Lądem i morzem – Grecja 2022 (Agistri, rejs Cyklady, Ateny)

dangol napisał(a):Akropol „zwiedzamy” z oddali .

Bardzo mi się to zwiedzanie podoba .

marze_na napisał(a):

dangol napisał(a):Akropol „zwiedzamy” z oddali .

Bardzo mi się to zwiedzanie podoba .

Jeszcze przez czas jakiś tak pozwiedzamy , trzeba przecież nabrać pewności, iż dobrze zrobiliśmy odpuszczając wejście biletowane

dangol napisał(a):dobrze zrobiliśmy odpuszczając wejście biletowane

dangol napisał(a):Fajniejszy widok na miasto jak dla mnie jest jednak ze Wzgórza Wilków

Zgadzam się w pełni z tymi opiniami

kulka53 napisał(a):
Zgadzam się w pełni z tymi opiniami

Na szczycie siedziałoby się fajnie, ale wieje mocno (ciekawe, skąd ten wiatr się tam wziął, skoro na dole duchota ?).
W takich warunkach picie piwka nie bardzo nam pasuje, schodzimy więc ciut niżej, na zacienioną ławeczkę .

Piwko, piniowy zapach, dźwięk cykad, widoki … Tak, w takich okolicznościach można posiedzieć dłuuuuuuuuuugo! No i nie trzeba zwiedzać Akropolu w tłumie .

Wzgórze do posiedzenia jest idealne.
My sobie tam urządziliśmy siestę.

piekara114 napisał(a):Wzgórze do posiedzenia jest idealne.

O tak !
My również sporo czasu spędziliśmy na ławeczce

Schodzimy inną ścieżką, obok punktu widokowego Andero (? Andiron). Fotek stamtąd nie mam, gdyż całą przestrzeń opanowała rosyjskojęzyczna wycieczka. Jakoś nie było chęci na postój …

Dopiero po niewczasie (jak już byliśmy zdecydowanie niżej ) zorientowałam się, iż przegapiliśmy ścieżkę prowadzącą do więzienia Sokratesa (można je zobaczyć u Kulki). No cóż… Jako pociesznie niech będzie zdanie niektórych profesjonalistów, iż filozofa wcale nie więziono w tym wykutym w skale kompleksie pomieszczeń przypominającym jaskinię, lecz w budynku znajdującym się w południowo-zachodnim narożniku ateńskiej agory.

Bardzo fajne zdjęcia Akropolu macie z tego zwiedzania z oddali.
Super mieliście ten zakątek do posiedzenia.

Więzienie Sokratesa , które nim nie jest , bo było składem beczek na wino , to raczej niewielka strata . . .
Za to "Waszą" ławeczkę okupowałbym z przyjemnością


Pozdrawiam
Piotr

Ławeczka świetna, polecam
My jednakże, po długim na niej przebywaniu, wkrótce ruszymy dalej

Jesteśmy na dole wzgórza, przy kościółku Agios Dimitrios Loumbardiaris.



Przed świątynią sporo osób, niedawno zakończyła się tam ceremonia ślubna i goście jeszcze się nie rozeszli.



Bizantyjski kościółek powstał w XII wieku (wg innych nawet IX-X w.) w miejscu, w którym w starożytności znajdowało się małe sanktuarium poświęcone Heraklesowi. 26. X. 1656 r., w przeddzień święta św. Dymitra, dowódca tureckiego garnizonu ustawił na Akropolu potężne działa, (tzw. loumbarda) wymierzone w kościółek. Gdy wierni modlili się do patrona, nocą w Propyleje Akropolu uderzył piorun, wysadzając w powietrze działa, wraz z całym magazynem prochu. Zginęli tureccy żołnierze wraz ze swym dowódcą i jego rodziną. Od tego czasu, w podzięce za pomoc św. Dymitra, w nazwie patrona pojawia się też „Loumbardiaris”…

Obecna forma kościółka powstała po renowacji i przebudowach na początku lat 60. XX wieku. Wtedy to na zewnątrz dodano geometryczne motywy dekoracyjne z marmuru i ceramiki.









Freski wewnątrz kościoła datowane są na lata 1732 -1735, zostały odrestaurowane w latach 1987-1992.

Naprzeciwko wejścia na teren kościółka Agios Dimitrios Loumbardiaris znajdują się pozostałości muru „Diateichisma” z końca IV wieku p.n.e.
Mur miał chronić przed nadchodzącym niebezpieczeństwem ze strony Macedończyków. Był granicą na grzbietach Wzgórza Filippaposa (wtedy noszącego nazwę Wzgórza Muz), Wzgórza Pnyks i Wzgórza Nimf, został połączony ze starszym Murem Temistoklesa.
Fragmenty przy kościółku zidentyfikowano dzięki starożytnej inskrypcji – wiadomo więc, iż była tu południowa brama „Diatechizmu” między Wzgórzem Muz i Pnyksem, na osi najważniejszej arterii handlowej i komunikacyjnej Aten, „Drogi Koile”.
Od IV w. p.n.e. aż do średniowiecza mur „Diatechizm” był utrzymywany i naprawiany, służył bowiem jako pierwsza linia obrony miasta od zachodu.





Jako że godzina jeszcze młoda, wejdziemy też na kolejne wzgórze – Pnyks (Pnyka, Πνύκα) – zwłaszcza że jest blisko . Tu również spotykamy mur „Diateichisma” …