Lądem i morzem – Grecja 2022 (Agistri, rejs Cyklady, Ateny)

Nie wiem, czy przeoczyłem, czy nie napisałaś, ale mam nadzieję, że zabieg przebiegł bezproblemowo i wzrok Ci się poprawił.

Pozdrawiam,
Wojtek

Jestem po drugiej kontroli, wszystko idzie ku dobremu , ale na ostrość widzenia muszę jeszcze poczekać ok. 1 - 1,5 miesiąca. No i w maju czeka mnie jeszcze kapsulotomia torebki soczewki, gdyż są tam zwłóknienia, których podczas zabiegu wymiany soczewki ze względów bezpieczeństwa ruszyć się nie dało.

Wyrzucamy śmieci, uzupełniamy zapasy, karmimy i miziamy koty …









Jeszcze tylko dolanie wody, wypięcie prądu, uiszczenie opłaty portowej (pobrano od nas 9,30 euro )…



Możemy odpływać, śniadanie zjemy na morzu .

Jeszcze tylko dolanie wody, wypięcie prądu, uiszczenie opłaty portowej (pobrano od nas 9,30 euro )…

Za taki wielki jacht???? I to z mediami???

Opłaty w greckich portach miejskich zazwyczaj nie są duże, inaczej bywa w marinach, ale tych unikaliśmy

Będziemy płynąć wzdłuż wybrzeża Andros, początkowo omijając kilka skalistych wysepek, jakie znajdują się na południe od zatoki Gavrion.





Wysepki Gavrionisia otoczone są niebezpiecznymi mieliznami, więc trzymamy się w pewnej od nich odległości.



W 1999 roku statek towarowy „Mastropetros” zderzył się z płytką rafą w okolicy i zatonął (namiar na fotki wraku: https://scuba-andros.gr/tour/shipwreck-mastropetros/) . W marcu 2019 roku tankowiec „Agios Georgios” osiadł na skalistej mieliźnie niedaleko portu Gavrio. Na skutek uderzenia, w kadłubie statku zrobiła się mała dziura (około 15 cm * 4 cm), na szczęście nie doszło do wycieku ropy (statek był załadowany około 1000 metrów sześciennych benzyny i oleju napędowego).

Jeśli chodzi o nazwy niektórych wysp kompleksu Gavrionisia i ich identyfikację, zawsze było zamieszanie. W różnych zapisach używane są alternatywne nazwy dla tych samych wysepek, liczba nazw wymienionych w różnych raportach również jest różna. Według Służby Hydrograficznej Marynarki Wojennej, wysepki to Megalo (Megalo Nisi , Meganisi, Mega Insilion ), Akamatis (Kapititas) , Prasso ( Prassonisi, Prasouda, Makedonas), Tourleta (Tourlitis ) i Platy (Plati), Plaka (Prasoudi), Gaidaros ( Lagonisi , Alogonisi ), ponadto w pobliżu znajdują się rafy Rosa i Vouvis.
W 2012 roku Gavrionisia znalazła się podobno na liście niezamieszkanych greckich wysp i wysepek, które Państwowy Fundusz Rozwoju Własności Prywatnej (TAIPED) zamierzał udostępnić do komercyjnej eksploatacji osobom prywatnym.

Wysepki wyglądają malowniczo, więc fotki trzeba zrobić koniecznie!

Spokój na morzu czasami zakłócany jest przez przepływające obok promy, co powoduje spore zafalowanie.

Mają polot z liczbą nazw tych wysepek

piekara114 napisał(a):Mają polot z liczbą nazw tych wysepek

Wysepki malutkie, to chociaż ilością nazw "rosną"

W tak zwanym międzyczasie zostały postawione żagle . Trzeba korzystać z wiatru, zwłaszcza gdy nam sprzyja .



Przylądek Thiaki (Pounta) – za nim skryta jest duża zatoka Palaiopolis.



W Palaiopoli znajdowało się starożytne centrum wyspy Andros, której nazwa wywodzi się od jej pierwszego kolonizatora, Andreusa (Andrusa), przez niektórych historyków uważanego za syna boga rzeki Penejusza w Arkadii. Inni (np. Diodor) tym imieniem nazywają jednego z generałów Radamantysa (w mitologii greckiej był królem mniejszych wysp Archipelagu Egejskiego i jednym z trzech sędziów w Hadesie). Do dziś zachowały się pozostałości po akropolu i fragmenty murów miasta.

Andros to wyspa górzysta, najwyższe wzniesienia pasma Petalo sięgają niemalże 1000 m. Ciekawe, jak z jakością dróg w takim terenie, czy nasz wysłużony i niskozawieszony Volviak poradziłby sobie, gdybyśmy wybrali się nim na tę wyspę?

W błogiej ciszy miło się płynie…



Czas na sen, czas na lekturę, czas na podziwianie widoków …

Podpływamy w ten rejon wyspy, w którym znajdowały się najstarsze osady nie tylko na niej, ale w całej Europie! To przylądki Strofilas oraz Zaganiaris .









Strofilas jest datowana na lata 4500 – 3200 p.n.e., była największą osadą późnoneolityczną na Morzu Egejskim, w tamtych czasach dobrze zorganizowaną i gęsto zaludnioną. Prace wykopaliskowe na tym stanowisku archeologicznym prowadzono w 1997 r.
Natomiast na stromym płaskowyżu Zaganiari znajduje się stanowisko archeologiczne Zagora datowane na epokę geometryczną (X-VIII w. p.n.e.).

(fotka z netu: https://emospeha.org/el/draseis/synerga ... las-andros )

Świetna sprawa taki rejs. Chciałabym kiedyś tak popływać, ale zapewne to marzenie się nie spełni.

dangol napisał(a):Jestem po drugiej kontroli, wszystko idzie ku dobremu , ale na ostrość widzenia muszę jeszcze poczekać ok. 1 - 1,5 miesiąca. No i w maju czeka mnie jeszcze kapsulotomia torebki soczewki, gdyż są tam zwłóknienia, których podczas zabiegu wymiany soczewki ze względów bezpieczeństwa ruszyć się nie dało.

Fajnie, że wszystko z Twoim okiem po zabiegu jest w porządku, ale nazwa tego kolejnego zabiegu tak groźnie brzmi. Nawet nie wiedziałam, że coś takiego istnieje i musiałam sobie wygooglać, żeby wiedzieć o co chodzi. Powodzenia życzę podczas jego wykonywania i szybkiego powrotu do pełnej sprawności oka.

megidh napisał(a): (...) nazwa tego kolejnego zabiegu tak groźnie brzmi. Nawet nie wiedziałam, że coś takiego istnieje i musiałam sobie wygooglać, żeby wiedzieć o co chodzi)

Gosiu, dzięki za życzenia, na pewno pomogą . Dla mnie nazwa też brzmi groźnie, ale jak się poczyta na ten temat, to wychodzi na to, iż ten laserowy zabieg jest znacznie łatwiejszy i bezpieczniejszy niż wymiana soczewki w zaćmie. Z laserem w tym oku miałam już "kontakt" na początku września, gdyż przed zabiegiem na zaćmę, musiałam zabezpieczyć otworek w siatkówce (skutek urazu sprzed ponad 20 lat), gdyż wokół niego porobiły się zmiany, grożące odklejeniem siatkówki. Tak więc, luzik - rehabilitacja po zabiegach laserowych jest krótsza , niż teraz. Chociaż oczywiście też przez jakiś czas trzeba się oszczędzać. W sumie to tegoroczny rejs był dobrą okazją do regeneracji po laseroterapii siatkówki, chociaż gdy się zapisywaliśmy na żeglowanie, nie miałam pojęcia, co mnie czeka z okiem. O skierowanie na zoperowanie zaćmy miałam się starać nieco później...

megidh napisał(a):Świetna sprawa taki rejs. Chciałabym kiedyś tak popływać, ale zapewne to marzenie się nie spełni.

Raz na jakiś czas , to faktycznie fajna sprawa, takie "zwiedzanie" z innej perspektywy. Jednakże, tak jak wynika z wcześniejszej wymiany zdań na ten temat z Beatą i Pawłem, Ci co nie złapią żeglarskiego bakcyla, niekoniecznie muszą być z rejsu zadowoleni.

Niedaleko skalistych półwyspów znajduje się kilka malutkich zatoczek. Kapitan wytypował jedną z nich, aby zrzucić kotwicę i zarządzić kąpiel .



Zatoczka Plaka (Πλάκα) jest nieco oddalona od półwyspów ze stanowiskami archeologicznymi, więc w czasie przystanku kąpielowego nie było nawet cienia szans, aby udać się tam na wędrówkę. Zresztą, nawet gdybyśmy zatrzymali się w którejś z zatoczek bliżej położonych, też nie byłoby to możliwe – za stromo, za wysoko …

Plaka widnieje w locjach jako kotwicowisko (tyle, że bezpieczne jedynie podczas dobrej pogody ), jest także dostępna autem (droga jest stroma).



Na tej fotce widać też sąsiednią zatoczkę Ornos.



W Place jest niewielka plaża…

(fotka z netu)

Ponieważ tylko ja nie potrafię pływać, uznałam że nie będę nikogo fatygować w celu zwodowania pontonu i „dostarczenia” mnie na ląd. Wodne atrakcje miałam przecież kilka dni temu na Agistri , mogę więc teraz jedynie obserwować.



Za daleko (nawet przez lornetkę) żeby zobaczyć, co ta para wrzuca do wiaderka