygonionych przez pogodę zmierza w tym samym co i my kierunku. Jest fatalnie, silnie wieje, grzmi, po niebie przetaczają się czarne chmury z których czasami pada deszcz. Mimo to stajemy na moment przy źródełku by nabrać sobie górskiej wody do butelek. Nie jest jeszcze późno ale robi się prawie całkiem ciemno.....

Tereny które mijamy stają się coraz bardziej zagospodarowane i zaludnione. Tuż przed Valenii de Munte skręcamy znów na wschód w podrzędną drogę, która na szczęście nie jest najgorsza. Najwyższy czas, by znaleźć sobie miejsce na nocleg..... jesteśmy trochę zmęczeni dzisiejszą wędrówką i coraz bardziej głodni. Nie było łatwo a i miejsce ostatecznie wybrane nie jest najlepsze, przy bocznej szutrówce wspinającej się na zbocze wzgórza. Mimo wiatru i czasem kropiącego deszczu jakoś udaje się nam ugotować obiad, ale o rozbijaniu tu namiotu nie może być mowy. Dziś śpimy w samochodzie

A to trasa, którą dziś przejechaliśmy:



A - miejsce noclegu pod Postavaru
B - Braszów
C - przełęcz Bratocea
D - miejsce noclegu "gdzieś w Rumunii"

I linki do mapek gór Ciucas

mapka 1

mapka 2

c.d.n.

kulka53 napisał(a):I tylko z tym wiosłem chyba coś przegapiłem

Wiosło, śmigło - jakoś tak...
Zamieszczę w Rumuńskich Wyrypach. Tylko muszę jeszcze doczytać, jakie ma znaczenie ta akcja.

Pozdrawiam,
Wojtek

kulka53 napisał(a):I tylko z tym wiosłem chyba coś przegapiłem

To ja przypomnę !

Pozdrawiam.

mariusz-w napisał(a):

kulka53 napisał(a):I tylko z tym wiosłem chyba coś przegapiłem

To ja przypomnę !

Kompletnie nie skojarzyłem że to o to chodzi.....
Wiosło od razu nasunęło mi na myśl rzekę czy może jezioro i jakiś pewnie przegapiony odcinek "Wyryp" w którym Wojtek coś musiał wspominać o jakimś pływaniu

Dzięki

Franz napisał(a):Zamieszczę w Rumuńskich Wyrypach. Tylko muszę jeszcze doczytać, jakie ma znaczenie ta akcja.

Myśmy też raz widzieli w akcji, tylko że nie pamiętam gdzie to było.... dlatego wysnułem takie przypuszczenia o zwoływaniu na wspólne modły albo może na jakiś posiłek

Mam nadzieję, że jednak w miarę szybko doczekamy się relacji z majowej Rumunii 2011

Pozdrawiam

Jak dla mnie, to wyraźnie bardziej służyło do zapędzania, niż zwoływania ...
Może najpierw dzwonili, a potem "szli w teren" jak kto nie zdążał?


O! Małgosia w pełnej krasie
Zazwyczaj występowała jako ... miniaturka

Fajnie!

weldon napisał(a):O! Małgosia w pełnej krasie
Zazwyczaj występowała jako ... miniaturka

Fajnie!

Tego dnia Paweł zapomniał zabrać z samochodu kilku ważnych rzeczy. Nie mam pojęcia jak to się stało - przecież ma świetną pamięć. Najważniejsze czego nie zabrał to mapki i canona. Z mapką sobie poradziliśmy dzięki napotkanym turystom i udanej konwersacji. Nawet ją pstryknęliśmy. A pentaxem się dzieliliśmy, gdy mu pożyczałam go to mówiłam: "To zrób mi zdjęcie" Dlatego kilka mam Dawniej analogowym aparatem robiliśmy tylko sobie zdjęcia na tle zmieniających się miejsc które zwiedzaliśmy, teraz robi się zdjęć tak dużo, że wygląda na to że rzadko pstrykamy siebie nawzajem No i aż tak się przecież nie zmieniamy z roku na rok

Lidia K napisał(a): No i aż tak się przecież nie zmieniamy z roku na rok

samo życie...
ono na Balkanie płynie inaczej...
a my Was mocno obserwujemy...
czy się nie "zmieniacie"...

jacky z DG napisał(a):a my Was mocno obserwujemy...
czy się nie "zmieniacie"...

Mam nadzieję, że wnioski z obserwacji są wyłącznie pozytywne :cool:



Pora by wyruszyć w dalszą podróż właśnie nadeszła...

Dzień dziesiąty, poniedziałek, 9 sierpnia

Nielekka była ta noc . Może nie taka, jak ta przedwczorajsza, u stóp gór Postavaru w pobliżu Rasnova, ale to chyba tylko dlatego, że tym razem nie spaliśmy w namiocie... Prawie całą noc towarzyszyły nam burze z chwilami ulewnego deszczu i potwornie silnym chwilami wiatrem. Samochód stał tak naprawdę na zboczu wzgórz, których pasma ciągnęły się wzdłuż całej doliny, na całkowicie otwartej przestrzeni, nic więc dziwnego, że podmuchy szczegółowo przetestowały sprawność amortyzatorów . Mimo to, pewnie po parę godzin udało się nam pospać.....

Rankiem wstał za to całkiem ładny i słoneczny dzień. Codzienne poranne czynności umilał nam dźwięk dzwonków zawieszonych u szyi krów i owiec wypędzanych na pastwiska oraz obserwacja zwierząt i ich pasterzy. Jeden z nich usiłował uciąć sobie z nami pogawędkę..... niewiele wskórał . Z pewnością w miejscach właśnie takich jak to, na rumuńskiej prowincji z dala od turystycznych atrakcji tego kraju, przy dziurawej drodze, musieliśmy wzbudzać może jeżeli nie sensację, to przynajmniej zainteresowanie. Ani razu, nigdy i nigdzie nie spotkaliśmy się z przejawami niechęci czy wrogości, nikt nie próbował nas okraść, napaść, czy przegonić.



Jak zwykle w okolicach godziny 8, najedzeni i umyci wyruszamy w dalszą drogę. Jak zwykle też, do naszego pierwszego celu nie mamy zbyt daleko , chociaż tym razem zapewne będziemy musieli jechać wolno z uwagi na stan dróg i spodziewane trudności orientacyjne. Początek był jeszcze obiecujący , tak źle nie było i bez większych kłopotów z mapą, przewodnikowym opisem i oczyma dookoła głowy trafiliśmy we właściwe miejsce.

Vulcanii noroisi , zapewne nie wiedzielibyśmy o co chodzi na tabliczkach do nich kierujących, gdyby nie to że wcześniej poczytaliśmy o tym zjawisku w przewodniku. Małgosia kazała mi tak zaplanować podróż, by miejsce to znalazło się na naszym szlaku . No i się znalazło

Wulkany błotne, bo o nich mowa, to podobno niezbyt częste zjawisko w świecie. Występują na terenach roponośnych, czyli w Europie właśnie w Rumunii oraz na Krymie. Specyficzna budowa wzgórz Subkarpat i wydobywające się z ich wnętrza gazy powodują powstawanie właśnie takiego zjawiska. My trafiliśmy do miejsca zwanego Paclele Mari, gdzie owe wulkany są najefektowniejsze.

Już dojeżdżając, można było zauważyć że to tutaj, nagle wśród zielonych, łagodnych wzgórz okolicy, jedno miejsce było tej zieleni pozbawione, wyglądało z daleka jak plac budowy , po prostu niewysoka góra ziemi po której kręcili się ludzie. Wąska dróżka prowadziła właśnie tam, na końcu znajdował się parking i kilka budynków. Zadowoleni, że znaleźliśmy to miejsce i zaciekawieni tym co zastaliśmy, uiściliśmy wymaganą, niewielką opłatę za wstęp w wysokości 4 lei za osobę i wyruszyliśmy na spotkanie z pierwszymi wulkanami w naszym życiu

Miejsce okazało się naprawdę bardzo sympatyczne, i o ile wcześniej byłem dość sceptycznie nastawiony do tego pomysłu, o tyle teraz uważam, że było to jedno z najfajniejszych miejsc jakie odwiedziliśmy podczas tego rumuńskiego wyjazdu .

c.d.n.