Lubię wracać tam, gdzie byłam już :)

okolice znane, chętnie zajrzę

Gdzieś między "wierszami" witałam już czytających , ale teraz, żeby nie było, że źle wychowana jestem, witam wszystkich razem i każdego z osobna

kibic hr,
Igłą pinii,
loverosa,
Janusz Bajcer,
Katerina,
piotrf,
elka21,
janka.mik.,
majeczka,
Jarek999,
beatabm,
słoma79

Bardzo mi miło, że jesteście

Jak się uda dziś wrzucić kolejny odcinek, to już wieczorem powita Was słoneczna, pachnąca piniami i przepełniona dźwiękami grających cykad, urocza Dalmacja

Co tam miejsca, co tam krajobrazy, dziczek rządzi!!!!

Oczywiście będę stałym gościem

CROnikiCROpka napisał(a):Co tam miejsca, co tam krajobrazy, dziczek rządzi!!!!

Oczywiście będę stałym gościem

Bardzo mi miło, zapraszam



Droga do Raju i pierwsze zachwyty – odcinek 3

Drugiego dnia mamy do pokonania około 800 km, więc wstajemy z uśmiechami na twarzach, ciesząc się jak dzieciaki, że to już bliżej niż dalej celu naszej podróży

No to lecimy





Tunel zimno - ciepło w tym roku po raz pierwszy nas zaskoczył: za tunelem było o 3 stopnie mniej jak przed




I już widzimy w oddali...




I jest coraz bliżej...



Całkiem blisko po prawej...



Jest i po lewej...


...Lipo moje Jadransko Morje




Kiedy pojawiają się te tablice:



...tak nam w duszach gra




Wyjazd w 2016 roku miał być wyjazdem w ciemno, ale ponieważ przełom lipiec/sierpień to prawie szczyt sezonu, trochę spanikowałam i trzy dni przed wyjazdem napisałam do naszej, poznanej w 2009 „gospody”, czy przypadkiem nie ma u niej wolnego apartmana na przygarnięcie dwóch duszyczek.

Odpisała, że u niej, niestety, wszystko zajęte, ale niedaleko, 15 m dalej, na ulicy Vladimira Nazora, czyli nadal w samym centrum BV, jest w tym terminie wolny apartman .

Cena 55 euro, parking niedaleko, wliczony w cenę, a więc jest OK, bo dobrze wiemy, jak to z parkowaniem w Chorwacji bywa

Na miejsce dotarliśmy ok. 16-tej. Przywitał nas niemiłosierny upał , świetne lokum – pokój z wygodnym łóżkiem, sporym balkonem z widokiem, małą przyjemną kuchenką (w sam raz na nasze potrzeby),
łazienką (również z widokiem)

i pięknym tarasem na dachu budynku - oczywiście jeszcze kilka schodków wyżej


Przywitała nas też przemiła gospodyni, która uraczyła nas dzbankiem przepysznej, schłodzonej lemoniady i przepyszną, faszerowaną papryką.

Małym minusikiem na początku były 23 prowadzące do apartmana strome schody,



które pokonywaliśmy kilka razy dziennie, na początku walcząc z zadyszką i bolącymi nogami, poźniej jednak kondycja wyraźnie nam sie poprawiła i wzmocniły mięsnie nóg

To zdjęcie pstryknięte z balkonu

na którym mój mąż to mała mróweczka, a raczej do drobnoustrojów to on nie należy



W tym roku napisałam do naszej Gospody dwa tygodnie przed wyjazdem i szybko otrzymałam zadowalającą odpowiedź: „Cjenjena Gospodo, dobro da ste sad poslali poruku, ja imam slobodno mali apartman za Vas od 20.07 do 31.07. Cjena je 60 eura, parking ukljucen"


Tym razem taki mieliśmy widok z balkonu



Dość już jednak tej opisówki i zanudzania podróżą

Cieszcie teraz oczy widokami, ogrzejcie się w promieniach słońca, przypomnijcie sobie smak i zapach Chorwacji

Ulubiona droga na plażę - w kierunku Promajny, gdzie mozna znaleźć całkiem spory kawałek plaży wyłącznie dla siebie



Ulubione widoki potężnych gór




Ulubiony bar przy plaży




Hałaśliwy statek Bibe, którym w tym roku wybraliśmy się na Fishpicnic







Ulubiony kościółek św. Mikołaja, który wybijał wszystkie szczęśliwe wakacyjne godziny



Marina




Ulubione piwo (przez poprzednie trzy pobyty było naszym numerem 1), w tym roku chyba bardziej smakowało Karlovacko





Ulubiona promenada 1x



Ulubiona promenada 2x




Ulubione crno vino




Pierwszy zachód słońca w 2016 roku



Pierwszy zachód słońca w 2017 roku



Laku noć

Z tym tunelem to ostatnio rzeczywiści dziwne rzeczy się dzieją, mieliśmy to samo w tym roku, psuje się??

Mostar - odcinek 4


Relacja z podtytułem "Dwie relacje w jednej" nie będzie do końca chronologiczna, bo piszę o tym, co mi się w danej chwili przypomina

Dziś zapraszam na wycieczkę do Mostaru z 2016

Wyprawa do Mostaru była moim marzeniem już od pierwszego pobytu w CRO. I, jak to mówią, do trzech razy sztuka. Po pobycie w 2009 i w 2010, w 2016 marzenie się spełniło

Mostar przywitał nas niesamowitym upałem. Mimo przyzwyczajenia do chorwackich temperatur, ta w Mostarze była dla nas zaskoczeniem. Powietrze było bardzo gęste od tego skwaru. Zaraz po wyjściu z samochodu miałam "mroczki" przed oczami

Podobny stan przeżywałam na murach Dubrownika, kiedy w 2009 roku wleźliśmy tam w samo południe.


Nie wiem, czy wszyscy to wiedzą (nam opowiedział właściciel parkingu, kiedy wyruszaliśmy do Mostaru), że tam właśnie łączą się jakby dwa światy - chorwacki Zachód spotyka się z muzułmańskim Wschodem.


Dlatego też czułam pewnie ten powiew Orientu.

Zachód ze Wschodem łączy ponad bystrym nurtem rzeki Neretwy niezwykły most - kamienny Stary Most, który wybudowany był w XVI wieku. Most ten zburzony został podczas wojny 9 listopada 1993. Odbudowano go 11 lat później, w 2004 roku, a rok po tym Stary Most i jego najbliższe otoczenie zostały wpisano na listę światowego dziedzictwa kulturowego UNESCO.

Od tego właśnie mostu miasto Mostar dawno temu wzięło swoją nazwę. Gdzies wyczytałam, że słowo "mostari" oznacza "strażnicy mostu".

Dziś Stary Most uznany jest za najważniejszy zabytek Mostaru.

Po przedreptaniu mostu w te i we w te (nawierzchnia mostu jest śliska i trzeba uważać), rzuceniu okiem tu i tam w najbliższej okolicy:


























Meczet Tabacica obejrzałam z każdej zewnętrznej strony. Nie wiem, czy to z powodu upału, czy tłumów ludzi, jakie spotkaliśmy, nie weszliśmy do środka.

Mam nadzieję, że kiedyś tam zajrzę .


Zauroczyły mnie natomiast uliczki starego Miasta z licznymi kramikami i kafejkami, w których szukaliśmy orzeźwiającej lemoniady





































Po wypiciu orzeźwiającej lemoniady (nie wiem dokładnie, ile zapłaciliśmy, bo płaciliśmy w euro, a wydali nam w KM) i wywachlowaniu się wachlarzem za 2 KM, podejmujemy jedyną w tym momencie słuszną decyzję i wracamy do domu, czyli do BV








Dodam tylko, że kapelusze w barwach narodowych, jakie mieliśmy na głowach, sprawiły, że sprzedawcy kramików i pracownicy kafejek zaczepali nas w naszym ojczystym języku


Pozdrawiam

Bardzo ciekawa taka podwójna relacja Czekam zatem na więcej...