Macedonia i kawałeczek Grecji

pan musiał wysyłać jakieś kasacyjne fale

rozumiem, żeby zwrócić komuś uwagę, że nie wolno robić zdjęć, ale żądać ich skasowania? Miałem dwa razy takie sytuacje - raz na dworcu w Wilnie, a raz na jednej z granicy, kiedy doczepili się mundurowi i groziły mi poważniejsze konsekwencje. Ale w muzeum to bym w życiu sobie nie pozwolił...

Najlepsze/najgorsze jest to, że zobaczył mnie jak robiłem ostatnie zdjęcie gabloty tuż obok jego biurka.
Wcześniej był bardziej zainteresowany tym co ma na ekranie komputera niż zwiedzającymi.
Gdyby nie to ostatnie zdjęcie nie wiedziałbym nawet, że tam był zakaz.
I miał wszystkie zdjęcia...

Kierunek Lefkada.
Droga przebiega dosyć szybko. Nie ma dużego ruchu.
Plaże, które widać wzdłuż drogi nie są nadmiernie zatłoczone.
Przejeżdżamy tunelem, potem ruchomym mostem i jesteśmy w mieście Lefkada.
Parkujemy przy porcie, kupujemy mapę wyspy i nie bez trudu znajdujemy drogę w kierunku Agios Nikitas.
Widoki z drogi przepiękne. Po dojechaniu do celu mieliśmy się zatrzymać i poszukać kwater.
Właśnie, zatrzymać się … to niemożliwe. Nie ma gdzie, wszędzie samochody.
Mijamy miasteczko, jedziemy dalej. Droga pnie się ostro w górę.
Jest jakaś knajpka, więc zatrzymujemy się coś zjeść i podumać co robić.
Niespecjalnie chyba wybraliśmy termin. Widoki wprawdzie piękne, ale ten tłok…
Nie bez bólu podejmujemy decyzję o opuszczeniu wyspy.
Powrócimy tu, ale innym razem, przed sezonem.
Nie mam żadnych zdjęć, nic nie zrobiłem. Tylko jakieś filmy kręcone z samochodu.

Postanawiamy jechać wzdłuż wybrzeża w stronę granicy albańskiej.
Po drodze jeden nocleg, a potem skok do Czarnogóry, a może i do Chorwacji.
Jadąc widzimy z drogi miejscowość jakby na wysepce.
Postanawiamy tam zjechać i poszukać noclegu.
Po zatrzymaniu samochodów taki widok:


Kurcze, to jest to. Piękne, i co najważniejsze, spokojne miejsce. Bez tłumów ludzi.
Podchodzi do nas pan i pyta, czy może szukamy kwater. Jasne, że tak !!!
Możemy wybrać pokoje na dole lub górze (te odpadły ze względu na strome schody)
Cena niewygórowana, 45E, ale standard też nie jakiś strasznie wysoki.
Dwie sypialnie, duża kuchnia, niewielki balkon i duży taras od ulicy. Spokojnej na szczęście…
Jest klima, wi-fi (tylko koło mieszkania gospodarzy, na pieńkach, ale to zmartwienie dzieci)
Najważniejsze, że jest czysto, choć niektóre elementy wyposażenia
swoje najlepsze lata mają już za sobą.
Zostajemy.


Pierwszy spacer na plażę i pierwsza kąpiel…



Tylko… jedno pytanie … gdzie my do cholery jesteśmy ???

pawelg napisał(a):[b]Tylko… jedno pytanie … gdzie my do cholery jesteśmy ???

Chyba w Epirze....

Postanowiliśmy zostać 10 dni.
Taki mamy widok z balkonu:


Oprócz domu, w którym mieszkamy jest jeszcze jeden.


Przez cały nasz pobyt jedyna rzecz, którą musieliśmy zrobić była pobudka o 8 (naszej 9),
żeby kupić świeże pieczywo z samochodu, który zatrzymywał się przy naszym domu.
Element miejscowego folkloru… przypominał mi wieś mojej babci lata temu.
Są tutaj też dwa sklepy stacjonarne, ale tam tylko pakowane pieczywo.
Oczywiście wszystkie pozostałe produkty można w nich kupić.

Oprócz tego… byczenie, spacery, „ładowanie akumulatorów”.
Cisza, spokój, relaks. Codziennie to samo…
Mimo tej „nudy” nie chciało nam się nigdzie jeździć.
Samo miasteczko to domy i mieszkania prywatne, gdzie w czasie wakacji wypoczywają ich właściciele.
Sporo było zamkniętych w czasie naszego pobytu.






Są oczywiście domy z pokojami do wynajęcia – w sumie cztery, tyle znaleźliśmy spacerując.
Oznakowanie

Idąc w kierunku głównej drogi znajdujemy tablicę:

Teraz już wiemy gdzie jesteśmy.
Łatwo tu trafić, z głównej drogi skręt przy tym znaku:

Plaża miejska. Nie chodziliśmy tam - za dużo ludzi.

Wieczorem:

Niewielki "port"

Jedno z zejść na plażę:

W kolejnym "odcinku" pokażę "nasze" plaże.

pawelg napisał(a):W kolejnym "odcinku" pokażę "nasze" plaże.

10
18
26 - dziś będzie kolejny odcinek

czekam

Macedonia zrobiła już nam mnie kiedyś wrażenie w jednej z relacji,
a Twoja przekonała mnie do odwiedzenia tego kraju, mam nadzieję kiedyś wraz z Albanią południową
kanion Matka rewelacja
zdjęcia pierwszy sort

te kiero napisał(a):Macedonia zrobiła już nam mnie kiedyś wrażenie w jednej z relacji,
a Twoja przekonała mnie do odwiedzenia tego kraju, mam nadzieję kiedyś wraz z Albanią południową
kanion Matka rewelacja
zdjęcia pierwszy sort

Jedź, bo warto. Ja na pewno tam wrócę...

Darkos napisał(a):

pawelg napisał(a):W kolejnym "odcinku" pokażę "nasze" plaże.

10
18
26 - dziś będzie kolejny odcinek

czekam

Prorok, czy co ???
Właśnie się zabierałem.

Najbliżej (2 minuty)mamy na plażę tuż przy apartamentach, praktycznie bezludną.













Nasze apartamenty widziane z plaży

Trochę dalej (10 minut) mamy na plażę przy campingu.
Tam jest więcej ludzi, ale też większe fale, które lubią dzieci.
Zatem rano 2 godziny na „naszej”, po obiedzie ta druga.
Z obu plaż widać Lefkadę, to tylko 20 km w linii prostej.






Są też skałki. Tu zdjęcie z góry.


A to przygoda, która spotkała mnie z Jarkiem. Otóż mieliśmy okazję jechać jako pasażerowie tym motocyklem.
Właściciel mówił, że z roku 1965. Mam nadzieję, że dobrze zrozumiałem.
Przejażdżka, choć krótka, niezapomniana. Szkoda, że nikt nam zdjęć nie zrobił…

Fajne foty, morze, słońce, echhhhhhh

świetna ta Twoja relacja i te fotki aż chciałoby się tam być puki co zasiadam i czekam na cd...
Pozdr Jacek

Czwartek 14.08
Rano ruszamy do domu. Zaplanowaliśmy i zarezerwowaliśmy nocleg tranzytowy w Serbii,
w Smeredewie koło Belgradu. Droga przez Grecję autostradami, potem granica z Macedonią.
Autostrada Aleksandra Macedońskiego. Cóż… chyba nie byłby zachwycony, gdyby się nią przejechał.
Część w przebudowie, więc zapewne będzie coraz lepiej.
Granica z Serbią z marszu. Czas najwyższy na obiad…
Zgadnijcie gdzie dopiero mogliśmy się zatrzymać ?
W prze… znaczy w Predejane.
Teraz trochę w innym, lepszym, miejscu…

W naszym motelu, w Smeredewie, jesteśmy przed 21. Kolacja i spać.
Właśnie… spać… Pokoje od ulicy, samochody non stop. Znów d… nie spanie.


Piątek 15.08
Ruszamy po śniadaniu. Zostało jakieś 1200 km. Około północy będziemy w domu.
Albo i nie…
Pierwsze bramki przed Belgradem – 55 min stania.
Wokół sami „Niemcy”, „Holendrzy” i „Austriacy”. Wracają do domu, czy jadą z domu ?…
Belgrad przez miasto. Dosyć szybko, choć jest ciasno.
Kolejne bramki 30 min. Jeszcze tylko raz… i kolejne 30 minut w plecy.
Przez CB słyszymy, że w Szeged kolejka na 4 godziny… „Niemcy” jadą…
Więc Subotica, tam 1,5 godziny. W serbskim radiu też są komunikaty…
Kiedy zatrzymałem się na końcu kolejki widzę obok tabliczkę na poboczu: 2 km.
Tyle mamy do granicy.
Po 1,5 godziny (dokładne te informacje) w upale, przekraczamy granicę z Węgrami.
Potem, mimo dużego ruchu, jedziemy dosyć szybko.
Na obwodnicy Budapesztu rozstajemy się. Chłopaki zatrzymują się zatankować, ja jadę dalej.
Postanowili jechać przez Bańską Bystrzycę i Zvolen. Potem Kraków.
Ja wolę autostradą przez Bratysławę, Zilinę, Cieszyn i trasą katowicką do domu.
Po tych wszystkich przejechanych kilometrach jednak bezpieczniej.
A i droga dobrze znana z wyjazdów chorwackich…
Dojeżdżamy do domu, do Legionowa, bez przygód o 4.10.

Na koniec kilka słów podsumowania.
Numer jeden w tym roku to, bez dwóch zdań, Trpejca.
Tam można odpocząć, odstresować się, naładować akumulatory, zmniejszyć tempo… odżyć.
Nie każdy polubi takie klimaty, ale ja je uwielbiam.
To dziwne, ale moja żona i córki mają to samo zdanie…
Może nie cały urlop, ale kilka dni warto tam spędzić.
Sama Macedonia, przez wielu traktowana jako kraj tranzytowy, warta bliższego poznania.
Ja widziałem niewiele i mając okazję na pewno jeszcze tam wrócę.

A Grecja... w zasadzie to nic nie widzieliśmy,
więc napiszę coś więcej po naszej następnej wizycie.