Dzień drugi, sobota, 11.08 - podróż c.d.
Rano budzimy się jak jest już prawie całkiem jasno i dopiero teraz widzimy, że wybrane na nocleg miejsce nie było najszczęśliwsze. Jakieś śmieci, telewizory, lodówki walają się wśród drzew
Czyżby to była jeszcze Polska.........
no nie, to już południe Węgier. W tym względzie sprawdziło się znane powiedzenie, które można w tym przypadku przerobić na: 'Polak, Węgier dwa bratanki........... do wyrzucania śmieci gdzie popadnie'
. Na razie nie pada, wyspani ruszamy po chwili dalej. Niestety to była tylko krótka opadowa przerwa, zaraz zaczyna się ulewa, którą częściowo przeczekujemy na stacji benzynowej uzupełniając paliwko. Ale granica H/HR już jest niedaleko. Przekraczamy ją na przejściu Dravaszabolcs/Donji Miholjac i przez Nasice jedziemy do granicy z BIH w Slavonskim Brodzie. Trasa jest sympatyczna, niewielki ruch (może spowodowany tym, ze jest sobotni poranek
), częściowo wiedzie zalesionymi wzgórzami i w związku z tym jest kręta. W Slavonskim Brodzie długo szukamy wjazdu na graniczny most, okazuje się, że można tego dokonać tylko jedną drogą, prowadzącą z kierunku Zagrzebia, wszystkie uliczki do niej dochodzące zostały pozastawiane. Od razu trzeba było jechać jak kierują znaki, ale ja nie, pojadę skrótem, będzie szybciej..........no i nie było
. Czekamy długo na odprawę, na moście w obie strony stoją potężne kolejki samochodów. Zastanawiają nas ich rejestracje, są prawie z całej Europy, Norwegia i Estonia to chyba najbardziej 'egzotyczne'
. Nie spodziewałem się takiego towarzystwa na niezbyt w końcu popularnym (tak myślałem) przejściu.
Na szczęście nie pada i wygląda na to, że już nie będzie
. Chmury rzedną i czasami przebija się nawet słońce. Jedziemy powoli, żeby czasami nie nadziać się na bośniacką policję, w końcu to główna droga, środek sezonu. Ale wbrew obiegowym opiniom, tak jak i podczas wrześniowych, posezonowych przejazdów, nie zauważyliśmy w czasie drogi ani jednego patrolu. Trochę obawiałem się tej trasy
, że będą kontrole, duży ruch, korki, TIRy, itp., nawet miałem opracowany objazd bocznymi drogami, ale nie korzystamy z niego, bo jedzie się całkiem przyjemnie po pustawej drodze
.
W pewnej chwili zatrzymujemy się na parkingu, dużym placu, w dole płynie rzeka Bosna, obok jest mały przydrożny bar. Rozprostowujemy kości, jemy. Obok baru, jak wynika z napisu serwującego jagnięcinę, obserwujemy małego baranka przywiązanego do słupa (jaki śliczny
). Po chwili z baru wychodzi człowiek i na naszych oczach wielkim nożem podrzyna mu gardło........ zwierzę nawet nie zdążyło zapiszczeć czy wydać jakiegokolwiek innego dźwięku, a już po chwili zwisa przywiązane do gałęzi a krew powoli kapie........Teraz rozumiemy powiedzenie 'zachował się jak baran, ani be, ani me'. Ale widok jest dla nas tak przykry, że natychmiast wsiadamy do samochodu i odjeżdżamy
.
Kilkadziesiąt kilometrów przed Sarajevem wjeżdżamy na budowaną autostradę, samo miasto mijamy jak zwykle nie zatrzymując się, jedziemy dalej w kierunku Focy i przejścia Hum/Scepan Polje. Droga do przejścia nadal jest wąska, ale w porównaniu z 2005 i 2006 ma znacznie poprawioną nawierzchnię, są duże fragmenty nowego asfaltu i tylko jeden krótki szutrowy odcinek. No i trzeba uważać bo jest duży ruch, co chwilę zza zakrętu wypada jakiś rozpędzony, zwykle bośniacki samochód
. Na przejściu zatrzymujemy się, podziwiamy piękny w słońcu kolor rzeki Trsy, spływających po niej co chwilę ludzi w pontonach, no i odświeżamy się nieco w zimnej, właściwie lodowatej wodzie.
Czarnogóra - droga pod Prutas w Durmitorze
Po godzinie ruszamy dalej, czeka nas jeszcze jedna z najwspanialszych tras po jakich dane nam było dotychczas jechać, czyli 'tunelowy' kanion Pivy
. To już trzeci raz tą trasą, ale pierwszy przy tak słonecznej pogodzie, jest oczywiście przepięknie. Jedziemy sobie wolno, parę razy zatrzymujemy się, wspominamy, porównujemy co się zmieniło. W tym roku jest bardzo mały poziom wody przed zaporą, a za zaporą nie ma wody prawie wcale, rzeka po prostu nie płynie, stwierdzamy, że to chyba z powodu upalnego lata. Ale żeby aż taki był wpływ kilkutygodniowych upałów i braku opadów.........
Jadąc kolejnymi tunelami stwierdzam, że nie mam jednego światła, na szczęście mam zapasową żarówkę to potem sobie wymienię. W Czarnogórze wprowadzono obowiązek jazdy na światłach przez całą dobę i właściwie prawie wszyscy do przepisów się stosują, ale nader często widać samochody jadące tak jak ja, z jednym światłem mijania, stwierdzam zatem, że w wyglądzie zewnętrznym samochodu nie różnię się zanadto od tubylców
. Mijamy dwa auta po wypadku, właściwie stłuczce, ale stoją na środku drogi w oczekiwaniu na policję tak, że tylko auta osobowe są w stanie przejechać, natomiast autobus i inne większe busy stworzyły już mały korek. No i w końcu docieramy do osławionego skrętu na Trsę no i tym razem włączam kierunkowskaz i skręcam, to będzie nasz pierwszy przejazd tą trasą. Z żalem opuszczamy nieziemskiej urody kanion Pivy i wąską asfaltówką wijącą się wśród skał i tuneli wspinamy się ostro pod górę omijając leżące co kawałek większe i mniejsze kamienie.
Jest pięknie, wspaniale, bardzo się cieszymy, że się nam udało tu przyjechać i wreszcie znów jesteśmy w górach
.
Droga jest cały czas wąska, ale na szczęście pusta, spotkaliśmy tylko kilka samochodów. Mijamy Trsę, osadę złożoną z kilku domów i powoli suniemy w kierunku Sedla, czasem mijamy jeszcze inne pojedyncze zabudowania, oraz jadące z przeciwnej strony samochody. Dookoła rozpościerają się rozległe pagórkowate, pokryte zrudziałą trawą tereny. Jesteśmy coraz wyżej więc otaczają nas chmury, temperatura spada do 8 stopni C, czasami kapie jakiś deszcz. Musimy dojechać co najmniej do Todorov Do, skąd wychodzi łatwy
i krótki szlak na Prutas, nasz jutrzejszy cel. W końcu dojeżdżamy, domyślam się, że to jest to miejsce widząc jakiś dom i zagrody dla owiec, sama góra zaś spowita jest chmurami. Ale podjeżdżamy jeszcze kawałek dalej chcąc znaleźć dogodne miejsce na nocleg.
Po kilku kilometrach dojeżdżamy w najwyższy jak na razie punkt trasy i parkujemy na małym placyku przy tablicy upamiętniającej jakiegoś wspinacza, który zginął w górach. Droga cały czas jest asfaltowa, widać że asfalt tutaj został położony niedawno. Widać stąd niedalekie już Sedlo, mniej więcej w połowie drogi do niego asfalt się kończy. Robi się coraz ciemniej dlatego powoli szykujemy się do spania co wymaga wyciągania pewnej ilości rzeczy z tylnego siedzenia i upychania ich po kątach a niektóre zostają nawet na noc na zewnątrz........ Wieje dość silny wiatr, jest trochę chmur i robi się coraz zimniej. Tę noc spędzimy na najwyższej dla nas jak do tej pory wysokości, oceniam ją na około 1850 m., czyli około 100 metrów wyżej niż w zeszłym roku w schronisku 'Smreka' pod Titov Vrhem w Popovej Sapce w Macedonii
Zasypiając mamy przed sobą piękny widok oświetlonego przez księżyc Sedla i górującej nad nim Sedlenej Gredy co daje nam nadzieję na przyjazną pogodę jutro
.
Jest to nasz powrót po dwóch latach w te górskie rejony. Przyjechaliśmy tu, żeby zrealizować dwa cele: przejazd sławną drogą z kanionu Pivy przez Trsę i Sedlo do Żabljaka oraz zdobycie Prutasa, góry będącej symbolem Durmitoru, na co wtedy zabrakło nam czasu
Zanim zatem opowiemy o naszym górskim lecie 2007, w kilku następnych odcinkach powspominamy i opiszemy durmitorskie wędrówki sprzed dwóch lat
c.d.n..........
.png "Weteran")
.png "Croentuzjasta")
.png "Moderator globalny")
szansa, żebym powędrowała Waszymi szlakami, pomimo że gdzieś we mnie tkwi uśpiona górska dusza... Były czasy, gdy też wędrowałam - trochę mniej intensywanie od Was i głównie po polskich górkach (moje "obce" trasy to tylko włoskie Monte Baldo oraz czeska część Karkonoszy i Jesioniki). Od kilku lat to już tylko od czasu do czasu sudeckie łazęgi, ale marzy mi się powrót w ukochane Bieszczady. Tyle że to trochę daleko jak na weekendowy wypad, a urlopy (też dzielone na części) spędzam jednak inaczej...
po rejonach, które pewnie "fizycznie" mnie ominą 
.png "Cromaniak")
... trochę słonka lub zbyt dużo chumur i już dane miejsce wygląda zupełnie inaczej 
) - namówienie męża (oraz znajomych, bo w zasadzie od lat wyjazdy mamy "grupowe") na BiH i Czarnogórę 
), żeby były trudniejsze do jeżdżenia niż w naszych Sudetach .
, a Ty 
