Macedonia i kawałeczek Grecji

Franz napisał(a):

pawelg napisał(a):Tam oczywiście nie można fotografować. A było co...

Przede wszystkim wspaniały, rzeźbiony w drewnie ikonostas.
A że moja natura buntuje się przeciw zakazowi fotografowania, więc coś tam udało mi się uwiecznić.

Pozdrawiam,
Wojtek

Mnie pilnowało aż dwóch panów
Jeden cywil, drugi w sutannie.
A nie miałem złych zamiarów...

Czwartek 31.07
Wstaję rano, pogoda piękna. Widok z okna mamy taki:

Może nie jest porywający, ale ta miejscowość ma swój klimat, który nam odpowiada.
Starsza pani prowadzi krowy gdzieś na pastwisko, inna zbiera drzewo na opał.
Tutaj rytm życia jest zupełnie inny, normalny, oderwany od szalonego świata na zewnątrz.
Można tu naprawdę odpocząć, zmniejszyć tempo…
Dziś plażujemy. Pierwsza połowa dnia lampa...









...potem trochę chmur, ale to pogoda idealna na spacerek.









Podejmujemy decyzję o pozostaniu dwa dni dłużej, bardzo nam się tu podoba.
Pokoje są wolne, nie ma więc problemu. Zostajemy.

Franz napisał(a):Przede wszystkim wspaniały, rzeźbiony w drewnie ikonostas.
A że moja natura buntuje się przeciw zakazowi fotografowania, więc coś tam udało mi się uwiecznić.

jeden z trzech tego autorstwa w Macedonii... próbowałem robić i tam (z niemal wszystkich poprzednich mam zdjęcia z ukrycia), ale mnie wyczajono i pilnowano

swoją drogą to ciekawe - w 99% kościołów katolickich robi się zdjęcia bez problemu, w większości meczetów też, tylko prawosławni mają, mówiąc wprost, nasrane. Zastanawiałem się z czego to wynika - swojego czasu w Ochrydzie babka przyznała mi szczerze, że chcą sprzedać więcej pocztówek z fotografiami wnętrza...

A przecież swoje zdjęcie to jedno, a pamiątkowa pocztówka to inna sprawa - pocztówki się nie wrzuci do galerii i relacji...

Naprawdę fajna wyprawa zazdroszczę. Chętnie będę czytał tą relacje.
A co do zdjęć trzeba zainwestować w specjalne szpiegowskie okulary z aparatem (filmy też kręcą).
Pozdrawiam

Ciekawy kierunek, fajne klimaty, a zdjęcia ... cieszą oko.

Pewnie tam nie dojadę, dlatego ... prowadź!

pawelg napisał(a):
Mnie pilnowało aż dwóch panów
Jeden cywil, drugi w sutannie.
A nie miałem złych zamiarów...

Kontrola najwyższą formą zaufania

Widoki miodzio


Pozdrawiam
Piotr

Witam wszystkich, którzy chcą nam towarzyszyć. Bardzo mi miło, że jesteście.
Co do tych zakazów fotografowania, to mimo że mi się nie podobają, przestrzegam ich.
Był jeden wyjątek, kiedy się zagapiłem , ale o tym co z tego wyszło napiszę później.
Jestem ich gościem i jeżeli sobie tego nie życzą, muszę się dostosować.
Może nie chcą, żeby turyści przeszkadzali pielgrzymom.
Prostym rozwiązaniem byłaby, spotykana czasem, dodatkowa opłata za robienie zdjęć.
Pozdrawiam

pawelg napisał(a):Może nie chcą, żeby turyści przeszkadzali pielgrzymom.

raczej słaby powód, bo wielokrotnie byłem w cerkwiach, gdzie prócz mnie i pilnujących nie było nikogo, więc nikomu nie mogłem przeszkadzać.

Jasne, oni są gospodarzami, ale osobiście uważam, że piękne i wiekowe wnętrza kościołów, cerkwi, meczetów czy innych zabytków są współwłasnością całej ludzkości, a nie jednego wyznania czy parafii i nie powinno się ludziom ograniczać ich podziwiania czy upamiętniania na zdjęciach (oczywiście w taki sposób aby ich nie niszczyć np. fleszem).

Opłata za robienie zdjęć to już, niestety, zwykła okazja zdarcia z miłośników fotografii kasy...

Piątek 1.08
Koritski Rid
Ponieważ w planach (w jednym z wariantów) mieliśmy odwiedzenie Czarnogóry i spacer w Durmitor,
zabraliśmy ze sobą buty i inne drobiazgi potrzebne do takich wycieczek.
Z naszych okien widać było kilka sporych górek, więc postanowiliśmy na jedną z nich się wdrapać.
Ruszyliśmy rano, we czterech (Zbychu, Adam jego syn, Jarek i ja).


W sklepie spotkaliśmy pana, chyba pracownika Parku Narodowego (naklejki na samochodzie),
który wskazał nam początek drogi. Szlaku oznakowanego nie ma, więc szliśmy trochę na czuja.
Pogoda wymarzona na wycieczki, lekkie zachmurzenie. Tylko do zdjęć nie za bardzo.
Część trasy drogą gruntową, część ścieżkami, którymi miejscowi zwożą konikami drewno na opał,
część drogą asfaltową.








To chyba jakieś hobby na Bałkanach - strzelanie do znaków...



Po około trzech godzinach doszliśmy do parkingu.





Stąd 5 min do punktu widokowego Koritski Rid.
Tu już są jakieś znaki.



Widoki na górze:


Tablica informacyjna trochę sfatygowana...

Tu widać drogę, którą szliśmy z Trpejcy (ta w środku):

Miło popatrzeć:





Powoli wracamy, mamy dziś kolację u gospodarzy o 16. Nie możemy się spóźnić.





Ośmotysięcznika nie zdobyliśmy, ale i tak byliśmy zadowoleni

pawelg napisał(a):Z naszych okien widać było kilka sporych górek, więc postanowiliśmy na jedną z nich się wdrapać.

Mogę tylko przyklasnąć.

Pozdrawiam,
Wojtek

Kolacja u gospodarzy
Na 16 zamówiliśmy u naszych gospodarzy kolację, lokalne przysmaki do jedzenia i do picia…
Dzieci natomiast poszły do pizzerii same, z czego były bardzo zadowolone.
Potem dłuuugie rozmowy z Blagajem i Aleksandrą, Macedończykami z Bitoli,
którzy wynajęli pokój w tym domu. I to w zasadzie oni przekonali nas ostatecznie,
żeby jednak jechać do Grecji. No cóż, niech tak będzie…

Sobota 2.08
Od rana piękna pogoda, więc się byczymy na plaży.

Dziś spory ruch na jeziorze.


Przepływają statki wycieczkowe. Słychać jak przewodnicy na ich pokładach opowiadają o Trpejcy.
Podobno to takie macedońskie Saint Tropez. Ciekawe… czy tam byli ?
Wycieczkowicze, z pokładu, uwieczniają plażę i nas na zdjęciach.
To ci dopiero, do elity trafiłem… a czuję się jak zwierzę w zoo.




Ponieważ nie przepadam za plażowaniem, biorę aparat i idę na krótki spacerek wokół Trpejcy.
Fotografuję naszą ekipę z punktu widokowego, ze skałki górującej nad plażą.









Wieczorem pakowanie, jutro ruszamy dalej...

pawelg napisał(a):Wieczorem pakowanie, jutro ruszamy dalej...

Wszędzie dobrze, ale w Grecji najlepiej...

I ja śledzę... może nie aż tak na bieżąco, ale fajne relacje fajnych ludzi szkoda opuścić

Trochę szkoda, że podczas górskiej wycieczki pogoda nie całkiem dopisała. Nam Macedonia kojarzy się głównie z czarnymi chmurami, deszczem i błotem wiec w sumie nic nowego

kulka53 napisał(a):Trochę szkoda, że podczas górskiej wycieczki pogoda nie całkiem dopisała. Nam Macedonia kojarzy się głównie z czarnymi chmurami, deszczem i błotem wiec w sumie nic nowego

Kilka chmurek to nie tragedia, deszcz nie padał, a iść było łatwiej.
W sumie przez te kilka dni tylko raz siąpił deszczyk, ale to był wieczór,
więc nam nie przeszkadzało.
Pozdrawiam

Niedziela 3.08
Wyruszamy z Trpejcy rano. Zaplanowaliśmy krótki postój na parkingu przy Koritskim Ridzie.
Zjemy tam śniadanie, a dzieci będą mogły popatrzeć na jezioro bez potrzeby długiego wspinania się
na piechotę, jak my dwa dni wcześniej.

Ruszamy w kierunku Grecji. Pojedziemy przez Bitolę (tam zrobimy zakupy).
Chcemy też po drodze zobaczyć Meteory.
Droga przebiega sprawnie, na granicy nie ma korka.




Kilka kilometrów przed Kalmbaką zatrzymujemy się, żeby coś zjeść.



Pytam o menu. Nie ma. Ale pani nam doradzi i poleci. Dziwnie, ale może tak tu jest…
Zamawiam bezpiecznie kurczaka. Pani mówiła „steak”, a dostałem szaszłyka.
Może tak to się tu nazywa ?
Szaszłyk z kurczaka, mówiąc delikatnie, mocno rozczarowujący. Myślałem ,że będzie z piersi,
a był to po prostu poćwiartowany kurak nabity na patyk. Oczywiście z kośćmi.
(Kurczak w III gatunku, ćwiartowany razem z grzędą)
W smaku też nic specjalnego. Ogólnie biorąc pod uwagę cenę, jedzenie d… nie urwało.
Nie jest to tylko moje zdanie… Nie tylko kurczak był … hmmm … słaby.
Nic to, nie ma co się zrażać, jedziemy dalej.


Docieramy do Kalambaki późnym popołudniem, zaczynamy szukać noclegu.
Odwiedzamy kilka miejsc, ale ceny nie są zachęcające lub nie ma w jednym miejscu trzech pokoi.
Chcemy być blisko siebie. Jutro rano start i Meteory.


Poszukiwania hotelu kończymy znajdując nocleg na campingu.

Pokoje to nie Wersal, ale na jedną noc da się wytrzymać.
Jednak dla dzieci camping jest bombowy, bo…

Właściciel, starszy pan, jest bardzo miły i rozmowny. Mówi po angielsku,
ale ma też w zeszycie zapisane podstawowe zwroty w różnych językach.
Zostawiam mu małą pamiątkę z mojego zestawu.
Dziękuję bardzo – przeczytał. Całkiem nieźle mu to wyszło.

Poniedziałek 4.08
Meteory.
Wstajemy rano, jemy szybkie śniadanie.
Nie wiedząc ile czasu zajmie droga z campingu, startujemy za wcześnie
i jesteśmy 40 minut przed otwarciem monastyru. Trzeba poczekać.
Turystów niewielu, kilka samochodów, więc nie będzie tłoku.
Czekamy i podziwiamy widoki...




Nasz cel:


Cieszyłem się krótko…
W międzyczasie przejeżdżają dwa autokary turystów z Chin. Wysypują się na parking robiąc zdjęcia telefonami.
Te dwa autokary Chińczyków ruszyły do monastyru, nie bardzo zwracając uwagę na innych,
jakby byli tu sami. O mało nie zmienili mojego stanu skupienia ze stałego w ciekły.
Zachowywali się bardzo głośno. Wiem, że przy tej ilości ludzi, nawet szepczących, robi się głośno,
ale będąc w takim miejscu nie drze się dzioba do kolegi stojącego w tłumie 20 m dalej.
Odczekaliśmy chwilę z boku i już bez tłoku spokojnie poszliśmy zwiedzać to piękne miejsce.
















Stara kuchnia klasztorna










I taka przygada. Wchodząc do jednej z sal muzealnych nie zauważyłem zakazu fotografowania.
Zrobiłem kilka zdjęć. Pan z obsługi, zwrócił mi uwagę.
Przeprosiłem grzecznie i wszystkie zdjęcia przy nim skasowałem.
W domu wpadłem na pomysł odzyskania ich programem do tego celu służącym.
No i co? I d… Znalazł zdjęcia nawet z Orebica sprzed dwóch lat, a tych nie. Siła wyższa, czy co…?

Zobaczyliśmy tylko jeden klasztor, stanowczo za mało.
Ale jest powód, żeby tam jeszcze wrócić...