Makarska 2011 (+Bośnia/Hercegowina + Balaton + Budapeszt)

zdjęcia z lotu ptaka super.... ja bałam się zabrać "tam na górę " aparat w obawie przed jakimś przypadkowym mokrym lądowaniem qurcze a trzeba było zaryzykować

Zdjęcia z góry Rafał rewelacja !

Ja do dziś żałuję żę nie wziąłem aparatu w górę, w zeszłym roku w Vodicach.
Drugi raz raczej na Parasailing nie pójdziemy , trzeba spróbować innych atrakcji.
No cóż szkoda.........

maniust

Witam kuzyna z CRR! Już po wakacjach?

hajduczek napisał(a):zdjęcia z lotu ptaka super.... ja bałam się zabrać "tam na górę " aparat w obawie przed jakimś przypadkowym mokrym lądowaniem qurcze a trzeba było zaryzykować

Też bałem się zaryzykować jakiegoś zamoczenia więc już na wiosnę wpadłem na pomysł. Nabyłem na Allegro używany kompakcik Kodaka za 100zł i od tamtej pory pełni on rolę aparatu zastępczego. To z niego są właśnie te fotki (owiniętego mocno paskiem za nadgarstek) - czegoś lepszego też bym się bał wziąć w górę, chociaż teraz już wiem, że nie ma ryzyka.

Raul73 napisał(a):maniust

Witam kuzyna z CRR! Już po wakacjach?

Dopiero Rafał .......1 wrzesień wyjazd........
Już mnie szlak trafia z tym czekaniem......

...ciągnij dalej z tą relacją i fotek dużo dyj

Raul73 napisał(a):chociaż teraz już wiem, że nie ma ryzyka.

Racja .....ryzyko podtopienia aparatu czy kamerki znikome , chyba że przy ściąganiu obsługa coś spartoli i sruu do Jadrana.
Z reguły ściągają na motorówkę , widziałem dosłownie jeden wypadek , że obsługa nie ściągnęła ekipy fruwającej na motorówkę , w ciągu kliku dni.

maniust napisał(a):Z reguły ściągają na motorówkę , widziałem dosłownie jeden wypadek , że obsługa nie ściągnęła ekipy fruwającej na motorówkę , w ciągu kliku dni.

Nie wiem czy to nie zależy od indywidualnych ustaleń z ekipą obsługującą. Któregoś dnia widziałem z plaży jak przed ściągnięciem na łódkę 2 młode dziewczyny 3 czy 4 razy po wodzie przeciągnęli tak do kolan czy bioder - wyglądało na to że specjalnie, bo śmiech tych dziewczyn słychać było z plaży.

6 lipca 2011

To był długi dzień... Ale i plany były ambitne: Pocitelj, Mostar, Medugorje, Kravica.

Wyruszyliśmy z Makarskiej o 7ej, z małymi problemami. Chciałem zatankować LPG, ale okazało się, że na stacji INA przy wyjeździ, obok Konzumu, gazu nie ma. Jest 20 metrów wcześniej. Ale żeby wyjechac ze stacji, trzeba było swoje w kolejce odstać - ale tam jest ciasno! Potem wyjazd z tej małej stacji LPG na Dubrownik to też małą łamigłówka - trzeba się wrócić do tego dużego skrzyżowania. No, chyba że jest pusto - wtedy można przez ciągłą w lewo
Magistrala Adriatycka zauroczyła mnnie od pierwszych kilometrów. Widoki niesamowite! Jazda przyjemna, pomimo częstych ograniczeń i dużego ruchu. Trzeba uważać jedynie w Podgorze - ograniczenie do 20, zwężenie do jednego pasa i ruch wahadłowy - skały na drodze. Jedno mnie zastanawia: droga wybudowana w latach 70-tych, któą dziennie przetacza się tysiące aut (w tym TIRy), przez większą częśc roku w ekstremalnym upale - a nie ma ani jednej koleiny, ani kawałka dziury! U nas przy 38 stopniach wprowadza się zakazy ruchu TIRów w całym kraju.

Tuż przed Ploce po lewj stronie mijamy pięknie położone w dole Bacinske Jezera, ale decydujemy, że fotki porobimy w drodze powrotnej. Za Ploce trasa dochodzi do Neretwy, a po kilku kilometrach widzimy taki oto znak:



i wiaduktem zjeżdżamy w lewo, by ok. 8 km wjechać do Metkovic. Od tej pory wszystkie nazwy na znakach są zapisywane alfabetem łacińskim, a pod spodem cyrylicą (chociaż cyrylica jest bardzo często zamazywana sprayem - rzuca się w oczy nienawiśc do Serbów ). Przejeżdżamy przez miasteczko, 2-3 światła i mamy granicę. Pomimo małej ilości aut, kontrola obowiązkowa (Włochowi, który wyjeżdżał z Bośni, celnicy przetrzepali cały samochód). U nas tylko kontrola paszportów i dowodów (dla niedowiarków: można wjechać na dowód ), przeliczenie ilości osób i porównanie ze zdjęciami oraz sprawdzenie zielonej karty (dla kolejnych niedowiarków: obowiązkowa ). Jeszcze tylko padło pytanie: "Are you coming back home?", ale kiedy padła odpowiedź: "No, visiting Medugorje and Mostar", szeroko się uśmiechnął i machnął ręką.
Bardzo ważna informacja: w strefie granicznej (są znaki) obowiązuje całkowity zakaz fotografowania. Bardzo tego pilnują. Przed nami jechali Czesi i pasażerka tylko sięgnęła ręką po aparat, a już dwóch żołnierzy było przy niej.

Widoki po drugiej stronie granicy nie pozostawiają wątpliwości, gdzie jesteśmy:

[/b]

Przez pierwsze kilkanaście kiloetrów zmienia się też krajobraz na bardziej płaski, az dojeżdżamy do Pocitelj, któy trudno przegapić, bo tuż przy drodze pojawiają się charakterystyczne budowle:

Na dole jest mały niestrzeżony darmowy parking (tak na ok. 15-20 aut), ale jest sporo sprzedawców owoców, któzy obiecują przypilnowanie samochodu w zamian za kupienie czegoś od nich. Poniewż ceny takie same jak w Makarskiej, kupujemy figi i ruszamy na górę. Pierwszym budynkiem, jaki mijamy, jest islamska medresa z XVIII wieku:

,

a zaraz za nią meczet Hadži-Alija z XVI wieku:








Wejście do meczetu było zamknięte, więc nie wiem, czy można tam wchodzić (kiedy wracaliśmy, było otwarte). Można za to obejść go dookoła i zajrzeć do środka przez okna, a raczej otwory okienne:



Przy tym, co widzieliśmy potem w Mostarze, ten wygląda ubogo.
Przed meczetem jest tablica, pokazująca, jak wyglądał meczet w 1993 r., kiedy został zniszczony:



Idziemy dalej w górę. Po drodze znajduje się jedyna chyba tutaj restauracja:



Droga prowadzi cały czas pod górę, ale jest łatwa, przyjemna i krótka. Na samym szczycie znajduje się twierdza, wybudowana prze Turków na gruzach starożytnego rzymskiego zamku. Właściwqie są to ruiny twierdzy, ale całkiem dobrze zachowane. Zwiedzanie, czyli wejście na wieżę darmowe, chociaż zapachy zniechęcają. Także wygląd w środku nie jest zbyt imponujący:





Dodatkowym utrudnieniem jest brak jakichkolwiek barierek, co dla osób z lękiem wysokości może być dużym wyzwaniem - w niektórych miejscach trzeba uważać, żeby nie wpaśc do środka.

Wszystko to wynagradzają niesamowite widoki z wieży:

No to jedziemy do Mostaru



Większość informacji na temat Mostaru brałem ze znakomitej relacji koptera, którą gorąco polecam:

https://www.cro.pl/forum/viewtopic.php?t=31281&postdays=0&postorder=asc&start=60

Postaram się zatem nie powielać informacji tam zawartych.
Wjazd do Mostaru okazał się bardzo prosty. Mamy do wyboru dwa mosty: jeden zaraz za lotniskiem i salonem samochodowym (mały ruch, ale nienajlepsza nawierzchnia) i drugi, dalej, tzw. Lucki Most. Wyjeżdża się i tak w tym samym miejscu, skąd już rzut beretem do parkingu przy Starym Mieście. Jadąc Bulevarem, przejżdżamy dwa małe mostki i za parkiem skręcamy w prawo i zjeżdżamy ok. 150 metrów w dół. Tam są parkongowi, którzy wskażą nam miejsce i skasują 10 euro (za cały dzień) - drogo, ale obiecają, że przypilnuja auta. (Parking zaznaczony na mapkach w relacji koptera)



Idziemy w dół w kierunku Starego Mostu. Szukam śladów wojny, których jest tu pełno, właściwie już od wjazdu były:





Po drodze mijamy Hamam - łaźnie tureckie, naprzeciwko któych znajduje się Centrum Informacji Turystycznej, gdzie zupełnie za free można zaopatrzyć się w foldery i mapy Mostaru (to te same które są tu na forum poskanowane ). Kopter pisał, że można tu często znaleźć monety euro - mnie natomiast udało się znaleźć 20 fenigów bośniackich. Jak się potem okazało, całkowicie nieprzydatnych, bo raz że to żadna wartość, a dwa że tam cały handel turystyczny jest w euro.



Zaraz za tym placem zaczyna się targ - ceny niższe niż po drugiej stronie mostu. Schodzimy powoli w dół i wreszcie docieramy do miejsca, któe zna chyba każdy:



Nie będę tu opisywał mostu ani wklejał fotek, bo jest tego pełno na forum. Dodam tylko, że Bośniacy nie pozwalają fotografować niczego związanego ze zniszczeniem mostu, jak np. ogromnego zdjęcia tuż przy wejściu. To samo dotyczy też muzeum, któe znajduje się po stronie muzułmańskiej tuż przy zejściu po prawej stronie. Można za to obejrzeć wstrząsający film o zniszczeniu i odbudowie i posłuchać angielskiego komentarza pracownika muzeum, a nawet kupić DVD, książki i inne pamiątki. Jak ktoś już pisał, film ten jest podobno na Youtube, ale oglądany w tamtym miejscu robi niesamowite wrażenie.

Za mostem zaczyna się Kujundziluk, ale nie zatrzymujemy się - pamiątki później, w drodze powrotnej. Nasz cel to meczet. W Mostarze jest ich kilka, w samym centrum dwa:
Koski Mehmet-Pasina Dzamija
Karadozbegova Dzamija


Ten pierwszy jest jeszcze przy targu, ten drugi dalej, za bankiem i supermarketem, ale cały czas idąc prosto. Ceny te same: 2 euro meczet, 4 euro meczet z minaretem (nie popieram cwaniactwa, ale w środku i tak nikt nie pilnuje, kto wchodzi na minaret, a kto nie ). My wybieramy ten pierwszy meczet:



W głębi widać fontannę, z któej można nabrać wody - w smaku lepsza niż niejeden napój

Wchodzimy do środka:



Butów nie trzeba zdejmować, nie wymagają również żadnych nakryć na ramiona. W środku zielone dywany - wydzielona strefa, po której można chodzić. Akurat trafiliśmy na polską wycieczkę z przewodnikiem, więc chwilę posłuchaliśmy, ale postanowiliśmy skorzystać z chwilowej pustki na schodach i udaliśmy się na minaret. Widoki jeszcze lepsze niż w Pocitelj:











Na wieży głośniki, z których punktualnie o 13tej (różnica czasu) rozlega się nawoływanie na modlitwy (podobno z odtworzenia, nie na żywo) - dosyć głośno, słychać w całym centrum, chociaż pięknym śpiewem bym tego nie nazwał

Schodzimy na dół akurat w momencie, kiedy polska wycieczka wspina się na górę. Doskonałym miejscem do obejrzenia całego meczetu i robienia zdjęć jest balkonik, na który można wejść. Zatem wchodzimy i robimy:





Z dołu też:







[/url]

Idziemy dalej w dół ulicą Brace Fejica, aż do drugiego meczetu. Tym razem nie wchodzimy do środka, ale zaraz za nim znajduje się niewielki cmentarz muzułmański. Niektóe groby takie jak u nas, większośc jednak w formie słupków. Prawie wszystkie z 1993 roku





Skręcamy w prawo i schodzimy jeszcze bardziej w dół. Przy wąskiej jednokierunkowej uliczce po lewej stronie znajduje się Muslibegovica Kuca - dom, a właściwie cała posiadłość od wieków należąca do tureckiej rodziny Muslibegoviców. Jak się dowiedzieliśmy, jest to jedyny tego typu dom, któe przetrwał wojne praktycznie bez uszczerbku - ucierpiał tylko mały budynek pełniący role magazynu. Do wielkiej drewnianej bramy wychodzi po nas pani przewodnik, która oprowadza nas po wszystkich piętrach, szczegółowo opowiadając o historii domu i o funkcjach poszczególnych pomieszczeń.

















Zwiedzanie kosztuje 2 euro od osoby dorosłej, dzieci gratis.

Ciekawostką jest fakt, że do zwiedzania udostępniona jest tylko niewielka część posiadłośći - w pozstałej części jest hotel, umieszczony przez "Expedia" w pierwszej 10 najlepszych hoteli świata w 2010 roku

Pora na "małe co nieco", najlepiej coś z miejscowej kuchni. Wracamy zatem na targ do restauracji, gdzie oczywiście natychmiast spotykamy Polaków. Okazuje się, że obyci w Mostarze, polecają burek i kawę po bośniacku. Postanawiamy skorzystać, ale akurat burki się skończyły Na szczęście są w restauracji na rogu, kilka metrów dalej. Burek to rodzaj placka z nadzieniem: mięsne, serowe lub ziemniaczane. Rzeczywiście pyszne! Cena w zależności od miejsca: 2-3 euro za sztukę (można się najeść jednym).

Jeszcze lepsza jest kawa po bośniacku! Całe szczęście, że obok nas jakas para zamówiła to wcześniej, bo nawet byśmy nie wiedzieli, jak się za nią zabrać (Teraz jestem mądry, bo sobie w necie znalazłem!) Przynoszą kawę w takim malutkim miedzianym rondelku czy czajniczku, do tego mała biała filiżanka, szklanka wody i kawałek galaretki(chyba ). Okazało się, że przelewa się kawę do filiżanki, popija i w międzyczasie zagryza galaretką. Woda służy do tego samego do czego u nas sok na imprezach A kawa rzeczywiście mocna - jeszcze takiego szatana w życiu nie piłem.
Jedna uwaga: w restauracjach brak możliwości płacenia kartą. Za to euro jak najbardziej, resztę również wydają w euro.

Na koniec zostawiamy sobie zakupy na tureckim targu Kujundziluk. Wybór jak u nas na stadionie za starych dobrych czasów A że ceny o wiele niższe niż w Chorwacji, to się w pamiątki zaopatrzyliśmy.
Oczywiście najbardziej w oczy rzucają się pamiątki wojenne, jednak nie zauważyłem, żeby byli na nie chętni - co mnnie wcale nie dziwi.

Fajnie znowu pojechać do Mostaru............. z Wami .

Pozdrav.

Trochę późno Cię Raul "wypatrzyłem",ale jestem i ja...