Małe i duże bałkańskie podróże :-)

kulka53 napisał(a):Woda - lekko chłodnawa, ale kolor....dla nas bomba.

Piękne barwy, bardzo zachęcające, pływałbym i trudno byłoby mnie wygonić z wody, nawet tej chłodnawej

te kiero napisał(a):Piękne barwy, bardzo zachęcające, pływałbym i trudno byłoby mnie wygonić z wody, nawet tej chłodnawej

To fakt, przyjemne miejsce, zwłaszcza po sezonie. Termometru nie mieliśmy ze sobą, myślę tak porównując że temperatura wody to było jakieś 23-24 stopnie.
Pod wodą co prawda nie było aż tak ciekawie, za to bonusem na pewno może być możliwość "zdobycia" pobliskiej wysepki o własnych siłach , skoro mi się udało to każdy kto w miarę utrzymuje się na wodze mógłby tego dokonać .

Dzień dziewiąty, 17 września, wtorek

To będzie nasz ostatni dzień na Patmos. Bardzo dobrze się stało, że ten właśnie dodatkowy dzień który był przeznaczony na dłuższy pobyt na Lipsi spędzimy właśnie tutaj. Fakt, że na Patmos można spokojnie spędzić i cały tydzień, może nawet i więcej i człowiek się nudzić nie będzie, nam jednak będzie musiał wystarczyć ten jeden dzień, który jak się potem okazało był naprawdę fajny i warto było właśnie w ten sposób go zagospodarować.

To był piękny, słoneczny i co ważne - bezwietrzny niemal dzień. Nasze miejsce noclegowe spełniło swoją rolę świetnie, nikt nas nie niepokoił ani my nikomu nie przeszkadzaliśmy. Spokojnie można zaliczyć go do tych dobrze wybranych, chociaż placyk przy szutrowej drodze może nie jest ideałem , na Patmos jednak wielkiego wyboru nie ma co jest jednym z niewielkich minusów tej wyspy.

Na północnym horyzoncie niezniennie Ikaria i Fourni .



Zatoczka Livadi z monastyrem Panagia jest całkiem blisko stąd.



Wiatraki też niedaleko.



Słońce już wysoko, trwa ostatnie pakowanie .





No dobra.... jeszcze chwila .

Chwila nie mogła trwać... pierwszym z dwóch punktów dzisiejszego programu był monastyr Evangelismou (Zwiastowania) otwarty tylko 2 godziny przed południem (9-11) i chcieliśmy się w ten czas wstrzelić skoro i tak będziemy przejeżdżać obok. Pół godzinki jazdy i jesteśmy na miejscu. Monastyr faktycznie jest otwarty o czym przekonaliśmy się już na placyku parkingowym widząc kilka aut i autobus.





Żeński monastyr jest nowy, tzn te zabudowania które można zobaczyć z zewnątrz i kościół do którego można wejść. Zabytkowa, malutka świątynia z 1613 roku jest niedostępna, przynajmniej takie wnioski wyciągnęliśmy... jest częścią zabudowań klasztornych i nie sposób się tam dostać.











Czujemy się trochę nieswojo na terenie klasztoru. Poza nami jest trochę starszych osób, głównie kobiet, które przyjechały autokarem na pielgrzymkę zapewne do Groty Apokalipsy i przy okazji odwiedzają też ten monastyr. Co prawda nie jesteśmy jedynymi którzy robią jakieś zdjęcia, ale widać że jesteśmy "nieGrekami" i "nieprawosławnymi" , także staramy się nie narzucać ze swoją obecnością.

Wydaje się że to jest właśnie najstarsza część klasztoru ze wspomnianym kościołem Agios Loukas.





Schodzimy w dół po schodach zainspirowani kilkoma kobietami które poszły tam wcześniej. Trafiamy na grób jakiegoś hierarchy.



Nic tu po nas. Prawdę mówiąc nie zrobiło na nas to miejsce żadnego wrażenia i wiele byśmy nie stracili gdybyśmy tu nie podjechali. Trzeba jednak przyznać że monastyr jest bardzo zadbany, ukwiecony i widać że tętni życiem.

Pora na główny punkt programu na dziś - czyli plażę. Tę chyba najbardziej znaną i najpiękniejszą (choć to jak zwykle pojęcie względne) na wyspie - Psili Ammos. Ta jedyna prawdziwie piaszczysta, duża plaża znajduje się w południowej części Patmos i jest dostępna jedynie pieszo...ok, jeszcze stateczkiem pływającym pewnie ze Skali . W każdym razie samochodem tam nie dojedziemy a iść będzie trzeba co najmniej pół godziny pokonując po drodze jakieś przewyższenie. Jakie - to się okaże .

Zostawiamy auto nie tam gdzie wszyscy inni zostawiają swoje wynajęte pojazdy a nieco wcześniej, w uprzednio upatrzonym miejscu - w cieniu nadbrzeżnych tamaryszków.



Wąski przesmyk który łączy niedostępną już południową część wyspy z jej resztą - zwany Diakofto - nie jest zbytnio ciekawy. Wybrzeże nie nadaje się do plażowania choć woda jest tu płytka zarówno z tej strony jak i zapewne z drugiej. Jest tu wilgotno, rośnie sitowie, nie ma tu domów. Wszyscy którzy tu przyjeżdżają (albo przychodzą z Grikos) mają jeden cel - Psili Ammos.

Zabudowania po drugiej stronie zatoki - Aliki.



Widać też najwyższy szczyt wyspy.









Koty łowią ryby...









Do auta mamy blisko, ale tym kotom nasze saszetki nie są potrzebne .

Przekraczamy bramkę i wędrujemy na Psili Ammos...

c.d.n.

Dzień dziewiąty, 17 września, wtorek c.d.

Napis na bramie informował że aby znaleźć się na Psili Ammos trzeba będzie poświęcić pół godziny ze swojego życia na ten spacer . Jakże można jednak żałować tych chwil gdy podczas wędrówki ma się tak atrakcyjne towarzystwo .





Ten osobnik wygląda nawet dość groźnie .



Ścieżkę pokonuje dziennie dziesiątki ludzi tak więc nie ma szans by pomylić drogę.



Wędruje się przyjemnie, nie jest jeszcze aż tak gorąco, można podziwiać bardzo malownicze widoki.





Sitowie? . Ewidentnie jest to bardziej wilgotne miejsce, niepozornym wąwozikiem muszą czasem spływać większe ilości wody kończąc swój bieg na plaży.





Nie, nie na plaży Psili Ammos ale na wcześniejszej, z góry wyglądającej na całkiem niezłą.



Widocznie musi mieć ona jakieś wady ukryte skoro nikt nie jest zainteresowany by się na niej znaleźć.







Od tego momentu ścieżka robi się nieco bardziej stroma.



Nie widać tego na zdjęciu ale poza nami wędrowało na plażę dość sporo... no, może kilkanaście osób.

W pewnym momencie docieramy do "przełęczy" będącej najwyższym punktem na trasie. I właśnie stąd możemy po raz pierwszy zobaczyć nasz cel .



Cel nie ukrywam bardzo się nam spodobał .



A już naprawdę nas zachwycił gdy zoom naszego aparatu uchwycił ...TO .

Jak widać jesteśmy na dość sporej wysokości i o ile zejście teraz nie będzie jakimś wielkim problemem o tyle popołudniu na pewno tak średnio będzie się nam chciało podchodzić pod górę w słońcu. Ale już teraz jesteśmy zdania że raczej będzie warto .

Schodzimy. Poza tawerną i budką z toaletami nie ma tutaj żadnej infrastruktury...aaa jeszcze mały pomościk dla przypływających tu łódek z turystami, którym nie chciało się bądź nie mogli dotrzeć tu pieszo.





Plaża już z góry wydawała się duża, na miejscu okazuje się że jest naprawdę wielka , do tego w całości naprawdę piaszczysta.





Tak mniej więcej do jej połowy plażowicze posiadają stroje, później...tam właśnie zmierzamy .

Pora nie jest jeszcze późna ale na plaży jest już dość sporo ludzi. Dość sporo - to znaczy że byli zauważalni , na pewno nie było ich tyle by w jakikolwiek sposób było to uciążliwe czy męczące. Było po prostu w sam raz . Rozłożyliśmy się zajmując miejsce dla naszych rzeczy pod drzewkami a dla nas - w słoneczku . I na opalaniu, pływaniu i po prostu moczeniu się w przyjemnie ciepłej wodzie spędzamy cały dzień....

To był wspaniały dzień na super plaży - takiej jakie lubimy, piaszczystej z łagodnym i również piaszczystym wejściem do wody. Ale co dobre w końcu się musi zakończyć , około 17 musimy się już zbierać.

Towary do tawerny o dziwo nie przywozi się łódkami a wykorzystuje się w tym celu osiołki. Również służą one do wynoszenia stąd śmieci.... dlatego ustawiono napisy by swoje śmieci zabierać ze sobą by oszczędzić pracy osiołkom. Jaki jest efekt apelu - trudno powiedzieć, my w każdym razie swoje zabraliśmy .



Nawet jakoś nam poszło to podejście...





Jak widać nie jesteśmy osamotnieni w wedrówce.







Piękne mamy widoki...





Ostatnie promienie słońca .



Co było potem? Pojechaliśmy najpierw do Skali by tam już w prawie zupełnych ciemnościach pokręcić się nieco po centrum, kupić bilety na prom i jakieś pamiątki. A potem udaliśmy się w miejsce gdzie spędziliśmy poprzednią noc by w spokoju przyrządzić sobie obiad a także przygotować się na dłuuuuuuuugą bo kilkunastogodzinną podróż promem . Mieliśmy jakieś 2 i pół godziny czasu które wykorzystaliśmy do maksimum.....a potem wróciliśmy do portu by zaczekać kilkanaście minut na wielkiego Blue Stara. Prom przypłynął punktualnie i był niemal zupełnie pusty także bez problemu ulokowaliśmy się na wygodnych kanapach z naszym wyposażeniem do spania . Aaaaa jeszcze najpierw oczywiście nie omieszkaliśmy skorzystać z kabin prysznicowych .

Przed nami noc na promie, jutro obudzimy się już w zupełnie innej rzeczywistości...

c.d.n.

Plaża super, i z dołu i z góry... Nie wiem jak pod wodą świat wygląda, ale jeśli choć trochę rybek było to zaliczyłabym ją do idealnych.

A widzę, że Małgosia, ma takie same buty jak moje Choć moje po chyba 8 czy 9 latach mają kolory już bardziej pastelowe

piekara114 napisał(a):Plaża super, i z dołu i z góry... Nie wiem jak pod wodą świat wygląda, ale jeśli choć trochę rybek było to zaliczyłabym ją do idealnych.

No cóż, nam też się podobała . Do ideału brakowało jedynie możliwości dojazdu autem , a tak to aby zostać na noc trzeba by mieć namiot. Kilka rozłożonych widzieliśmy, na pewno ktoś tam mieszkał, choćby właściciel widocznego na fotkach kajaka.
Życie podwodne jednak raczej marne, piaszczyste dno i dość długo płytkie wejście do wody mu nie sprzyjały. Ciekawiej z tego co pamiętam było przy skałkach na końcu, od których w sumie niedaleko byliśmy. A na głębiny się nie zapuszczamy.... .

piekara114 napisał(a):A widzę, że Małgosia, ma takie same buty jak moje Choć moje po chyba 8 czy 9 latach mają kolory już bardziej pastelowe

Zakupione w Decathlonie . Mimo że są trochę nowsze (parę lat mają) też chyba już nieco wypłowiały, ale ogólnie sprawdzają się bardzo dobrze mimo że nie były jakoś mocno drogie.

Dzień dziesiąty, 18 września, środa

Płyniemy. Wybór miejsc do spania nie był najszczęśliwszy, okazało się że w tylna część porządnego bądź co bądź promu wpada w wibracje , najdotkliwsze w momencie manewrów związanych z przybijaniem i odpływaniem od nabrzeża. Przenieśliśmy się więc tam gdzie było lepiej w związku z czym naprawdę porządnie się wyspalismy .

Prom przybijał po drodze do kilku wysp, Lipsi, Leros, Kalimnos, Kos...jeszcze było ciemno gdy zawitaliśmy na Simi. Obudziłem się i wyszedłem na pokład by spojrzeć na tę wysepkę z którą wiążą nas sympatyczne wspomnienia. Było ciepło, bezwietrznie, cicho i spokojnie, prawie nikt nie wysiadł a zupełnie nikt już na nasz prom nie wsiadł. Wiele widać nie było, jedyną ciekawostką jaką zauważyłem to była taka, że przybiliśmy do zupełnie nowego nabrzeża wybudowanego po przeciwnej stronie zatoki.

Zasnąłem. Gdy obudziliśmy się już na dobre prom zbliżał się do Rodos. Było już jasno ale do wschodu słońca jeszcze trochę brakowało. Ten zastał nas w momencie przybijania do nabrzeża... to już drugi raz przypłyneliśmy na Rodos - a właściwie czwarty bo będąc tutaj przed dwoma laty opuszczaliśmy wyspę płynąc na dwa dni na Simi oraz na jeden dzień na Chalki i trzeba było potem wrócić. Tym razem jednak na Rodos nie wysiadamy...

Prom stał w rodoskim porcie bardzo długo, ze dwie godziny. Ci co mieli wysiąć wysiedli, wsiadło nie za wiele osób, zapewne mieli oni ściśle sprecyzowany plan podobnie jak i my. W czasie postoju ogarneliśmy się trochę i przenieśliśmy się na górny pokład by w przyjemnych warunkach pogodowych zjeść śniadanie z widokiem na Stare Miasto Rodos. Zdjęć nie mamy bo zwyczajnie nie chciało się nam wyciągać aparatów więc musicie nam uwierzyć na słowo .

W końcu jakoś około 9 rano w końcu ruszamy. Słońce świeci już wysoko i przygrzewa naprawdę porządnie, przebywanie na otwartym pokładzie zwyczajnie męczy... przynajmniej nas bo niektórzy opalają się wyciągnięci na krzesłach. Chowamy się pod daszek górnego pokładu i obserwujemy mijane, znane nam już krajobrazy wyspy Rodos. Pod słońce niewiele widać dlatego zdjęć wciąż brak .

Żeby nie było i że naprawdę płynęliśmy tamtędy tamtego dnia - garść zdjęć innej mijanej wyspy. Chalki wspominamy dobrze i choć spędzenie na niej tygodnia czasu byłoby sporą przesadą to niezmiennie czuję pewien niedosyt że mieliśmy do dyspozycji zaledwie parę godzin.

Alimnia, Chalki wyrasta w oddali, z tyłu.





Kastro na Chalki - jedno z najfajniejszych miejsc tego typu na greckich wyspach .



Małgosia twierdzi że podczas tego wyjazdu po raz pierwszy zacząłem robić krzywe zdjęcia.... chyba coś w tym jest .



Jedyna zamieszkała osada na wysepce.



Z morza robi wrażenie... będąc tam na miejscu wrażenie nie mija...



Za wiele roślinności na Chalki nie ma .



Czas mija, kąt się zmienia...

Płyniemy na Karpathos. Niesamowite prawda? To Małgosia wpadła na ten pomysł by spróbować tak pokombinować z planem by w czasie tego 3-tygodniowego urlopu znaleźć czas i możliwość dostania się na ten upragniony od wielu już lat ląd. Pokombinowałem i powstał całkiem niezły plan w którego trakcie co prawda nastąpiło parę zmian ale nie wpłynęły one na ten cel można powiedzieć główny. Może poza Patmos bo tę wyspę też już od lat bardzo chciałem poznać.

Dawniej dostanie się na Karpathos było bardzo trudne bo pływał tam jeden jedyny Prevelis zaledwie 2 x w tygodniu. Teraz jest dalej trudno ale już nieco mniej bo - z czego właśnie korzystamy - od chyba 3 lat wyspa zyskała bezpośrednie połączenie z drugiej strony, dodekaneskiej, linią Blue Stara. Prom jest nieprzyzwoicie drogi , ale płynąc nie z Pireusu trochę mniej to boli . W każdym razie podczas tych wakacji postanowiliśmy nie liczyć się z promowymi kosztami... i tak się właśnie dzieje.

Karpathos odkryłem wiele lat temu, na początku przygody z greckimi wyspami. Długa i wąska wyspa, górzysta bardzo, położona niemal na końcu świata kusiła pięknymi plażami i dziką przyrodą ale spore obawy budził stan dróg na tym górskim łańcuchu wystającym z wody. Jak sobie poradzi obciążona Skoda Felicia z boxem na dachu.... nie byłem pewien czy będziemy mieć szanse by w pełni skorzystać z uroków Karpathos i możliwości które oferuje. Teraz, dysponując trochę innym pojazdem bałem się wciąż ale już nieco mniej . Poza tym - jak się na przestrzeni lat okazywało, Karpathos nie jest odludną, nikomu poza nielicznymi Grekami nieznaną wyspą a dość popularnym celem wakacyjnym dla turystów z wielu europejskich krajów którzy przybywają tu nie - jak my - promem a bezpośrednimi samolotami ze swoich miast. Liczyłem więc że wyspę "ucywilizowano" nieco w kwestii dróg i że jakoś damy radę.

Ok, może wystarczy tego wstępu . Płyniemy przedpołudniową jeszcze porą zbliżając się do karpathoskich brzegów od północnego wschodu, dobre oświetlenie powoduje że mamy szansę poprzyglądać się wyspie jeszcze zanim do niej dopłyniemy.





Wąziutka cieśnina pomiędzy Karpathos a Sarią, bezludną obecnie wyspą będącą jej przedłużeniem na północy.





Diafani. W dawnych, acz nie aż tak nieodległych czasach ta część wyspy była odcięta od położonej na południu stolicy, Diafani było portem położonego w górach Olymbos. Blue Star się tu nie zatrzymuje, Prevelis natomiast zawija do Diafani w każdym rejsie na Rodos i z powrotem.







Spoa, mniej więcej pośrodku wyspy.









Jedna ze słynnych karpathoskich plaż wschodniego wybrzeża.



Nie mniej słynna "trójka" położonych w górach miejscowości - Aperi, Vlychada i Othos.



Góry....ponad wioskami wznosi się najwyższy szczyt wyspy Kali Limni o wysokości ponad 1200 m. n.p.m.



Charakterystyczna "kulka" - obiekt wojskowy w charakterystycznym miejscu - szczycie Profitis Ilias z kapliczką której stąd nie widać.



Na południu wyspy krajobraz nieco łagodnieje a długa, parokilometrowa plaża w zatoce i pojawiające się bloki hoteli to znak że zbliżamy się do stolicy.



Po prawej jeszcze jedna górska wioska - Menetes.



Dopłynęliśmy. Najważniejsze greckie, wyspiarskie marzenie właśnie miało się ziścić...

c.d.n.

kulka53 napisał(a):Dopłynęliśmy.

Jestem ciekaw cd.

Wygooglałam wyspę, długaaaaaa..... i rzeczywiście zamyka od południa greckie wyspy...