Małe i duże bałkańskie podróże :-)

No i chciałem Wam powiedzieć, że wody zapomnieliście...

A ja zauważyłam, ze Małgosia i Paweł stanowią tandem, doskonale się uzupełniający

kulka53 napisał(a):Grzecznie wędruję do najbliższego kantoru i wymieniam 200 euro po dobrym, lepszym niż rok temu kursie.

Ja zawsze korzystam z kantorów. Do banku musiałem się pofatygować, kiedy się okazało, że moje leje pozostałe z poprzedniego roku już nie są nigdzie przyjmowane.

kulka53 napisał(a): i mam kupić miesięczną winietkę za bodajże 7 euro.

A o tym - jak zwykle - zapomniałem. Może dlatego, że nie planowałem powrotu przez most na Dunaju.

Pozdrawiam,
Wojtek

Crayfish napisał(a):Chętnie powłóczę się z Wami.

Zapraszamy zatem serdecznie

Tymona napisał(a):bardzo uważnie i wnikliwie przyglądać się rzeczywistości

Znam ją już trochę dłużej i powiem, że i teraz czasami zaskakuje mnie na co i kiedy potrafi zwrócić uwagę.... chociażby właśnie pisząc komentarze do różnych relacji

Tymona napisał(a):A Wasza Skodzinka powinna dostać jakiś medal

Już kiedyś pisałem, że kiedyś wystawię jej pomnik
Czasem szkoda mi autka, że też musiało trafić na takiego właściciela jak ja, który owszem, dba, ale i ma wymagania
Na razie dostała nowe buciki..... oponki znaczy się

Jacek S napisał(a):No i chciałem Wam powiedzieć, że wody zapomnieliście...

Przyznam się szczerze i bez bicia , nie tylko wody zapomniałem ale i robiącej zdjęcia Małgosi...... dopiero jej głośny płacz zwrócił moją uwagę
Wróciłem, zabrałem wodę i moją towarzyszkę, chyba tylko po to by zawracała mi głowę propozycjami typu "a może skręcmy tu...." , "a może jeszcze zobaczymy to....." , "a może tam będzie nam po drodze...... "

babeczka napisał(a):A ja zauważyłam, ze Małgosia i Paweł stanowią tandem, doskonale się uzupełniający

Bardzo dobrze babeczko zauważyłaś

Franz napisał(a):Ja zawsze korzystam z kantorów.

My właściwie zwykle też, ale gdy kurs wygląda na podobny, wybieram bank. Nigdy nie wiadomo czy gdzieś, pod cenami, nie czai się ukryta, napisana małymi literkami i niezrozumiałym językiem informacja o jakiejś pobieranej prowizji
Pamiętam wizytę w Estonii, tam w kantorach był tak zbójecki kurs wymiany euro, że aż złapałem się za głowę. Ale w Tallinie sporo turystów z Zachodu, często nie zwracających uwagi na kursy bądź nie liczących się z cenami.....

Franz napisał(a):A o tym - jak zwykle - zapomniałem. Może dlatego, że nie planowałem powrotu przez most na Dunaju.

No tak, my tym razem też tego nie planowaliśmy . Ale to miało być dopiero drugie opuszczenie Rumunii w życiu, stąd ten brak doświadczenia

Pozdrawiam

Dzień pierwszy, 31 lipca, sobota c.d.

Wracamy, mijamy spore Baia Mare, przegapiłem stację benzynową na wjeździe do miasta sądząc, że na pewno zatankujemy przy wyjeździe z niego..... pomyliłem się , stacji nie było, a my jedziemy już na właśnie zaświeconej rezerwie. No nic, jakoś to będzie , co tam benzyna, skoro tuż przed nami nieopatrznie pominięta rok temu kraina tradycji i drewnianych budowli.... Maramuresz. Prawdopodobnie i tak trafilibyśmy tu w tym roku, jednak pogląd na ten region dała nam relacja Franza, w przewodniku leży kartka z wypisanymi miejscowościami które odwiedził i różnymi uwagami . Tak więc, skoro tu jesteśmy, pierwszą miejscowością, którą odwiedzimy my, będzie Surdesti.

Surdesti słynie z wpisanej na listę UNESCO świątyni św Archaniołów, zbudowanej w 1724 r. z dębowego drewna bez użycia gwoździ. Jeszcze do niedawna jej 54-ro metrowa wieża była najwyższą drewnianą budowlą w Europie, teraz zajmuje 3 miejsce wyprzedzona przez inne nowo zbudowane świątynie. Malowidła wewnątrz pochodzą z początku XIX w.

Nie było trudno trafić do kościoła, przy drodze stoi charakterystyczny dla takich zabytków drogowskaz. Wąziutką dróżką wśród drewnianych domków i ukwieconych ogródków zjeżdżamy nad potoczek niedaleko którego stoi drewniana budowla. Pusto tu, oprócz nas jest tylko jedno auto jakichś niemieckich turystów. Zanim pójdziemy zapoznać się z naszym pierwszym drewnianym kościołem Maramureszu, schodzę nad potoczek by umyć sobie ręce i spoconą twarz. Wchodzę na mokry, okrągły kamień i dokładnie w tym samym momencie wykonuję nagły i niekontrolowany ślizg na jego mokrej powierzchni . Nie trwało to nawet ułamka sekundy, a już jestem prawie cały mokry, boli mnie porządnie uderzone kolano i łokieć.....ładnie się zaczyna . Tak naprawdę miałem sporo szczęścia, mogło to wyglądać zupełnie inaczej..... No nic, trzeba się częściowo przebrać w suche rzeczy, dopiero po tym chwilowym opóźnieniu idziemy przyjrzeć się kościołowi z bliska.

Jest otwarty, nikt nie pobiera żadnych opłat, w środku dwóch chłopaków zakłada, czy może naprawia nagłośnienie. Kościółek jest malutki, od razu sprawia na nas bardzo dobre wrażenie, zarówno swoim klimatem jak i położeniem w dawnym, teraz zdziczałym sadzie śliwkowym. Tak naprawdę trudno opisać odczucia i wrażenia po wejściu do tak starego, drewnianego wnętrza, o charakterystycznym zapachu i grubo ciosanych ławkach pokrytych kolorowymi narzutami, o malutkich, krzywych okienkach i skrzypiącej podłodze. Tak, warto było tu przyjechać by to zobaczyć, by poczuć tę atmosferę tradycji i autentyzmu.... bardzo ciekawe miejsce .

Tuż obok Surdesti znajduje się posiadająca podobny kościółek wioska Plopis. Świątynia również św. Archaniołów została zbudowana w 1798 r, zaś malowidła, z których zachowała się tylko część, pochodzą z początku XIX w i zostały namalowane przez tego samego artystę, który zdobił kościół w Surdesti. Oba kościoły są do siebie podobne w kształcie, ten jednak ma znacznie niższą wieżę. Prowadzi do niego wąska, ziemna droga także wśród wioskowych kolorowych zabudowań. Tu świątynia znajduje się na górce, jest otoczona niewielkim cmentarzem. Nagrzane w popołudniowym słońcu otaczające ją letnie łąki, brzęczące owady, zupełna turystyczna pustka i cisza również i tu sprawiają osobliwe wrażenie. Do środka nie da się wejść, jest zamknięte, ale z drewnianej galeryjki przed wejściem, charakterystycznej dla tych kościołów, można po drabinie wspiąć się na stryszek a z niego, też po dłuuuuugiej drabinie na wieżę. Skoro to piszę, znaczy, że to właśnie zrobiłem..... (to tam, pod te małe wieżyczki) .







c.d.n.

Super! Mój ulubiony, drewniany Maramuresz! Jak to dobrze znów tam powrócić.
Do tego, wleźć jeszcze po jakiejś drabinie...

Pozdrawiam,
Wojtek

Maramuresz planuję odwiedzić w drodze "powrotnej". Mam nadzieję, że wystarczy nam na to czasu - chociaż na kilka drewnianych kościółków i bram...

Jak patrzę na Wasze fotki (a wcześniej na Wojtkowe zdjęcia), to przypominają mi się młode lata i wędrówki po Beskidzie Niskim i Bieszczadach. Styl budowli oczywiście nie taki sam (bo "nasze" zamiast wieży strzelistej urzekają wieżami baniastymi), ale drewniane cerkiewki wspoinam z wielkim sentymentem... Niektórych już nie ma, udało mi się je zobaczyć niemalże w ostatniej chwili... Chociażby stojącą niegdyś w Lutowiskach na górce wśród drzew cerkiew Michała Archanioła, niszczejącą przez lata, a rozebraną na pooczątku lat 80-tych, pomiędzy jedną a drugą moją tam bytnością...

Franz napisał(a):Super! Mój ulubiony, drewniany Maramuresz! Jak to dobrze znów tam powrócić.
Do tego, wleźć jeszcze po jakiejś drabinie...

Noooo, dziwne byłoby gdybyśmy znów go ominęli ..... po tym co zimą pokazałeś
A co do drabiny.... trochę przejęty byłem i nie pomyślałem by fotkę cyknąć

dangol napisał(a):Maramuresz planuję odwiedzić w drodze "powrotnej". Mam nadzieję, że wystarczy nam na to czasu

Ta droga powrotna bywa nieco zdradliwa
Albo czasu zabraknie, bywa, że i chęci.....
A ten region, jak dla mnie jest obowiązkowy , i to nie tylko ze względu na drewniane budownictwo.

W Bieszczadach natomiast byliśmy też, ale już dawno, tzn 10 lat temu...... , wtedy nastawiliśmy się wyłącznie na góry.... o takich atrakcjach które wspominasz, nie myśleliśmy
Zresztą sama mówisz, już trochę za późno

kulka53 napisał(a):Ta droga powrotna bywa nieco zdradliwa
Albo czasu zabraknie, bywa, że i chęci.....
A ten region, jak dla mnie jest obowiązkowy , i to nie tylko ze względu na drewniane budownictwo.

No cóż... Jak się nie uda zrealizować planu w tym roku, będzie powód, żeby ruszyć raz jeszcze . A w drodze powrotnej dlatego, że ruszymy w 2-tygodniową trasę dopiero około 10 września, więc wyżej położone tereny na pierwszy ogień, żeby nam na przykład śniegi trasy transfogaraskiej nie zasypały .

kulka53 napisał(a):Zresztą sama mówisz, już trochę za późno

Nie do końca tak , trochę drewnianych cacuszek zostało , nie wszystko zniszczył ząb czasu i ludzka bezmyślność.

dangol napisał(a): No cóż... Jak się nie uda zrealizować planu w tym roku, będzie powód, żeby ruszyć raz jeszcze . A w drodze powrotnej dlatego, że ruszymy w 2-tygodniową trasę dopiero około 10 września, więc wyżej położone tereny na pierwszy ogień, żeby nam na przykład śniegi trasy transfogaraskiej nie zasypały .

Fakt..... my ruszyliśmy
Jak na wrzesień, w górach może być już nocami chyba chłodnawo , ale masz rację, ten górski punkt również jest obowiązkowy .
Już się szykuję na relację

Ale...... z tego wynika, że po raz pierwszy od 4 lat spędzimy wrześniowe wakacje w innych krajach.......

kulka53 napisał(a):Jak na wrzesień, w górach może być już nocami chyba chłodnawo , ale masz rację, ten górski punkt również jest obowiązkowy .

Dlatego w naszym przypadku, nie będzie to tylko i wyłącznie spanie namiotowe. od czasu do czasu prześpimy się w aucie, a mniej więcej co trzeci dzeń (jak pogoda w góra ch da się we znaki, to czasami częściej) będziemy szukać spania pod barddziej solidnym dachem. Nie tylko ze względu na zimno w powietrzu, ale żeby się czasem umyć ciut dokładniej .
Tak czy owak, śledzę jednak Wasze miejsca noclegowe, bo może któreś z nich się przyda na trasie.
W kwestii wrześniowej pogody i traperskiego spania, to chyba Wojtek jest najlepszą wyrocznią , może coś mi doradzi .

kulka53 napisał(a):Ale...... z tego wynika, że po raz pierwszy od 4 lat spędzimy wrześniowe wakacje w innych krajach.......

Wszystko na to wskazuje

Z przyjemnością pooglądam Wasz Maramuresz i przypomnę sobie co planowałam na wakacje 2008
Udało nam się wówczas dojechać jakieś 40 km za Satu Mare i musieliśmy zawrócić do Polski z powodu awarii hydrauliki w samochodzie

Choć byliśmy już chyba 6-7 razy w Rumunii to Maramuresz zaledwie "liznęliśmy" po zejściu z Rodniańskich.
Mam nadzieję, że wkrótce to nadrobimy

dangol napisał(a): Nie tylko ze względu na zimno w powietrzu, ale żeby się czasem umyć ciut dokładniej .

W sumie, rozumiem......
Jak zdarzy się tak, że człowiek przychodzi z gór zmęczony i wymarznięty (jak my z Maglica), a temperatura wieczorem na wysokości 1600 sięga może 8 stopni..... dokładne mycie odpada
W innych przypadkach, bez problemu można dać sobie radę

dangol napisał(a):Tak czy owak, śledzę jednak Wasze miejsca noclegowe, bo może któreś z nich się przyda na trasie.

Właściwie zawsze będą pokazane na zdjęciach i opisane. Ale naprawdę, w Rumunii o takie miejsca nietrudno

dangol napisał(a):

kulka53 napisał(a):Ale...... z tego wynika, że po raz pierwszy od 4 lat spędzimy wrześniowe wakacje w innych krajach.......

Wszystko na to wskazuje

Trochę szkoda

Dorota NS napisał(a):musieliśmy zawrócić do Polski z powodu awarii hydrauliki w samochodzie

No nie da się ukryć, że to jest coś czego trochę się boję, a z upływem czasu i pokonywanych odległości coraz bardziej
Zawsze przed sezonem letnim oddaję auto do przeglądu i mam nadzieję, że mimo upływu lat to wystarczy i takie niemiłe niespodzianki nas nie spotkają.......

Dorota NS napisał(a):byliśmy już chyba 6-7 razy w Rumunii

Sporo. Ale też macie dużo bliżej
A Maramuresz to już po prostu najbliżej

Pozdrawiam