Lądem i morzem – Grecja 2022 (Agistri, rejs Cyklady, Ateny)

Idziemy na górę, do głównej świątyni Panagia Evangelistria.









To trójnawowa bazylika, której wyższa nawa środkowa oddzielona jest kolumnadą od pozostałych . Wnętrze aż kipi od ozdób, pięknie wygląda ogromny ikonostas z 1825 roku.

Najważniejsza w kościele jest oczywiście ikona Zwiastowania, umieszczona w ozdobnym marmurowym ołtarzyku.

(fotka z netu: http://full-of-grace-and-truth.blogspot ... tokos.html )

Drewnianej ikony w zasadzie nie widać… Została uszkodzona podczas pożaru, jest też pęknięta pośrodku od uderzeń kilofem przez robotnika wtedy, gdy została odnaleziona. Uszkodzenia pokryto licznymi klejnotami ( ofiarowanymi przez pielgrzymów ) tak, iż twarze Matki Bożej i Archanioła Gabriela są ledwo widoczne.



Ikona powstała w czasach wczesnochrześcijańskich. Ci, którzy badali pochodzenie Ikony, przypuszczają że może być dziełem Apostoła i Ewangelisty Łukasza. Uważają ją nawet za jedną z trzech pierwszych ikon namalowanych przez św. Łukasza za życia Najświętszej Marii Panny. Dzięki temu, iż sama Maryja pobłogosławiła Świętą Ikonę, ma ona cudotwórczą moc .



Z kopii ikony (tej z kaplicy na parterze ) wiadomo, iż przedstawia ona scenę Zwiastowania - Archanioł (po lewej stronie) ofiarowuje lilię klęczącej i zatopionej w modlitwie Maryi (po prawej stronie).

Różnorakie kopie ikony można kupić na straganach, których mnóstwo jest w mieście, przy ulicy-deptaku równoległej do tej z chodniczkiem dla pielgrzymów.

(fotka z netu: https://evagelidis.com/en/product/icon- ... -of-tinos/ )

Współczesna wersja ikony…

W cerkwi znajdują się liczne dary wotywne, będące podziękowaniem pielgrzymów za cuda dokonane przez Matkę Bożą.

















Jednym z ważniejszych wotywnych darów jest miniaturowe srebrne drzewko pomarańczowe, podarowane przez ślepca (bogatego Amerykanina greckiego pochodzenia), po tym jak odzyskał wzrok. Drzewko pomarańczowe było pierwszą rzeczą, jaką zobaczył po cudownym uzdrowieniu.

(fotka z netu: https://travelgreecetraveleurope.com/20 ... -in-tinos/ )

Ciekawy jest statek z zaklinowaną rybą, dar od kapitana cudem uratowanego z tonącego okrętu.

(fotka z netu: https://travelgreecetraveleurope.com/20 ... -in-tinos/ )

Mysza w swej relacji przytaczała opowieść o tym, wkleiła też fajną swoją fotkę tego statku z rybą.

Przykładowe inne cuda dokonane z łaski Pani z Tinos to wyleczenie z zarazy chłopca, który dotkął materiału zakrywającego ikonę, a także innych chorych, którym lekarze nie dawali nadziei na powrót do zdrowia.

Wokół kościoła znajdują się budynki należące do kompleksu sakralnego, mieszczą się w nich małe muzea , sale wystawowe, biblioteka. Niestety, ze względu na już późną porę, do żadnego z tych miejsc nie weszliśmy, chociaż z pewnością byłoby warto. W dawnej zakrystii znajduje się muzeum z darami pielgrzymów i przedmiotami liturgicznymi. Jest skarbiec, muzeum ikon, muzeum artystów z Tinos, galeria obrazów, wystawa rzeźb Antonia Sochosa z Isterni. Są też biura i pokoje gościnne dla pielgrzymów…

Na dziedzińcu znajduje się marmurowa fontanna – dar Turka Mustafy Agi, który za sprawą tinoskiej Madonny uleczony został z kalectwa.



Majestatyczna dzwonnica jest dziełem Ioannisa Philippotisa z wioski Pyrgos, zbudowana wg projektu Anastasiosa Orlandosa. Pierwsza dzwonnica kościoła miała 34 metry wysokości i posiadała cztery przedziały do montażu dzwonów. Silne wiatry północne na wyspie spowodowały jednak konieczność jej odbudowy ze względów bezpieczeństwa. Dziś ma 29 metrów wysokości i zachowała swoją pierwotną kamienną podstawę, która ma taką samą wysokość jak kościół. Dzwonnica wzorowana była na kościele metropolitalnym Agia Fotini ze Smyrny.





I to by było na tyle, opuszczamy sanktuarium.





Pora na dalszą część miasteczka.

Uliczka Evangelistrias z pamiątkami maści wszelakiej…











Oprócz sklepików, jest też pomnik i kilka ciekawych budynków (może ładnych jest więcej, ale zakryte kramami nie przyciągają uwagi).

Schodzimy nad morze z zamiarem dołączenia do reszty Załogi.



Tyle, że oni siedzą w jednej z kafejek przy Plateia Pantanassis i zajadają lody (ponoć pyszne), a my akurat mamy ochotę na zupełnie coś innego , no i w lokalizacji bardziej klimatycznej. Trójka jednak dołącza do lodożerców, a my z Kapitanową idziemy ponownie „w miasto”.

Tinos nie jest wprawdzie bardzo ładnym miastem, ale kilka zaułków blisko starego portu jednak mi się podoba .



Katolicki kościół San Nicolo ...

dangol napisał(a):Miasto Tinos (Τήνος )

Bardzo fajny przerywnik mieliście podczas rejsu.
Chyba już Ci się bardzo ckniło do wędrowania greckimi uliczkami ?.

megidh napisał(a):
Chyba już Ci się bardzo ckniło do wędrowania greckimi uliczkami ?.

Bardzo! I do wędrowania, i do przesiadywania w jakiejś klimatycznej tawernie

Ikonostas Panagia Evangelistria jest przebogaty , w porównaniu z innymi greckimi świątyniami. Przypomina mi te wschodnie
Samo Tinos też fajne ( pospacerowałem troszkę ludzikiem )


Pozdrawiam
Piotr

piotrf napisał(a):Ikonostas Panagia Evangelistria jest przebogaty , w porównaniu z innymi greckimi świątyniami.

Przebogaty, jak na grecką "Jasną Górę" przystało.
Wiernych w świątyni było sporo, z nabożnością całowali Świętą Ikonę i zapalali świeczki.

Tawerna „Malamatenia” wygląda super ale tu (w tym momencie ) nie siadamy …



Na wypicie ouzo lepszy „klimat” jest w uliczce na tyłach kościoła Malamatenia



Da dodatek w restauracji „Botilia” w cenie ouzo jest jeż mini-przekąska, tak jak powinno być w prawdziwej ouzerii .

Świetne miejsce, jakże inne niż deptak handlowy , chociaż całkiem niedaleko od „targowiska” .







Potem doszedł do nas Kapitan i już w czwórkę delektowaliśmy się urokiem starej części Chory.





No a później dołączyliśmy do reszty Załogi, która biesiadowała już na łódce.

dangol napisał(a):Da dodatek w restauracji „Botilia” w cenie ouzo jest jeż mini-przekąska, tak jak powinno być w prawdziwej ouzerii .

Bardzo klimatyczną knajpę wybraliście.

Pięknie pokazałaś Sanktuarium .

To trójnawowa bazylika, której wyższa nawa środkowa oddzielona jest kolumnadą od pozostałych . Wnętrze aż kipi od ozdób

Rzeczywiście bogate. Chętnie bym zobaczyła w realu. Historia ikony, którą przytoczyłaś, jest wzruszająca , lubię takie .