Małe i duże bałkańskie podróże :-)

Tymona napisał(a):

Kulka napisał(a):No i oczywiście, w 90% przypadków, z węża nieprzerwanie, bez celu, leje się woda.........

czyli to taka mało ekologiczna autopromocja


Co Oni mają na tym dachu To cysterny z wodą ?

Początkowo myśleliśmy, że to ekologiczne podgrzewanie wody. Ale późniejsze nasze doświadczenia z taką cysterną jak na zdjęciu uświadomiło nam, że woda wcale się w środku nie podgrzewa (jak w amforach - stoi na słońcu i woda zimna) dlatego na 100% to są zbiorniki na czystą wodę. Jak one są napełniane - nie zgadliśmy. No i po co magazyny wody jak z węży wzdłuż głównych dróg woda leje się strumieniami.

Tymona napisał(a):p.s. Dobrze, że poruszyliście temet otwierania Waszych zdjęć, bo już myślałam, że nasz komputer ciągle strajkuje, bo tylko w Waszej relacji zdjęcia mi się nie otwierały. Co więcej, jeszcze zauważyłam, że jak mi się zdjęcia nie otwierały w google chrome, to w mozilli było bez problemu.

Używamy mozilli firefoxa, mamy najsłabszą na rynku neostradę (256kb/128kb) i nie mamy większych problemów. Czasem trzeba odświeżyć stronę dwa razy, żeby kwadraciki zniknęły.
No ale jeżeli to zależy od przeglądarki - to może znamy już klucz do rozwiązania problemu.

Lidia K napisał(a):
Używamy mozilli firefoxa, mamy najsłabszą na rynku neostradę (256kb/128kb) i nie mamy większych problemów. Czasem trzeba odświeżyć stronę dwa razy, żeby kwadraciki zniknęły.
No ale jeżeli to zależy od przeglądarki - to może znamy już klucz do rozwiązania problemu.

Też używam Firefox-a ... łącze mam szybkie.

Niby większych kłopotów z Waszymi zdjęciami nie mam ... ale idealnie nie jest ... często część zdjęć taka "pikslowana" jak Tomek wspominał !

Może jednak spróbujecie fmix-a !

mariusz-w napisał(a):Może jednak spróbujecie fmix-a !

Mamy taki zamiar jeżeli nic się nie poprawi po zmniejszeniu zdjęć. Upieramy się przy image gdyż fmix może po spopularyzowaniu go zamienić się z free na niefree biorąc przykład z fotosika. I kazać płacić za transfer!!!. Rozumiałabym, że za przechowywane kilobajty mam płacić, ale za transfer na który nie mam żadnego wpływu nie rozumiem. Już raz półtora roku temu kasowałam z fotosika wszystkie nasze zdjęcia i od nowa wysyłałam je na imageshack. Całkiem sporo pracy. Przypominam sobie że był też taki serwer z którego korzystała Petris i nagle go zamknęli a Petris straciła wszystkie zdjęcia.
Jakby nie było imageshack to potężny światowy lider do przechowywania fotek a fmix to polskie maleństwo.

Lidia K napisał(a):Jakby nie było imageshack to potężny światowy lider do przechowywania fotek a fmix to polskie maleństwo.

Taaak ... trudno przewidzieć .. . ryzyko jest ...

Trudno ! ... Wojtek szybciej zużyje prawy "klik" myszki !

Cache nie czyście tak często, to coraz łatwiej będzie ...

Albo właśnie wyczyścić trzeba?

Te zbiorniki, w powiązaniu z panelem słonecznym, to dość częsty widok tak od Grecji w dół.

Tutaj widać jeden panel. Pewnie na resztę zabrakło kasy, to, na razie, sobie beczki postawili.
Panele dostawiają w miarę przypływu gotówki

mariusz-w napisał(a):

Lidia K napisał(a):
Używamy mozilli firefoxa,
No ale jeżeli to zależy od przeglądarki - to może znamy już klucz do rozwiązania problemu.

Też używam Firefox-a ... łącze mam szybkie.

Niby większych kłopotów z Waszymi zdjęciami nie mam ... ale idealnie nie jest ... często część zdjęć taka "pikslowana" jak Tomek wspominał !

Może jednak spróbujecie fmix-a !

Ja też na Firefoxie.

pzdr

Dzień siódmy, 10 września

No niestety, tym razem pogoda nas zawiodła , z porannej kąpieli w albańskim Adriatyku nic nie wyszło. Już w nocy w oddali widzieliśmy jakieś błyskawice, dość mocno wiało i popadywał deszcz. O świcie sytuacja troszkę się zmieniła o tyle, że zza cienkich chmur nieśmiało wyglądało słońce, ale z nieba spadały wciąż niegroźne, przelotne kropelki. Tak więc po raz kolejny na bieżąco zmieniamy plany, nie zostajemy dziś, a przynajmniej teraz, na plaży, zjemy śniadanie i zaraz jedziemy na zwiedzanie ruin antycznej Apolonii....



Podczas gdy ja zajmuję się pakowaniem, oględzinami stanu samochodu i obmyślaniem koncepcji na dzisiejszy dzień w zależności od pogody, Małgosia oddaje się w najlepsze swojemu ulubionemu zajęciu, czyli męczeniu spustu migawki . Oto efekt, pusta, poranna plaża w okolicach Fier:

Około 7.30 nieśpiesznie wyruszamy, do Apolonii mamy przecież tylko kawałeczek. Ponownie mijamy albańskie nadmorskie działki w rozległym piniowym lesie, mijamy nadmorską wioskę Dareveze e Re. Przywodzi nam ona na myśl pewną nadmorską wioskę w Rumunii , tak jak i tam o wynajmowaniu kwater turystom przeważająca ilość mieszkańców zapewne nigdy nie słyszała.....

Gdy jedziemy już asfaltem, gdzieś spod auta dobiegają mnie niepokojące dźwięki. Zatrzymuję się i sprawdzam co to może być, nic szczególnego nie stwierdzam..... na szczęście potem wszystko samoistnie wraca do normy .

Jest wcześnie i pusto na drodze, nic nie stoi na przeszkodzie by pouwieczniać na zdjęciach jakże licznie występujące tu bunkry i inne scenki rodzajowe w okolicy.......



























c.d.n.

Mnie te bunkry zawsze przypominają "poljske WC" z relacji Zawodowca.

Pozdrawiam,
Wojtek

Gdyby nie bunkry - jako żywo polskie obrazki , ze śmieciami włącznie a może przede wszystkim

Dzień siódmy, 10 września

Przez wioskę Pojan leżącą nieopodal Fier dojeżdżamy do Apolonii. Tak naprawdę nie bardzo wiedzieliśmy co tu zastaniemy, opis w przewodniku był bardzo obszerny, była też niewiele mówiąca mapka. Ale było też zdanie, że większa część ruin miasta pozostaje wciąż nieodkryta... Tuż za wioską są niewysokie wzgórza, droga kończy się na niewielkim, pustym parkingu. Jest tu budka poboru opłat za wstęp, ale o tej porze jest jeszcze pusta. Wyruszamy więc na zwiedzanie.



Apolonia to jedno z największych antycznych miast w tej części wybrzeża Adriatyku. Zostało założone przez Greków w 588 r. p.n.e. na wzgórzu o wysokości 56 m nad przepływającą obok rzeką Vjose w odległości kilku km od morza. Urodzajne gleby i bliskość morza sprawiły, że niedługo miasto stało się jednym z najbogatszych portów Adriatyku. W 229 r. p.n.e. Apolonia przeszła pod władanie Rzymian. W szczytowym okresie rozwoju, w I wieku n.e. liczba ludności dochodziła do 60 tys. Niestety, po jednym z silnych trzęsień ziemi w III w n.e. rzeka Vjose zmieniła swój bieg znacznie oddalając się od miasta na południe, zmienił się również kształt brzegu morskiego. Ziemie rolne zamieniły się w moczary, tereny te stały się też atakiem ludów z północy. Jeszcze w V wieku był to ośrodek chrześcijaństwa, ale w latach późniejszych miasto opustoszało i popadło w ruinę. W okresie najazdu tureckiego odsłonięte fragmenty budowli miasta służyły jako skład łatwo dostępnych materiałów budowlanych...... z kamieni m. in. teatru zbudowano klasztor w Ardenice a także meczety w Beracie .

Dość trudno zwiedzało się teren Apolonii. Nie dysponowaliśmy porządną mapką tego rozległego terenu (miasto liczyło ponad półtora km długości i ponad pół km szerokości) a znaczna jego część porośnięta była wysokimi chwastami. Gdzieniegdzie można było napotkać drogowskazy z napisami do jakiego obiektu można dojść wyciętą ścieżeczką. Ale największe atrakcje Apolonii były oczywiście widoczne i wyeksponowane.


Prytaneion






Amfiteatr

Stoa, służąca m.in. jako ciąg handlowy


Obelisk Apollina

Nie sposób tu jednak w pełni przenieść się w czasy starożytne, nawet i tu towarzyszą nam relikty niedawno minionej epoki......





Jednak największe zaskoczenie przeżyliśmy na najwyższym wzgórzu, gdzie kiedyś znajdował się Akropol. Już podchodząc pod górę widzieliśmy, że kilku ludzi prowadzi tu jakieś prace, wycinają krzaki, porządkują teren. Myśleliśmy, że są to prace archeologiczne, odsłanianie kolejnych starożytnych murów, resztek świątyń itp itd. Ale nic z tego.....okazało się, że teren Akropolu, stanowiący najwyższy punkt w okolicy został w niedalekiej przeszłości gruntownie...... zabunkrowany .


Dobrze zachowana starożytna, kamienna droga do Akropolu




Potem uwagę zwracają juz tylko betonowe bunkry.....












Widok z Akropolu w kierunku morza, gdzieś tam spędziliśmy noc.....

Tuż po powierzchnią ciągnęły się betonowe korytarze umożliwiające swobodne przemieszczanie się po całym wzgórzu. Pochodziłem sobie troszkę pod ziemią.....



Prawdopodobnie teren ten to miejsce działania lokalnych entuzjastów militariów, tacy ludzie w Polsce również się zdarzają doszukując się nieznanych faktów i miejsc z czasów II wojny światowej. Być może odsłonięty i oczyszczony labirynt korytarzy zostanie udostępniony do zwiedzania jako urozmaicenie antycznych budowli Apolonii? .

Nieopodal Akropolu natknęliśmy się na obecnie prowadzone prace archeologiczne. Tuż pod równą, zwyczajnie wyglądającą łąką natrafiono na pozostałości po jakiejś niewielkiej świątyni.









W okolicy rosną baaaardzo stare drzewa oliwne

Potem wchodzimy jeszcze na teren dość dobrze zachowanego, i jak się okazuje niedawno częściowo odrestaurowanego monastyru Świętej Marii, pochodzącego z XIII w. Znajdują się tu teraz magazyny i pracownie archeologiczne oraz niewielka ekspozycja muzealna. Monastyr znajduje się na ruinach budowli antycznych. Sama cerkiew, również odnowiona, zachwyciła nas swoją architekturą.
















Studnia przy cerkwi z wyżłobieniami od sznura, którym wyciągano wiadra z wodą