Małe i duże bałkańskie podróże :-)

Franz napisał(a):tuż po północy

Wojtek, ja do pracy po 5 wstaję



Ale wczoraj faktycznie prawie do północy siedziałem...... na cro.pl

Zagadka mkm mnie wciągnęła..... i Rumunia

Ale, ale.....
Na Skiros też były jakieś wiatraki

Jeden w stanie rozkładu ...........



...........ale drugi, całkiem przyzwoity



Pozdrawiam

Dzień dwudziesty, 23 września

Opuszczamy dziś Skyros..... To był ostatni dzwonek by tu przyjechać, choć i tak nieustannie wiejący wiatr nie ułatwił nam i z pewnością nie uprzyjemnił naszej wizyty. Pogoda dziś popsuła się całkowicie, ciemne chmury grubą warstwą przetaczały się po niebie i zrobiło się dość chłodno. Zatrzymujemy się przy drodze w miejscu gdzie nie wieje by zjeść śniadanie, potem zmierzamy już do Linarii. Prom oczywiście stoi tu już od wczoraj, odpłynie o 8 rano. Kupuję bilety i zaraz wjeżdżamy na, czy właściwie pod pokład. Samochodów płynie całkiem sporo, dużo też jest ludzi, którzy od razu chronią się w promowym wnętrzu, a nie tak jak my, odpowiednio ubrani w koszule z długimi rękawami, pozostający na zewnątrz. Oni pływają tu zapewne często, jak nie codziennie, dla nas jednak jest to spora atrakcja, zresztą jak cały pobyt na Skiros i w ogóle w Grecji........

Franz napisał(a):

kulka53 napisał(a):Jeden w stanie rozkładu ...........

Nie w stanie rozkładu, tylko eksponujący zawarty we wnętrzu mechanizm.

"- nie traktor się zepsuł, tylko koło się zepsuło.....
- jak koło jest zepsute, to cały traktor jest......
- a ile traktor ma kół?
- cztery
- a ile się zepsuło?
- jedno?
- to ile jest dobrych?
- trzy
- .......ale jak to brzmi..... trzy dobre....."

To się nazywa przedstawianie faktów w pozytywnym świetle

Jeszcze większe atrakcje zapewnia nam dziś morze . Rozfalowane trzema dniami wichury wody silnie kołyszą promem powodując że nie jest łatwo utrzymać się na nogach, nie mówiąc już o chodzeniu. Nic przecież nie piliśmy , a zachowujemy się jak po dość porządnym spożyciu . Nie ukrywam, że mi się takie morskie kołysanie baaardzo podoba . Prom jest duży, dlatego całkiem dobrze daje sobie radę z falami, nie wiem jak wyglądałby rejs mniejszą jednostką, taką jak pływają na chorwackie wyspy.....

Prom płynie kilka minut dłużej niż poprzednio, tuż przed 10 rano zjeżdżamy już na nabrzeże w Kimi i wyruszamy w podróż powrotną.

Tuż przed Chalkidą uzupełniam nadwątloną wyspiarskimi podróżami zawartość baku, a chwilę później o mały włos unikam czołówki z jakimś niefrasobliwie wyjeżdżającym z pobocza samochodem. Pisk opon i gwałtowne szarpnięcie kierownicą aż do uderzenia kołem w krawężnik, na szczęście to wystarcza by minąć się z nim na milimetry . Na szczęście się udało, ale długo jeszcze odczuwam szybsze bicie serca..... .

Mieliśmy po przypłynięciu do wyboru dwa warianty trasy, ja miałem ochotę na przejazd przez całą północną część Eubei, może zaglądnięcie na którąś z jej plaż, a potem przepłynięcie na ląd promem relacji Agiokambos-Glifa. Jednak ten zamiar porzuciliśmy, głównie ze względu na nieciekawą pogodę

W Chalkidzie mieliśmy zamiar wjechać na nowy most i potem na autostradę. No i nie udało się . Tuż przed wjazdem na most okazało się, że.....wjechać się nie da, skutecznie jest on zablokowany przez wielki korek. No cóż, poczekamy...... Czekamy, czekamy, nie cierpię korków więc od razu się wkurzam i kombinuję jakby go ominąć. Coś musiało się stać, jakiś wypadek, bo praktycznie nie poruszamy się do przodu. Niektórzy zawracają, ja jadę poboczem prawie pod sam most i skręcam w prawo, w dół, na wąskie uliczki miasta. Na szczęście nie błądzimy, dość szybko udaje się nam powrócić na główną drogę i wjechać na ląd starym mostem . Jeszcze kawałek skrótową trasą, tą którą parę dni temu jechaliśmy w przeciwną stronę, i wjeżdżamy na grecką autostradę .




c.d.n.

Dzień dwudziesty, 23 września c.d.

Dalsza droga mija bez żadnych przygód, bo trudno nazywać nimi zatrzymanie się na parkingu i wielokrotne stawanie na autostradowych bramkach . Tu wiatru już zupełnie nie ma, a im jesteśmy bardziej na północ tym lepszą mamy pogodę. Chmury znikają, nad nami tylko lazurowe greckie niebo i coraz większy upał. Mimo tej poprawy i tak się trochę wkurzyliśmy.....czytałem parę opisów przejazdu tą trasą i z żadnego nie wynikało, że grecka autostrada, jest nią na wielu odcinkach tylko z nazwy .

Pierwszy długi odcinek gdzie autostrada staje się zwyczajną drogą jest koło Lamii, potem następny przed wjazdem w dolinę rzeki Pinios oddzielającą szeroko pojęty masyw Olimpu od gór Ossa. Dopóki autostrada była autostradą, ok, mogę za te kawalątki płacić, w końcu nie są to duże kwoty, ale później to już mieliśmy dość jazdy kilometrami zatłoczoną drogą a potem płacenia za to przy wjeździe na kilka km autostrady.

W pewnym momencie był jakiś zjazd i ku swojemu zaskoczeniu zauważam we wstecznym lusterku, że przeważająca większość aut zjeżdża..... a za chwilę pojawiły się bramki . Przecież niemożliwe, żeby wszyscy nagle zapragnęli odwiedzić jedną z miejscowości Riwiery Olimpijskiej . Więc tak się to tutaj robi.... . Gdy po kilku km dojeżdżamy do następnego zjazdu chętnie skręcam w boczną drogę za potężną ciężarówką, mijamy bramki bokiem a potem za może 3 km jadąc cały czas za ciężarówką wjeżdżamy na autostradę..... Skoro można..... czemu nie? .

No ale już niedługo jesteśmy pod samym Olimpem . To był właśnie wymyślony przez Małgosię cel naszego dzisiejszego dnia, znaleźć się tutaj i wzorem wielu Cromaniaków i kierując się ich opisami podjechać chociaż do Prionii . Mijamy Litochoro i wspinamy się wąziutką asfaltówką wśród lasów coraz wyżej i wyżej. O dziwo, temperatura szybko spada..... tuż przy morzu było około 30 stopni, tu, na wysokości 1100 jest ich zaledwie 13 .

Na samym końcu jest może kilometr zniszczonej szutrówki a potem wielki parking, na którym jest sporo samochodów, ale i sporo wolnych miejsc. Tak naprawdę były tam auta z całej niemal Europy..... cóż, mityczny Olimp ma tę przyciągającą magię . wszyscy zapewne są teraz gdzieś tam, wysoko, my tym razem musimy cieszyć się i zadowalać tym, że i nam też udało się dotrzeć chociaż tutaj, tak blisko prawie do serca tych gór, których nazwa jest znana chyba każdemu mieszkańcowi Europy, i nie tylko....... Ale jeżeli tylko uda się nam kiedyś jeszcze tu przyjechać, a pozwolą na to warunki, głównie zdrowotne, ale też i czasowe, musimy spróbować wyjść wyżej, przynajmniej do następnego schroniska .

A może wymyślimy sobie zupełnie inną trasę by wyjść jeszcze wyżej? .

Spędzamy w Prionii około godzinkę, podchodzimy do pobliskiego wodospadu (pod którym podobno kapała się Afrodyta), obserwujemy schodzących z góry nielicznych wędrowców, obserwujemy też okropnie zmęczone i spragnione malutkie koniki, tutejszych tragarzy wynoszących w górę, do schroniska, potrzebne wędrowcom produkty. Trzeba przyznać, że przykro patrzeć na te będące u kresu sił zwierzęta natychmiast po napojeniu walące się na ziemię.......

Nam nawet kijki raczej nie pomogłyby.... zwłaszcza Małgosi , no chyba że przeznaczylibyśmy na zdobycie góry 3 dni...
Dlatego znalazłem miejsce, do którego można wjechać autem, a położone jest nie na 1100 jak Prionia, a na 1800 m. To przy dużej dozie samozaparcia daje szansę na wejście chociaż na Skolio w jeden dzień

Jest już późne popołudnie, najwyższy czas zakończyć już ten dzień. Powoli zjeżdżamy w dół, z powrotem na wybrzeże, kilkakrotnie zatrzymując się by podziwiać rozległe widoki na Riwierę Olimpijską, zrobić pamiątkowe zdjęcia i....... wybrać rejon, w którym będziemy mogli znaleźć nie zabudowane domami odpowiednie miejsce noclegowe .

















W Litochoro znów napełniam Skodowy bak, przejeżdżamy nad autostradą i torami kolejowymi i kierujemy się w lewo. Już po chwili zabudowania kończą się a my skręcamy na porośnięte krzakami łąki. Znajduję fajne miejsce osłonięte przed wzrokiem ewentualnych ciekawskich (których i tak nie było ) i tam zostajemy. Niestety, tu morski brzeg jest wysoki, klifowy, trudno byłoby zejść w dół by po raz ostatni w tym roku zażyć morskiej kąpieli, poza tym mamy inne zajęcia, gotowanie i mycie, ja również, dopóki starcza światła dziennego dokładnie i porządnie wycieram nasz związany sznurkiem pojazd by wyglądał przyzwoiciej w czasie czekającej nas dalekiej podróży do domu.

Po posiłku jest już całkiem ciemno. Z jednej strony potężny masyw Olimpu z migoczącym wysoko w górze światełkiem schroniska, po drugiej, rozświetlający morze księżyc w pełni i majaczące w oddali palce półwyspu Chalkidiki. Dotarliśmy też i tu..... Nasza przygoda z Grecją dobiega już końca, ale postanawiamy, że zrobimy wszystko by powrócić tu już za rok .








Mapka dzisiejszego przejazdu



c.d.n.

Też lubimy promowe podróże !

Koników żal !

Widoki cały czas piękne... i Olimp ... i wybrzeże po horyzont.

Pozdrawiam.

mariusz-w napisał(a):Też lubimy promowe podróże !

Koników żal !

Widoki cały czas piękne... i Olimp ... i wybrzeże po horyzont.

Pozdrawiam.

Podróż promem jest ciekawym uzupełnieniem i urozmaiceniem przejazdów samochodem, to fakt. Ale powiem szczerze, że jak trwa dłużej niż półtorej godziny, to zaczyna mieć się już dość . A tyle płynęliśmy właśnie na Skiros i w zeszłym roku z Vela Luki na Lastovo

Też było nam żal tych zwierząt
Przypomniały się nam nasze swojskie góralskie konie spod Morskiego Oka....
No i fakt, że jakoś z Popradskiego Plesa do Chaty pod Rysmi nikt końmi aprowizacji czy opału nie wwozi
Ale też trzeba przyznać że ludzie schodzący wraz ze zwierzętami traktowali je dobrze.

Wybrzeże Riviery Olimpijskiej z góry faktycznie wyglądało całkiem sympatyczne, długo staliśmy chłonąc ten widok , ale to jeszcze nie to co ze szczytu . Może to jeszcze przed nami

Pozdrawiam