Malawi i Zambia - wrzesień 2024

Tak sobie zerkam na tę Twoją Afrykę. Podziwiam i trochę zazdroszczę. Ja to do Afryki najdalej zapuściłem się do Egiptu. Żona zaś pincset razy oglądała "Pożegnanie z Afryką" i we śnie coś tam miauczy - "Kenia, Kenia..." No może kiedyś się uda zobaczyć lwa na żywo. Tak jak dwa lata temu widziałem niedźwiedzia na żywo w Rumunii. W każdym razie szacunek za taką wyprawę. Pozdrawiam.

@wiola2012 to może być zgubne tzn. powodem do większego lenistwa, ale widzę pierwsze efekty u siebie. Staram się mniej spieszyć, dążyć do kolejnego celu. Wolę dłużej porozmawiać z kimś, a reszta przecież może poczekać, ale apetyt na podróże dalej jest.

@te kiero wiem, że łatwo powiedzieć/napiać, ale może to jest dobry powód żeby ich odwiedzić. Często Ethiopian ma niezłe ceny w ten region. Widziałem ceny za około 2 tys. złotych. U mnie impulsem był przypadkowo napotkany post z zapytaniem o coś nad jeziorem.

@Aglaia nasz przyjaciel twierdzi, że to nie jest zarabianie na turystach tylko oni rzeczywiście przeznaczają te pieniądze na dany cel. Datki są skrupulatnie wpisywane w zeszyt i sprawdzane przez innych. Smutne jest to, że w przypadku drugiej zbiórki przerwa między naszym datkiem, a poprzednim była dobre trzy miesiące. Może taki okres.

@piekara114 niestety, często nawet za płotem? Co do parku to wspaniałe uczucie, że to zwierzęta rozdają karty, są u siebie, a my jesteśmy tylko gośćmi.

@Franz trochę się przypudruje i specjalnie dla Ciebie za jakiś czas wrzucę kilka zdjęć z malowidłami.

@romuald22 to ja Tobie zazdraszczam tego niedźwiedzia, ale być może w tym roku uda się, oby bezpiecznie. Kenia bardzo nam się podobała, ale z perspektywy czasu wydaje nam się... nie potrafię znaleźć słowa. Wybrzeże to hotele, strzeżone przed zwierzętami i lokalną ludnością, dyskoteka wyglądała tak jakby wchodziło się do koszar, w autobusie na prom w Mombasie (być może zrobili już most) trzeba było trzymać rzeczy pod siedzeniami i mieć zamknięte okna, bo sprzedawcy i rabusie tylko czekali aby otworzyć uchyloną szybę i zabrać co wpadnie im w ręce. Mijane wioski to sterty śmieci, na których zazwyczaj pasło się wychudzone bydło. Wszystkie atrakcje typowo przemyślane i zainscenizowane pod turystów. Dzieci, które chcą dosłownie rozerwać turystę, a gdy coś im wpadnie w ręce to walczą jak lwy. Park świetny, ale chwilami więcej busików niż turystów. Wybrzeże olśniewające, hotele otoczone piękną zielenią i baobabami pośród których jest pełno ptaków i mniejszych zwierząt.

Etap specjalny

Witaj ...

Zaznaczam wątek i będę nadrabiał zaległości w najbliższych dniach, wszak kierunek wielce inspirujący ...

Pozdrawiam,

PAP

ziemniak napisał(a):Dziękuje.

Gdzieś słyszałem, że hipopotamy zabijają rocznie najwięcej ludzi spośród wszystkich większych zwierząt.

Nigdy nie mieliśmy przebojów żołądkowych podczas podróży, a na pewno nie należymy do grupy osób co mogą zjeść wszystko i nic im nie jest.

Tu stawiam przecinek w mojej lekturze ... reszta innego dnia ... ciekawie jest, trzeba oddać, acz mnie brakuje tych 'ruchomych zdjęć' dla lepszego zwizualizowania przebytych lotów i przejechanej do tej pory trasy ...

Pytań będę miał kilka, ale to jak dobrnę do końca, wtedy sumarycznie, żeby się nie rozdrabniać ...

Autko widzę gites malina ... cenowo jak to finalnie wyszło w tym najmie 'po znajomości' ? ... rozumiem, że automat i pedały ma 'po naszemu', mimo że z kierowicą się pomylili ...

I jeszcze jedna obserwacja z przymrużeniem oka ... ta relacja powinna się nazywać 'Malawi i Zambia z piwem w dłoni' ... jak ja bym tyle piwa spożywał na naszych wyjazdach, to Szakira mnie już dawno by na odwyk wysłała ...

Bym zapomniał ... u nas podstawowy środek anty niestrawnościowy to pita regularnie codziennie Coca Cola ... polceam tym co mają problemy z zemstami faraona ...

PAP

W autach z kierownicą po prawej stronie ("japońskich wariotach" jak to pewien Pan w Gruzji powiedział) najgorsze jest to, że zazwyczaj włączam wycieraczki zamiast kierunkowskazów. Przy manualnej skrzyni niewygodne jest wrzucanie jedynki, bo jest tak samo jak u nas. Zaburzona jest przynajmniej u mnie interpretacja odległości od mijanej przeszkody.

Auto kosztowało nas 100 dolarów za dzień i zapłaciliśmy za 7 dni, a nie za 6. U nich nie działa to tak, że jak wypożyczasz auto od 13:00, a oddajesz o 11:00 to płacisz za dzień, tylko za dwa. Początkowa wersja była 150 dolarów, więc sporo udało się zejść. Ile zarobił na tym Franciwell i czy coś zarobił - nie wiem. Dla nas była to i tak spoko opcja, bo raz, że wizy, a dwa mamy duże komfortowe auto, w którym możemy czuć się bezpiecznie. Mniejsze auta za pośrednictwem Franciwella wychodziły taniej niż w wypożyczalniach, ale takiej opcji nie braliśmy pod uwagę - m.in. przez obawę o bezpieczeństwo na drodze, a dwa nie moglibyśmy takim autem wjechać do parku.

Trochę filmów będzie, dwa z przejazdu przez wioski, a reszta pod wodą.

Cola i pochodne to nasz wróg numer jeden. Szczególnie po tym co się nasłuchaliśmy o niej w Meksyku. Piwo natomiast uwielbiam, jest to dla mnie eliksir pod wieloma względami. Nie pije innych alkoholi, sporadycznie małą lampkę wina.

Etap 9: jezioro

Około 10:30 wsiadamy do łódki, chmury powoli ustępują, ale niepokoją nas fale. Tym razem obserwujemy życie mieszkańców z poziomu wody. Co rzuca się w oczy to bardzo wysoki stan wody, wiele budynków jest zalanych lub są zniszczone. Następnie mijamy osoby płynące w tradycyjnym drewnianym czółnie. Niespodzianką są orły, które chętnie podlatują blisko naszej łódki by zdobyć kawałek ryby. Po około godzinnym rejsie wracamy i dopływamy do Thumbi West Island, która leży idealnie naprzeciw naszego hoteliku w odległości około 1100 metrów. Wskakujemy do wody i na około 45 minut przenosimy się do wielkiego akwarium. Po zanurzeniu w wodzie dzieje się magia, setki kolorowych ryb na wyciągnięcie ręki. Co mnie zaskoczyło to, że krajobraz pod wodą zmienia się co kilka metrów, za sprawą ryb i zmieniającego się otoczenia. Chwilami czuje się jak w mocno przerybionym akwarium. To niesamowite jak na krótkim odcinku niewielkiej wyspy zmienia się krajobraz, również nad powierzchnią wody, gdzie wystające głazy po chwili ustępują miejsca bujnej roślinności.

























Na obiad odpływamy kilkadziesiąt metrów dalej na niewielką plażę. Tutaj kolejne zaskoczenie, ciekawe które już dzisiaj – piasek jest czarny, nie brudny, wygląda na wulkaniczny. Dodatkowego klimatu nadaje pełno kolorowych motyli. Kawałek dalej między skałami rozpalone jest ognisko, na którym miejscowi pośpiesznie przygotowują obiad. Po chwili dostajemy talerze, a przed nami trzy garnki. W jednym ryż, w drugim sos z dużą ilością warzyw, a w trzecim trzy piękne ryby. Obiad, a w szczególności ryba smakuje obłędnie. Zostaje jedna rybka, chwilę zastanawiamy się, ale odpuszczamy. Po chwili miejscowi zjadają resztę potraw.







Odpływamy na kolejne miejsce o nazwie „Otter Point”. Nie jest tak spektakularne jak pierwsze, ale znowu zupełnie inne krajobrazy na i pod wodą oraz inne gatunki pyszczaków, a jesteśmy raptem półtorej kilometra dalej. Pływamy tylko we dwójkę kilkadziesiąt minut, a gdy pojawiają się kolejni turyści postanawiamy wracać. Podczas powrotu już do hotelu widzimy jak na jednej z plaż poborowi mają zbiórkę w koszarach. Zdajemy sobie sprawę, że nasz plan na następny dzień czyli samodzielna wycieczka lądem do „Otter Point” m.in. z tego względu raczej nie miałaby szans. Po 14:00 dopływamy na plażę przy naszym hoteliku.





Na brzegu już czekają na nas lokalni sprzedawcy z porozstawianymi obrazami, wyrobami z drewna i innymi cudami. Kupujemy obraz przedstawiający życie nad jeziorem oraz kilka drobiazgów z drewna. Oczami wyobraźni już widzę jak ten malunek będzie zdobił ścianę nad moim akwarium. Popołudnie spędzamy leniwie na kanapach nad samym brzegiem jeziora. Gdy zbieramy przejść się jeszcze raz po wiosce przychodzą do nas muzykanci z instrumentami zrobionymi z recyklingu. Grzecznie dziękujemy i odchodzimy. Nie mamy pojęcia, że przyszli specjalnie do nas, a nie ogólnie. Gdy odchodzą mamy mieszane uczucia.



Podczas spaceru spotykamy dzieciaków, które grają gumową piłką, którą im wcześniej wręczyliśmy. Spotykamy również panią, którą mieszka w tym samym hoteliku co my. Jest otoczona gromadką dzieci. Część dzieci zaczyna grać z Kasią w łapki, zaczynamy wspólnie rzucać kolejne piłeczki. Niesamowite jak takie proste rzeczy potrafią u dzieci wywołać tyle radości i uśmiechu. Chwilę później wracamy do hoteliku aby delektować się zachodem słońca. Niestety muzykanci już nie wracają, a na pewno fajnie byłoby ich posłuchać. Tym bardziej, że ostatnie promienie słońca wraz z przepływającymi co jakiś czas łódkami wprowadzają nas w błogi nastrój. Wkrótce udajemy się na kolację. Tym razem nie ma ryby, a jest smakowita zapiekanka z wołowiną. Po kolacji jeszcze chwilę rozmawiamy przy butelce „Kuche Kuche” wpatrzeni w czarny bezkres jeziora.

Filmy







pod wodą wygrała forma wideo, nie wiem dlaczego, ale zdjęcia zupełnie nie wychodziły - problem z ostrością

ziemniak napisał(a):@Franz trochę się przypudruje i specjalnie dla Ciebie za jakiś czas wrzucę kilka zdjęć z malowidłami.

Dziękuję, z przyjemnością oglądam. Skrzydlaci myśliwi również zacnie się prezentują.

Pozdrawiam,
Wojtek

Widziałem kiedyś orła atakującego wypatrzoną przez siebie ofiarę. Nie miała najmniejszych szans. I to wtedy nie był orzeł kulturalny i dostojny jak w Hobbicie. Przepraszam za ten mały OT, ale z przyjemnością się Ciebie czyta i ogląda. Pozdrawiam z (jak to Wojtek-Franz pisze) - ze wsi.

"Przerybione akwarium" - miałem takie wrażenie na Wielkiej Rafie Koralowej , wspaniałe niemal nierealne wrażenia , jak z bajki dla dzieci , a nie realnego nurkowania


Pozdrawiam
Piotr

Dziękuje za dobre słowo

@piotrf Chyba nie ma lepszego miejsca niż wielka rafa koralowa? Może kiedyś i mi uda się tam być. Szkoda, że te rafy koralowe są coraz mniej kolorowe.

@romuald22 jaki OT? Widok musi być niesamowity. Mnie zachwyca swym spokojem, pewnością, obojętnością. Mój syn jest młodym ornitologiem. W pewien sposób zaraził mnie. Niesamowite jakie czasami nowinki mi sprzedaje. Na co dzień możemy obserwować sójki, sikorki, mazurki, czasami trafi się wrona siwa.

ziemniak napisał(a):Na brzegu już czekają na nas lokalni sprzedawcy z porozstawianymi obrazami, wyrobami z drewna i innymi cudami. Kupujemy obraz przedstawiający życie nad jeziorem oraz kilka drobiazgów z drewna. Oczami wyobraźni już widzę jak ten malunek będzie zdobił ścianę nad moim akwarium.

Ciekawa jestem jak wygląda ten obraz .Z racji ograniczonego bagażu kupujemy z wyjazdu drobiazgi, najczęściej magnesiki, które podobno sprawiają, że lodówka pożera więcej prądu. Z samochodowych podróży przywozimy czasami większe rzeczy. Patrzenie na nie działa jak wehikuł czasu .

ziemniak napisał(a):Wskakujemy do wody i na około 45 minut przenosimy się do wielkiego akwarium.

Nie spodziewałam się aż takiej ilości ryb, w tak różnorodnych barwach, w słodkich wodach jeziora. Poczytałam i okazuje się, że ludzie zakładają akwaria w stylu Malawi. Niesamowite .

Wiola

W takim zestawieniu, obawiam się, że obraz jest - wybacz - najmniej istotny