Małe i duże bałkańskie podróże :-)

Dwie tawerny są na nieco wyżej po obu stronach zatoki, w tym mocno się reklamująca „Kalidonis”





Trzecia nie musi się reklamować , położenie pośrodku plaży jest zdecydowaną zaletą. Zwłaszcza że teren z tyłu jest ogromny, jest tam parking, toalety i w ogóle wszystko jest bardzo zadbane i estetyczne.









Palionissos nie jest miejscem dla nas, ale patrząc obiektywnie jest tu bardzo ładnie, z pewnością można tu w spokoju spędzić dzień na plaży (przynajmniej we wrześniu). Trochę trudno powiedzieć na ile, gdy wieje, zatoczka jest osłonięta od wiatru, ale może nie jest tak źle.

Wracamy. Postanowiliśmy już wcześniej, że zatrzymamy się przy skuterkach i podejdziemy kawałek pod górkę ścieżką by sprawdzić co się tam kryje. Na plażę nie mieliśmy zamiaru schodzić bo przecież dopiero co moczyliśmy się w wodzie.



Zgodnie z oczekiwaniami na górce zobaczyliśmy że ścieżka schodzi dalej w dół w kierunku wybrzeża i nic tam nie widać.







Wciąż za to widać było plażę w zatoczce i w oddali Leros.



Plaża musi być niezbyt ciekawa skoro na zbliżeniach nikogo nie było widać. Za to widać było że ktoś na Kalimnos dba o porządek, przynajmniej się stara… śmieci wyrzucane przez morze zebrane były na pokaźny stos.





Żeby jeszcze zorganizowano ich wywiezienie, byłoby idealnie .

Ładnie było też widać serpentyny którymi zaraz pojedziemy pod górę, wraz z rządkiem skuterków i Luną .



Wracając spotkaliśmy dwójkę Polaków w wieku ok. 40. Porozmawialiśmy dłuższą chwilę, okazało się że męska część tej pary wspina się i ścieżka prowadzi właśnie do jednego z licznych na wyspie terenów wspinaczkowych. Także tym bardziej nie miało sensu byśmy kontynuowali spacer w tamtą stronę .

W drodze powrotnej uwieczniliśmy jeszcze widoki (naprawdę niezłe) na zatokę Emporios i okolice.

Kastelli



„Nasza” plaża z dwoma pustostanami ponad nią.







Telendos











c.d.n.

W trzecim, albo w czwartym rzędzie, ale jestem i z wielkim zainteresowaniem będę śledził Wasze przygody na kolejnych greckich wyspach ... ...
Pozdrawiam.

kmichal napisał(a):W trzecim, albo w czwartym rzędzie, ale jestem i z wielkim zainteresowaniem będę śledził Wasze przygody na kolejnych greckich wyspach ... ...

Bardzo jak zawsze miło Cię tu widzieć i gościć .
Trochę ta relacja potrwa , bo i 3 tygodnie i wysp trochę...

Parę fotek leżącej w głębokiej zatoce osady Arginonta, niewielkiej i chyba mało popularnej. Może dlatego że leży tak po prostu przy drodze? Bo plaża jest tutaj nie najgorsza i dość spora.







Teraz pojedziemy do Vathi. Drogę pomiędzy Arginontą a Vathi wyremontowano, właściwie zbudowano w dobrym standardzie dopiero w ostatnich latach. Wspina się ona dość wyraźnie na przełęcz z okolicy której rozciągają się fajne widoki na dolinę Vathi, sporą i żyzną, choć chyba już teraz nie wykorzystywaną tak intensywnie jak we wcześniejszych stuleciach.









Te osty najszybciej zasiedliły pobocza nowej szosy .







Fotka z ostami a w tle najwyższy szczyt Kalimnos – Profitis Ilias. Może następnym razem…. ?





Budując drogę nie zapomniano o obsadzeniu jej drzewkami , póki co jakoś sobie radzą za ochronną siatką – przed wszędobylskimi kozami.

Zjeżdżamy w dolinę. Zanim pojedziemy do samego Vathi spróbujemy najpierw zaliczyć inną atrakcję tej okolicy jak i całej wyspy, będzie to monastyr Panagia Kyra Psili. Do tego opuszczonego już monastyru, zbudowanego przy skalnej kaplicy nie można dostać się autem, trzeba pójść pieszo. Nie jest tam trudno trafić, choć odrobina orientacji w terenie się przyda , jadąc od strony Vathi jest drogowskaz i skręciwszy z głównej drogi trzeba podjechać betonową, wąską dróżką około 2 kilometrów, pod koniec mocno stromo pod górę. Na końcu drogi znajduje się spory żwirowy placyk oraz kapliczka Stavros. Nie ma nikogo, wygląda na to że jesteśmy tu sami.



Nie ma tutaj też ani skrawka cienia, ustawiamy auto tyłem do słońca i ruszamy na spacer do monastyru.



Ścieżka jest wyraźna, nie ma żadnych oznaczeń że akurat tędy trzeba iść ale można się domyśleć.



Poza tym można stąd dojść również do plaży która mieści się w dość odległej zatoce i oczywiście sporo niżej… kawał drogi .



Poza tym okolica jest mocno wysokogórska , przynajmniej sprawia takie wrażenie. Jest tutaj naprawdę ładnie .







W miarę upływu czasu i drogi zatoczka Pezonda odsłania się coraz bardziej, w tle drugi co do wysokości szczyt Kalimnos górujący nad Palionissi.

Ścieżka, początkowo płaska, później robi się coraz bardziej stroma.









To nie łańcuchy , to przewód elektryczny podciągnięty do monastyru.



Bardzo się nam tu podoba .







Po może pół godzinie spaceru z przerwami na oddech i fotki, jesteśmy już blisko celu .

Monastyr okazuje się być otwarty. Rzeczywiście nie zastajemy tam nikogo, zresztą tak jak podczas podejścia i powrotu do auta oraz konsumpcji drugiego śniadania na placyku . Ale zanim wrócimy to musimy trochę go obejrzeć .

Kompleks budynków i kapliczek wbudowany w skałę jest bardzo ciekawy i sprawia dobre wrażenie bo jest zadbany i odmalowany. Niedawno, bo 15 sierpnia odbywały się tutaj uroczystości, ponoć są one dość huczne, pozostały po nich ślady w postaci butelek wody mineralnej oraz palonych ognisk.

Wchodzimy do środka.







Kompleks kapliczek (bo jest ich kilka) faktycznie jest wbudowany w skałę.















Pomysłowo rozwiązane odprowadzenie wody .

Woda dostępna jest wyłącznie w studni, inne kraniki i toalety są pozamykane.











Jest jeszcze druga studnia



Wracamy.



Bardzo fajne miejsce , ciekawe i super położone, z widokowym dojściem. Zdecydowanie warto było tutaj przyjść.

c.d.n.

Żółte ostowe "pola" wyglądają super!

dangol napisał(a):Żółte ostowe "pola" wyglądają super!

Całkiem ładna "monokultura" o ewidentnie najmniejszych wymaganiach pozwalających na zasiedlanie takich nieużytków .
Wiosna w Grecji ma swoje zalety kolorystyczno-kwiatowe, ale jesień też może być atrakcyjna

9 września, poniedziałek c.d.

Cała wycieczka do monastyru zajęła nam około 2 godzin… ale jakby się sprężyć to i w godzinkę spokojnie można tę atrakcję zaliczyć bo do przejścia był niespełna kilometr, tyle że trochę pod górkę. Wróciwszy do auta odpoczęliśmy co nieco, zjedliśmy nieco spóźnione drugie śniadanie ( dochodziła już 15) i zjechaliśmy na dół. Byłem jednak zaskoczony tym, że przez cały ten czas nikt inny się w tym miejscu nie pojawił , wydawało się nam że na wyspie jest sporo turystów o tej porze. No ale widać albo już tu byli, albo mają inne priorytety dzisiaj w postaci plaży bądź wspinaczki .

Zanim zjechaliśmy aż do głównej drogi, zauważywszy tablicę informacyjną o pobliskim kościele postanowiliśmy podjechać i sprawdzić co tu można zobaczyć. To był dobry pomysł, Taxiarches Michail okazał się być co prawda ruiną, ale w miarę jeszcze nieźle się prezentującą.

Kościół ten jest jednym z wielu świątyń powstałych w okresie wczesnochrześcijańskim na Kalimnos. Większość z nich znajdowała się właśnie w dolinie Vathy, choć ten najsłynniejszy (tam zajrzymy innym razem) wznosi się nieopodal przełęczy za Chorio. Taxiarches Michail został zbudowane w VI wieku p.n.e.

Auto można zostawić na małym placyku. Kościół jest tuż obok, za bramką którą trzeba samemu sobie otworzyć, broniącą jak sądzę swobodny dostęp kozom których, jak się przekonujemy coraz wyraźniej, na Kalimnos jest bardzo dużo.

Widoczek na okolicę w której byliśmy przed chwilą, widać końcówkę betonówki oraz kapliczkę Stavros.



W jednym z rogów starej świątyni jak to często bywa w średniowieczu zbudowano mały kościółek (w formie prostokąta przypominającego zwykłą szopę ) .









Kościółek jest zamknięty ale nie żałujemy tego, dużo bardziej ciekawi nas to co pozostało po starszej świątyni.



A można tu zobaczyć trochę jej murów i kolumn a także mozaiki podłogowe zarówno w absydzie...





…jak i w nawie głównej.



Nowszy kościółek wbudowano w starszy (może nawet antyczny ) mur.

Trochę fotek z tego miejsca.





























To był też bardzo dobry pomysł by tu po drodze zajrzeć. Jak się okazało później był to najlepiej zachowany kościół z tego okresu który udało się nam zobaczyć.

c.d.n.

Bardzo blisko było żebyśmy i my w tym roku odwiedzili Kalimnos. Nawet nocleg był już upatrzony. Wasze zdjęcia sprawiają, że zaczynam trochę żałować. Z tym większą ciekawością będę śledził kolejne odcinki. Może Wasza relacja sprawi, że Kalimnos ponownie kiedyś znajdzie się w planie naszego wyjazdu.

Pozdrawiam