Lądem i morzem – Grecja 2022 (Agistri, rejs Cyklady, Ateny)

Niezłą macie pozycję w porcie Nie da się Was nie zauważyć

Rozumiem, że niedługo będzie odcinek kulinarny (?)

maslinka napisał(a):Rozumiem, że niedługo będzie odcinek kulinarny (?)

Na żarełko trzeba sobie zrobić dużo miejsca w brzuszku, więc najpierw spacerek .

dangol napisał(a):

maslinka napisał(a):Rozumiem, że niedługo będzie odcinek kulinarny (?)

Na żarełko trzeba sobie zrobić dużo miejsca w brzuszku, więc najpierw spacerek .

Dużo miejsca w brzuszku , więc jedzonko musi być mniamuśne


Pozdrawiam
Piotr

piotrf napisał(a):
Dużo miejsca w brzuszku , więc jedzonko musi być mniamuśne

Na to liczymy

Ze względu na silny wiatr, który wciąż dopycha burtę Sueño do nabrzeża, postanawiamy ustanowić dyżury na łódce. No bo gdyby jednak jakiś odbijacz się odwiązał …
Port miejski jest wprawdzie osłonięty falochronem, ale miejsce przy kei i tak nie jest spokojne. Nie dość, że wiatr jest mocno odczuwalny, to dochodzi do tego mocny rozkołys wywoływany przez promy, jakich tu dociera naprawdę sporo. Nic dziwnego, to stolica administracyjna całych Cyklad!

My stanowimy pierwszą grupę, która może ruszyć „w miasto”.



(fotka z netu: https://www.chasingthedonkey.com/things ... nd-greece/ )

Niestety, nie będzie dużo czasu na spacer. Nie da się zobaczyć nawet połowy tego, ile bym chciała, na to potrzebne byłyby co najmniej dwa pełne dni ! Na powrót (znów pytanie: czy to kiedyś się uda?) zasługuje nie tylko stolica, ale i reszta wyspy.

Sporo fajnych miejsc na Syros zobaczycie w relacji Kulki, jest tam oczywiście dużo o stolicy wyspy. Miasto urokliwie również pokazała Mysza, przy okazji jednodniowego wypadu z urlopu spędzonego na Tinos.

Ermoupolis – czyli miasto Hermesa, boga handlu… Na przełomie XIX i XX wieku było najważniejszym miastem wyspiarskiej Grecji, drugim co wielkości miastem po Atenach. Lata gospodarczego i kulturalnego rozkwitu Syros zaowocowały licznymi neoklasycystycznymi rezydencjami, wspaniałymi świątyniami, ulicami wyłożonymi marmurem…

Najstarsza część miasta to najwyżej położone Ano Syros, tam niestety nie dotrzemy … Zabudowa nadmorska powstała już po wybuchu powstania o niepodległość w 1821 roku. Syros zajęła wówczas neutralną pozycję, tutejszy port stał się jedynym bezpiecznym schronieniem na Morzu Egejskim. Wówczas na Syros znaleźli schronienie uciekający przed Turkami mieszkańcy Azji Mniejszej, wysp Chios, Samos, Psary, Kasos, Krety… Ermoupoli wkrótce stało się głównym greckim portem, większym od Pireusu. Rozwinął się przemysł stoczniowy, włókienniczy, przetwórstwo, budownictwo, rolnictwo i handel. Wszystko się zmieniło, gdy nastąpił rozwój Aten i Pireusu, otwarto Kanał Koryncki, utratę znaczenia Syros dopełniła II wojna światowa.

Spacerując po Syros, wciąż jednak widać, jak ważne było to miasto . A więc ruszamy!



Pod znajdujący przy promenadzie pomnik Nike - miałam tu wrócić pod koniec spaceru, ale nie wyszło .

Uliczką Venizelosa doszliśmy na Plac Miaoulis (Πλατεία Μιαούλη) otoczony budynkami z XIX wieku. Plac powstał wg projektu bawarskiego architekta Wilhelma von Weiler. Środek placu w 1868 roku wyłożono marmurem z Tinos, a dwa lata później wybrukowano pozostałe części.



Dawna nazwa placu to Platia Othonos (od pierwszego greckiego króla Ottona). Po wydaleniu Ottona w 1862 roku, plac został przemianowany na Plac Leotsakou ( na cześć Nikolaosa Leotsakos, szefa miejscowego garnizonu wojskowego który 28 lutego 1862 został szefem gwardii wojskowej i próbował uwolnić więźniów politycznych na wyspie Kithnos).
Obecna nazwa funkcjonuje od roku 1889, gdy na środku placu stanął marmurowy pomnik admirała Andreasa Miaoulis, bohatera wojny o niepodległość 1821 r.

Najważniejszym budynkiem na placu jest neoklasycystyczny ratusz zbudowany w latach 1876-1891 wg projektu niemieckiego architekta Ernsta Zillera. Budowę sfinansowało państwo i miasto, a jej ukończenie i inauguracja odbyła się dzięki uporowi i zapałowi zmarłego w 1898 r. ówczesnego burmistrza D. Vafiadakisa. To jeden z największych ratuszy w Grecji !





Naprzeciwko znajduje się okrągła estrada koncertowa zbudowana w 1907 r. z tego samego marmuru, co Partenon na ateńskim Akropolu. Na rzeźbionych panelach przedstawiony jest Apollo i dziewięć Muz.

Popiersie Eleftheriosa Venizelosa przed budynkiem mieszczącym Archiwum Historyczne Cyklad (dawny pałac Ladopoulos)…



Ponad placem widoczny jest zegar z mechanizmem wyprodukowany, w 1861 r. w Monachium, zniszczonym podczas bombardowania przez Niemców w czasie II wojny światowej, później odrestaurowanym.



W południowej i wschodniej części placu znajdują się sklepy i kafejki, w niektórych z nich można usiąść na świeżym powietrzu w cieniu części palm.



My jednakże idziemy dalej! Tylko w czwórkę, po Kapitanowa z Kapitanem zdecydowali, że pójdą gdzieś coś zjeść, a potem wymienią pozostałą czwórkę na jachcie. Ze względu na warunki przy nabrzeżu, Kapitan woli jednak sam wszystkiego doglądać , nawet jeśli nie ma powodu nie ufać Załodze.

Dzięki decyzji Kapitanostwa, mamy więcej czasu na spacer po mieście. Niestety, ze względu na już dość późną porę dnia, na oba miejskie wzgórza nie damy rady dotrzeć przed zapadnięciem zmroku, trzeba będzie wybrać jedno z nich.

Biorąc pod uwagę wielkość miasta , ratusz jest budowlą imponującą , wraz z wybrukowanymi marmurem placami i ulicami wygląda bardzo zachęcająco


Pozdrawiam
Piotr

Aga-Mysza to nawet weszła do tego ratusza

Nie ma słońca, ale jest bardzo ciepło, wręcz duchota . A przed nami podejście na wzgórze! Na razie jeszcze uliczką, nie schodami.

Brama przy uliczce Mitropokitoy Antoni Pokiti wychodzącej na Park Metamorfosi…



Tu zaczną się schody ! A na schodach jest pomnik…



Jest też kościół, na dodatek ważny dla miasta, gdyż to właśnie na jego dziedzińcu zostało ogłoszone, iż miasto nazywać się będzie Ermoupoli. Jednakże wtedy, gdy przechodziliśmy obok, takiej wiedzy nie miałam , bo gdyby było inaczej, może weszlibyśmy do środka?
Tak w ogóle, to na zwiedzanie Syros planu nie miałam wcale - nie miałam bowiem pojęcia, na jakie wyspy, a na nich do jakich miejsc, skierują nas wiatry i Kapitan. Wszystkich ewentualności przed rejsem w żaden sposób nie dało się opanować .
Po wyjściu z łódki na Syros założony był tylko cel, do którego mamy dotrzeć, a i tak nie był do końca sprecyzowany – miała to był świątynia na szczycie któregoś z dwóch wzgórz – konkrete\nie która, miało wyjść „w praniu” .



Teraz więc tylko kilka zewnętrznych zdjęć oraz krótka informacja (wyczytana już po powrocie ) o prawosławnej katedrze Przemienienia Pańskiego (Metamorfosis tis Sotiros) – może przyda się kiedyś, jak nie nam, to tym co na Syros się wybierają.



Budowę świątyni rozpoczęto w 1824 roku, początkowo patronował jej Chrystus Zbawiciel – tak została poświęcona przez uchodźców z Chios i Psary, w podzięce za ich wybawienie. Prace budowlane zakończono w 1831 roku. Na którejś z dzwonnic umieszczono dzwon św. Mikołaja uratowany przez uchodźców z wyspy Psara.

Czas na schody!





Mniej więcej w tym miejscu…



… zapada decyzja, że nie idziemy do Ano Syros z górującą tam katolicka katedrą Agios Georgios. Tak więc, tylko zdjęcia z oddali na pierwotną Chorę (jej początki sięgają VIII wieku), a miejsce będące jedną z kilku ojczyzn muzyki rebetiko (stoi tam dom Markosa Vamvakarisa) do zobaczenia „następnym razem”.







Wiem, wszystkiego zobaczyć się nie da, nasz wybór wydaje się być optymalny dla ograniczeń czasowych i niepewności pogodowych.

Danusiu , tych schodów to mieliście jak w Lizbonie , ale widoki bardzo przyjemne


Pozdrawiam
Piotr

Jeszcze trochę tych schodów mamy do przejścia , ale i tak mniej, niż gdybyśmy wybrali Ano Syros.

dangol napisał(a):Jeszcze trochę tych schodów mamy do przejścia , ale i tak mniej, niż gdybyśmy wybrali Ano Syros.

Takie schody to potrafią bardziej zmęczyć, niż stroma droga. Wiem coś o tym.

megidh napisał(a):
Takie schody to potrafią bardziej zmęczyć, niż stroma droga. Wiem coś o tym.

Schody w takim mieście jak Syros są do zaakceptowania , bardziej niż one przy podejściu męczyła panująca wtedy duchota.
Ale fakt, schody zmęczyć potrafią - w Bieszczadach o wiele lepiej szło się bardzo stromym szlakiem, gdy schodów nie było. No ale te bieszczadzkie (zwłaszcza przy podejściu na przełęcz pod Tarnicą od strony Wołosatego) są wyjątkowo niewygodne, jak nie ma się długich nóg. Niedogodności 1480 schodów nie odczułam natomiast przy podejściu do ruin zamku Włada Palownika - Cetatea Poenari, tam mi nawet pasowało takie rozwiązanie na stromiźnie.

Wracając do Syros... Gorzej niż przy podejściu, było przy zejściu schodami , na stromych stopniach było bardzo ślisko i trzeba było uważać, żeby nie przyśpieszyć znalezienia się niżej . My to pikuś, co ma powiedzieć listonosz roznoszący pocztę w tym labiryncie schodków i wąskich poprzecznych uliczek?