Macedonia - Sveti Naum, Ochryda

Ciapuś spogląda w przepaść, szacuje ryzyko i podejmuje decyzję. Wbiega pędem na śnieżny nawis, staje bliżej krawędzi, niż miało to miejsce w przypadku Młodego i spogląda w dal, jedynie kątem oka śledząc reakcję wojskowych.

- No, dobra, Ciapuś. Niby cywil, ale w porządku z ciebie gość - przyznaje Młody.

Ruszamy w dalszą drogę, podczas której Sierżant nadal wskazuje mi najlepsze punkty widokowe. To są te same, z których korzystałem, idąc na szczyt, więc nie zatrzymując się specjalnie, tylko dziękuję, żeby go nie urazić.

Fajną miałeś obstawę . Te niebieskości z ostatniego zdjęcia też Ci pokazał


Pozdrawiam
Piotr

piotrf napisał(a):Fajną miałeś obstawę . Te niebieskości z ostatniego zdjęcia też Ci pokazał

W tym akurat przypadku było dokładnie odwrotnie.

Pozdrawiam,
Wojtek

Kiedy próbuję zrobić makro goryczce na tle gór i poprawiam pierwszą fotkę, z której nie do końca jestem zadowolony, w momencie naciśnięcia migawki w obiektywie zjawia się psia morda.

- Sierżancie! Co wy wyprawiacie?!
- Myślałem, że... wąchamy...

Masz za to dwa w jednym - makro goryczki i nosa Sierżanta


Pozdrawiam
Piotr

piotrf napisał(a):Masz za to dwa w jednym - makro goryczki i nosa Sierżanta

I najlepszy dowód, że Sierżant to ma nosa.

Pozdrawiam,
Wojtek

Wkrótce docieram do miejsca, gdzie szlak definitywnie opuszcza plateau, a psy ogólnowojskowe ani myślą zawrócić do bazy. Co więcej, po chwili dochodzi do incydentu, mającego niewątpliwie związek z agresją. Otóż na ścieżkę przed nami wbiega z boku pies, zatrzymuje się jedynie na moment, obrzucając nas szybko wzrokiem, po czym rusza pędem w dół, mniej więcej prostopadle do naszego kierunku. Sierżant natychmiast zrywa się do pościgu, a zaledwie moment później Młody i Ciapuś decydują się podążyć za nim, głośno szczekając. Momentalnie cała ekipa znika mi z oczu i tylko dochodzi do moich uszu głośne ujadanie. Wkrótce ujadanie się nasila, a dodatkowo powietrze przeszywa ostry, dramatyczny skowyt. Niedobrze...

Nie wiem, jak się potoczyły losy tego incydentu - wszystko dzieje się poza zasięgiem mojego wzroku - i nie mam możliwości interwencji, czy mediacji. Schodzę sam, zastanawiając się, co się mogło zdarzyć i czy któryś z moich towarzyszy jeszcze do mnie powróci. jednak już po chwili Ciapuś jest przy mnie - pewnie wyszedł z założenia, że lepiej się trzymać z dala od konfliktów. Kiedy jestem jeszcze niżej, dobiegają Sierżant z Młodym. Nie widać po nich śladów bitwy, krwią też żaden nie ocieka - może nie było tak źle, jak mogło to wyglądać.

Dogoniłam stadko

Pozdrawiam

Zdjęcie psio-goryczkowe rewelka!

ASIULA HK napisał(a):Dogoniłam stadko

Powiększyłaś procentową zawartość osobników ludzkich w tej ekipie.

DarCro napisał(a):Zdjęcie psio-goryczkowe rewelka!

Makro psiego nosa.

Pozdrawiam,
Wojtek

Pojawia się coraz więcej roślinności - najpierw trochę kosodrzewiny, potem już zarośla i niskie drzewa. Tymczasem Młody jakoś niefortunnie postawił łapę, na którą stoczył mu się nie taki znowu mały kamień. Zaskowyczał i zaczyna lizać tak obcesowo potraktowaną łapę. Podchodzę do niego, głaszczę go przez chwilę, starając się jakoś pocieszyć. I od tego momentu przed dłuższą chwilę Młody już nie będzie mnie na krok odstępował. Kupiłem go czułymi słówkami...

Przegrywam dopiero z Babiną Dupką, a dokładniej - z ujęciem wody w tym miejscu. Młody chłodzi łapę, a Sierżant wyciągnął się w korycie jak długi.

Przyznaję - myślałem, ze najdalej tutaj nastąpi pożegnanie, po którym psy ogólnowojskowe zawrócą do bazy. Już się kawał drogi oddaliły - zakładam - bez zezwolenia; jednak kiedy ruszam dalej, cała ekipa mi towarzyszy. Ciapuś i Sierżant wybiegają czasami poza ścieżkę, Młody kroczy na ogół zaraz za mną, czasami nieznacznie się oddalając, ale wtedy raz po raz zerka czujnie w moją stronę. Wyraźnie mnie pilnuje. I tak oto zbliżamy się do Ceples, gdzie zasiądę do posiłku. Tylko... jak ja zniosę trzy pary psich ślepi, świdrujących mnie przy tej czynności?..

Franz napisał(a): I tak oto zbliżamy się do Ceples, gdzie zasiądę do posiłku. Tylko... jak ja zniosę trzy pary psich ślepi, świdrujących mnie przy tej czynności?..

Ot...zagwozdka , chyba, że miałeś duże zapasy

Pozdrawiam.

ASIULA HK napisał(a):Ot...zagwozdka , chyba, że miałeś duże zapasy

Czołówkę zawsze noszę ze sobą, gdyby mnie noc w górach zastała.
Ale dodatkowym prowiantem już się nie obciążam...

Pozdrawiam,
Wojtek