Trasa na dzień dzisiejszy wygląda tak.
Jako pierwszy na trasie mamy Most Durdevica na Tarze.
Ten słynny most to jeden z symboli kanonu Tary. Ma 365 metrów długości, 170 metrów wysokości i opiera się na pięciu przęsłach (każdy z nich ma rozpietość do 116 metrów). Zaprojektował go Mijat Trojanovic, a budowę rozpoczęto w 1938 roku i trwała dwa lata. W tym czasie był najwyższym takim mostem w Europie.
Obok mostu stoi pomnik bohatera armii jugosłowiańskiej, który zginął w walce w 1941 roku. Božidar Žugic zginął na terenie dzisiejszej Serbii, ale pomnik koło mostu ufundowała jego matka, ponieważ pochodził z tych okolic.
Dalej jedziemy wzdłuż kanionu Tary, który jest nie tylko najgłębszym kanionem w Europie, ale także jednym z najgłębszych na świecie (po Wielkim Kanionie w USA). Miejscami jego ściany wznoszą się 1300 metrów nad lustrem rzeki. Jego większa część leży na terenie Parku Narodowego Durmitor, natomiast pozostała część stanowi w większości trasę widokową rozpoczynającą się od mostu Durdevica do miejscowości Mojakovac. Ta trasa nie jest jednak już tak widokowa, a często ciekawsze miejsca mozna zobaczyć tylko z samochodu.
Przed nami Monastyr Morača.
Monaster Morača jest klasztorem męskim. Został ufundowany przez syna króla Wukana (władca Zety) Stefana Wukanowicza Nemanicza, zbudowany w latach 1251 - 1251. W tym okresie powstała główna świątynia monasterska pod wezwaniem Wniebowzięcia Bogurodzicy.
Wnętrze cerkwi Wniebowzięcia Najświętszej Marii Panny prawie całe pokryte jest freskami, niestety z oryginalnych malowideł z XIII wieku zachowało się niewiele, gdyż w XVI wieku monaster został zdobyty i zniszczony przez wojska tureckie.
W roku 1574 monastyr został odbudowany, wokoło panuje wręcz pedantyczny porządek.
Można też tu ugasić pragnienie.
Obok głównej cerkwi, za dzwonncą znajduje się druga mniejsza pod wezwaniem św. Mikołaja. Została zbudowana w 1635 roku.
Droga ucieka, przejeżdżamy przez Podgoricę i na obiad jedziemy do restauracji obok czarnogórskiej Niagary.
CDN.
Steftes