Macedonia - Sveti Naum, Ochryda

ArliJ napisał(a):piękne kadry...
zamierzamy troszkę liznąć w tym roku Macedonię w drodze na Lefkadę (pobyt na około 3-4 dni) ale cały czas śledząc tą relację odkrywam kolejne piękne miejsca i wiem że to musi być kraj do którego wrócimy, może ze starszymi dziećmi.

W mojej relacji będzie kilka wycieczek górskich - to Cię pewnie może mniej interesować. Ale już w kolejnym dniu będą ładne monastyry, godne polecenia.

ArliJ napisał(a):Życzę sobie żebym kiedyś miała tyle czasu, pieniędzy i zdrowia żeby chociaż troszkę zwiedzić z tej listy ciekawych miejsc jakie nam tu pokazujesz.
Tobie życzę kolejnych odkryć:)

Dziękuję.
Ja już swoje dzieciaki odchowałem. Ty też zapewne będziesz miała kiedyś więcej czasu dla siebie.

Pozdrawiam,
Wojtek

ArliJ napisał(a):piękne kadry...
zamierzamy troszkę liznąć w tym roku Macedonię w drodze na Lefkadę (pobyt na około 3-4 dni) ale cały czas śledząc tą relację odkrywam kolejne piękne miejsca i wiem że to musi być kraj do którego wrócimy, może ze starszymi dziećmi.
Życzę sobie żebym kiedyś miała tyle czasu, pieniędzy i zdrowia żeby chociaż troszkę zwiedzić z tej listy ciekawych miejsc jakie nam tu pokazujesz.
Tobie życzę kolejnych odkryć:)

no i chęci... bo ja z każdym rokiem staję się np. coraz bardziej wygodny...

Sol-Wagon napisał(a):ja z każdym rokiem staję się np. coraz bardziej wygodny...

Przyznam się, że ja... też.

Pozdrawiam,
Wojtek

Franz napisał(a):

Sol-Wagon napisał(a):ja z każdym rokiem staję się np. coraz bardziej wygodny...

Przyznam się, że ja... też.

Bardzo ładny eufemizm na zramolenie.

DarCro napisał(a):Bardzo ładny eufemizm na zramolenie.

Masz rację. W moim przypadku tak właśnie jest.
Pocieszam się, że niektórzy tak mają w wieku dwudziestu lat...

Pozdrawiam,
Wojtek

Ścieżka prowadzi to niezbyt stromo w górę, to nawet połogami odcinkami, pośród przyjemnego lasu, upstrzonego gęsto mniejszymi i większymi polanami. Przecinam kilka mało wyraźnych, trawiastych dróg i wychodzę na duży bezleśny teren z tabliczką informacyjną: Babina Dupka. Żeby nie było jakichś dwuznaczności - nie chodzi o pośladki, dupka w tutejszym języku, to bardziej rodzaj dziury.
Znajduje się tu ujęcie wody z tablicą pamiątkową a wokół roztacza się wspaniały widok na opadające potężnymi skalnymi ścianami Solunską Glavę i sąsiednie wierzchołki. Dalej ścieżka zakręca w lewo, drzewa karłowacieją i stopniowo ustępują miejsca kosodrzewinie. Wkrótce zaś teren zaczyna się zupełnie otwierać.

Ufff...tutaj chociaż widoczność lepsza
I nie pogonią

Pozdrawiam.

ASIULA HK napisał(a):Ufff...tutaj chociaż widoczność lepsza

Klarowna.

Pozdrawiam,
Wojtek

Początkowo ocieram się jeszcze o twarde gałęzie kosodrzewiny, potem jednak zaczyna się ona rozstępować, a ścieżka zakosami pozwala szybko zdobywać wysokość.

Nagle jakiś gwałtowny ruch z lewej, powyżej mnie - pokazuje się sarna, która błyskawicznie przecina moją ścieżkę, biegnąc dalej w dół. Wiedziony instynktem Ciapuś zrywa się za nią, ale po przebiegnięciu kilkunastu metrów chyba zdaje sobie sprawę z bezsensu tej akcji - jego krótkie nóżki nie dają mu najmniejszych szans. Tymczasem pojawia się kolejne zwierzę - tym razem pies, najwyraźniej ścigający sarnę. Większy od Ciapusia, tylko na moment zwraca łeb w naszą stronę i już znika pomiędzy krzakami kosówki. Tego Ciapusiowi już zbyt wiele - rusza w ślad za wyścigiem. Zostaję sam, zastanawiając się, czy to już koniec wspólnej wędrówki. Ale nie - kiedy jestem niewiele wyżej, wraca Ciapuś. Jestem dla niego bardziej interesującym towarzystwem, już choćby z tej przyczyny, że nie biegam tak szybko, jak sarna.

Docieram do płytkiej niecki, nad którą rozciąga się spory płat starego śniegu. Korzystam z faktu, że nie muszę wkraczać na śnieg, natomiast dla Ciapusia jest to ewidentna atrakcja.

Zaczyna się istne psie szaleństwo - skoki, koziołki, tarzanie się w śniegu. Ba! Coś, co widzę po raz pierwszy w życiu: Ciapuś podbiega w górę, po czym odwraca się, rozpędza i rzuca na bok, ślizgając się po śnieżnym płacie, obracając się i koziołkując...

No tak - pomyślał Ciapuś - jeden , dwa razy w sezonie pies sobie zafunduje dobrą ślizgawkę i zawsze jakiś obserwatowr się trafi



Pozdrawiam
Piotr

no i Ciapuś CI zwariował....

piotrf napisał(a):No tak - pomyślał Ciapuś - jeden , dwa razy w sezonie pies sobie zafunduje dobrą ślizgawkę i zawsze jakiś obserwatowr się trafi

Po co mnie wyciągał na tę wędrówkę?!

Torac napisał(a):no i Ciapuś CI zwariował....

Może się dziwił, że ja się nie przyłączam do tej zabawy.



Pozdrawiam,
Wojtek

Zostawiam Ciapusia z jego radością i powoli podchodzę w górę. Powyżej widać tyczki - czyli szlak bywa używany również w zimie - podążam jednak dalej ścieżką, na której od czasu do czasu trafia się kamień z namalowanym szlakiem. Osiągam grzbiet, a właściwie rodzaj płaskowyżu, nawet lekko nieckowatego. Tyczki omijają prawe wzniesienie, sugerując trawers tuż ponad dnem płaskowyżu, ale ja się kieruję właśnie na to wybrzuszenie po prawej, mając nadzieję na wspaniały widok z niego. Wysiłek niewielki i już po chwili nagrodzony z naddatkiem - staję na krawędzi, a u stóp mam zalesioną dolinę, do której skalnymi zerwami opada wschodnia ściana Solunskej Glavy.

Czym Ciapusia nakarmiłeś, że mu tak odbiło?