Literatura - Chorwacja i Jugosławia

Witajcie!

Poszukuję esejów Zeljko Vukovica Zabijanie Sarajewa.

Mam drugi tom, ale pierwszego za nic nie idzie dostać, nawet w necie.

Gdyby ktoś coś wiedział i ten tego Dajcie cynka.

Pozdrav

Niestety nie ma w sprzedaży, ja też mam jedną pozycję, której poszukuję to Dawida Warszawskiego "Obrona poczty sarajewskiej" pozostają tylko antykwariaty

aquavitae napisał(a):Nie znam poezji Karadzica, chociaż kilka jego dzieł przeczytałem pobieżnie ( były przytaczane w jakichś opracowaniach, ale jakich, hmm... ), ale zapamiętałem jedno, że były dość "czarne" tj. płomienie, śmierć, zemsta, depresja itd., napewno miał kiedy tworzyć ponieważ siedział, chyba jeszcze za życia Tito, w więzieniu za jakieś oszustwa gospodarcze ( drobne szwindle ), natomiast do Limonova nie mam zamiaru zaglądać ( zresztą przyznaję się fanem poezji to ja nie jestem ). Ale moim zdaniem poezja pana Karadzica może mieć wiele wspólnego z malarstwem pana Hitlera...
Przemek

Przyznam, że też nei zaczytywałam się nigdy ani w Karadziciu ani w Limonovie Jednak skojarzenia mam podobne jak Ty. I landszafty Hitlera i poematy Karadzicia to kicz w tym najgorszym słowa znaczeniu.
Sam Karadzić podobno pisał swoje poematy bombardując Sarajevo. Widocznie wpływało to na niego motywująco. No cóż "patetyczne" okoliczności sprzyjają natchnieniu...
Co do Limonova to jeszcze nie zdarzyło mi się czytać niczego dobrego z założeniem propagandowym. Nic tak źle nie wpływa na dzieło jak ideologia :/

aquavitae napisał(a):Niestety nie ma w sprzedaży, ja też mam jedną pozycję, której poszukuję to Dawida Warszawskiego "Obrona poczty sarajewskiej" pozostają tylko antykwariaty icon_sad.gif

ALLEGRO

ALLEGRO

THX jutro kupuję, a jestem w trakcie czytania x. Zaleskiego, historii SS to i dojdzie jeszcze trzecia pozycja, rodzina się ucieszy...

No własnie wszędzie nakłady wyczerpane. Fakt, ze wydana została w 2000.

Pozostaje jeszcze nieocenione alledrogo

A może ktoś z userów zajrzy w swe domowe katalogi

KJ

Wczoraj koleżanka przypomniała mi o niesamowitej książce. SłOWNIK CHAZARSKI Milorada Pavicia.
Postmodernizm w pełnej krasie. Książka wciaga, fascynuje i zwodzi. Znakomita zabawa dla czytelnika i dla autora chyba też. Czytałam kilka lat temu więc nie umiem nawet napisać nic mądrego

Znów wiadomość o Paviciu
Wydawnictwo tCHu wypuściło na rynek dwie nowe książki Pavicia:
Drugie ciało
Siedem grzechów głównych
Wczoraj w GW ukazała się recenzja pierwszej z książek (recenzja jest troche bez ładu i składu).

Kupiłam przed chwilą właśnie "Pocztówki z grobu" Emira Suljagćia. Albo źle szukam, albo jeszcze nie pisaliście o tej książce. Wydawnictwo Czarne.

Rzecz o Srebrenicy. Jak się dowiaduję z okładki - autor (rocznik 1975) przeżył ten koszmar, potem skończył politolgię w Sarajewie, pracował w Hadze jako korespondent prasowy. Obecnie dziennikarz "Dani".

Jak przeczytam, to napiszę coś jeszcze. Ale chyba nie trzeba bo i tak wszystko co bałkańskie przecież czytacie

shtriga napisał(a):Kupiłam przed chwilą właśnie "Pocztówki z grobu" Emira Suljagćia. Albo źle szukam, albo jeszcze nie pisaliście o tej książce. Wydawnictwo Czarne.

Moje serce walczy między tą książką, a "Bałkany-terror kultury";) Więc recenzja się przyda
Czarne swoją drogą jest jednym z moich ulubionych wydawnictw.

shtriga napisał(a):Jak przeczytam, to napiszę coś jeszcze. Ale chyba nie trzeba bo i tak wszystko co bałkańskie przecież czytacie

Jak już napisałam proszę o recenzję, bo ostatnio zdradzam "Bałkańców" z Turkami. Ale czytałabym wszystko gdyby nie ograniczenia finansowe

Oj rozumiem Twój ból... Te wybory...

Czytam już. Przy okazji znów dwa słówka o książce wpiszę.
Pozdrawiam!!!

burebaruta napisał(a):

shtriga napisał(a):Kupiłam przed chwilą właśnie "Pocztówki z grobu" Emira Suljagćia. Albo źle szukam, albo jeszcze nie pisaliście o tej książce. Wydawnictwo Czarne.

Moje serce walczy między tą książką, a "Bałkany-terror kultury";) Więc recenzja się przyda
Czarne swoją drogą jest jednym z moich ulubionych wydawnictw.

shtriga napisał(a):Jak przeczytam, to napiszę coś jeszcze. Ale chyba nie trzeba bo i tak wszystko co bałkańskie przecież czytacie

Jak już napisałam proszę o recenzję, bo ostatnio zdradzam "Bałkańców" z Turkami. Ale czytałabym wszystko gdyby nie ograniczenia finansowe

Jesli przeczytasz ,,Bałkany terror kultury'' ,,zrozumiesz'' dlaczego kultura czyli i muzyka tam zabija.

chesjowisz napisał(a):Jesli przeczytasz ,,Bałkany terror kultury'' ,,zrozumiesz'' dlaczego kultura czyli i muzyka tam zabija.

Właśnie dlatego zastanawiam się nad tą książką. Lubię te niuanse kulturowe na Bałkanach. Trochę o tym dlaczego kultura zabija. Jednak objętościowo książka nie prezentuje się jakoś kolosalnie i dlatego boję się trochę, że trafię na zbiór rzeczy o których wiedziałam od dawna Dlatego kupuję książki dotyczące regionu (szczególnie te ocierające się o publicystykę) dość ostrożnie.
Nad książkami z rysem "socjologiczno-literackim" zastanawiam się pięć razy nawet, bo mechanizmy postmodernizmu sprawiły, że wszystko uległo jakiejś relatywizacji i w końcu książki tego typu puentuje się "i tak już nie ma o czym pisać, bo wszystko zostało napisane".
Nie wiem czy ta książka mnie jakoś usatysfakcjonuje. Ale niestety nie przeczytam to się nie dowiem. Byle do wypłaty <chyba kupię obie>

"Pocztówki z grobu " Suljagić Emir
2007

Wstrząsające świadectwo o Srebrenicy. W maju 1992 roku tysiące zdesperowanych uchodźców ze wschodniej Bośni, uciekając przed serbskimi wojskami, schroniło się w małym miasteczku Srebrenicy. Oznaczało to jednak dla nich trwającą trzy lata śmiertelną pułapkę. Cierpieli głód, choroby, agonię uczuć. Aż wreszcie, w lipcu 1995 roku, bośniaccy Serbowie dokonali więcej...

ps. ja tego chyba nie przeczytam, ale może ktoś...

Japona napisał(a):"Pocztówki z grobu " Suljagić Emir
2007

Wstrząsające świadectwo o Srebrenicy. W maju 1992 roku tysiące zdesperowanych uchodźców ze wschodniej Bośni, uciekając przed serbskimi wojskami, schroniło się w małym miasteczku Srebrenicy. Oznaczało to jednak dla nich trwającą trzy lata śmiertelną pułapkę. Cierpieli głód, choroby, agonię uczuć. Aż wreszcie, w lipcu 1995 roku, bośniaccy Serbowie dokonali więcej...

ps. ja tego chyba nie przeczytam, ale może ktoś...

taką recenzję spotkałem
,,Zwykły wymiar ludzkich zbrodni
Mniej więcej w miesiąc po ukazaniu się polskiego wydania książki Suljagicia, na przełomie maja i czerwca 2006 roku do Sądu Najwyższego w Hadze wpłynął cywilny pozew żyjących członów rodzin przeciwko ONZ i rządowi Holandii w sprawie ich współudziału i odpowiedzialności za masakrę ponad siedmiu i pół tysiąca cywili, głównie mężczyzn i chłopców, jaka miała miejsce po upadku Srebrenicy w 1995 roku.
ONZ i występująca akurat na tym odcinku eks-jugosłowiańskiej rzezi, jakim była tamtejsza wojna domowa, Holandia nie potrafiła nie dopuścić do masakry, chociaż wiadomo było, że ona nastąpi. I to już wkrótce. Siły "pokojowe" skrywające się za parawanem formalnych oświadczeń, już nawet nie w dobrej wierze, niejako ten fakt zaakceptowały i to jeszcze na długo przed tym, niż miał on miejsce. Po prostu milcząco zgodziły się na zagładę! Oficerowie i żołnierze ONZ, wcześniej w zasadzie zajmujący się wyłącznie własnymi, nigdy nie "czystymi" interesami po prostu nie byli w stanie i nie chcieli wziąć na siebie nawet skrawka odpowiedzialności za tych ludzi, których losy zostały im powierzone.
Kompromitacją, i to "do kwadratu", była kapitulacja holenderskiego batalionu, co utrwaliła kamera serbskiej nacjonalistycznej TV-Pale. Dokładną relację z tego programu zamieszcza Slavenka Drakulić w wydanej w roku ubiegłym książce "Oni nie skrzywdzili by nawet muchy. Zbrodniarze wojenni przed trybunałem w Hadze". Z tym tylko, że ona też chce widzieć w tym wyłącznie przejaw bezwzględności i okrucieństwa bośniackich Serbów i nie dopuszcza do siebie myśli o milczącym ONZ-owskim współudziale w zbrodni.
Kiedyś, gdy ludzie poważnie jeszcze traktowali honor, przynajmniej swój, pułkownik Karremans strzelił by sobie zapewne "w łeb" już na samą myśl, że można aż tak marnie stchórzyć. A nawet gdyby sam tego nie dokonał, po powrocie do kraju czekałby go zapewne wojskowy sąd i jedyny możliwy wyrok.
Jednak wbrew pozorom "Pocztówki z grobu" nikogo nie oskarżają. To może wydawać się nawet dziwnym, ale są po prostu zapisem pewnych przemyśleń i skrawków dnia "cudownie" ocalonego. Paradoksalnie zdaje się nawet, że największe oskarżenia autora padają pod adresem własnych przywódców i tych wszystkich, którzy żywili się wówczas krzywdą i cierpieniem innych. Suljagić oskarża po prostu koszmar, jakim jest wojna, szczególnie etniczna, gdy "do gardeł" rzucają się sobie dotychczasowi sąsiedzi. Wojny na wyniszczenie. Wojny, która nie może mieć końca, bo zawsze będą jakieś niepomszczone jeszcze ofiary, a eskalacja przemocy wciągnie w końcu w swoje tryby nawet tych stojących dotąd na uboczu.
Suljagić nie jest bohaterem. Nawet nim być nie pragnie i pod tym względem przypomina Paula Peikerta, wrocławskiego pastora, który przeżył prawie trzymiesięczne oblężenie Wrocławia w 1945 roku, autora przejmującej "Kroniki dni oblężenia" (Bericht uber die Festungszeit in Breslau von Januar bis Juni 1945) - zapisu procesu staczania się ludzkiej godności, ekspresowego znikania tzw. objawów człowieczeństwa i całego tego humanistycznego płaszczyka w jakim zwykle staramy się paradować. Suljagić po prostu daje świadectwo zarówno bohaterstwa, dzielności jak i skrajnie odmiennych przypadków ludzkich postaw. Dokonuje jednak rzeczy niesłychanej i pozostawia beznamiętny opis beznadziei i rezygnacji, kolejnych etapów tragedii, której koniec w zasadzie zdawał się być jeden.''