Lądem i morzem – Grecja 2022 (Agistri, rejs Cyklady, Ateny)

Ja tak czekam na koniec prac przy Sagrada Familia, a czekam już 22 lata....

Po pracowitym tygodniu dzis w końcu troche czasu - nadrobiłam!
Super sie z Wami wędruje Danusiu

piotrf napisał(a): nie lubię czekać na kolejne trzęsienie ziemi

Niestety, nie zawsze pomagają w odkryciach zapomnianych warstw, zazwyczaj wręcz przeciwnie …

megidh napisał(a): Po obejrzeniu zdjęć syna z Akropolu chęć znalezienia się tam osobiście zdecydowanie u mnie wzrosła.

piekara114 napisał(a): Bo Akropol, mimo tłumów, trzeba zobaczyć.

marze_na napisał(a): Poczekam, aż odbudują do końca

Nie wiem, czy dożyję końca odbudowy, ani czy na Akropol się wybiorę . Na razie czekam na relację Beaty .

Kapitańska Baba napisał(a): Super sie z Wami wędruje

Zapraszam na kolejne etapy spaceru .

Zgodnie z pomysłem na ten dzień, zmierzamy teraz na południe od Akropolu . Od kościoła św. Mikołaja najlepiej dotrzeć tam przez Anafiotikę. Bardzo lubię to miejsce , ale nie wtedy, gdy w wąskich zaułkach sporo osób się kręci…



No cóż, tym razem przejdziemy dość szybko przez Anafiotikę. Szkoda, bo w słoneczny dzień można tam zrobić ładne fotki...

Kościół Agioi Anargyroi Kolokynthoi musi poczekać na kolejny wypad do Aten









Widok z Anafiotiki na Wzgórze Wilków podoba mi się niezmiennie





Kościółek Agios Georgios tou Vrachou …



... no i zejście ze wzgórza.

Z Anafiotiki schodzimy uliczką Stratonos (do tej pory dwukrotnie było odwrotnie), z której mamy widok na stoki Akropolu.

Aglaurejon – największa z jaskiń Akropolu…



Aglauros była żoną Kekropsa, mitycznego króla Attyki i założyciela Aten, półczłowieka-półwęża. Ich córką była również Aglauros, która stała się kochanką Aresa, z tego związku narodziła się nimfa Alkippe. Właśnie tej Aglauros, kochance Aresa, poświęcony był kult w świętym gaju i przyległej grocie u stóp północno-wschodniego Akropolu. Zgodnie z mitem, gdy Ateny były oblegane przez armię wroga, mieszkańcy zwrócili się o pomoc do wyroczni delfickiej. Ta przekazała, iż ocalenie miasta jest możliwe, jeśli ktoś się poświęci i dobrowolnie poniesie śmierć dla dobra innych. Poświęciła się właśnie Aglauros, skacząc ze skały Akropolu, aby ratować miasto. Aby ją uhonorować, Ateńczycy co roku organizowali „Aglaureię”, podczas której młodzieńcy po osiągnięciu pełnoletności szli w zbrojach do jaskini i przysięgali bogini, iż będą bronić miasta i szanować prawa.

Nieco niżej, przez ogrodzenie, na zboczu ponad ruinami odeonu Peryklesa, można zobaczyć kościółek Agios Georgios Aleksandrinos. Oryginalna świątynia została zniszczona przez Turków podczas rewolucji niepodległościowej, potem ją odbudowano.

Przy wejściu na Akropol od strony sanktuarium Dionizosa oczywiście ogonek jak tasiemiec , więc nawet gdybym miała ochotę na zwiedzanie, to odpuściłabym. Tak sobie myślę, że może jednak kiedyś dojrzeję do Akropolu z biletem , ale jeszcze nie dziś. Póki co, zwiedzanie na odległość ! Muzeum Akropolu też innym razem…

Idziemy deptakiem Dionysiou Areopagitou …





Muzeum Akropolu…

Po naszej lewej widzimy szereg eleganckich domów, np. ten w przy Dionysiou Areopagitou 17 ( powstał w 1930 roku).



Pod nr 21, w budynku z XIX wieku zaprojektowanym przez Ernesta Zillera, mieści się Ambasada Hiszpańska. Nie mam jego fotki, ale na uwiecznienie w zasadzie zasługuje każdy dom. Tak jakoś się złożyło, że sfotografowałam nieliczne .

Dom pod nr 35…

Dom nr 37 zbudowany 1929 -1930…





Dom nr 39…

Druga strona ulicy nie jest zabudowana, dzięki temu podczas spaceru cały czas widać Akropol .











Wiem, wiem… z dołu to nie samo . Cóż, wobec tego trzeba będzie wejść na jakieś wzgórze , żeby było widać więcej .

Danusiu , bardzo fajnie wszystko widać , jestem przekonany , że ten styl zwiedzania Aten znajdzie więcej amatorów i naśladowców - jednego , piszącego te słowa już masz


Pozdrawiam
Piotr

piotrf napisał(a): bardzo fajnie wszystko widać

A będzie widać jeszcze lepiej , ale zanim podejdziemy wyżej, trzeba wypić freddo.

Dochodzimy do kościoła Agia Sofia przy Areopagitou 45, którego fotkę zewnętrzną mam z poprzedniego pobytu w Atenach. Tym razem ( dla odmiany ) tylko zdjęcia z wnętrza.

Na parkingu naprzeciwko głównego wejścia na Akropol niemal wszystkie miejsca są zajęte . Wiadomo, co to oznacza, decyzja o rezygnacji z wejścia na górę jest więc słuszna . Przez moment chcieliśmy jednak popełnić błąd i usiąść na kawkę na tarasie restauracji z widokiem na Akropol, ale cena freddo cappuccino zmroziła nas skutecznie (9 euro to nam przecież nie wychodzi za dwie !) i i postanowiliśmy wypić ją bez cennych widoków . Fotkę z widokiem ma więc ktoś inny .



U nas przy kawce widok był taki .



Kawka we „Fratti Bistro” była pyszna , a cena za dwie plus piwko w puszce nabyte w pobliskim sklepiku na dalszą część spaceru, niższe niż jedno freddo z „gratisowym” widokiem.





Gdzie zamierzamy wypić puszkowe piwko, zapewne już wiecie .

Wakacje to ciągłe wybory: wejść nie wejść, siąść nie siąść, skusić się czy nie....

Pójdziemy pod pomnik?

piekara114 napisał(a): Pójdziemy pod pomnik?

Oczywiście , przecież stamtąd świetnie widać Akropol (znacznie lepiej, niż ze Wzgórza Wilków, na którym byliśmy rok wcześniej).
Byłaś tam, Beato?

Ścieżek na wzgórzu Filopapposa jest mnóstwo, można tam na spacerze spędzić sporo czasu, zaglądając w różne miejsca. My do większości z nich nie doatrliśmy… ale zainteresowani mogą zaglądnąć do Kulkowej relacji, co ja oczywiście uczyniłam i spacer wirtualnie uzupełniłam. Ale po powrocie do domu!

(fotka z netu: https://www.gtp.gr/LocPage.asp?id=61067 )