Łódką po trawie (2018) : Kanał Elbląski i Żuławy

Około 15:50 wpłynęliśmy na jezioro Druzno.



Początkowo było spokojnie, mogliśmy obserwować żyjące tu ptactwo (szkoda, że nie mieliśmy żadnego aparatu z zoomem).

Niestety, za nami niebo się ściemniło , trudno jednak było przewidzieć, jak szybko dojdzie to do nas.







Byliśmy blisko osady Węgle-Żukowo, gdzie nad jeziorem znajduje się baza rybacka przy dawny, zajeździe Trzy Róże.



Pamiętaliśmy jednak o tym, co opowiadała nam załoga Wolne Od Szefa, nocująca tam przed mijanką z nami na Całunach: miejsce jest narażone na wiatry! Jeśli więc wichura dopadłaby nas zanim byśmy tam zacumowali, moglibyśmy mieć z tym kłopot. No a wcześniej trzeba byłoby wypatrzeć drogę między trzcinami…

To coś za Wami nie wygląda dobrze

Dwie minuty później (16:08) było już oczywiste, że nawet gdybyśmy chcieli zboczyć z wodnego szlaku do Węgli-Żukowa, nie mielibyśmy szans na bezpieczne cumowanie.
Szkwał dopadł nas nagle, ze sporą siłą! Jednak nie aż taką, jaka ciut wcześniej miała miejsce w Elblągu, gdzie wichura połamała drzewa i pozrywała dachy. Nam powiało w rufę, z prędkością ok. 50 km/godzinę, więc barka zamieniła się w odrzutowiec , dopuszczalna prędkość na kanale została przekroczona dwukrotnie.
W sumie to mieliśmy farta z kierunkiem wiatru! A siła, z którą nas dopadł, też nie miała szans zrobić nam coś złego. Na szczęście, gdyż nie mieliśmy dokąd uciekać.



Trochę polało, ale nie była to jakaś straszna ulewa. Sztormiaki oczywiście mieliśmy !









Z jeziora Druzno wyszliśmy o 16:38. W Kanale wiatr już nie był tak dokuczliwy, drzewa wokół trasy wodnej znacznie go hamowały. No i czas zrobił swoje, wiatr znacznie się zmniejszył.

Ups To sie zadziało
Zawsze mówię - z wiatrem nie ma zartów. A kołnierz szkwałowy przed burzą często jest niezykle silny niestety

Dzwonili później do nas z firmy czarterowej, czy jesteśmy cali.
Na Jezioraku ponoć pokładło jakieś łódki, na szczęście ludziom nic się nie stało .

żaglówki? czy motorowe?

Żaglówki.... chyba? Już nie pamiętam ...

Jak znam zycie to zaglówki...bo po co zrzucać szmaty widząc takie chmury??

Oczywiste stało się jednak, że nie będziemy ryzykować pchaniem się na pochylnie, skoro aura nie była wymarzona. Zresztą, było już późno, do godziny 19-tej pokonalibyśmy nie więcej niż dwie pochylnie. Zdecydowanie lepiej rozpocząć jazdę po trawie z samego rana dnia następnego !



Około 17:20 zatrzymaliśmy się przy dolnej stacji pochylni Całuny.











Za bezpieczne dopłynięcie!



Trochę jednak jeszcze pokapało …

Jakie słodziaki śliamki

Te ślimaki są (w pewnym sensie ) zapowiedzią jednego z punktów programu na kolejny dzień

Od wypłynięcia z Kątów Rybackich, w zasadzie większość czasu spędziliśmy na łódce, no więc trochę mnie nosiło. Gdy przestało padać, zaproponowałam Grześkowi spacer. Reszta ruszać się nie zamierzała, wybrali grę w karty .
Ponieważ dochodziła już godzina 20-ta, myślałam o krótkiej przechadzce. Grzesiek jednak wymyślił ciut dłuższe kółeczko, miało jednak być luzacko .











Maszynownia przy górnej stacji pochylni Całuny…

Most (droga 516) …





Z mostu widać dolną stację pochylni Jelenie.



Na lewym brzegu Kanału (czyli tym którym doszliśmy od łódki) znajduje się parking, jak widać jest to dobre miejsce dla kamperów.



Kładką dla pieszych i rowerzystów przechodzi się na prawy brzeg, do miejsca odpoczynku przy trasie rowerowej.

Najrozsądniej byłoby, gdybyśmy od mostu poszli w prawo w kierunki wsi Jelonki, a nieco przed nią znów w prawo, utwardzoną drogą rowerową do mostu przed dolną stacją pochylni Całuny (przepłynęliśmy pod nim z kierunku od Elbląga).
Tyle, że wcześniej na mapkach (będących na stanie łódki) nie sprawdziliśmy takiej możliwości… Grzesiek wymyślił, że od mostu pójdziemy szosą w lewo do wsi Nowe Kusy i tam rozpoczniemy właściwe „okrążenie”.

Po drodze…