Lądem i morzem – Grecja 2022 (Agistri, rejs Cyklady, Ateny)

Nie w weekend, wczesnym popołudniem (prawie połowa października) tłumów nie było , można było oglądać z pierwszego rzędu gapiów . A że nie mieli białych ubranek, to trudno

Akropol tym razem "zwiedzimy" zoomem (niestety, kiepskim ) już tego dnia, który właśnie zaczął się w relacji

Piotrze, tak jak pisałam, środek tygodnia w połowie października też był odpowiedni do oglądania zmiany warty. Może także i w innych miesiącach, oby tylko nie w niedzielę o 11 . Tłum nas poraził , blisko nie zdecydowaliśmy się podejść. Stąd tylko kilka fotek, aby potwierdzić białe mundurki evzoni i już znikamy

Hotel Grande Bretagne…





Ulicą Mitropolis dochodzimy na Plac Katedralny, a więc katedra raz jeszcze…





Tym razem jednak nie skupiamy się na świątyni, ale na stojących w jej pobliżu pomnikach . Będą już w kolejnym odcinku

Pomnik arcybiskupa Damaskinosa Papandreau na placu przed katedrą…







Pomnik Konstantyna XI Peleologa, ostatniego władcy Bizancjum.







Na tyłach katedry znajduje się pomnik św. Chryzostoma ze Smyrny, ale nie mamy zdjęcia.

Po Place spacerowaliśmy już rok wcześniej, ale „błąkając się” po centrum Aten, często trafia się po raz któryś na jakieś z uliczek tej dzielnicy. Główne, handlowe deptaki, to niekoniecznie moja bajka , poza nimi Plaka może się podobać .



Najfajniej jest wtedy, gdy trafiamy na miejsca, których nie widzieliśmy podczas ubiegłorocznych spacerów , tak jak teraz na kościółek Agia Aikaterini. A to przecież tylko jedno z tych miejsc, które warto odkryć na Place…



Kościółek św. Katarzyny ma nietypowe położenie, poniżej poziomu ulicy, nieopodal pomnika Lizykratesa. Początek datowany jest na drugą ćwiartkę XI wieku, więc kościółek jest jednym z najstarszych w Atenach. Powstał w miejscu, gdzie Irena, żona cesarza Teodozjusza II, ufundowała w V wieku kościół św. Teodora. Aż do 1767 roku kościół był mu poświęcony, potem stał się własnością klasztoru Agia Ekaterini na Synaju, wówczas patronką świątyni stała się św. Katarzyna Aleksandryjska. Z pierwotnej konstrukcji pochodzi kopuła i centralna absyda, resztę dobudowano później, głównie po uszkodzeniach w czasie rewolucji niepodległościowej 1821 oraz na początku XX wieku.

Wnętrze zdobią freski z końca XIX wieku. Wszystkie ikony w ikonostasie są oprawione w pięknie kute srebro stworzone przez ateńskich złotników w pierwszej ćwierci XX wieku.

Na frontowym dziedzińcu, jeszcze niżej niż kościółek, widoczne są fragmentach budowli starożytnych.



Niegdyś stała tu świątynia Artemidy, a do dziś przetrwały pozostałości rzymskiego portyku z kolumnami (prawdopodobnie część rzymskiej łaźni zbudowanej przez cesarza Hadriana ).





Znów uliczki Plaki – ta jest z widokiem na Łuk Hadriana…



Idziemy jednak w drugą stronę i mijamy pomnik Lizykratesa. Pisałam o nim w relacji z 2021 roku, teraz tylko trzy zdjęcia.

Jesteś Piotrze bardziej dociekliwy ode mnie , ja zadowoliłam się trzema warstwami

Rok temu nawet nie próbowałam wejść do kościoła Agios Nikolaos Rangavas, tym razem jest inaczej .



Świątynię zbudowano w drugiej połowie XI wieku, była częścią kompleksu pałacowego rodziny Rangavas, stąd nazwa kościoła. W 1687 roku, podczas oblężenia Akropolu przez Wenecjan pod dowództwem Morosiniego, część świątyni została zniszczona przez kulę armatnią.
Kościół przeszedł remont w XVIII wieku, kolejna renowacja przypada na lata 70.XX wieku. Oczywiście, przez wieki istnienia świątynia doznała wielu zmian architektonicznych, nadal jednak jest uważana za jeden z najważniejszych bizantyjskich zabytków w Atenach ( z okresu bizantyjskiego zachowała się strona północna i kopuła). Podobnie jak większości starszych kościołów w Atenach, w zewnętrznych ścianach znajdują się pozostałości starożytnych budynków.







Trzy zdjęcia z wnętrza…







Ładnie, ale i tak wolę znacznie mniejsze kościółki

marze_na napisał(a):Na Akropol jakoś mnie nie ciągnie. Wystarczy mi to, co widziałam już na dziesiątkach zdjęć. Ostatni kontrowersyjny remont tylko pogłębił tą niechęć .
Za to zmianę warty przed parlamentem obejrzałabym bardzo chętnie .

A ja bym chciała obejrzeć jedno i drugie. Po obejrzeniu zdjęć syna z Akropolu chęć znalezienia się tam osobiście zdecydowanie u mnie wzrosła.

Bo Akropol, mimo tłumów, trzeba zobaczyć. Pojedyncze zdjęcia nie oddają całości miejsca...

Poczekam, aż odbudują do końca