Lądem i morzem – Grecja 2022 (Agistri, rejs Cyklady, Ateny)

Ponoć na Agistri żyje spora populacja kuropatw czukarskich, a skaliste wybrzeże wschodnie jest miejscem lęgowym jerzyków.
Na wysepce Aponissos żyją pawie, ale tam na nie nie trafiliśmy – były natomiast kolejnego dnia, gdy (w deszczu ) spacerowaliśmy po Skali. Nie mam jednak żadnego pawia na zdjęciach, z ptactwa załapał się jedynie kormoran, właśnie podczas spaceru ścieżką od Dragonery .

W pewnym momencie ścieżka dociera do otoczonej klifami zatoczki Mikri Dragonera (Μικρή Δραγωνέρα).



Dość fajnie wygląda ona na zdjęciach od strony morza…

(fotka z netu: https://www.ilios-agistri.gr/en-tour.html )

Od strony ścieżki niestety znacznie gorzej , wręcz nie zachęcała do zrobienia fotki (od lewej była jakaś rozwalająca się szopka i resztka ogradzającej ją siatki, w samej zatoczce trochę śmieci wyrzuconych przez morze). Być może w wodzie jest fajnie, ale na Agistri są przecież lepsze miejsca na zanurzanie się.
Zdjęcia z Małej Dragonery pokazywał Paweł, wtedy gdy pierwszy raz był na Agistri.

Idąc dalej ścieżką, dochodzimy do zatoczki, nad którą znajduje się kilka przyczep campingowych. Stamtąd krótka pełna dziur gruntówka wyprowadza na główną drogę, którą idziemy do Megalochori.

Megalochori

Prywatna kapliczka przy jednym z domów przy szosie…



Nieco dalej…



Kapliczka św. Barbary – również prywatna…



… przy takim „cyrku”.

piekara114 napisał(a):Prawie jak plac zabaw lub miejsce kreatywnych zabaw.

Może to jakiś trop . Bo żadnej tabliczki nie było, pozostają tylko domysły. Być może to warsztat wytwarzający "pamiątki"

Megalochori ( Μεγαλοχώρι ) – zwana leż Milos, Mylos, Myli , Mili – to główna wioska na Agistri, licząca około 560 mieszkańców.

(fotka z netu: https://www.agistri.com.gr/flisvos/gr-megalochori.html )



Dawniej była to stacja zaopatrzeniowa dla przepływających statków. W starożytnej Grecji znajdowała się tu baza marynarki wojennej, obecnie jest tu porcik rybacki oraz molo dla wodolotów. Za chwilkę dojdziemy nad wodę, najpierw krótki spacerek po wiosce.
Jak dla mnie, jest tu ładniej, niż w Skali. Oczywiście w Megalochori też są hoteliki i inne przybytki nastawione na turystów, wioska jednakże zachowała też sporo tradycyjnych kamiennych domów oraz wąskie brukowane uliczki. Połączenie przeszłości z nowoczesnością wygląda korzystnie . Zdjęć nie mam zbyt wielu, ale wierzcie mi – warto chociaż raz zagłębić się w tutejsze uliczki.



W centralnej części wioski, w domu kultury można zobaczyć wystawę folklorystyczno- rcheologiczną. Nawet przechodziliśmy obok, ale jakoś mi umknęło , aby tam zaglądnąć. Pnevmatiko Kentro zostało ufundowanej przez armatora pana Xanalatosa, a na wystawę składają się pochodzące z różnych okresów historii wyspy artykuły gospodarstwa domowego, odzież i broń. Są tu również znaleziska archeologiczne świadczące o tym, iż Agistri była zamieszkana w starożytności, co najmniej od V wieku p.n.e. Przedmioty z tamtych czasów (ceramika, amfory, narzędzia kamienne oraz z obsydianu) odkryto w różnych miejscach na wyspie, w tym na niewielkim półwyspie Kapnodochi (Καπνοδόκη) niedaleko Megalochori. Na Kapnodochi nie byliśmy (ale może pójdzie tam ktoś z Was, gdy znajdzie się na Agistri?), ponoć na tarasach nadal widać ślady fundamentów dawnych budowli.

Przez moment zastanawialiśmy się, czy nie przysiąść w tawernie Fotis, ostatecznie jednak zwyciężyła wersja nabycia piwka w sklepie i wypicia go w porcie.

Wspomniany sklep to Super Market Nontas, naprawdę świetnie zaopatrzony – żaden ze sklepików w Skali nie nie umywa się do niego. Ze względu jednak na to, że nasz pobyt na Agistri nie jest długi, dziś kupujemy tu jedynie piwko .

Naprzeciwko sklepu stoi najważniejszy na wyspie kościół Zoodochos Pigi. Dziś tylko zdjęcie z zewnątrz, bo drzwi świątyni zamknięte …

Uliczkami kierujemy się w stronę portu.







Kapliczka Agios Ioannis …

W porcie przysiadamy na skałach falochronu.

Trochę martwi nas, iż pogoda się psuje. Póki co jest jednak przyjemnie, a chmurki sprawiają, że widoczki nie są monotonne .

Latający delfin odpłynął, możemy więc zaglądnąć do portu .











(fotka z netu: https://marinas.com/ )

Info dla Kapitańskiej Baby
Jachty cumują rufą do kei z kotwicą, albo longsajdem przy pomoście pontonowym. W porcie jest prąd i woda – opłata wg licznika (trzeba pobrać kaucjowaną kartę, aby go uruchomić). Cen niestety nie znam. Paliwo trzeba zamówić (na wyspie jest stacja paliw mniej więcej w połowie drogi między Skalą i Megalochori).

Do Skali wracamy nadbrzeżną drogą, wzdłuż której znajduje się spacerowy chodniczek.

Kapliczka przy bocznej uliczce Megalochori, odchodzącej od nadbrzeżnej drogi.



Fotek z widokiem na morze nie robiłam – plaże tu marne, a w szaroburych odcieniach aury (właśnie zaczął kropić deszcz ) zupełnie niefotogeniczne.
Przy drodze jest trochę pensjonatów i hotelików w widokiem na morze, ci co w nich nocują, mogą mieć jednak inne zdanie odnośnie plaż, zwłaszcza jak ktoś lubi poranne morskie kąpiele .

dangol napisał(a):

Taką trawkę to chyba trudno w Grecji wyhodować.
Ta na zdjęciu to chyba jest sztuczna, poprzyciskana cegłami, żeby nie pofrunęła.

Zdecydowanie była to sztuczna trawka

Trzymam kciuki za skuteczność zabiegu i powrót do pełnego zdrowia.

Pozdrawiam,
Wojtek

dangol napisał(a):Jak dla mnie, jest tu ładniej, niż w Skali.

Dla mnie chyba też, nieco bardziej kameralnie i klimatycznie... ale za to plaża w Skali zdecydowanie fajniejsza